artos-zois.gr

«Εκείνοι όμως αμελήσαντες απήλθον, ο μεν εις τον αγρόν αυτού, ο δε εις το εμπόριο αυτού» (Ματθαίος,κβ΄:5)

Ο Κύριος στην επίγεια διακονία Του, όταν κήρυττε συνήθιζε να λέει παραβολές. Οι  παραβολές που έλεγε ο Κύριος ήταν απλά παραδείγματα γεγονότων που  λαμβάνουν χώρα στη ζωή των ανθρώπων μέσω των οποίων έδινε το ανάλογο μήνυμα, σε όσους έδιναν προσοχή στα λόγια του Κυρίου και    επιθυμούσαν να γνωρίσουν  και να εφαρμόσουν το θέλημά Του στη ζωή τους.

Σε μια από αυτές τις παραβολές, διαβάζουμε για έναν άνθρωπο βασιλιά, ο οποίος έκανε γάμο στον γιό του. Απέστειλε του δούλους του να καλέσουν τους προσκεκλημένους, οι οποίοι δεν ήθελαν να λάβουν μέρος. Απέστειλε πάλι άλλους δούλους του, να πουν στους προσκεκλημένους ότι οι ταύροι και τα θρεφτάρια είναι σφαγμένα και ότι όλα είναι έτοιμα. Οι προσκεκλημένοι όμως αμέλησαν και πήγε ο καθένας τους στο χωράφι του και στο εμπόριό του. Οι υπόλοιποι έπιασαν τους δούλους και αφού τους έβρισαν τους σκότωσαν. Όταν άκουσε ο βασιλιάς οργίστηκε και έστειλε τα στρατεύματά του και σκότωσαν τους φονιάδες και έκαψαν τις πόλεις τους. Στη συνέχεια ο βασιλιάς είπε στους δούλους του, ότι ο γάμος είναι έτοιμος αλλά οι προσκεκλημένοι δεν ήταν άξιοι, γι’ αυτό να πάνε στις διεξόδους των δρόμων και όσους  βρούνε να τους καλέσουν στον γάμο. Βγήκαν λοιπόν οι δούλοι και κάλεσαν όσους βρήκαν, καλούς και κακούς, αυτοί ήρθαν στον γάμο και έτσι γέμισε ο χώρος από τους καλεσμένους στο τραπέζι. Όταν μπήκε ο βασιλιάς να δει τους καλεσμένους, είδε κάποιον που δεν φορούσε ένδυμα γάμου, τον οποίο είπε να τον δέσουν και να τον ρίξουν στο ‘σκότος το εξώτερο’. Ολοκληρώνοντας την παραβολή ο Κύριος αναφέρει σαν τελικό συμπέρασμα, ‘διότι πολλοί είναι οι καλεσμένοι αλλά  λίγοι είναι οι εκλεκτοί’.(Ματθαίος,κβ΄:1-14).

Με βάση αυτή τη παραβολή και όχι μόνο, μπορούμε να πούμε  ότι το μήνυμα του Θεού στους ανθρώπους σήμερα είναι η δωρεάν πρόσκληση να λάβουν μέρος στην βασιλεία Του, μέσω της σωτηρίας που χαρίζει ο Υιός Του Χριστός, σε όσους πιστέψουν σ’ Αυτόν και Τον γνωρίσουν σαν προσωπικό τους σωτήρα,  ώστε να  πάρουν το ένδυμα γάμου  και να γίνουν μέλη της εκκλησίας Του. Κάποιοι στην παραβολή αρνήθηκαν την πρόσκληση, ενώ άλλοι αμέλησαν και ασχολήθηκαν με το χωράφι και το εμπόριό τους. Αυτοί είναι μια κατηγορία ανθρώπων των οποίων η καρδιά τους βάρυνε από τις βιοτικές μέριμνες (Λουκάς,κα΄:34) με αποτέλεσμα να αμελήσουν την πρόσκληση του Θεού. Ο λόγος του Κυρίου δεν χώρεσε στην καρδιά τους ώστε να δεχτούν την πρόσκλησή Του και θεώρησαν πιο σωστό να βρίσκονται στις δικές τους μέριμνες απ’ ότι εκεί που τους θέλει ο Θεός. Αυτή την λάθος προτεραιότητα, δηλαδή το να θεωρούμε πιο σημαντικό να μας απασχολούν περισσότερο οι βιοτικές μας μέριμνες και  λιγότερο το θέλημα του Κύριου, μπορεί να την αποκτήσουμε σταδιακά κατά την πορεία μας με τον Κύριο, εάν δεν προσέξουμε και δεν συνεχίσουμε να μένουμε όπως τα πρώτα αδέλφια μας, στην προσευχή, στην κοινωνία μετ’ αλλήλων, στην Θεία Κοινωνία και στην αποστολική διδασκαλία του λόγου του Θεού (Πράξεις, β΄:42). Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα η πρώτη μας αγάπη στον Κύριο και το ευαγγέλιό Του να μειώνεται και να δίνουμε προτεραιότητα στο να ικανοποιούμε τις βιοτικές μας ανάγκες, αμελώντας να εργαζόμαστε τη σωτηρία που ο Κύριος μας χάρισε.

Σε άλλη σχετική παραβολή, αυτή των δέκα παρθένων, ο Κύριος αναφέρεται σε δέκα παρθένες που περίμεναν τον νυμφίο με τις λαμπάδες τους αναμμένες, από τις οποίες οι πέντε ήταν φρόνιμες και οι πέντε  ήταν μωρές. Οι φρόνιμες πήραν για τις λαμπάδες τους εφεδρικό λάδι, για την περίπτωση που θα βράδυνε ο νυμφίος, ενώ οι μωρές δεν πήραν. Επειδή ο νυμφίος αργούσε να έρθει όλες νύσταξαν και κοιμήθηκαν. Ξαφνικά ακούστηκε κραυγή στην μέση της νύχτας ότι έρχεται ο νυμφίος  και να βγουν στην συνάντησή του. Τότε σηκώθηκαν όλες οι παρθένες και ετοίμασαν τις λαμπάδες τους. Οι μωρές παρθένες είδαν ότι έσβηναν οι λαμπάδες τους και ζήτησαν από τις φρόνιμες να τις δώσουν λάδι. Οι φρόνιμες απάντησαν ότι μπορεί να μην φθάσει το λάδι ούτε σε εκείνες ούτε σ’ αυτές και τους πρότειναν να πάνε να αγοράσουν από τους πωλητές. Ενώ εκείνες έφυγαν  για να αγοράσουν, ήρθε ο νυμφίος και οι έτοιμες παρθένες μπήκαν στους γάμους και έκλεισε η πόρτα. Αργότερα ήλθαν οι μωρές και είπαν στον Κύριο να τις ανοίξει και εκείνος  απάντησε πως δεν τις γνωρίζει. Ο Κύριος ολοκληρώνει και αυτή τη παραβολή λέγοντας σαν τελικό συμπέρασμα, ‘Αγρυπνείτε λοιπόν, διότι δεν εξεύρετε την ημέραν ουδέ την ώραν, καθ' ην ο Υιός του ανθρώπου έρχεται’ (Ματθαίος, κε΄:1-13).

Οι δέκα παρθένες ήξεραν ότι η βασική προϋπόθεση στο να κρατηθεί η λαμπάδα τους αναμμένη ήταν να έχουν περίσσιο λάδι. Οι φρόνιμες φρόντισαν να είναι έτοιμες ανά πάσα στιγμή, ώστε να μην έχουν πρόβλημα και στην περίπτωση που αργούσε ο νυμφίος, ενώ οι μωρές αμέλησαν να έχουν εφεδρικό λάδι γι’ αυτή τη περίπτωση. Αυτή η αμέλεια τους κόστισε την είσοδο στους γάμους του νυμφίου, ενώ η σωστή προετοιμασία των φρονίμων ανταμείφθηκε. Επίσης είναι σημαντικό να πούμε ότι σωστά οι φρόνιμες παρθένες αρνήθηκαν να δώσουν από το λάδι τους στις μωρές, μη εφαρμόζοντας την εντολή του Κυρίου, ‘Εις πάντα δε τον ζητούντα παρά σου δίδε’ (Λουκάς,ς΄:30), διακρίνοντας ότι αυτή η εντολή αφορά την κάλυψη αναγκών του αιτούντα, χωρίς να δημιουργεί αντίστοιχες ελλείψεις στον δίδοντα.

Η ετοιμασία για την συνάντησή μας με τον Κύριο Ιησού έχει κόπο, δηλαδή είναι δύσκολο να αγωνιζόμαστε σωστά τον καλό πνευματικό αγώνα, φορώντας την πνευματική πανοπλία που αναφέρει ο λόγος του Κυρίου (Εφεσίους,ς΄:10-18). Η ετοιμότητά μας τη στιγμή που θα έρθει ο Κύριος να μας συναντήσει, εξαρτάται από την ετοιμασία που θα κάνουμε σε όλη την πνευματική μας πορεία  και όχι από την προσπάθεια της τελευταίας ώρας. Αυτό βέβαια ισχύει  για τους αναγεννημένους χριστιανούς που έχουν γνωρίσει τον Κύριο και ετοιμάζονται να Τον συναντήσουν και όχι για ανθρώπους, όπως ο ένας από τους δύο συσταυρωθέντες με τον Κύριο ληστές, που όταν βρέθηκε  δίπλα στον Κύριο λίγο πριν πεθάνει, βλέποντας την συμπεριφορά του Κυρίου, πίστεψε σ’ Αυτόν, Τον επικαλέστηκε, με αποτέλεσμα να πάει μαζί Του στον παράδεισο.

Καλό είναι να μην αμελούμε την πνευματική προετοιμασία  που πρέπει να  κάνουμε, ώστε να είμαστε έτοιμοι να συναντήσουμε τον Κύριο, οποιαδήποτε ώρα μας καλέσει είτε μέσω προσωπικής πρόσκλησης, είτε μέσω της αρπαγής. Να αγωνιστούμε μέχρι τέλους τον καλό αγώνα της πίστεως, προσευχόμενοι αδιάλειπτα δια του Αγίου Πνεύματος, ώστε να εκπληρώνεται κατά την πνευματική μας πορεία το γραμμένο, ‘Διά τούτο δεν αποκάμνομεν, αλλ' εάν και ο εξωτερικός ημών άνθρωπος φθείρηται, ο εσωτερικός όμως ανανεούται καθ' εκάστην ημέραν’ (Β΄ Κορινθίους, δ΄: 16).

Συνοψίζοντας λέμε ότι η επιμέλειά μας να τηρούμε όλες τις εντολές του Κυρίου, θα ανταμειφθεί με το να μας εισάγει ο Κύριος στη βασιλεία Του, σαν τις φρόνιμες παρθένες, διότι αποδεικνύει την αγάπη μας προς Αυτόν, μιας και αγάπη Θεού είναι το να εκτελούμε τις εντολές Του (Ιωάννης, ιδ΄:15,23). Αντίθετα αν δεν προσέξουμε και αμελήσουμε να εργαστούμε την σωτηρία που μας χάρισε ο Κύριος και δώσουμε προτεραιότητα στην ικανοποίηση κυρίως των βιοτικών αναγκών μας, αυτό θα μας κάνει ανέτοιμους την ημέρα της κλήσης μας από τον Κύριο. Ας μην αμελήσουμε λοιπόν την σωτηρία που μας χάρισε ο Κύριος, αλλά μετά φόβου και τρόμου να την εργαζόμαστε, ώστε να κρατηθούμε κοντά Του και να είμαστε έτοιμοι αμέσως να Τον υποδεχτούμε οποιαδήποτε  στιγμή θα έρθει να μας παραλάβει. Αμήν!