«επειδή ηκούσατε την οικονομίαν της χάριτος του Θεού της δοθείσης εις εμέ υπέρ υμών,….να ήναι τα έθνη συγκληρονόμα και σύσσωμα και συμμέτοχα της επαγγελίας αυτού εν τω Χριστώ διά του ευαγγελίου » (Εφεσίους, γ΄: 2,6).
Η οικονομία της χάριτος του Θεού μπορούμε να πούμε συνοπτικά ότι άρχισε να ισχύει μετά το λυτρωτικό έργο του Κυρίου Ιησού Χριστού με την σταυρική θυσία πάνω στο σταυρό του Γολγοθά και την ανάστασή Του και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Όσο αφορά την ονομασία ‘οικονομία της χάριτος’, δόθηκε λόγω της κατά χάρη σωτηρίας, με τον καθαρισμό των αμαρτιών, με το άγιο αίμα της θυσίας του Κυρίου, οποιουδήποτε ανθρώπου μετανοήσει και πιστέψει σ’ Αυτόν, όσο αμαρτωλός και να είναι. Κατά συνέπεια έχει διάρκεια όσο θα κηρύττεται το ευαγγέλιο του Κυρίου Ιησού Χριστού, μέχρι να έρθει ο Κύριος Ιησούς να παραλάβει την Εκκλησία του. Αυτό το λέμε διότι μέσα στο ευαγγέλιο διαβάζουμε: «Εν τη οικία του Πατρός μου είναι πολλά οικήματα• ει δε μη, ήθελον σας ειπεί• υπάγω να σας ετοιμάσω τόπον• Και αφού υπάγω να σας ετοιμάσω τόπον, πάλιν έρχομαι, και θέλω σας παραλάβει προς εμαυτόν, δια να εισθε και σεις όπου είμαι εγώ» (Ιωάννης, ιδ΄:2,3). Εδώ ο Κύριος γνωστοποιεί στους μαθητές Του, ότι από την στιγμή που θα επιστρέψει στην οικία του Πατέρα, θα ετοιμάσει τόπο και αφού ετοιμάσει τόπο, θα έρθει να τους παραλάβει. Αυτή η περίοδος από την ανάσταση του Κυρίου και μέχρι να έρθει να παραλάβει τους πιστούς αναγεννημένους μαθητές Του, δηλαδή τους χριστιανούς που υπακούν στον λόγο Του, ονομάζεται εκτός από ‘οικονομία της χάριτος’ και ‘καιροί των εθνών’ (Λουκάς, κα΄:24). Αυτό πιστεύουμε διότι η δυνατότητα να ανήκει κάποιος άνθρωπος στο λαό του Θεού, δόθηκε στους ανθρώπους όλων των εθνών μέσω της κατά χάρη σωτηρίας που λαμβάνουν, όταν επικαλεστούν τον Κύριο Ιησού Χριστό, ενώ πριν τη θυσία και ανάσταση του Κυρίου, σαν λαός Θεού χαρακτηριζόταν μόνο ο λαός Ισραήλ και οι προσήλυτοι σ’ αυτόν.
Η περίοδος της οικονομίας της χάριτος του Θεού, είναι περίοδος ευκαιριών για μετάνοια και επιστροφή προς τον Κύριο, γιατί ο Κύριος Ιησούς Χριστός συγχωρεί τις αμαρτίες όποιου μετανοεί και πιστεύει σ’ Αυτόν και στη συνέχεια ο Πατέρας Θεός τον αναγεννάει ‘εξ ύδατος και Πνεύματος’ (Ιωάννης, γ:5) και τον κάνει παιδί Του. Γι’ αυτό κάθε άνθρωπος πρέπει να σκεφτεί σοβαρά την σωτηρία που χαρίζει ο Κύριος και προς τον σκοπό αυτό είναι απαραίτητο να πάρει αν δεν το έχει κάνει, τον γραμμένο λόγο του Θεού και να αρχίσει να τον μελετάει. Ο γραμμένος λόγος του Θεού για τους χριστιανούς όλων των δογμάτων είναι η Αγία γραφή που αποτελείται από την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη, η δε Καινή Διαθήκη ονομάζεται και Ευαγγέλιο Ιησού Χριστού, μιας και το κύριο θέμα της είναι το έργο και η εκκλησία του Ιησού Χριστού, δηλαδή η οικονομία της χάριτος.
Βασικό χαρακτηριστικό της οικονομίας της χάριτος, είναι τo θαυμαστό γεγονός της αναγέννησης του ανθρώπου. Συνοπτικά μπορούμε να πούμε ότι όπως ο Κύριος συνελήφθη δια του Αγίου Πνεύματος και μορφώθηκε σαν άνθρωπος, μέσα στη μήτρα της παρθένου Μαρίας, έτσι μπορεί ο ίδιος ο Κύριος να γεννηθεί πνευματικά και να μορφωθεί μέσα στη πνευματική καρδιά κάθε ανθρώπου που πιστεύει σ’ Αυτόν και Τον δέχεται στη ζωή του. Αυτή η πνευματική γέννηση του Κυρίου μέσα στον εσωτερικό άνθρωπο του ανθρώπου που θα Τον ζητήσει, έχει σαν αποτέλεσμα εκτός από τον καθαρισμό του από τις αμαρτίες και την απελευθέρωσή του από πάθη και κακές επιθυμίες. Ο καθαρισμός και η απελευθέρωση του αναγεννημένου χριστιανού από τις αμαρτίες, είναι γεγονότα αισθητά στην ζωή του, γιατί δεν θα έχει πλέον ενοχές για τις αμαρτίες που έπραξε ούτε θα επιθυμεί να τις ξανακάνει, σύμφωνα με το γραμμένο, ‘Εάν λοιπόν ο Υιός σας ελευθερώση, όντως ελεύθεροι θέλετε είσθαι΄’(Ιωάννης,η΄:36). Συνεπώς η γενική γνώση ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Σωτήρας του κόσμου πρέπει να μετατραπεί σε ατομική εμπειρία κάθε ανθρώπου, ώστε να ομολογεί ειλικρινά λέγοντας ότι ο Κύριος είναι ο προσωπικός μου σωτήρας. Γι’ αυτό ας μη είμαστε τυπικοί χριστιανοί χωρίς να έχουμε αυτή την εμπειρία με τον Κύριο, αλλά να ζητάμε να έρθει ο αναστημένος Ιησούς Χριστός στην ζωή μας, ώστε να έχουμε προσωπική μαρτυρία ότι είναι ζωντανός και ελευθερώνει.
Άλλα επίσης θαυμαστά γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στην οικονομία της χάριτος, είναι το βάπτισμα του χριστιανού στο Άγιο Πνεύμα και οι ενέργειες των πνευματικών χαρισμάτων που ο Τριαδικός Θεός δίνει στα παιδιά Του (Ματθαίος, γ΄:11, Α΄ Κορινθιους,ιβ΄:4-10). Αναφέρουμε σχετικά ότι ο Κύριος μεταξύ των άλλων, είχε πει στους μαθητές Του,‘…ο δε Παράκλητος, το Πνεύμα το Άγιον, το οποίον θέλει πέμψει ο Πατήρ εν τω ονόματί μου, εκείνος θέλει σας διδάξει πάντα και θέλει σας υπενθυμίσει πάντα όσα είπον προς εσάς.’(Ιωάννης, ιδ΄:26). Η έλευση του Αγίου Πνεύματος έλαβε χώρα 10 ημέρες μετά την ανάληψη του Κυρίου, την ημέρα της εορτής της Πεντηκοστής, κατά την οποία βαπτίστηκαν στο Άγιο Πνεύμα, οι απόστολοι του Κυρίου και όλοι όσοι ήταν μαζί τους στο ανώγειο, συνολικά 120 άνθρωποι. Όταν στη συνέχεια ο απόστολος Πέτρος μίλησε στα συγκεντρωμένα πλήθη που θαύμαζαν ακούγοντας τα βαπτισμένα αδέλφια να μιλούν στις γλώσσες τους τα μεγαλεία του Θεού, τελειώνοντας την ομιλία του, είπε, ‘Μετανοήσατε, και ας βαπτισθή έκαστος υμών εις το όνομα του Ιησού Χριστού εις άφεσιν αμαρτιών, και θέλετε λάβει την δωρεάν του Αγίου Πνεύματος. Διότι προς εσάς είναι η επαγγελία και προς τα τέκνα σας και προς πάντας τους εις μακράν, όσους αν προσκαλέση Κύριος ο Θεός ημών’ (Πράξεις, β΄:38,39). Δηλαδή η επαγγελία του Αγίου Πνεύματος είναι και για εμάς σήμερα και γενικά για όσους προσκαλέσει ο Κύριος. Κατά συνέπεια το Άγιο Πνεύμα, εκτελεί μεγάλο έργο στην οικονομία της χάριτος, διότι από τη μία ελέγχει τους ανθρώπους ώστε να μετανοήσουν (Ιωάννης, ις΄:7-11) και από την άλλη διδάσκει, υπενθυμίζει, παρηγορεί, προσεύχεται και ‘ικετεύει υπέρ ημών διά στεναγμών αλαλήτων’ (Ρωμαίους,η΄:26,27). Ο Κύριος μας έχει προειδοποιήσει, ότι είναι στενή η πύλη και τεθλιμμένη η οδός που φέρνει στην αιώνια ζωή (Ματθαίος, ζ΄:14), γι’ αυτό είναι βέβαιο ότι οι δοκιμασίες θα έρθουν, αλλά μέσα από αυτές, με τη συνέργεια του Αγίου Πνεύματος και δια της πίστεως και της υπακοής μας, θα οικοδομηθούμε πνευματικά πιο στερεοί, ώστε να υπομείνουμε έως τέλους και να βγούμε νικητές.
Συνοψίζοντας λέμε ότι ο Κύριος έδωσε το σώμα Του να σταυρωθεί, για να μην καταδικαστούμε εμείς σαν αμαρτωλοί, στην αιώνια κόλαση. Ο Κύριος Ιησούς εκπλήρωσε όλες τις προφητείες που ήταν γραμμένες για Εκείνον, και ολοκλήρωσε με τη σταύρωση και ανάστασή Του, το θέλημα του Πατέρα Θεού, που ήταν συνοπτικά να θέσει σε ισχύ την οικονομία της χάριτος. Μέσα στην οικονομία της χάριτος του Θεού μας δίνεται η δυνατότητα να μετανοήσουμε, να επικαλεστούμε τον Κύριο και να σωθούμε, όπως έκανε και πήγε πρώτος με τον Κύριο στον παράδεισο, ο ένας από τους δύο συσταυρωθέντες ληστές. Να έχουμε υπόψη ότι η σωτηρία είναι κατά χάρη, αλλά θα πρέπει να εφαρμόζουμε το γραμμένο,‘μετά φόβου και τρόμου εργάζεσθε την εαυτών σωτηρίαν’(Φιλιππησίους, β΄:12), για να μη τη χάσουμε. Γι’ αυτό ας φροντίζουμε να μη αρέσουμε στους εαυτούς μας αλλά να αρέσουμε στο Θεό, πράττοντας το θέλημά Του. Αμήν!
|
«προσευχόμενοι εν παντί καιρώ μετά πάσης προσευχής και δεήσεως δια του Πνεύματος, και εις αυτό τούτο αγρυπνούντες με πάσαν προσκαρτέρησιν και δέησιν υπέρ πάντων των αγίων» (Εφεσίους, ς΄:18).
Ο απόστολος Παύλος δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην ‘προσευχή και δέηση δια του Πνεύματος’ γιατί ξέρει ότι μια τέτοια προσευχή φανερώνει πίστη και αγάπη που ευαρεστούν τον Πατέρα Θεό και Τον κάνουν να ενεργεί, απαντώντας βέβαια σύμφωνα με το πραγματικό συμφέρον των παιδιών Του. Στο παραπάνω εδάφιο, ο Κύριος μέσω του αποστόλου Παύλου μας προτρέπει να προσευχόμαστε για όλους τους αγίους, που Αυτός αγίασε με το άγιο αίμα της σταυρικής θυσίας Του και τους πρόσθεσε στην εκκλησία Του, η οποία αποτελεί το σώμα του οποίου κεφαλή είναι ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός (Κολοσσαείς,α΄:18).
Εφόσον λοιπόν η εκκλησία είναι το σώμα του Χριστού, είναι αυτονόητο ότι ο Χριστός σαν κεφαλή ενδιαφέρεται για το κάθε μέλος και θέλει το κάθε μέλος να ενδιαφέρεται για τα άλλα μέλη του σώματος, σύμφωνα με το γραμμένο, ‘Και είτε πάσχει εν μέλος, πάντα τα μέλη συμπάσχουσιν• είτε τιμάται εν μέλος, πάντα τα μέλη συγχαίρουσι’ (Α΄ Κορινθίους, ιβ΄:26).
Συνεπώς η προσευχή δια του Πνεύματος μας φέρνει σε επικοινωνία με τον Κύριο και όσο εμείς ζητούμε υπέρ των αδελφών μας, ο Κύριος βλέπει την αγάπη μας για τους αδελφούς μας, ενδυναμώνει την σχέση μεταξύ μας και μας δίνει οδηγία και δύναμη, για το πώς και πότε θα ενεργήσουμε από τη μεριά μας, για να καλύψουμε π.χ. βιοτικές ανάγκες των αδελφών μας. Αναφέρουμε ένα γραφικό παράδειγμα, ‘Εν εκείναις δε ταις ημέραις κατέβησαν από Ιεροσολύμων προφήται εις Αντιόχειαν• σηκωθείς δε εις εξ αυτών ονόματι Άγαβος, εφανέρωσε διά του Πνεύματος ότι έμελλε να γείνη μεγάλη πείνα καθ' όλην την οικουμένην• ήτις και έγεινεν επί Κλαυδίου Καίσαρος.Όθεν οι μαθηταί απεφάσισαν, έκαστος αυτών κατά την εαυτού κατάστασιν, να πέμψωσι βοήθειαν προς τους αδελφούς τους κατοικούντας εν τη Ιουδαία• το οποίον και έκαμον αποστείλαντες αυτήν προς τους πρεσβυτέρους διά χειρός Βαρνάβα και Σαύλου’ (Πράξεις, κζ΄:27-30).
Γενικεύοντας λέμε ότι κάποιες φορές η προσευχή των αδελφών, υπέρ αδελφού που αντιμετωπίζει πρόβλημα, απαντάται θετικά, ενώ άλλες όχι. Δηλαδή παρόλο που προσευχόμαστε δεν λαμβάνουμε ή δεν έρχεται λύση στο πρόβλημα που προέκυψε, γιατί είναι άλλο το σχέδιο του Θεού που έχει καλύτερη λύση, έξω από την ανθρώπινή λογική μας, που όμως αποβλέπει στο αιώνιο συμφέρον του προσώπου για το οποίο προσευχόμαστε.
Αναφέρουμε σχετικά ότι στην πρώτη εκκλησία ο Θεός επέτρεψε ώστε ο Ηρώδης να συλλάβει και να θανατώσει τον απόστολο Ιάκωβο, τον αδελφό του Ιωάννη, παρόλο που σίγουρα πολλά αδέλφια θα προσευχότανε γι’ αυτόν. Στη συνέχεια ο Ηρώδης διέταξε να συλλάβουν και τον Πέτρο τον οποίο έβαλε φυλακή με σκοπό σύντομα να θανατώσει κι’ αυτόν. Όμως τότε η εκκλησία προσευχόταν ακατάπαυστα για τον Πέτρο και ο Θεός έστειλε άγγελο στη φυλακή, την νύχτα πριν τη δίκη του Πέτρου και παρόλο που τον φύλαγαν αλυσοδεμένο 16 στρατιώτες, τον ελευθέρωσε, αφού έπεσαν από μόνες τους οι αλυσίδες που τον έδεναν και άνοιξε η σιδερένια πύλη της εξόδου επίσης από μόνη της. Στην συνέχεια ο Πέτρος αφού συνήλθε, γιατί αρχικά νόμιζε ότι βλέπει όραμα, πήγε στο σπίτι όπου αρκετοί προσευχότανε για αυτόν και τους είπε πώς ο Κύριος τον ελευθέρωσε (Πράξεις,ιβ΄:1-17).
Βλέπουμε ότι η προσευχή της εκκλησίας για τον απόστολο Πέτρο απαντήθηκε και ο Κύριος τον ελευθέρωσε από βέβαιο θάνατο. Αν και δεν καταλαβαίνουμε πολλές φορές το σχέδιο του Θεού, δηλαδή γιατί άλλοτε παίρνουμε θετική απάντηση στα αιτήματά μας και άλλοτε όχι, ο λόγος του Θεού μας παροτρύνει να προσευχόμαστε σε κάθε περίπτωση, όπως έκανε η εκκλησία για τον Πέτρο και έλαβε το αίτημά της. Ο τρόπος που ο Κύριος ελευθέρωσε τον Πέτρο, είναι αποκλειστικά με δικά Του μέσα, που δεν είχε φανταστεί η εκκλησία, γι’ αυτό καλό είναι να μη απογοητευόμαστε ή να έχουμε θάρρος σκεπτόμενοι τα δικά μας μέσα, αλλά να πιστεύουμε και να στηριζόμαστε στην παντοδυναμία, στην δικαιοσύνη και στην αγάπη του Θεού. Όπως τα αδέλφια της πρώτης εκκλησίας δεν απόκαμαν να προσεύχονται για τον Πέτρο, έτσι και εμείς να μην αποκάμουμε προσευχόμενοι υπέρ πάντων των αγίων αδελφών μας που έχουν ανάγκη, παρόλο που για ίσως για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν θα παίρνουμε απάντηση στα αιτήματα της προσευχής μας. Συνεπώς η προσευχή μας πρέπει να είναι δια του Αγίου Πνεύματος, ώστε να προσευχόμαστε σωστά και να παίρνουμε δύναμη να μην αποκάμουμε προσευχόμενοι και να γίνεται με πίστη ότι εφόσον ζητούμε σύμφωνα με το θέλημα του Πατέρα Θεού, θα λάβουμε απάντηση (Μάρκος,ια΄:24, Ρωμαίους, η΄:26,27, Α΄ Ιωάννου, ε΄:14,15).
Ίσως κάποια αδέλφια μας, λόγω προβλημάτων υγείας, να μη έχουν την άνεση όπως εμείς, να φέρουν τους εαυτούς τους στον Κύριο μέσω της προσευχής. Όταν και όπου έχουμε εντοπίσει τέτοιο πρόβλημα, καλούμαστε να αγωνιστούμε προσευχόμενοι υπέρ αυτών των αδελφών μας και να δείξουμε εμπράκτως την αγάπη μας για αυτούς, κάνοντας τα έργα που την συνοδεύουν. Ένα σχετικό γραφικό παράδειγμα είναι αυτό των τεσσάρων ανθρώπων που μετέφεραν έναν παραλυτικό για να τον πάνε στο σπίτι που κήρυττε ο Κύριος και παρά το εμπόδιο του όχλου να μπουν, ανέβηκαν στην στέγη, έκαναν τρύπα και κατέβασαν τον παραλυτικό μπροστά στον Κύριο. Ο Κύριος βλέποντας την πίστη τους, θεράπευσε τον παραλυτικό, αφού πρώτα συγχώρησε τις αμαρτίες του (Μάρκος,β΄:1-12). Σαν συμπέρασμα λέμε ότι αυτοί οι τέσσερεις πήραν απόφαση να φέρουν μπροστά στον Κύριο τον παραλυτικό, επειδή θα ήταν πεπεισμένοι ότι ο Κύριος θεραπεύει και παρά το εμπόδιο του όχλου δεν σταμάτησαν, αλλά κινούμενοι από πίστη, ελπίδα και αγάπη, βρήκαν έναν έστω ριψοκίνδυνο τρόπο, να τον πάνε μπροστά στον Κύριο και τελικά πέτυχαν τον στόχο τους.
Συνεχίζοντας αναφέρουμε την γραφική οδηγία, ‘εξομολογείσθε αλλήλοις τα παραπτώματα και εύχεσθε υπέρ αλλήλων όπως ιαθήτε πολύ ισχύει δέησις δικαίου ενεργουμένη’ (Ιακ.,ε΄:16). Συνεπώς η εξομολόγηση σε αλλήλλους των παραπτωμάτων μας και η προσευχή των αγίων αδελφών υπέρ αλλήλων, είναι προϋποθέσεις για την θεραπεία μας.
Συνοψίζοντας λέμε ότι η προσευχή που γίνεται με πλήρωση και τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος, υπέρ των αγίων αδελφών μας που δοκιμάζονται, είναι ευάρεστη στον Πατέρα Θεό και συντελεί πολύ στο να ενεργήσει κάνοντας έκβαση στις δοκιμασίες των αδελφών μας. Όμως και όταν ο Κύριος δεν κάνει άμεσα έκβαση, αυτό δεν σημαίνει ότι μας αγνόησε, αλλά ότι έχει κάποιο άλλο αγαθό σχέδιο, το οποίο εμείς προς το παρόν δεν γνωρίζουμε. Γι’ αυτό να μη απογοητευόμαστε από τα εμπόδια που παρουσιάζονται, αλλά να συνεχίσουμε να προσευχόμαστε πιο ένθερμα υπέρ όλων των αγίων αδελφών μας και να πιστεύουμε ότι ‘Τα αδύνατα παρά ανθρώποις είναι δυνατά παρά τω Θεώ’(Λουκας,ιη΄:27) και ότι ‘...δεν είναι άδικος ο Θεός, ώστε να λησμονήση το έργον σας και τον κόπον της αγάπης, την οποίαν εδείξατε εις το όνομα αυτού, υπηρετήσαντες τους αγίους και υπηρετούντες’ (Εβραίους, ς΄:10). Αμήν!
|
|