artos-zois.gr

«Επειδή όσοι διοικούνται υπό του Πνεύματος του Θεού, ούτοι είναι υιοί του Θεού» (Ρωμαίους,η΄:14)

Αρχικά θα αναφερθούμε στην θεότητα  του Άγιου  Πνεύματος, έχοντας υπόψη ότι μέσα σε λίγες γραμμές δεν είναι δυνατόν να καλύψουμε το βάθος και τον πλούτο του ίδιου του Θεού καθώς το Άγιο Πνεύμα είναι Θεός.
Το ότι το Άγιο  Πνεύμα είναι το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας όπως και η θεότητά Του, φανερώνονται στα παρακάτω εδάφια:

« Διά τούτο σας λέγω, Πάσα αμαρτία και βλασφημία θέλει συγχωρηθή εις τους ανθρώπους, η κατά του Πνεύματος όμως βλασφημία δεν θέλει συγχωρηθή εις τους ανθρώπους και όστις είπη λόγον κατά του Υιού του ανθρώπου, θέλει συγχωρηθή εις αυτόν όστις όμως είπη κατά του Πνεύματος του Αγίου, δεν θέλει συγχωρηθή εις αυτόν ούτε εν τούτω τω αιώνι ούτε εν τω μέλλοντι» ( Ματθαίος, ιβ΄: 31,32)
«Είπε δε ο Πέτρος, Ανανία, διά τι εγέμισεν ο Σατανάς την καρδίαν σου, ώστε να ψευσθής εις το Πνεύμα το Άγιον, και να κρατήσης από της τιμής του αγρού; ενώ έμενε, δεν ήτο σου; και αφού επωλήθη, δεν ήτο εν τη εξουσία σου; διά τι έβαλες εν   τη καρδία σου το πράγμα τούτο; Δεν εψεύσθης εις ανθρώπους, αλλ’ εις τον Θεόν» (Πράξεις,ε΄:3-4).
«Διότι τρεις είναι οι μαρτυρούντες εν τω ουρανώ, ο Πατήρ, ο Λόγος και το Άγιον Πνεύμα, και ούτοι οι τρεις είναι έν  και τρεις είναι οι μαρτυρούντες εν τη γη, το Πνεύμα και το ύδωρ και το αίμα, και οι τρεις ούτοι αναφέρονται εις το εν.» (Α΄ Ιωάννου, ε΄:7).
« Η χάρις του Κυρίου Ιησού Χριστού και η αγάπη του Θεού και η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος είη μετά πάντων υμών αμήν.» ( Β΄ Κορινθίους, ιγ΄: 14).

Το Άγιο Πνεύμα ως Θεός, εκτελεί θαυμαστές ενέργειες στη ζωή των ανθρώπων με στόχο τον αγιασμό και τη σωτηρία τους.
Η πιο θαυμαστή ενέργεια του Αγίου Πνεύματος ήταν η σύλληψη του Ιησού Χριστού, του Υιού και Λόγου του Θεού, από την παρθένο Μαρία. Διαβάζουμε σχετικά: «Του δε Ιησού Χριστού η γέννησις ούτω ήτο∙ αφού ηρραβωνίσθη η μήτηρ αυτού Μαρία μετά του Ιωσήφ, πριν συνέλθωσιν, ευρέθη εν γαστρί έχουσα εκ Πνεύματος Αγίου» (Ματθαίος, α΄:18). Έχοντας υπόψη ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ‘ο Αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου’, εύκολα μπορούμε να καταλάβουμε τη σημασία αυτής της ενέργειας.
O Ιησούς Χριστός σ’ όλη την διάρκεια της επίγειας ζωής Του ήταν πλήρης Πνεύματος Αγίου μιας και μέσα σ’ Αυτόν κατοικούσε όλο το πλήρωμα της θεότητας σωματικώς (Κολοσσαείς, β΄:9). Επιπρόσθετα αναφέρουμε σχετική προφητεία του προφήτη Ησαΐα,: «Και θέλει εξέλθει ράβδος εκ του κορμού του Ιεσσαί, και κλάδος θέλει αναβή εκ των ριζών αυτού∙ και το πνεύμα του Κυρίου θέλει αναπαυθή επ’ αυτόν, πνεύμα σοφίας και συνέσεως, πνεύμα βουλής και δυνάμεως, πνεύμα γνώσεως (και ευσεβείας, που αναφέρεται στο κείμενο των Εβδομήντα [Ο΄]) και φόβου του Κυρίου∙ και θέλει κάμει αυτόν οξύνουν εις τον φόβον του Κυρίου, ώστε δεν θέλει κρίνει κατά την θεωρίαν των οφθαλμών αυτού, ουδέ θέλει ελέγχει κατά την ακρόασιν των ωτίων αυτού∙ αλλ’ εν δικαιοσύνη θέλει κρίνει τους πτωχούς, και εν ευθύτητι θέλει υπερασπίζεσθαι τους ταπεινούς της γης∙»(Ησαΐας,ια΄:1-5). Τα παραπάνω επτά στοιχεία είναι τα χαρακτηριστικά του  Άγιου  Πνεύματος, που αναφέρονται ως επτά πνεύματα στο βιβλίο της Αποκάλυψης (Αποκάλυψη, δ΄:5 και ε΄:6).

Ακόμα, διαβάζουμε ότι ο Κύριος Ιησούς, έδωσε δια Πνεύματος Αγίου εντολές στους αποστόλους, όταν ήταν μαζί τους, μέχρι να αναληφθεί (Πράξεις, α΄:2). Έτσι ο γραπτός λόγος που μας άφησε ο Κύριος είναι λόγια αληθείας, δια Πνεύματος Αγίου, που δίνουν ζωή σε όποιον τα πιστέψει.
Όσο αφορά τις ενέργειες του Αγίου Πνεύματος, το οποίο ονομάζεται και Παράκλητος, ο Κύριος μας ενημερώνει λέγοντας:
«Εγώ όμως την αλήθειαν σας λέγω συμφέρει εις εσάς να απέλθω εγώ. διότι, εάν δεν απέλθω, ο Παράκλητος δεν θέλει ελθεί προς εσάς∙ αλλ’ αφού απέλθω, θέλω πέμψει αυτόν προς εσάς. Και ελθών εκείνος θέλει ελέγξει τον κόσμον περί αμαρτίας, και περί δικαιοσύνης, και περί κρίσεως∙ περί αμαρτίας μεν, διότι δεν πιστεύουσιν εις εμέ∙ περί δικαιοσύνης δε, διότι υπάγω προς τον Πατέρα μου, και πλέον δεν με βλέπετε∙ περί δε κρίσεως, διότι ο άρχων του κόσμου τούτου εκρίθη» (Ιωάννης,ις΄:7-11).
«όταν δε έλθει εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, θέλει σας οδηγήσει εις πάσαν την αλήθειαν∙ διότι δεν θέλει λαλήσει αφ’ εαυτού, αλλ’ όσα αν ακούση θέλει λαλήσει  και θέλει σας αναγγείλει τα μέλλοντα. Εκείνος θέλει δοξάσει εμέ, διότι  εκ του  εμού θέλει λάβει, και αναγγείλει προς εσάς» (Ιωάννης,ις΄:13-14). Από τα λόγια αυτά συμπεραίνουμε ότι το Άγιο Πνεύμα πέμπεται από τον Κύριο προς τους μαθητές, ελέγχει τον κόσμο για αμαρτία, δικαιοσύνη και κρίση, οδηγεί στην αλήθεια και δοξάζει τον Κύριο Ιησού.

Κάθε άνθρωπο που πιστεύει στον Ιησού Χριστό και μετανοεί δεχόμενος τον έλεγχο του Αγίου Πνεύματος, ο  Πατέρας Θεού τον γεννάει ‘άνωθεν δια του ύδατος και δια του Αγίου Πνεύματος’ (Ιωάννης, α΄: 5). Το έργο της αναγέννησης που εργάζεται ο Θεός στην καρδιά του πιστού ανθρώπου, μπορούμε να πούμε ότι είναι το μεγαλύτερο θαύμα, μιας και μόνο με αυτό το έργο ο άνθρωπος από τέκνο ανομίας γίνεται παιδί του Θεού. Το ‘ύδωρ’ στο παραπάνω εδάφιο συμβολίζει τον λόγο του Θεού (Εφεσίους, ε΄:26 και Α΄ Πέτρου, α΄:23). Σε άλλα εδάφια  με την λέξη ‘ύδωρ’ συμβολίζεται το Άγιο Πνεύμα (Ιωάννης, ζ΄ : 38,39).

Στη συνέχεια αφού ο πιστός άνθρωπος αναγεννηθεί και βαπτιστεί στο νερό (Μάρκος,ις΄:16), πρέπει να ζητήσει από τον Κύριο να λάβει ‘την επαγγελία του Πατρός’, δηλαδή να βαπτιστεί με Άγιο Πνεύμα, όπως είχε παραγγείλει ο ίδιος τους αποστόλους αλλά και όπως οι απόστολοι παρήγγειλαν στους πιστούς την μέρα της Πεντηκοστής (Πράξεις, α΄:4-7, β΄:38,39). Για την βάπτιση με Άγιο Πνεύμα των πιστών από τον Ιησού Χριστό, μαρτύρησε και ο Ιωάννης ο Βαπτιστής λέγοντας: «Και εγώ δεν εγνώριζον αυτόν αλλ' ο πέμψας με διά να βαπτίζω εν ύδατι εκείνος μοι είπεν εις όντινα ίδης το Πνεύμα καταβαίνον και μένον επ' αυτόν, ούτος είναι ο βαπτίζων εν Πνεύματι Αγίω.» (Ιωάννης, α΄:33-34).
Το αρχικό βάπτισμα  του πιστού με Άγιο Πνεύμα, όπως και η διαρκής πλήρωση αυτού με το Άγιο Πνεύμα φανερώνονται, όπως αναφέρεται στην   Α΄ Κορινθίους επιστολή: ως εξής: «Δίδεται δε εις έκαστον η φανέρωσις του Πνεύματος προς το συμφέρον. Διότι εις άλλον μεν δίδεται δια του Πνεύματος λόγος σοφίας, εις άλλον δε λόγος γνώσεως, κατά το αυτό Πνεύμα∙ εις άλλον δε πίστις, δια του αυτού Πνεύματος∙ εις άλλον δε χαρίσματα ιαμάτων, δια του αυτού Πνεύματος∙ εις άλλον δε ενέργειαι θαυμάτων, εις άλλον δε προφητεία, εις άλλον δε διακρίσεις πνευμάτων, εις άλλον δε είδη γλωσσών, εις άλλον δε ερμηνεία γλωσσών∙ πάντα δε ταύτα ενηργεί το εν και το αυτό Πνεύμα, διανέμον ιδία εις έκαστον καθώς θέλει» (Α΄ Κορινθίους, ιβ΄: 7-11).

Αυτό σημαίνει ότι και σήμερα στην  εκκλησία του Χριστού πρέπει να υπάρχουν αυτά τα χαρίσματα του  Αγίου Πνεύματος. Δηλαδή να γίνονται θαύματα, να μιλάει το Πνεύμα του Θεού με το χάρισμα της προφητείας και της ερμηνείας  και γενικά κάθε πιστός να έχει κάποιο από τα χωρίσματα  που δίνει το Άγιο Πνεύμα. Ως προς τα χαρίσματα της προφητείας και της γλωσσολαλιάς, ο απόστολος Παύλος αναφέρει: «Ο λαλών γλώσσαν αγνώριστον, εαυτόν οικοδομεί∙ ο δε προφητεύων, την εκκλησίαν οικοδομεί» (Α΄ Κορινθίους, ιδ΄:3-4). Υπάρχει λοιπόν  δια του Πνεύματος προσωπική οικοδομή και γενική οικοδομή, προσωπική μεν με την γλωσσολαλιά και γενική δε σε όλη την εκκλησία με την προφητεία, χωρίς βέβαια να αγνοούνται τα υπόλοιπα χαρίσματα. Αυτό διότι ο κίνδυνός της υπερτόνισης ορισμένων χαρισμάτων σε βάρος άλλων ή της αγάπης, όπως και ο λανθασμένος τρόπος εκδήλωσης αυτών κατά τη λειτουργία της εκκλησίας   επισημαίνονται στον λόγο του Κυρίου κυρίως στα κεφάλαια ιγ΄  και ιδ΄ της   Α΄ Κορινθίους επιστολής όπου επί πλέον δίνονται οδηγίες για τη σωστή λειτουργία των χαρισμάτων την ώρα της συνάθροισης της εκκλησίας. Αναφέρουμε σχετικά:«Τι πρέπει λοιπόν,αδελφοί; Όταν συνέρχησθε, έκαστος υμών ψαλμόν έχει, διδαχήν έχει,γλώσσαν έχει,αποκάλυψιν έχει,ερμηνείαν έχει πάντα αςγίνωνται προς οικοδομήν. Εάν τις λαλή γλώσσαν αγνώριστον, ας κάμωσι τούτο ανά δύο ή το περισσότερον ανά τρεις και εκ διαδοχής, και εις ας διερμηνεύη αλλ' εάν δεν ήναι διερμηνευτής, ας σιωπά εν τη εκκλησία, ας λαλή δε προς εαυτόν και προς τον Θεόν.  Προφήται δε ας λαλώσι δύο ή τρεις, και οι άλλοι ας διακρίνωσιν  εάν δε έλθη αποκάλυψις εις άλλον καθήμενον, ο πρώτος ας σιωπά. Διότι δύνασθε ο εις μετά τον άλλον να προφητεύητε πάντες, διά να μανθάνωσι πάντες και πάντες να παρηγορώνται  και τα πνεύματα των προφητών υποτάσσονται εις τους προφήτας διότι ο Θεός δεν είναι ακαταστασίας, αλλ' ειρήνης. Καθώς εν πάσαις ταις εκκλησίαις των αγίων.» (Α΄ Κορινθίους  ιδ΄: 26-33).

Με αυτόν τον τρόπο, το Άγιο το Πνεύμα διοικεί την εκκλησία την ώρα των συναθροίσεων, με το να οικοδομεί, να προτρέπει και να παρηγορεί προς το συμφέρον. Επιπλέον, ατομικά το Άγιο Πνεύμα που κατοικεί μέσα στον πιστό προσεύχεται γι’ αυτόν με στεναγμούς αλάλητους, του διδάσκει το φρόνημά Του που είναι ζωή και ειρήνη (Ρωμαίους, η΄: 6,26,27), τον απελευθερώνει από το νόμο της σάρκας και του δίνει τον καρπό Του (Γαλάτες, ε΄: 18,22). Η διοίκηση λοιπόν του Πνεύματος έχει σκοπό να οικοδομεί τον χριστιανό και την εκκλησία, με τελικό στόχο τον αγιασμό των πιστών ώστε να είναι φως στον κόσμο και πάντοτε έτοιμοι να  συναντήσουν Κύριο τον Θεό τους. Αμήν!