«Η φιλαδελφία ας μένη» (Εβραίους,ιγ΄:1)
Η λέξη ‘φιλαδελφία’ στο παραπάνω εδάφιο σημαίνει ‘αγάπη μεταξύ των εν Χριστώ αδελφών’. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός είπε χαρακτηριστικά: « Εντολήν καινήν σας δίδω, Να αγαπάτε αλλήλους, καθώς εγώ σας ηγάπησα και σεις να αγαπάτε αλλήλους. Εκ τούτου θέλουσι γνωρίσει πάντες ότι είσθαι μαθηταί μου, εάν έχητε αγάπην προς αλλήλους» (Ιωάννης,ιγ΄:34,35). Συνεπώς για να μας αναγνωρίζει ο Κύριος σαν μαθητές Του, θα πρέπει να αγαπάμε ο ένας τον άλλον. Εφόσον σαν μαθητές του Κυρίου, ανήκουμε στην εκκλησία Του, η οποία ονομάζεται ‘Σώμα και Νύμφη Χριστού’, είναι φυσικό τα μέλη του ίδιου σώματος να έχουν αρμονική σχέση μεταξύ τους, γεγονός που θα αποδεικνύεται με τη σωστή λειτουργία όλου του σώματος.
Το να αγαπάμε τους αδελφούς μας είναι κάτι που το χρωστάμε στον Κύριο, επειδή όπως Αυτός έβαλε την ψυχή Του για εμάς, έτσι θέλει από εμάς, σαν απόδειξη της αναγνώρισης της θυσίας Του, υπέρ των αδελφών μας να βάλλουμε τις ψυχές μας (Α΄ Ιωάννου, γ΄:16). Η αγάπη πηγάζει από την σχέση μας με τον Κύριο και αυτή η σχέση είναι συνδεδεμένη με την εκτέλεση των εντολών Του, όπως ο Ίδιος μας είπε, ‘Εάν με αγαπάτε, τας εντολάς μου φυλάξατε’ (Ιωάννης,ιδ΄:15). Συνεπώς εάν δεν τηρούμε τις εντολές του Κυρίου σημαίνει ότι δεν Τον αγαπάμε, οπότε το να μην αγαπάμε τους αδελφούς μας σημαίνει επίσης ότι δεν αγαπάμε τον Κύριο επειδή δεν πράττουμε την νέα εντολή που μας έδωσε. (Β΄ Πέτρου,α΄:5-8).
Ένα χαρακτηριστικό γραφικό παράδειγμα χριστιανού που έβαλε την ψυχή του στην υπηρεσία των εν Χριστώ αδελφών του, είναι αυτό του αποστόλου Παύλου. Ο πρώην διώκτης απόστολος Παύλος, δεν έκανε δική του οικογένεια, αλλά ίδρυσε πολλές εκκλησίες και όπως ο ίδιος αναφέρει ‘γέννησε’ πολλά πνευματικά παιδιά τα οποία υπηρέτησε στις ανάγκες τους μέχρι θανάτου. Ο ίδιος αναφέρει μεταξύ των άλλων, «…εν κόπω και μόχθω, εν αγρυπνίαις πολλάκις, εν πείνη και δίψη, εν νηστείαις πολλάκις, εν ψύχει και γυμνότητι• εκτός των εξωτερικών ο καθ' ημέραν επικείμενος εις εμέ αγών, η μέριμνα πασών των εκκλησιών. Τις ασθενεί, και δεν ασθενώ; τις σκανδαλίζεται, και εγώ δεν φλέγομαι;»(Β΄Κορινθίους,ια΄:8), «…ούτως έχοντες ένθερμον αγάπην προς εσάς, ευχαριστούμεθα να μεταδώσωμεν ουχί μόνον το ευαγγέλιον του Θεού αλλά και τας ψυχάς ημών, επειδή εστάθητε αγαπητοί εις ημάς. Διότι ενθυμείσθε, αδελφοί, τον κόπον ημών και τον μόχθον• επειδή νύκτα και ημέραν εργαζόμενοι, διά να μη επιβαρύνωμέν τινά εξ υμών, εκηρύξαμεν εις εσάς το ευαγγέλιον του Θεού. Σεις είσθε μάρτυρες και ο Θεός ότι οσίως και δικαίως και αμέμπτως εφέρθημεν προς εσάς τους πιστεύοντας,καθώς εξεύρετε ότι ένα έκαστον υμών, ως πατήρ τα εαυτού τέκνα,σας προετρέπομεν και παρηγορούμεν και διεμαρτυρόμεθα, διά να περιπατήσητε αξίως του Θεού του προσκαλούντος υμάς εις την εαυτού βασιλείαν και δόξαν» (Α΄ Θεσσαλονικείς, β΄:8-12). Ο άνθρωπος του Θεού δεν είναι στα λόγια χριστιανός αλλά και στα έργα θέτοντας τον εαυτό του στην υπηρεσία των εν Χριστώ αδελφών του, όπως άλλωστε αναφέρει και ο απόστολος Ιωάννης, «Τεκνία μου, μη αγαπώμεν με λόγον μηδέ με γλώσσαν, αλλά με έργον και αλήθειαν» (Α΄ Ιωάννου, γ΄:18).
Εάν δεν δείχνουμε αγάπη για τους αδελφούς μας, μέσα στην εκκλησία που μας έχει θέσει ο Κύριος, τότε ούτε στους ανθρώπους έξω στην κοινωνία, με τους οποίους δεν έχουμε κάποια ιδιαίτερη σχέση, θα δείξουμε αγάπη. Οπότε δεν θα υπάρχουν στη ζωή μας έργα μέσω των οποίων θα ομολογούμε ότι είμαστε παιδιά του Θεού. Εάν όμως δείχνουμε την αγάπη προς τους αδελφούς μας, ο Κύριος θα ευαρεστείται σε μας και θα μας βοηθήσει αυτή η αγάπη να αυξηθεί και να φθάσει μέχρι στους εχθρούς μας. Έτσι θα αποδεικνύουμε ότι είμαστε μαθητές Του. Ο σωστός μαθητής μαθαίνει κάτι από τον δάσκαλό του, με σκοπό να το εφαρμόσει και εκείνος στη ζωή του και όχι μόνο για να αποκτήσει μια στείρα γνώση.Το να φθάσουμε, να διατηρήσουμε και αυξήσουμε την φιλαδελφία, είναι ένας στόχος που περιλαμβάνει διάφορα στάδια. Ο απόστολος Πέτρος μας αναφέρει: «Και δι’ αυτό δε τούτο καταβαλόντες πάσαν σπουδήν, προσθέσατε εις την πίστιν σας την αρετήν, εις δεν την αρετήν την γνώσιν, εις δε την γνώσιν την εγκράτειαν, εις δε την εγκράτειαν την υπομονήν, εις δε την υπομονήν την ευσέβειαν, εις δε την ευσέβειαν την φιλαδελφίαν, εις δε την φιλαδελφία την αγάπην. Διότι, εάν ταύτα υπάρχωσιν εις εσάς και περισσεύωσι, σας καθιστώσιν ουχί αργούς ουδέ ακάρπους εις την επίγνωσιν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού» (Β΄ Πέτρου,α΄:5-8). Σύμφωνα με τα δια του Αγίου Πνεύματος γραμμένα λόγια του αποστόλου Πέτρου για να φτάσουμε στην φιλαδελφία, ανεβαίνουμε σταδιακά, βήμα-βήμα, τα προηγούμενα της φιλαδελφίας ‘σκαλοπάτια’ της αναφερόμενης πνευματικής κλίμακας. Η πίστη είναι η βάση της σχέσης μας με τον Κύριο, μιας και ‘χωρίς δε πίστεως αδύνατον είναι να ευαρεστήση τις εις αυτόν• διότι ο προσερχόμενος εις τον Θεόν πρέπει να πιστεύη ότι είναι και γίνεται μισθαποδότης εις τους εκζητούντας αυτόν’ (Εβραίους, ια΄:6). Στην πίστη θα πρέπει να κάνουμε έντονη και συνεχή προσπάθεια να προσθέτουμε την αρετή. Επειδή ο ορισμός της αρετής είναι πολυσύνθετος μιας και αρκετές ανθρώπινες ενέργειες και συμπεριφορές χαρακτηρίζονται σαν αρετές, θα υιοθετήσουμε στα πλαίσια της ερμηνείας του εδαφίου ένα γενικό ορισμό, βάσει του οποίου σαν αρετή ορίζεται η ειλικρινής και συνεχής εκζήτηση και έμπρακτη εφαρμογή από τον άνθρωπο στη ζωή του, κάθε αγαθού, έτσι όπως αυτό μας αποκαλύπτεται στο λόγο του Κυρίου. Θα λέγαμε πιο απλά ότι το πρώτο που πρέπει να προσθέσει και να συνεχίζει να προσθέτει σε όλη του τη ζωή κάθε αναγεννημένος πιστός είναι η συνεχής, ένθερμη και η δια του Αγίου Πνεύματος προσευχή. Σε αυτή την αρετή πρέπει να προσθέτουμε την γνώση, δηλαδή τη γνώση του λόγου του Θεού, η οποία γνώση για να οδηγεί στην πνευματική αύξηση του πιστού πρέπει να συμβαδίζει και να ακολουθεί την αρετή. Στη γνώση θα προσθέτουμε την εγκράτεια. Η εγκράτεια σημαίνει το να κρατούμαστε φυλαγμένοι στην υπακοή του λόγου του Κυρίου, μακριά από κάθε αμαρτία. Συνεπώς το αντικείμενο της εγκράτειας το καθορίζει η γνώση του λόγου του Θεού, η δε επίτευξή της έχει να κάνει με την πλήρωση του πιστού με το Άγιο Πνεύμα, μιας και αποτελεί μέρος του καρπού Του (Γαλάτας,ε΄:22,23). Στην εγκράτεια θα προσθέτουμε την υπομονή. Η υπομονή είναι η στάση μας εκείνη που υποφέρουμε μία δύσκολη κατάσταση που περνάμε και περιμένουμε μέχρι ο Κύριος να κάνει έκβαση. Ακόμη μπορεί να εγκρατευόμαστε στο να μη ενεργήσουμε με δικές μας ενέργειες σε κάτι που περιμένουμε και γι’ αυτό κάνουμε υπομονή μέχρι ο Κύριος να ενεργήσει. Στην υπομονή θα προσθέτουμε την ευσέβεια. Η ευσέβεια είναι να κρατάμε την αγάπη μας και να αποδίδουμε την πρέπουσα τιμή και λατρεία στον Θεό, άσχετα αν απαντήσει ή όχι στα αιτήματά μας. Μέσα από την υπομονή διατηρούμε την αγάπη μας σ’ Αυτόν δια της ευσέβειας, είτε απαντήσει είτε όχι στα αιτήματά μας. Στην ευσέβεια θα προσθέτουμε την φιλαδελφία. Όπως είπαμε την αγάπη μας προς τον Θεό την διατηρούμε δια της ευσέβειας, συνεχίζοντας λέμε ότι η γνησιότητα αυτής της αγάπης θα φανερώνεται από την εφαρμογή της και στα αδέλφια μας (Α΄ Ιωάννου,δ΄:20,21). Στην φιλαδελφία θα προσθέτουμε την αγάπη. Η τελεία αγάπη είναι η ολοκληρωμένη εφαρμογή του γραμμένου λόγου του Θεού στη ζωή μας μας μέχρι τέλους. Όταν η φιλαδελφία ενεργείται στη ζωή μας, τότε η αγάπη ολοκληρώνεται σταδιακά στην ολότητά της και θα φθάνει μέχρι και τους εχθρούς μας. Ο απόστολος Πέτρος μας γνωστοποιεί ότι όταν όλα αυτά τα εφαρμόζουμε, μας βοηθάνε να αυξανόμαστε στην επίγνωση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, με αποτέλεσμα να μη έχουμε σοβαρές πτώσεις και να εισέλθουμε πλούσια στην Βασιλεία των Ουρανών.
Ολοκληρώνοντας λέμε ότι μέσα στον γραμμένο λόγο του Θεού που διαβάζουμε, ο Κύριος τονίζει ότι όταν προσευχόμαστε πρέπει να συγχωρούμε όσους μας έβλαψαν για να μας συγχωρεί και Εκείνος. Οπότε για να διατηρούμε τη φιλαδελφία, πρέπει να συγχωρούμε τα αδέλφια μας, ότι και να μας έκαναν, γιατί αν δεν συγχωρούμε θα υπάρχει ψυχρότητα και επιπλέον δεν θα συγχωρεθούμε και εμείς. Θα έρθουν συγκρούσεις μεταξύ μας σαν αδέλφια εν Χριστώ, που οφείλονται στο σαρκικό φρόνημα που εξακολουθούμε να έχουμε(Ιακώβου,δ΄:1), αλλά να έχουμε την τάση να μετανοούμε, να συνεχίζουμε να αγαπάμε και να συγχωρούμε, σύμφωνα με το θέλημα του Κυρίου. Η επίτευξη της φιλαδελφίας πρέπει να απότελεί ένα ισόβιο στόχο κάθε ειλικρινή πιστού, μαζί με τους σχετικούς πνευματικούς στόχους που ο λόγος του Θεού αναφέρει: «Τελευταίον δε, γίνεσθε πάντες ομόφρονες, συμπαθείς, φιλάδελφοι, εύσπλαγχνοι, φιλόφρονες, μη αποδίδοντες κακόν αντί κακού ή λοιδορίαν αντί λοιδορίας, αλλά το εναντίον ευλογούντες» (Α΄ Πέτρου,γ΄:8,9).Αμήν!
|
«Αλλ’ εάν οδηγήσθε υπό του Πνεύματος, δεν είσθε υπό νόμον»(Γαλάτας,ε΄:18)
Το Άγιο Πνεύμα είναι το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός είπε στη Σαμμαρείτιδα: «Ο Θεός είναι Πνεύμα, και οι προσκυνούντες αυτόν εν πνεύματι και αληθεία πρέπει να προσκυνώσι» (Ιωάννης, δ΄:24). Συνεπώς το Άγιο Πνεύμα είναι Θεός (Πράξεις,ε΄:3-4) και έχει πρωταγωνιστικό ρόλο πρώτα στη μετάνοια και αναγέννηση των ανθρώπων και στη συνέχεια στην πνευματική αύξησή τους, σε ατομικό και εκκλησιαστικό επίπεδο.
Το Άγιο Πνεύμα συμμετέχει στην αναγέννηση του ανθρώπου, σύμφωνα με το γραμμένο: «Απεκρίθη ο Ιησούς, Αληθώς, αληθώς σοι λέγω, εάν τις δεν γεννηθή εξ ύδατος και Πνεύματος, δεν δύναται να εισέλθη εις την βασιλείαν του Θεού» (Ιωάννης,γ΄:5). Με τη λέξη ‘ύδωρ’ στο συγκεκριμένο εδάφιο πιστεύουμε ότι ο Κύριος εννοεί τον λόγο του Θεού, βασιζόμενοι στα εδάφια, « Οι άνδρες, αγαπάτε τας γυναίκάς σας, καθώς και ο Χριστός ηγάπησε την εκκλησίαν και παρέδωκεν εαυτόν υπέρ αυτής, διά να αγιάση αυτήν, καθαρίσας με το λουτρόν του ύδατος διά του λόγου» (Εφεσίους,ε΄:25,26). Βέβαια πρέπει να αναφέρουμε, επειδή άλλωστε είναι σχετικό με το θέμα του άρθρου, ότι ο Κύριος λέγοντας, ‘ Όστις πιστεύει εις εμέ, καθώς είπεν η γραφή, ποταμοί ύδατος ζώντος θέλουσι ρεύσει εκ της κοιλίας αυτού’, εννοεί σύμφωνα με τον ευαγγελιστή Ιωάννη το Άγιο Πνεύμα, ‘το οποίον έμελλον να λαμβάνωσιν οι πιστεύοντες εις αυτόν• διότι δεν ήτο έτι δεδομένον Πνεύμα Άγιον, επειδή ο Ιησούς έτι δεν εδοξάσθη’ (Ιωάννης,ζ΄:38,39), οπότε στην φράση ‘εξ ύδατος και Πνεύματος’ στην περίπτωση της αναγέννησης, το ‘εξ ύδατος’ πρέπει να αναφέρεται στον λόγο του Θεού.
‘Όταν ένας άνθρωπος μετανοήσει για τις αμαρτίες του και πιστέψει στο ευαγγέλιο του Χριστού, τότε ο Πατέρας Θεός ενεργεί δια του Αγίου Πνεύματος και ‘γεννάει’ εντός του, έναν νέο ανακαινισμένο άνθρωπο ο οποίος με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος θα μπορεί να νικάει πάθη και κακές επιθυμίες. Πρέπει λοιπόν κάθε άνθρωπος που θέλει να ακολουθήσει τον Κύριο και να μπει στην βασιλεία των Ουρανών, πρώτα να ‘γεννηθεί άνωθεν’ από τον Πατέρα Θεό, έτσι ώστε να Τον ονομάζει ουσιαστικά και όχι τυπικά ‘Πατέρα’ (Α΄ Πέτρου,α΄:17)και στη συνέχεια να αυξάνει πνευματικά τρεφόμενος με τα λόγια του Θεού μέσω των διακονιών που έχει θέσει ο Κύριος στην εκκλησία Του (Εφεσίους, δ΄:11,12) έτσι ώστε να ζει σωστά τη νέα εν Χριστώ ζωή του. Ο Κύριος θέλει να παραλάβει μια εκκλησία που δεν θα έχει ‘κηλίδα ή ρυτίδα’, και οτιδήποτε σχετικό που δεν είναι σύμφωνο με το θέλημα του Θεού.
Για την επίτευξη του αγιασμού της εκκλησίας, πρωταγωνιστικό ρόλο έχει το Άγιο Πνεύμα. Αρχικά αναφέρουμε ότι στο καθεστώς της Παλαιάς Διαθήκης, όπως προαναφέρθηκε, ‘δεν ήτο έτι δεδομένον Πνεύμα Άγιον’, ‘επί πάσαν σάρκα’. Ο Τριαδικός Θεός φανέρωνε την παρουσία Του, μέσω αγγέλων, οράσεων, ενυπνίων, προφητειών και θαυμαστών ενεργειών, στους ανθρώπους που Τον πίστευαν, όπως π.χ. στους πατριάρχες του λαού Ισραήλ, Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ, αλλά και γενικότερα στο λαό Ισραήλ, που αποτέλεσε την ‘εκκλησία της ερήμου’ (Πράξεις, ζ΄:38), μέσω στύλου νεφέλης. Η νεφέλη της παρουσίας του Κυρίου έδινε πληροφορία το τί πρέπει να κάνει ο λαός του Θεού. Όταν η νεφέλη σηκωνόταν από την σκηνή του μαρτυρίου σηκωνόταν και ο λαός να οδοιπορήσει, ενώ όσο η νεφέλη δεν σηκωνόταν, ο λαός έμενε στην θέση του (Έξοδος,μ΄:36-37).
Σχετικά με το καθεστώς της Καινής Διαθήκης, στο οποίο ζούμε σήμερα, ο Κύριος μας έχει πει:"Εγώ όμως την αλήθειαν σας λέγω• συμφέρει εις εσάς να απέλθω εγώ. Διότι εάν δεν απέλθω, ο Παράκλητος δεν θέλει ελθεί προς εσάς• αλλ' αφού απέλθω, θέλω πέμψει αυτόν προς εσάς• και ελθών εκείνος θέλει ελέγξει τον κόσμον περί αμαρτίας και περί δικαιοσύνης και περί κρίσεως• περί αμαρτίας μεν, διότι δεν πιστεύουσιν εις εμέ• …. Όταν δε έλθη εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, θέλει σας οδηγήσει εις πάσαν την αλήθειαν• διότι δεν θέλει λαλήσει αφ' εαυτού, αλλ' όσα αν ακούση θέλει λαλήσει, και θέλει σας αναγγείλει τα μέλλοντα. Εκείνος θέλει δοξάσει εμέ, διότι εκ του εμού θέλει λάβει και αναγγείλει προς εσάς"(Ιωάννης,ις΄:7-11,13,14). Από αυτά τα λόγια του Κυρίου συμπεραίνουμε ότι το Άγιο Πνεύμα ελέγχει τους ανθρώπους που δεν πιστεύουν ώστε να μετανοήσουν για τις αμαρτίες τους και να ζητήσουν τον Κύριο Ιησού Χριστό να έρθει στη ζωή τους, ενώ όσους πιστεύουν τους οδηγεί ‘εις πάσαν την αλήθειαν’, δηλαδή τους βοηθάει να αυξηθούν στην επίγνωση του Κυρίου, ο οποίος είναι ‘η οδός και η αλήθεια και η ζωή’ (Ιωάννης, ιδ΄:6).
Επιπλέον το Άγιο Πνεύμα ήρθε για να οικοδομήσει την εκκλησία του Θεού με τα χαρίσματα, όπως διαβάζουμε στη Καινή Διαθήκη: «Είναι δε διαιρέσεις χαρισμάτων, το Πνεύμα όμως το αυτό• είναι και διαιρέσεις διακονιών, ο Κύριος όμως ο αυτός•είναι και διαιρέσεις ενεργημάτων, ο Θεός όμως είναι ο αυτός, ο ενεργών τα πάντα εν πάσι. Δίδεται δε εις έκαστον η φανέρωσις του Πνεύματος προς το συμφέρον. Διότι εις άλλον μεν δίδεται διά του Πνεύματος λόγος σοφίας, εις άλλον δε λόγος γνώσεως κατά το αυτό Πνεύμα, εις άλλον δε πίστις διά του αυτού Πνεύματος, εις άλλον δε χαρίσματα ιαμάτων διά του αυτού Πνεύματος, εις άλλον δε ενέργειαι θαυμάτων, εις άλλον δε προφητεία, εις άλλον δε διακρίσεις πνευμάτων, εις άλλον δε είδη γλωσσών, εις άλλον δε ερμηνεία γλωσσών. Πάντα δε ταύτα ενεργεί το εν και το αυτό Πνεύμα, διανέμον ιδία εις έκαστον καθώς θέλει.»(Α΄ Κορινθίους, ιβ΄:4-11).
Οπότε μια εκκλησία για να είναι αληθινή, θα πρέπει να κατοικεί ο Τριαδικός Θεός μέσα στα μέλη της, γεγονός που και θα φανερώνεται από τα προαναφερθέντα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, από τις διακονίες του Κυρίου Ιησού και από τις ενέργειες του Πατέρα Θεού που θα λαμβάνουν χώρα εντός της. Βέβαια επειδή ο διάβολος με τα όργανά του, έχει δημιουργήσει ψεύτικες απομιμήσεις, η γνησιότητα των χαρισμάτων, των διακονιών και των ενεργειών του Θεού, αποδεικνύεται από το αν ενεργούνται σύμφωνα με τον γραμμένο λόγο του Θεού και από το αν συμβάλλουν στην οικοδομή και στον αγιασμό των μελών της εκκλησίας. Χρειάζεται συνεχής πνευματική επαγρύπνηση ώστε να μη συμβεί σε κανένα παιδί του Θεού αυτό που συνέβη π.χ. στον Ιούδα, ο οποίος ξέπεσε από την διακονία που ο Κύριος του έδωσε και κατέληξε στην καταδίκη του διαβόλου(Πράξεις,α΄:17-25,κ΄:30).
Αυτό που διαπιστώνουμε βάσει του λόγου του Θεού, είναι ότι για να λάβουμε χαρίσματα και διακονίες, ο Θεός θέλει αφού πιστέψουμε και βαπτιστούμε στο νερό, να επιζητήσουμε να μας βαπτίσει στο Άγιο Πνεύμα, το δε γραφικό σημείο της βάπτισης στο Άγιο Πνεύμα είναι οι νέες γλώσσες (Πράξεις, α΄:4,5 , β΄:1-4,38,39 ,η΄:15-17 , ι΄:44-48, ιθ΄:1-6, Μάρκος,ις΄:17). Αφού βαπτιστούμε στο Άγιο Πνεύμα στην συνέχεια πρέπει να πληρωνόμαστε με Αυτό, σύμφωνα με το γραμμένο: «Και μη μεθύσκεσθε με οίνον, εις τον οποίον είναι ασωτία, αλλά πληρούσθε διά του Πνεύματος,λαλούντες μεταξύ σας με ψαλμούς και ύμνους και ωδάς πνευματικάς, άδοντες και ψάλλοντες εν τη καρδία υμών εις τον Κύριον, ευχαριστούντες πάντοτε υπέρ πάντων εις τον Θεόν και Πατέρα εν ονόματι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού,υποτασσόμενοι εις αλλήλους εν φόβω Θεού.»(Εφεσίους,ε΄:18-21). Η γνήσια πλήρωση με το Άγιο Πνεύμα συνοδεύεται και με τον καρπό του Αγίου Πνεύματος, πρώτο στοιχείο του οποίου είναι η αγάπη (Γαλάτας, ε΄:22,23), οπότε εάν έχουμε πικρία με κάποιον και δεν τον συγχωρούμε, δεν μπορεί ο Θεός να συγχωρέσει τις αμαρτίες μας και κατά συνέπεια να μας πληρώνει με το Άγιο Πνεύμα.
Ολοκληρώνοντας λέμε ότι το Άγιο Πνεύμα μας βοηθά να προσευχόμαστε σωστά και συμμετέχει στον καθαρισμό της ψυχής μας, σύμφωνα με τα γραμμένα : «Ωσαύτως δε και το Πνεύμα συμβοηθεί εις τας ασθενείας ημών• επειδή το τι να προσευχηθώμεν ως πρέπει δεν εξεύρομεν, αλλ' αυτό το Πνεύμα ικετεύει υπέρ ημών διά στεναγμών αλαλήτων•»(Ρωμαίους,η΄:26), «Καθαρίσαντες λοιπόν τας ψυχάς σας με την υπακοήν της αληθείας δια του Πνεύματος, προς φιλαδελφίαν ανυπόκριτον, αγαπήσατε ενθέρμως αλλήλους εκ καθαράς καρδίας» (Α΄ Πέτρου, α΄:22).
Συνοψίζοντας λέμε ότι το Άγιο Πνεύμα θέλει να έχει ενεργό ρόλο στην ζωή μας, σαν παιδιά του Θεού. Να μας οδηγεί σύμφωνα με τον γραμμένο λόγο του Θεού ώστε να μη πλανηθούμε, να μας ενδυναμώνει ώστε να υπομένουμε σε διάφορες δοκιμασίες, να μας πληρώνει δίνοντας μας τον καρπό Του, ώστε να αυξανόμαστε πνευματικά μέσα στην παρουσία του Θεού, με τελικό αποτέλεσμα να μείνουμε μέχρι τέλους και να απολαμβάνουμε μια αιωνιότητα μαζί με τον Τριαδικό Θεό. Αμήν!
|
|
| 
| 
