Μενού

Φόρμα Σύνδεσης



Ποιές πιστεύετε ότι είναι οι πηγές της αλήθειας;

Ποιές πιστεύετε ότι είναι οι πηγές της αλήθειας;
 
Αρχική σελίδα
  • An Image Slideshow
  • An Image Slideshow
  • An Image Slideshow
  • An Image Slideshow
  • An Image Slideshow
  • An Image Slideshow

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός είναι ο υιός του Θεού που έγινε άνθρωπος, πέθανε πάνω στο σταυρό του Γολγοθά πληρώνοντας για τις αμαρτίες μας και αναστήθηκε σαν αναμάρτητος, για να δικαιώσει όποιον πιστέψει σ’ Αυτόν. Αυτό το ουράνιο μήνυμα της σωτηρίας, ο Κύριος Ιησούς Χριστός θέλει να φθάσει σε όλους τους ανθρώπους έτσι ώστε να πιστέψουν και να σωθούν.

Η  πίστη συνεπώς στο πρόσωπο του Κυρίου ότι είναι ο Υιός του Θεού  και μοναδικός σωτήρας, είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της πνευματικής οικοδομής κάθε πιστού. Γι’ αυτό όταν κάποιοι από τον όχλο που ακολουθούσε τον Κύριο, Τον ρώτησαν: ‘Τι να κάμωμεν, διά να εργαζώμεθα τα έργα του Θεού;’ Αυτός τους απάντησε: ‘Τούτο είναι το έργον του Θεού, να πιστεύσητε εις τούτον τον οποίον εκείνος απέστειλε’ (Ιωάννης, ς΄:28,29). Εκείνος, που  θα πιστέψει στον Κύριο και θα επιθυμήσει  να τον πλησιάσει, ο Θεός θα τον αναγεννήσει, ακριβώς έτσι όπως είπε ο Κύριος στον Νικόδημο: «Αληθώς, αληθώς σοι λέγω, εάν τις δεν γεννηθή εξ ύδατος και Πνεύματος, δεν δύναται να εισέλθη εις την βασιλείαν του Θεού. Το γεγεννημένον εκ της σαρκός, είναι σάρξ∙ και το γεγεννημένον εκ του Πνεύματος, είναι πνεύμα» (Ιωάννης, γ΄:5-6).

Στη συνέχεια, αφού ο άνθρωπος πιστέψει στον Ιησού Χριστό, το θέλημα του Θεού είναι να βαπτιστεί, στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αυτό παρήγγειλε ο Κύριος στους μαθητές Του, λίγο πριν αναληφθεί λέγοντας : «Εδόθη εις εμέ πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης.  Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος,  διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς· και ιδού, εγώ είμαι μεθ' υμών πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος. Αμήν»(Ματθαίος, κζ΄:18-20) και « Υπάγετε εις όλον τον κόσμον και κηρύξατε το ευαγγέλιον εις όλην την κτίσιν.  Όστις πιστεύση και βαπτισθή θέλει σωθή, όστις όμως απιστήση θέλει κατακριθή.» (Μάρκος,ις΄:15,16).

Στη Καινή Διαθήκη, σχετικά με το βάπτισμα στο νερό, αναφέρονται και τα εξής:

«Η αγνοείτε ότι όσοι εβαπτίσθημεν εις Χριστόν Ιησούν, εις τον θάνατον αυτού εβαπτίσθημεν; Συνετάφημεν λοιπόν μετ' αυτού διά του βαπτίσματος εις τον θάνατον, ίνα καθώς ο Χριστός ανέστη εκ νεκρών διά της δόξης του Πατρός, ούτω και ημείς περιπατήσωμεν εις νέαν ζωήν. Διότι εάν εγείναμεν σύμφυτοι με αυτόν κατά την ομοιότητα του θανάτου αυτού, θέλομεν είσθαι και κατά την ομοιότητα της αναστάσεως, τούτο γινώσκοντες, ότι ο παλαιός ημών άνθρωπος συνεσταυρώθη, διά να καταργηθή το σώμα της αμαρτίας, ώστε να μη ήμεθα πλέον δούλοι της αμαρτίας·  διότι ο αποθανών ηλευθερώθη από της αμαρτίας.» (Ρωμαίους, ς΄:3-7). Δηλαδή η βύθιση στο νερό του βαπτίσματος ισοδυναμεί με ταφή  της αμαρτωλής φύσης του πιστού ανθρώπου που βαπτίζεται και η ανάδυση από αυτό, με έξοδο ενός «νέου» ανθρώπου με αγαθή συνείδηση, για να περπατήσει σε μια νέα ζωή,  χωρίς εξάρτηση από παλιές αμαρτίες.

Βέβαια ο κάθε αναγεννημένος και βαπτισμένος στο νερό πιστός, για να μπορέσει να αντιμετωπίσει νικηφόρα τους πειρασμούς και τις δοκιμασίες που θα συναντήσει στην πνευματική του πορεία, είναι απαραίτητο να βαπτιστεί με Άγιο Πνεύμα. Διαβάζουμε σχετικά: «Και συνερχόμενος μετ' αυτών, παρήγγειλε να μη απομακρυνθώσιν από Ιεροσολύμων, αλλά να περιμένωσι την επαγγελίαν του Πατρός, την οποίαν ηκούσατε, είπε, παρ' εμού. Διότι ο μεν Ιωάννης εβάπτισεν εν ύδατι, σεις όμως θέλετε βαπτισθή εν Πνεύματι Αγίω ουχί μετά πολλάς ταύτας ημέρας.»,

«Μετανοήσατε, και ας βαπτισθή έκαστος υμών εις το όνομα του Ιησού Χριστού, εις άφεσιν αμαρτιών∙ και θέλετε λάβει την δωρεάν του Αγίου Πνεύματος. Διότι προς εσάς είναι η επαγγελία και προς τα τέκνα σας και προς πάντας τους εις μακράν, όσους αν προσκαλέση Κύριος ο Θεός ημών.» (Πράξεις,α΄:4,5 και β΄:38,39).

Συνεπώς η μετάνοια, η πίστη στο Χριστό, η αναγέννηση, το βάπτισμα στο νερό και το βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα αποτελούν τους βασικούς θεμέλιους λίθους της πνευματικής οικοδομής κάθε πιστού. Από κει και πέρα, το ζητούμενο για κάθε πιστό είναι να ολοκληρώσει την πνευματική του οικοδομή. Ο λόγος του Κυρίου μας συμβουλεύει: «Διά τούτο αφήσαντες την αρχικήν διδασκαλίαν του Χριστού, ας φερώμεθα προς την τελειότητα, χωρίς να βάλλωμεν εκ νέου θεμέλιον μετανοίας από νεκρών έργων και πίστεως εις Θεόν,  της διδαχής των βαπτισμών και της επιθέσεως των χειρών, και της αναστάσεως των νεκρών και της κρίσεως της αιωνίου. Και τούτο θέλομεν κάμει, εάν επιτρέπη ο Θεός» (Εβραίους, ς΄:1-3)

Προς το σκοπό αυτό, δηλαδή να ολοκληρώσουμε σωστά την πνευματική μας οικοδομή, έτσι ώστε να αντέξει στις θύελλες και πλημύρες που θα την προσβάλουν,  θα πρέπει να κάνουμε ακριβώς αυτό που είπε ο Κύριος, δηλαδή να εκτελέσουμε  τις εντολές Του: «Πας λοιπόν όστις ακούει τους λόγους μου τούτους, και κάμνει αυτούς, θέλω ομοιώσει αυτόν με άνδρα φρόνιμον, όστις ωκοδόμησε την οικίαν αυτού επί την πέτραν και κατέβη η βροχή και ήλθον οι ποταμοί και έπνευσαν οι άνεμοι και προσέβαλον εις την οικίαν εκείνην, και δεν έπεσε· διότι ήτο τεθεμελιωμένη επί την πέτραν.» (Ματθαίος,ζ΄:24,25).

Επίσης ο απόστολος Παύλος μας πληροφορεί: « Εγώ κατά την χάριν του Θεού την δοθείσαν εις εμέ ως σοφός αρχιτέκτων θεμέλιον έθεσα, άλλος δε εποικοδομεί· έκαστος όμως ας βλέπη πως εποικοδομεί·  διότι θεμέλιον άλλο ουδείς δύναται να θέση παρά το τεθέν, το οποίον είναι ο Ιησούς Χριστός.  Εάν δε τις εποικοδομή επί το θεμέλιον τούτο χρυσόν, άργυρον, λίθους τιμίους, ξύλα, χόρτον, καλάμην· εκάστου το έργον θέλει φανερωθή· διότι η ημέρα θέλει φανερώσει αυτό, επειδή διά πυρός ανακαλύπτεται· και το πυρ θέλει δοκιμάσει το έργον εκάστου οποίον είναι Εάν το έργο τινός το οποίον επωκοδόμησε μένη, θέλει λάβει μισθόν∙ εάν το έργο τινός κατακαή, θέλει ζημιωθή∙ αυτός όμως θέλει σωθή, πλήν ούτως ως δια πυρός».» (Α΄ Κορινθίους , γ΄:10-15). Δηλαδή μπορεί κάποιος να ξεκινήσει σωστά την πνευματική του οικοδομή με θεμέλιο το Χριστό, αλλά στη συνέχεια αντί να οικοδομεί με τους ‘τίμιους λίθους’ του γεγραμμένου λόγου του Κυρίου, να οικοδομεί με ‘τα ξύλα, χόρτα και καλάμια’ των ανθρώπινων εντολών και παραδόσεων. Αυτά όμως τα ανθρώπινα στοιχεία θα κατακαούν, ο λόγος όμως του Κυρίου μένει εις τον αιώνα.

Βασικοί τίμιοι λίθοι της πνευματικής οικοδομής κάθε πιστού, συνεχόμενοι με τους θεμελιώδεις, είναι σύμφωνα με τον λόγο του Κυρίου η ενεργός συμμετοχή αυτού στη μαθητεία του θελήματος του Θεού μέσω των διακονιών, στη κοινωνία μετ’ αλλήλων, στη κλάση  του άρτου (Θεία Κοινωνία) και στις προσευχές (Πράξεις, β΄:42,). Διαβάζουμε σχετικά: «Και αυτός έδωκεν άλλους μεν αποστόλους, άλλους δε προφήτας, άλλους δε ευαγγελιστάς, άλλους δε ποιμένας και διδασκάλους,  προς την τελειοποίησιν των αγίων, διά το έργον της διακονίας, διά την οικοδομήν του σώματος του Χριστού, εωσού καταντήσωμεν πάντες εις την ενότητα της πίστεως και της επιγνώσεως του Υιού του Θεού, εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού,(Εφεσίους, δ΄:10-13)

Επιπρόσθετα, πρέπει να γνωρίζουμε ότι η πνευματική οικοδομή κάθε πιστού πραγματοποιείται από τον Ιησού Χριστό εφ’ όσον ‘μένουμε μέσα Του’, δηλαδή ζούμε σύμφωνα με το θέλημά Του : «…ο μένων εν εμοί, και εγώ εν αυτώ, ούτος φέρει καρπόν πολύν∙ διότι χωρίς εμού δεν δύνασθαι να κάμητε ουδέν» (Ιωάννης, ιε΄:5). Άρα, πράττει ο χριστιανός το θέλημα του Θεού πειθαρχώντας στην οδηγία του Αγίου Πνεύματος, με αποτέλεσμα να μορφώνεται ο Χριστός μέσα του μαζί με τον  καρπό του Αγίου Πνεύματος που είναι: «αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότητα, αγαθοσύνη, πίστη, πραότητα, εγκράτεια» (Γαλάτας, ε΄:22).  Ο καρπός ωριμάζει μέσα μας με τη παιδεία που επιτρέπει ο ίδιος ο Θεός, σαν Πατέρας, στη ζωή μας, δηλαδή σε ότι υστερούμε από το καρπό εκεί μας δοκιμάζει ο Κύριος ώστε να αναπληρώσει τις ελλείψεις μας. Η ύπαρξη της παιδείας του Κυρίου όπως και  ο καρπός του Αγίου Πνεύματος στη ζωή μας αποδεικνύουν την σωστή πορεία της πνευματικής μας οικοδομής. Βέβαια  κάθε  παιδεία προς το παρόν δεν φαίνεται ότι είναι πρόξενος χαράς, αλλά λύπης, ύστερα όμως αποδίδει στους γυμνασθέντες με αυτή καρπό ειρηνικό δικαιοσύνης. (Εβραίους, ιβ΄: 5-11). Αμήν.

 

 

«Το δε Πνεύμα ρητώς λέγει ότι εν υστέροις καιροίς θέλουσιν αποστατήσει τινές από της πίστεως, προσέχοντες εις πνεύματα πλάνης και εις διδασκαλίας δαιμονίων,  διά της υποκρίσεως ψευδολόγων, εχόντων την εαυτών συνείδησιν κεκαυτηριασμένην, εμποδιζόντων τον γάμον, προσταζόντων αποχήν βρωμάτων, τα οποία ο Θεός έκτισε διά να μεταλαμβάνωσι μετά ευχαριστίας οι πιστοί και οι γνωρίσαντες την αλήθειαν.  Διότι παν κτίσμα Θεού είναι καλόν, και ουδέν απορρίψιμον, όταν λαμβάνηται μετά ευχαριστίας  διότι αγιάζεται διά του λόγου του Θεού και διά της προσευχής.» (Α΄ Τιμόθεον, δ΄: 1-5)

«προσέχετε, αδελφοί, να μη υπάρχη εις μήδενα από σας πονηρά καρδία απιστίας, ώστε να αποστατήση από Θεού ζώντος, αλλά προτρέπετε αλλήλους καθ' εκάστην ημέραν, ενόσω ονομάζεται το σήμερον, διά να μη σκληρυνθή τις εξ υμών διά της απάτης της αμαρτίας  διότι μέτοχοι εγείναμεν του Χριστού, εάν κρατήσωμεν μέχρι τέλους βεβαίαν την αρχήν της πεποιθήσεως» (Εβραίους, γ΄:12-14)

Η  κυρίως έννοιά της λέξης ‘αποστασία’,  σημαίνει αποχώρηση από ένα πολιτικό συνασπισμό, συμμαχία, κόμμα, παράταξη, ιδεολογία, κ.λ.π., ενώ στην εκκλησιαστική ορολογία σημαίνει αποσκίρτηση από τις ιδεολογίες μιας θρησκείας ή εκκλησίας. Δηλαδή, σε γενικές γραμμές, αποστάτες θεωρούνται κάποιοι άνθρωποι που αρνούνται τις ιδεολογίες ενός κόμματος ή μιας εκκλησίας και επιλέγουν να είναι σε άλλο κόμμα, ή σε μια άλλη εκκλησία ή ακόμα να υιοθετούν αναρχικές ή αθεϊστικές  απόψεις.

Στις μέρες μας, υπάρχουν πολλά κόμματα και ιδρύονται καινούρια, όπως επίσης υπάρχουν και πολλές εκκλησίες. Οι εκκλησίες ανήκουν σε κάποια δόγματα ή θρησκείες, με τα πιστεύω τους η καθεμιά, με τις αρχές και το καταστατικό τους. Μάλιστα, όσο αφορά τις χριστιανικές εκκλησίες, όλες ισχυρίζονται ότι κατέχουν την «αλήθεια», αλλά με βάση αυτά τα οποία πιστεύουν και διδάσκουν εύκολα μπορεί να διακρίνει κάποιος ότι υπάρχουν πολλές και σημαντικές διαφορές τόσο μεταξύ τους αλλά κυρίως με την διδασκαλία του Ευαγγελίου, βασικά στοιχεία της οποίας είναι η πίστη στη Θεότητα του Ιησού Χριστού και στην ιδιότητά Του σαν μοναδικού μεσίτη και Σωτήρα.

Πολλές από αυτές προσπαθούν να κρατήσουν μια ενότητα μεταξύ τους, παρ’ όλες τις διαφορές τους και το φαινόμενο αυτό λέγεται οικουμενισμός. Ακόμα πιο συγκεκριμένα, οικουμενισμός είναι μία θεωρία που πρεσβεύει την ένωση και συναδέλφωση όλων των χριστιανικών εκκλησιών. Το επίσημο θεσμικό όργανο του οικουμενισμού είναι το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών το οποίο έχει οργανώσει Συνόδους  από εκπροσώπους διαφόρων χριστιανικών εκκλησιών αλλά και εκπροσώπους των άλλων μονοθεϊστικών θρησκειών, δηλαδή του Μωαμεθανισμού και του Ιουδαϊσμού.  Όπως είναι φυσικό, πολλοί συμφωνούν με την θεωρία του οικουμενισμού, όπως και πολλοί είναι εκείνοι που διαφωνούν. Η άποψή μας είναι ότι ο οικουμενισμός είναι μια προσπάθεια συγκάλυψης της αποστασίας από το Θεό, κάτω από τον μανδύα μιας κακώς εννοούμενης ενότητας και αγάπης.

Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός είπε προσευχόμενος στον Πατέρα, για τους μαθητές Του : «… Πάτερ άγιε, φύλαξον αυτούς εν τω ονόματί σου, τους οποίους μοι έδωκας, διά να ήναι εν καθώς ημείς. … Αγίασον αυτούς εν τη αληθεία σου ο λόγος ο ιδικός σου είναι αλήθεια» (Ιωάννης, ιζ΄:11,17).   Δηλαδή ναι μεν θέλει ο Θεός την ενότητα όλων των πιστών, αλλά μέσα στον αγιασμό και την αλήθεια.

Το ερώτημα συνεπώς που τίθεται είναι αν οι εκκλησίες που ονομάζονται χριστιανικές βρίσκονται μέσα στον αγιασμό και την αλήθεια, δηλαδή αν εκτελούν πράγματι το θέλημα του Θεού έχοντας κεφαλή τους τον Ιησού Χριστό και καταστατικό τους το ευαγγέλιο. Αυτό διότι ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός είπε: «Εγώ είμαι η οδός, και η αλήθεια, και η ζωή∙ ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι’ εμού∙»(Ιωάννης,ιδ΄:6-7). Άρα, αφού ο Κύριος είναι η αλήθεια, όλες οι χριστιανικές εκκλησίες πρέπει να έχουν αρχηγό τους τον Χριστό και να βαδίζουν σύμφωνα με το Ευαγγέλιό Του. Διαβάζοντας ή ακούοντας το Ευαγγέλιο μαθαίνουμε πως πρέπει να ζούμε σωστά και να πράττουμε αυτά που εκείνος θέλει, αποδεικνύοντας έτσι την αγάπη μας σ’ Αυτόν, μιας και Εκείνος είπε: «Εάν με αγαπάτε τας εντολάς μου φυλάξατε» (Ιωάννης, ιδ΄:15).

Ακόμη επειδή το Ευαγγέλιο αναφέρει το πώς περπάτησαν οι πρώτοι χριστιανοί και οι προϊστάμενοί τους, όλες οι χριστιανικές εκκλησίες, πρέπει να μιμούνται την πρώτη  αποστολική εκκλησία και αυτό γιατί μέσα σ’ αυτή υπήρχε ένα υγιές πνευματικό περιβάλλον, το οποίο είναι απαραίτητο να υπάρχει και σήμερα για την πνευματική πρόοδο όλων των πιστών. Διαβάζουμε σχετικά στο βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων: «Και ενέμενον εν τη διδαχή των αποστόλων, και εν τη κοινωνία, και εν τη κλάσει του άρτου και εν ταις προσευχές» (Πράξεις,β΄:42). Αυτά τα τέσσερα πνευματικά στοιχεία πρέπει να αποτελούν τις πνευματικές βάσεις στήριξης όλων των χριστιανικών εκκλησιών σήμερα. Επίσης, υπήρχε αγάπη μεταξύ των πιστών της πρώτης εκκλησίας: «Και πάντες οι πιστεύοντες ήσαν ομού, και είχον τα πάντα κοινά∙ και τα κτήματα και τα υπάρχοντα αυτών επώλουν και διεμοίραζον αυτά εις πάντας, καθ’ ην έκαστος είχε χρείαν. … Ο δε Κύριος προσέθετε καθ’ ημέραν εις την εκκλησίαν τους σωζομένους» (Πράξεις,β΄:44,47). Οπότε εκείνη η εκκλησία η οποία είναι μέσα σε αυτό το κλίμα της αγάπης της πρώτης αποστολικής εκκλησίας και πράττει το Θεόπνευστο λόγο του Θεού έτσι όπως φανερώνεται στην Καινή Διαθήκη, τότε αυτή η εκκλησία έχει τον Ιησού Χριστό αρχηγό της. Όσες όμως δεν περπατάνε σύμφωνα με λόγο του Θεού και επιτρέπουν διδασκαλίες και αιρέσεις που είναι αντίθετες με το θέλημα του Θεού, βρίσκονται σε αποστασία και καλό είναι να μετανοήσουν και να προσκολληθούνε στο Ευαγγέλιο του Κυρίου.  Ο Θεός είναι αγάπη και αρέσκεται στη μετάνοια, έτσι αν ειλικρινά μετανοήσουμε και επικαλεστούμε πάλι το όνομα του Κυρίου Ιησού, Αυτός έχει τόση αγάπη και τόσο έλεος που μας συγχωρεί και μας διορθώνει.

Ακόμα, η λέξη αποστασία έχει και την έννοια – στην εκκλησιαστική ζωή– της απόστασης από την ορθή πίστη στο Θεό.  Ο χριστιανός, αφού αναγεννηθεί και λάβει ευλογίες πνευματικές και υλικές, μπορεί κάπου στην πορεία του την πνευματική με τον Κύριο, να μη προσέξει όσο πρέπει και να απομακρυνθεί από Αυτόν. Ο σκοπός του διαβόλου είναι να πλανήσει ει δυνατόν και τους εκλεκτούς διότι εάν αυτός που πλανηθεί είναι π.χ. επίσκοπος μιας εκκλησίας η πλάνη κατά κανόνα μεταδίδεται και στους απλούς πιστούς. Ο λόγος του Κυρίου  μας προειδοποιεί σχετικά λέγοντας:

«Προσέχετε δε εις εαυτούς, μήποτε βαρυνθώσιν αι καρδίαι σας από κραιπαλης και μέθης και μεριμνών βιωτικών, και επέλθη εφ’υμάς η ημέρα εκείνη» (Λουκάς, κα΄:34),

«αγρυπνείτε και προσεύχεσθε, διά να μη εισέλθητε εις πειρασμόν. Το μεν πνεύμα πρόθυμον, η δε σαρξ ασθενής.» (Ματθαίος κς΄:41),

«Προσέχετε λοιπόν εις εαυτούς και εις όλον το ποίμνιον, εις το οποίον το Πνεύμα το Άγιον σας έθεσεν επισκόπους, διά να ποιμαίνητε την εκκλησίαν του Θεού, την οποίαν απέκτησε διά του ιδίου αυτού αίματος.  Διότι εγώ εξεύρω τούτο, ότι μετά την αναχώρησίν μου θέλουσιν εισέλθει εις εσάς λύκοι βαρείς μη φειδόμενοι του ποιμνίου  και εξ υμών αυτών θέλουσι σηκωθή άνθρωποι λαλούντες διεστραμμένα, διά να αποσπώσι τους μαθητάς οπίσω αυτών.  Διά τούτο αγρυπνείτε, ενθυμούμενοι ότι τρία έτη νύκτα και ημέραν δεν έπαυσα νουθετών μετά δακρύων ένα έκαστον»(Πράξεις, κ΄: 28-31),

« Ο έχων τας εντολάς μου και φυλάττων αυτάς, εκείνος είναι ο αγαπών με» (Ιωάννης,ιδ΄:21).

«Εαυτούς εξετάζετε αν ήσθε εν τη πίστει, εαυτούς δοκιμάζετε. Η δεν γνωρίζετε εαυτούς ότι ο Ιησούς Χριστός είναι εν υμίν; εκτός εάν ήσθε αδόκιμοι κατά τι.» ( Β΄Κορινθίους, ιγ΄:5),

«Βλέπετε μη σας εξαπατήση τις διά της φιλοσοφίας και της ματαίας απάτης, κατά την παράδοσιν των ανθρώπων, κατά τα στοιχεία του κόσμου και ουχί κατά Χριστόν  διότι εν αυτώ κατοικεί παν το πλήρωμα της θεότητος σωματικώς,….  Ας μη σας στερήση μηδείς του βραβείου με προσποίησιν ταπεινοφροσύνης και με θρησκείαν των αγγέλων, εμβατεύων εις πράγματα τα οποία δεν είδε, ματαίως φυσιούμενος υπό του νοός της σαρκός αυτού,  και μη κρατών την κεφαλήν, τον Χριστόν, εκ του οποίου όλον το σώμα διά των αρμών και συνδέσμων διατηρούμενον και συνδεόμενον αυξάνει κατά την αύξησιν του Θεού.(Κολοσσαείς, β΄:8,9,18,19),

«Όσοι δε θέλουσι να πλουτώσι πίπτουσιν εις πειρασμόν και παγίδα και εις επιθυμίας πολλάς ανοήτους και βλαβεράς, αίτινες βυθίζουσι τους ανθρώπους εις όλεθρον και απώλειαν.  Διότι ρίζα πάντων των κακών είναι η φιλαργυρία, την οποίαν τινές ορεγόμενοι απεπλανήθησαν από της πίστεως και διεπέρασαν εαυτούς με οδύνας πολλάς. (Α΄ Τιμόθεον, ς΄: 9-10),

«και ας φροντίζωμεν περί αλλήλων, παρακινούντες εις αγάπην και καλά έργα,  μη αφίνοντες το να συνερχώμεθα ομού, καθώς είναι συνήθεια εις τινάς, αλλά προτρέποντες αλλήλους, και τοσούτω μάλλον, όσον βλέπετε πλησιάζουσαν την ημέραν…Ζητείτε ειρήνην μετά πάντων, και τον αγιασμόν, χωρίς του οποίου ουδείς θέλει ιδεί τον Κύριον,  παρατηρούντες μήπως υστερήταί τις από της χάριτος του Θεού, μήπως ρίζα τις πικρίας αναφύουσα φέρη ενόχλησιν και διά ταύτης μιανθώσι πολλοί» (Εβραίους, ι΄: 24,25 και ιβ΄:14-15),

«Και προς τον άγγελον της εκκλησίας των Λαοδικέων γράψον Ταύτα λέγει ο Αμήν, ο μάρτυς ο πιστός και αληθινός, η αρχή της κτίσεως του Θεού. Εξεύρω τα έργα σου, ότι ούτε ψυχρός είσαι ούτε ζεστός είθε να ήσο ψυχρός ή ζεστός  ούτως, επειδή είσαι χλιαρός και ούτε ψυχρός ούτε ζεστός, μέλλω να σε εξεμέσω εκ του στόματός μου.  Διότι λέγεις ότι πλούσιος είμαι και επλούτησα και δεν έχω χρείαν ουδενός, και δεν εξεύρεις ότι συ είσαι ο ταλαίπωρος και ελεεινός και πτωχός και τυφλός και γυμνός  συμβουλεύω σε να αγοράσης παρ' εμού χρυσίον δεδοκιμασμένον εκ πυρός διά να πλουτήσης, και ιμάτια λευκά διά να ενδυθής και να μη φανερωθή η αισχύνη της γυμνότητός σου, και χρίσον τους οφθαλμούς σου με κολλούριον διά να βλέπης.  Εγώ όσους αγαπώ, ελέγχω και παιδεύω γενού λοιπόν ζηλωτής και μετανόησον». (Αποκάλυψη, γ΄: 14-19).

Από τα προηγούμενα εδάφια βλέπουμε  κύρια αιτία αποστασίας από το Θεό και κατά συνέπεια από την εκκλησία Του, είναι η έλλειψη προσοχής, πνευματικής επαγρύπνησης και προσευχής εκ μέρους του πιστού.  Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να ιεραρχεί λανθασμένα τις ανάγκες του και να μη εξαγοράζει σωστά τον χρόνο του. Έτσι δίνει τόπο στον πονηρό με συνέπεια η καρδιά του πιστού να γεμίζει με φιλαργυρία, φιλοδοξία, ρίζες πικρίας και γενικά με τα έργα της σαρκός. Το άσχημο είναι, όπως στην περίπτωση του ποιμένα της εκκλησίας της Λαοδικείας, ο αποστάτης  πιστός να νομίζει ότι πάει καλά. Γι’ αυτό καλό είναι να μη αξιολογούμε μόνοι μας τους εαυτούς μας, αλλά πάντοτε να εξετάζουμε αν στεκόμαστε στη πίστη, προσευχόμενοι πάντοτε, ρωτώντας τον Κύριο, μελετώντας τον λόγο Του  και δεχόμενοι την παιδεία Του.  Ο Κύριος μπορεί να ιατρεύσει την αποστασία, όπως στην περίπτωση του ποιμένα της εκκλησίας της Λαοδικείας, αλλά πρέπει να προηγηθεί η μετάνοια του αποστάτη  χριστιανού και η αποδοχή εκ μέρους του, του ελέγχου και της παιδείας του Κυρίου. Αμήν!

 
Περισσότερα Άρθρα...

Άξιος είσαι, Κύριε, να λάβης την δόξαν και την τιμήν και την δύναμιν, διότι συ έκτισας τα πάντα, και διά το θέλημά σου υπάρχουσι και εκτίσθησαν. (Αποκάλυψις Ιωάννου δ' 11)

Χριστιανισμός Live

Δημοσκόπηση

Τί πιστεύετε ότι ήταν ο Ιησούς Χριστός;
 
mod_vvisit_counterΣήμερα791
mod_vvisit_counterΕχτές2281
mod_vvisit_counterΑυτή την βδομάδα791
mod_vvisit_counterΤην προηγούμενη εβδομάδα21861
mod_vvisit_counterΑυτό τον μήνα75387
mod_vvisit_counterΤον προηγούμενο μήνα135705
mod_vvisit_counterΟλές τις ημέρες4108717

We have: 30 guests, 2 bots online
Η IP: 3.144.28.90
Mozilla 5.0, 
Σήμερα : Δεκ 22, 2024