«Επειδή όσοι διοικούνται υπό του Πνεύματος του Θεού, ούτοι είναι υιοί του Θεού» (Ρωμαίους,η΄:14)
Αρχικά θα αναφερθούμε στην θεότητα του Άγιου Πνεύματος, έχοντας υπόψη ότι μέσα σε λίγες γραμμές δεν είναι δυνατόν να καλύψουμε το βάθος και τον πλούτο του ίδιου του Θεού καθώς το Άγιο Πνεύμα είναι Θεός.
Το ότι το Άγιο Πνεύμα είναι το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας όπως και η θεότητά Του, φανερώνονται στα παρακάτω εδάφια:
« Διά τούτο σας λέγω, Πάσα αμαρτία και βλασφημία θέλει συγχωρηθή εις τους ανθρώπους, η κατά του Πνεύματος όμως βλασφημία δεν θέλει συγχωρηθή εις τους ανθρώπους και όστις είπη λόγον κατά του Υιού του ανθρώπου, θέλει συγχωρηθή εις αυτόν όστις όμως είπη κατά του Πνεύματος του Αγίου, δεν θέλει συγχωρηθή εις αυτόν ούτε εν τούτω τω αιώνι ούτε εν τω μέλλοντι» ( Ματθαίος, ιβ΄: 31,32)
«Είπε δε ο Πέτρος, Ανανία, διά τι εγέμισεν ο Σατανάς την καρδίαν σου, ώστε να ψευσθής εις το Πνεύμα το Άγιον, και να κρατήσης από της τιμής του αγρού; ενώ έμενε, δεν ήτο σου; και αφού επωλήθη, δεν ήτο εν τη εξουσία σου; διά τι έβαλες εν τη καρδία σου το πράγμα τούτο; Δεν εψεύσθης εις ανθρώπους, αλλ’ εις τον Θεόν» (Πράξεις,ε΄:3-4).
«Διότι τρεις είναι οι μαρτυρούντες εν τω ουρανώ, ο Πατήρ, ο Λόγος και το Άγιον Πνεύμα, και ούτοι οι τρεις είναι έν και τρεις είναι οι μαρτυρούντες εν τη γη, το Πνεύμα και το ύδωρ και το αίμα, και οι τρεις ούτοι αναφέρονται εις το εν.» (Α΄ Ιωάννου, ε΄:7).
« Η χάρις του Κυρίου Ιησού Χριστού και η αγάπη του Θεού και η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος είη μετά πάντων υμών αμήν.» ( Β΄ Κορινθίους, ιγ΄: 14).
Το Άγιο Πνεύμα ως Θεός, εκτελεί θαυμαστές ενέργειες στη ζωή των ανθρώπων με στόχο τον αγιασμό και τη σωτηρία τους.
Η πιο θαυμαστή ενέργεια του Αγίου Πνεύματος ήταν η σύλληψη του Ιησού Χριστού, του Υιού και Λόγου του Θεού, από την παρθένο Μαρία. Διαβάζουμε σχετικά: «Του δε Ιησού Χριστού η γέννησις ούτω ήτο∙ αφού ηρραβωνίσθη η μήτηρ αυτού Μαρία μετά του Ιωσήφ, πριν συνέλθωσιν, ευρέθη εν γαστρί έχουσα εκ Πνεύματος Αγίου» (Ματθαίος, α΄:18). Έχοντας υπόψη ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ‘ο Αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου’, εύκολα μπορούμε να καταλάβουμε τη σημασία αυτής της ενέργειας.
O Ιησούς Χριστός σ’ όλη την διάρκεια της επίγειας ζωής Του ήταν πλήρης Πνεύματος Αγίου μιας και μέσα σ’ Αυτόν κατοικούσε όλο το πλήρωμα της θεότητας σωματικώς (Κολοσσαείς, β΄:9). Επιπρόσθετα αναφέρουμε σχετική προφητεία του προφήτη Ησαΐα,: «Και θέλει εξέλθει ράβδος εκ του κορμού του Ιεσσαί, και κλάδος θέλει αναβή εκ των ριζών αυτού∙ και το πνεύμα του Κυρίου θέλει αναπαυθή επ’ αυτόν, πνεύμα σοφίας και συνέσεως, πνεύμα βουλής και δυνάμεως, πνεύμα γνώσεως (και ευσεβείας, που αναφέρεται στο κείμενο των Εβδομήντα [Ο΄]) και φόβου του Κυρίου∙ και θέλει κάμει αυτόν οξύνουν εις τον φόβον του Κυρίου, ώστε δεν θέλει κρίνει κατά την θεωρίαν των οφθαλμών αυτού, ουδέ θέλει ελέγχει κατά την ακρόασιν των ωτίων αυτού∙ αλλ’ εν δικαιοσύνη θέλει κρίνει τους πτωχούς, και εν ευθύτητι θέλει υπερασπίζεσθαι τους ταπεινούς της γης∙»(Ησαΐας,ια΄:1-5). Τα παραπάνω επτά στοιχεία είναι τα χαρακτηριστικά του Άγιου Πνεύματος, που αναφέρονται ως επτά πνεύματα στο βιβλίο της Αποκάλυψης (Αποκάλυψη, δ΄:5 και ε΄:6).
Ακόμα, διαβάζουμε ότι ο Κύριος Ιησούς, έδωσε δια Πνεύματος Αγίου εντολές στους αποστόλους, όταν ήταν μαζί τους, μέχρι να αναληφθεί (Πράξεις, α΄:2). Έτσι ο γραπτός λόγος που μας άφησε ο Κύριος είναι λόγια αληθείας, δια Πνεύματος Αγίου, που δίνουν ζωή σε όποιον τα πιστέψει.
Όσο αφορά τις ενέργειες του Αγίου Πνεύματος, το οποίο ονομάζεται και Παράκλητος, ο Κύριος μας ενημερώνει λέγοντας:
«Εγώ όμως την αλήθειαν σας λέγω συμφέρει εις εσάς να απέλθω εγώ. διότι, εάν δεν απέλθω, ο Παράκλητος δεν θέλει ελθεί προς εσάς∙ αλλ’ αφού απέλθω, θέλω πέμψει αυτόν προς εσάς. Και ελθών εκείνος θέλει ελέγξει τον κόσμον περί αμαρτίας, και περί δικαιοσύνης, και περί κρίσεως∙ περί αμαρτίας μεν, διότι δεν πιστεύουσιν εις εμέ∙ περί δικαιοσύνης δε, διότι υπάγω προς τον Πατέρα μου, και πλέον δεν με βλέπετε∙ περί δε κρίσεως, διότι ο άρχων του κόσμου τούτου εκρίθη» (Ιωάννης,ις΄:7-11).
«όταν δε έλθει εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, θέλει σας οδηγήσει εις πάσαν την αλήθειαν∙ διότι δεν θέλει λαλήσει αφ’ εαυτού, αλλ’ όσα αν ακούση θέλει λαλήσει και θέλει σας αναγγείλει τα μέλλοντα. Εκείνος θέλει δοξάσει εμέ, διότι εκ του εμού θέλει λάβει, και αναγγείλει προς εσάς» (Ιωάννης,ις΄:13-14). Από τα λόγια αυτά συμπεραίνουμε ότι το Άγιο Πνεύμα πέμπεται από τον Κύριο προς τους μαθητές, ελέγχει τον κόσμο για αμαρτία, δικαιοσύνη και κρίση, οδηγεί στην αλήθεια και δοξάζει τον Κύριο Ιησού.
Κάθε άνθρωπο που πιστεύει στον Ιησού Χριστό και μετανοεί δεχόμενος τον έλεγχο του Αγίου Πνεύματος, ο Πατέρας Θεού τον γεννάει ‘άνωθεν δια του ύδατος και δια του Αγίου Πνεύματος’ (Ιωάννης, α΄: 5). Το έργο της αναγέννησης που εργάζεται ο Θεός στην καρδιά του πιστού ανθρώπου, μπορούμε να πούμε ότι είναι το μεγαλύτερο θαύμα, μιας και μόνο με αυτό το έργο ο άνθρωπος από τέκνο ανομίας γίνεται παιδί του Θεού. Το ‘ύδωρ’ στο παραπάνω εδάφιο συμβολίζει τον λόγο του Θεού (Εφεσίους, ε΄:26 και Α΄ Πέτρου, α΄:23). Σε άλλα εδάφια με την λέξη ‘ύδωρ’ συμβολίζεται το Άγιο Πνεύμα (Ιωάννης, ζ΄ : 38,39).
Στη συνέχεια αφού ο πιστός άνθρωπος αναγεννηθεί και βαπτιστεί στο νερό (Μάρκος,ις΄:16), πρέπει να ζητήσει από τον Κύριο να λάβει ‘την επαγγελία του Πατρός’, δηλαδή να βαπτιστεί με Άγιο Πνεύμα, όπως είχε παραγγείλει ο ίδιος τους αποστόλους αλλά και όπως οι απόστολοι παρήγγειλαν στους πιστούς την μέρα της Πεντηκοστής (Πράξεις, α΄:4-7, β΄:38,39). Για την βάπτιση με Άγιο Πνεύμα των πιστών από τον Ιησού Χριστό, μαρτύρησε και ο Ιωάννης ο Βαπτιστής λέγοντας: «Και εγώ δεν εγνώριζον αυτόν αλλ' ο πέμψας με διά να βαπτίζω εν ύδατι εκείνος μοι είπεν εις όντινα ίδης το Πνεύμα καταβαίνον και μένον επ' αυτόν, ούτος είναι ο βαπτίζων εν Πνεύματι Αγίω.» (Ιωάννης, α΄:33-34).
Το αρχικό βάπτισμα του πιστού με Άγιο Πνεύμα, όπως και η διαρκής πλήρωση αυτού με το Άγιο Πνεύμα φανερώνονται, όπως αναφέρεται στην Α΄ Κορινθίους επιστολή: ως εξής: «Δίδεται δε εις έκαστον η φανέρωσις του Πνεύματος προς το συμφέρον. Διότι εις άλλον μεν δίδεται δια του Πνεύματος λόγος σοφίας, εις άλλον δε λόγος γνώσεως, κατά το αυτό Πνεύμα∙ εις άλλον δε πίστις, δια του αυτού Πνεύματος∙ εις άλλον δε χαρίσματα ιαμάτων, δια του αυτού Πνεύματος∙ εις άλλον δε ενέργειαι θαυμάτων, εις άλλον δε προφητεία, εις άλλον δε διακρίσεις πνευμάτων, εις άλλον δε είδη γλωσσών, εις άλλον δε ερμηνεία γλωσσών∙ πάντα δε ταύτα ενηργεί το εν και το αυτό Πνεύμα, διανέμον ιδία εις έκαστον καθώς θέλει» (Α΄ Κορινθίους, ιβ΄: 7-11).
Αυτό σημαίνει ότι και σήμερα στην εκκλησία του Χριστού πρέπει να υπάρχουν αυτά τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Δηλαδή να γίνονται θαύματα, να μιλάει το Πνεύμα του Θεού με το χάρισμα της προφητείας και της ερμηνείας και γενικά κάθε πιστός να έχει κάποιο από τα χωρίσματα που δίνει το Άγιο Πνεύμα. Ως προς τα χαρίσματα της προφητείας και της γλωσσολαλιάς, ο απόστολος Παύλος αναφέρει: «Ο λαλών γλώσσαν αγνώριστον, εαυτόν οικοδομεί∙ ο δε προφητεύων, την εκκλησίαν οικοδομεί» (Α΄ Κορινθίους, ιδ΄:3-4). Υπάρχει λοιπόν δια του Πνεύματος προσωπική οικοδομή και γενική οικοδομή, προσωπική μεν με την γλωσσολαλιά και γενική δε σε όλη την εκκλησία με την προφητεία, χωρίς βέβαια να αγνοούνται τα υπόλοιπα χαρίσματα. Αυτό διότι ο κίνδυνός της υπερτόνισης ορισμένων χαρισμάτων σε βάρος άλλων ή της αγάπης, όπως και ο λανθασμένος τρόπος εκδήλωσης αυτών κατά τη λειτουργία της εκκλησίας επισημαίνονται στον λόγο του Κυρίου κυρίως στα κεφάλαια ιγ΄ και ιδ΄ της Α΄ Κορινθίους επιστολής όπου επί πλέον δίνονται οδηγίες για τη σωστή λειτουργία των χαρισμάτων την ώρα της συνάθροισης της εκκλησίας. Αναφέρουμε σχετικά:«Τι πρέπει λοιπόν,αδελφοί; Όταν συνέρχησθε, έκαστος υμών ψαλμόν έχει, διδαχήν έχει,γλώσσαν έχει,αποκάλυψιν έχει,ερμηνείαν έχει πάντα αςγίνωνται προς οικοδομήν. Εάν τις λαλή γλώσσαν αγνώριστον, ας κάμωσι τούτο ανά δύο ή το περισσότερον ανά τρεις και εκ διαδοχής, και εις ας διερμηνεύη αλλ' εάν δεν ήναι διερμηνευτής, ας σιωπά εν τη εκκλησία, ας λαλή δε προς εαυτόν και προς τον Θεόν. Προφήται δε ας λαλώσι δύο ή τρεις, και οι άλλοι ας διακρίνωσιν εάν δε έλθη αποκάλυψις εις άλλον καθήμενον, ο πρώτος ας σιωπά. Διότι δύνασθε ο εις μετά τον άλλον να προφητεύητε πάντες, διά να μανθάνωσι πάντες και πάντες να παρηγορώνται και τα πνεύματα των προφητών υποτάσσονται εις τους προφήτας διότι ο Θεός δεν είναι ακαταστασίας, αλλ' ειρήνης. Καθώς εν πάσαις ταις εκκλησίαις των αγίων.» (Α΄ Κορινθίους ιδ΄: 26-33).
Με αυτόν τον τρόπο, το Άγιο το Πνεύμα διοικεί την εκκλησία την ώρα των συναθροίσεων, με το να οικοδομεί, να προτρέπει και να παρηγορεί προς το συμφέρον. Επιπλέον, ατομικά το Άγιο Πνεύμα που κατοικεί μέσα στον πιστό προσεύχεται γι’ αυτόν με στεναγμούς αλάλητους, του διδάσκει το φρόνημά Του που είναι ζωή και ειρήνη (Ρωμαίους, η΄: 6,26,27), τον απελευθερώνει από το νόμο της σάρκας και του δίνει τον καρπό Του (Γαλάτες, ε΄: 18,22). Η διοίκηση λοιπόν του Πνεύματος έχει σκοπό να οικοδομεί τον χριστιανό και την εκκλησία, με τελικό στόχο τον αγιασμό των πιστών ώστε να είναι φως στον κόσμο και πάντοτε έτοιμοι να συναντήσουν Κύριο τον Θεό τους. Αμήν!
|
«διότι πάσαι αι επαγγελίαι του Θεού είναι εν αυτώ το ναι, και εν αυτώ το αμήν, προς δόξαν του Θεού δι’ ημών» ( Β΄ Κορινθίους, α΄:20)
«Διότι έχετε χρείαν υπομονής, διά να κάμητε το θέλημα του Θεού και να λάβητε την επαγγελίαν» (Εβραίους,ι΄:36)
Ο Κύριος ο Θεός, είναι ο Ποιητής του ουρανού και της γης, δηλαδή του χώρου και της ύλης. Αυτός δημιούργησε αστέρες πλανήτες και Γαλαξίες και έθεσε τους νόμους που καθορίζουν τη θέση και τις κινήσεις τους. Αυτός διαμόρφωσε τις κατάλληλες συνθήκες στον πλανήτη Γη, έτσι ώστε να κατοικείται. Έτσι από την ακατασκεύαστη αρχικά ύλη, έφτιαξε τα στοιχεία και την πρώτη βασική για τη ζωή χημική ένωση, το νερό, μετά το επίσης απαραίτητο φως, το φυτικό βασίλειο που παράγει με τη φωτοσύνθεση τροφή και μετά το ζωικό βασίλειο του πλανήτη Γη. Τέλος έπλασε τον άνθρωπο κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσή Του.
Όσο αφορά το βασικό ερώτημα, ‘Ποιος είναι ο σκοπός της δημιουργίας;’ ο λόγος του Κυρίου απαντά: ‘Διότι η μεγάλη προσδοκία της κτίσεως προσμένει την φανέρωσιν των υιών του Θεού’.( Ρωμαίους η΄: 19) Με βάση αυτό μπορούμε να πούμε ότι όλες οι επαγγελίες του Θεού στους ανθρώπους έχουν να κάνουν με την εκπλήρωση αυτού του σκοπού.
Έτσι o Θεός αφού δημιούργησε τους πρωτόπλαστους Αδάμ και Εύα τους έθεσε στον κήπο της Εδέμ, να ζουν και να εργάζονται σε ένα κατάλληλο και ευλογημένο περιβάλλον διαβίωσης για αυτούς, δίνοντας τους την ελευθερία να επιλέξουν ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο. Οι πρωτόπλαστοι παράκουσαν στο θέλημα του Θεού με αποτέλεσμα, ο μισθός της αμαρτίας που είναι ο θάνατος να έρθει στη ζωή αυτών και των απογόνων τους.
Αμέσως μετά την πτώση των πρωτοπλάστων, ο Θεός έδωσε την πρώτη επαγγελία σχετική με την σωτηρία του ανθρώπου, λέγοντάς στον Σατανά ο οποίος είχε εξαπατήσει μέσω του όφεως την Εύα, ‘έχθραν θέλω στήσει αναμέσον σου και της γυναικός, και αναμέσον του σπέρματός σου και του σπέρματος αυτής αυτό θέλει σου συντρίψει την κεφαλήν, και συ θέλεις κεντήσει την πτέρναν αυτού’ ( Γένεση, γ΄:15).
Αυτή η επαγγελία εκπληρώθηκε στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, του Υιού του Θεού. Διαβάζουμε σχετικά: «ότε όμως ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού, όστις εγεννήθη εκ γυναικός και υπετάγη εις τον νόμον, διά να εξαγοράση τους υπό νόμον, διά να λάβωμεν την υιοθεσίαν. Και επειδή είσθε υιοί, εξαπέστειλεν ο Θεός το Πνεύμα του Υιού αυτού εις τας καρδίας σας, το οποίον κράζει Αββά, ο Πατήρ. Όθεν δεν είσαι πλέον δούλος αλλ' υιός εάν δε υιός, και κληρονόμος του Θεού διά του Χριστού» ( Γαλάτες, δ΄: 4-7)
Συνεπώς σήμερα, στην οικονομία της χάριτος που ζούμε, για να γίνει ο άνθρωπος υιός Θεού, πρέπει πιστέψει και να δεχθεί τον Ιησού Χριστό σαν προσωπικό του Σωτήρα. Διαβάζουμε σχετικά: ‘Εις τα ίδια ήλθε, και οι ίδιοι δεν εδέχθησαν αυτόν. Όσοι δε εδέχθησαν αυτόν, εις αυτούς έδωκεν εξουσίαν να γείνωσι τέκνα Θεού, εις τους πιστεύοντας εις το όνομα αυτού οίτινες ουχί εξ αιμάτων ουδέ εκ θελήματος σαρκός ουδέ εκ θελήματος ανδρός, αλλ' εκ Θεού εγεννήθησαν.’ (Ιωάννης, α΄: 11-13)
Βέβαια και σε όλες τις γενεές των ανθρώπων που προηγήθηκαν της ενανθρώπισης του Ιησού Χριστού, η πίστη του ανθρώπου στις επαγγελίες του Θεού, ήταν το κριτήριο ευαρέσκειας του Θεού σ’ αυτόν, σύμφωνα με το γεγραμμένο, ‘χωρίς δε πίστεως αδύνατον είναι να ευαρεστήση τις εις αυτόν διότι ο προσερχόμενος εις τον Θεόν πρέπει να πιστεύη ότι είναι και γίνεται μισθαποδότης εις τους εκζητούντας αυτόν’ ( Εβραίους, ια΄:6).
Αναφέρουμε σαν παράδειγμα, τον ονομαζόμενο πατέρα της πίστης, τον Αβραάμ. Όταν φανερώθηκε ο Κύριος στον Αβραάμ, του είπε να βγει από την γη του, από τη συγγένειά του και από το σπίτι του πατέρα του και να πάει στη γη που Αυτός θα του έδειχνε. Επίσης του έδωσε επαγγελίες λέγοντας ότι θα τον ευλογούσε, ότι θα τον έκανε μεγάλο έθνος και ότι μέσω αυτού θα ευλογούντο όλες οι φυλές της Γης (Γένεση, ιβ΄:1-2). Ο Αβραάμ, ο οποίος βγήκε από μια συγγένεια ειδωλολατρική (Ιησούς του Ναυή, κδ΄:2), δεν το σκέφτηκε πολύ, αλλά πίστεψε στα λόγια του αληθινού Θεού και ‘εξήλθε μη εξεύρων που υπάγει’( Εβραίους, ια΄:8). Ο Αβραάμ λοιπόν, εφόσον δέχτηκε τον Θεό στη ζωή του, εννόησε ότι έπρεπε να υπακούσει στην φωνή του Κυρίου και εκεί που θα τον οδηγούσε ο Κύριος στην καθημερινή του πορεία, εκεί να πήγαινε και αυτός.
Ο Αβραάμ, έφτασε τελικά στη γη που ο Κύριος του έδειξε, την οποία ο Κύριος, με νέα επαγγελία, υποσχέθηκε να τη χαρίσει στο σπέρμα του. Διαβάζοντας τη συνέχεια της ζωής του Αβραάμ, βλέπουμε ότι δεν ήταν όλα ρόδινα στη ζωή του αλλά πέρασε μεγάλες δοκιμασίες. Η επαγγελία του Θεού ότι θα τον κάνει μεγάλο έθνος, δηλαδή ότι θα κάνει παιδί ή παιδιά με την Σάρρα την γυναίκα του αργούσε να εκπληρωθεί, μιας και η Σάρρα ήταν στείρα και δεν μπορούσε να τεκνοποιήσει. Ο Κύριος φανερωνόταν στον Αβραάμ και τον ενίσχυε ψυχολογικά με την παρουσία Του και του μιλούσε. Ο Αβραάμ όμως έλεγε στον Κύριο ότι είναι άτεκνος και ότι θα τον κληρονομήσει ο δούλος του ο Ελιέζερ. Όμως ο Κύριος του είπε πως θα του δώσει παιδί που αυτό θα τον κληρονομήσει. Εκείνη την νύχτα, ο Κύριος έδειξε στον Αβραάμ τα άστρα του ουρανού και του είπε ότι όσο είναι το πλήθος των άστρων τόσος θα είναι ο αριθμός των απογόνων του. Τότε ο Αβραάμ πίστεψε στα λόγια του Θεού και αυτή η πίστη του λογίστηκε σε δικαιοσύνη (Γένεσις,ιε΄ 1-6). Ο Θεός είχε καθορίσει την ώρα και τον χρόνο που ο Αβραάμ θα έκανε παιδί με την Σάρρα. Αρχικά ο Κύριος δεν φανέρωσε στον Αβραάμ πότε θα ενεργήσει. Αφού πέρασαν 24 χρόνια από τότε που έδωσε την επαγγελία, βλέπουμε τον Κύριο να έρχεται στον Αβραάμ και στη Σάρρα και να τους φανερώνει ότι σε ένα χρόνο από εκείνη την ημέρα η Σάρρα θα γεννήσει υιό (τον Ισαάκ). Η Σάρρα αρχικά δεν πίστεψε και γέλασε, μετά όμως που ο Κύριος την έλεγξε γι’ αυτό το γέλιο της απιστίας, η Σάρρα φοβήθηκε, γεγονός που αποδεικνύει ότι τελικά και αυτή πίστεψε στην επαγγελία του Κυρίου. Έτσι μετά από λίγο συνέλαβε και μέσα σε ένα χρόνο γέννησε τον Ισαάκ.
Σίγουρα είναι δύσκολο, όπως ήταν στον Αβραάμ και στη Σάρρα, έτσι και στον καθένα μας, να περιμένουμε να εκπληρωθούν προσωπικά μας αιτήματα για τα οποία έχουμε από τον Θεό επαγγελία για την εκπλήρωσή τους. Αυτό που μας έχει υποσχεθεί ο Θεός μπορεί μερικές φορές να αργεί να εκπληρωθεί αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα εκπληρωθεί ποτέ. Εφόσον φυσικά μένουμε πιστοί στον Κύριο και δεν αποκάμουμε, σίγουρα θα εκπληρωθεί,‘διότι εάν δεν αποκάμνωμεν, θέλομεν θερίσει εν τω δέοντι καιρώ’(Γαλάτες, ς΄:9). Δεν είναι εύκολο φυσικά να περιμένουμε για πολύ καιρό μια μη υλοποιημένη επαγγελία. Το μάθημα της υπομονής είναι πολύ δύσκολο, ειδικά όταν τα προβλήματα είναι μεγάλα και τότε δοκιμάζεται η πίστη μας στον Θεό. Ο Θεός, είναι δίκαιος και δεν ξεχνά τις υποσχέσεις του. Όμως σαν καλός Πατέρας θέλει να δώσει μια παιδεία στα παιδιά Του, ώστε αυτά να εκτιμήσουν σωστά την μέγιστη επαγγελία της σωτηρίας που χάρισε, με τη θυσία του Υιού Του, στη ζωή τους, έτσι ώστε αυτά να παραμείνουν κοντά Του μέχρι τέλους. Γι’ αυτό ο Κύριος Ιησούς Χριστός μας δίνει μια επαγγελία, με προϋπόθεση εκπλήρωσης, λέγοντας, ‘ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή’ (Ματθαίος, ς΄:33). Αν κάνουμε αυτό, δεν θα αποκάμουμε περιμένοντας την εκπλήρωση των προσωπικών επαγγελιών που έχουμε από το Θεό και αφορούν κυρίως αποκατάσταση επαγγελματική ή οικογενειακή ή υγείας στη ζωή μας. Επί πλέον, όταν εκπληρωθούν αυτές οι επαγγελίες στη ζωή μας, δεν θα κινδυνέψουμε να πούμε όταν ο Κύριος μας καλεί ‘αγρόν ηγόρασα , και έχω ανάγκην να εξέλθω και να ίδω αυτόν’ή ‘Ηγόρασα πέντε ζεύγη βοών, και υπάγω να δοκιμάσω αυτά’ή‘Γυναίκα ενυμφεύθην, και διά τούτο δεν δύναμαι να έλθω’(Λουκάς, ιδ΄:18-20) .
Συνοψίζοντας αναφέρουμε ότι όλες οι επαγγελίες του Θεού είναι ναι και αμήν. Οι μέγιστες και τίμιες επαγγελίες που αφορούν την συγχώρηση και αναγέννηση του αμαρτωλού ανθρώπου όπως και τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος, ναι μεν απευθύνονται σε όλους τους ανθρώπους αλλά εκπληρώνονται μόνο σ’ αυτούς που μετανοούν και πιστεύουν στον Ιησού Χριστό και το ευαγγέλιό Του. Η ώρα του Θεού για την εκπλήρωση αυτών των επαγγελιών έχει να κάνει συνεπώς με την ειλικρινή μετάνοια, πίστη και την εκζήτηση του θελήματος του Θεού από τον πιστό άνθρωπο στη ζωή του. Οι άλλες επαγγελίες που αφορούν την προσωπική ζωή κάθε πιστού δεν πρέπει να αμελούνται από τον πιστό, αλλά να τοποθετούνται εκ μέρους του, ιεραρχικά κάτω από την εκζήτηση της βασιλείας του Θεού. Τότε μόνο δεν θα κινδυνεύσει να χάσει την σωτηρία της ψυχής του, είτε λαμβάνοντας είτε όχι αυτές τις επαγγελίες. Γι’ αυτό ο λόγος του Θεού μας προτρέπει: ‘προσέχετε, αδελφοί, να μη υπάρχη εις μήδενα από σας πονηρά καρδία απιστίας, ώστε να αποστατήση από Θεού ζώντος, αλλά προτρέπετε αλλήλους καθ' εκάστην ημέραν, ενόσω ονομάζεται το σήμερον, διά να μη σκληρυνθή τις εξ υμών διά της απάτης της αμαρτίας διότι μέτοχοι εγείναμεν του Χριστού, εάν κρατήσωμεν μέχρι τέλους βεβαίαν την αρχήν της πεποιθήσεως,...Ας φοβηθώμεν λοιπόν μήποτε, ενώ μένει εις ημάς επαγγελία να εισέλθωμεν εις την κατάπαυσιν αυτού, φανή τις εξ υμών ότι υστερήθη αυτής. Διότι ημείς ευηγγελίσθημεν, καθώς και εκείνοι αλλά δεν ωφέλησεν εκείνους ο λόγος, τον οποίον ήκουσαν, επειδή δεν ήτο εις τους ακούσαντας ηνωμένος με την πίστιν ’(Εβραίους, γ:12-14, δ΄:1,2). Αμήν!
|
|
| 
| 
