artos-zois.gr

«Διότι δεν αισχύνομαι το ευαγγέλιον του Χριστού∙ επειδή είναι δύναμις Θεού προς σωτηρίαν εις πάντα τον πιστεύοντα, Ιουδαιόν τε πρώτον και Έλληνα∙ διότι δι’ αυτού αποκαλύπτεται η δικαιοσύνη του Θεού εκ πίστεως εις πίστην, καθώς είναι γεγραμμένον“Ο δε δίκαιος θέλει ζήσει εκ πίστεως”» (Ρωμαίους, α΄:16-17).

«Ούτος είναι όστις εν τη εκκλησία εν τη ερήμω εστάθη μετά του αγγέλου λαλούντος προς αυτόν εν τω όρει Σινά, και μετά των πατέρων ημών, και παρέλαβε λόγια ζωοποιά , δια να δώση εις ημάς» (Πράξεις, ζ΄:38).

Το εδάφιο  που αναφέρεται στις Πράξεις των Αποστόλων, είναι από την ομιλία του Πρωτομάρτυρα Στέφανου, ο οποίος κατηγορούμενος από ανθρώπους ότι μιλούσε λόγια αναληθή και βλάσφημα για τον Μωυσή, απολογείται ενώπιον Πρεσβυτέρων του λαού και των γραμματέων, κάνοντας μια αναδρομή στην ιστορία του λαού Ισραήλ. Ο Στέφανος απολογήθηκε με σκοπό να τους μιλήσει για τον Κύριο Ιησού Χριστό, ότι δια προφητειών του Μωυσή αποκαλύπτεται ο ίδιος ο Ιησούς και απέδειξε στους ψευδολόγους και σε όλους που τον άκουαν  ότι δεν δίδασκε κάτι αναληθές για τον Μωυσή. Στο τέλος της απολογίας του, όταν αφού τους έλεγξε για την σκληροκαρδία τους, ανάφερε την όραση όπου είδε τον Ιησού Χριστό ιστάμενο στα δεξιά του Θεού, αυτοί αντί να μετανοήσουν, τον έπιασαν και τον σκότωσαν με λιθοβολισμό.

Τα 'ζωοποιά λόγια' που αναφέρει ο Στέφανος, είναι οι Δέκα Εντολές που παρέλαβε ο Μωυσής στο όρος Σινά, στην Αραβία, τις οποίες έπρεπε να εκτελέσει ο λαός Ισραήλ, όπως και όλο τον δοθέντα στη συνέχεια από το Θεό νόμο, έτσι ώστε να κερδίσει τη σωτηρία του. Στο καθεστώς της Παλαιάς Διαθήκης (οικονομία του νόμου), η Διαθήκη του Θεού στον άνθρωπο, σαν κληρονόμο της βασιλείας Του, είχε προϋπόθεση την τήρηση από τον άνθρωπο των εντολών του νόμου, όπως είχε πει ο Κύριος στον Μωυσή: «Θέλετε φυλάττει λοιπόν τα προστάγματά μου και τας κρίσεις μου· τα οποία κάμνων ο άνθρωπος, θέλει ζήσει δι' αυτών. Εγώ είμαι ο Κύριος.» (Λευιτικό, ιη΄:5).

Βέβαια κάθε ειλικρινής άνθρωπος θα συμφωνήσει με τον απόστολο Παύλο που διαπιστώνει: «Ευρίσκω λοιπόν τον νόμον τούτον ότι, ενώ εγώ θέλω να πράττω το καλόν, πάρεστιν εις εμέ το κακόν· διότι ηδύνομαι μεν εις τον νόμον του Θεού κατά τον εσωτερικόν άνθρωπον, βλέπω όμως εν τοις μέλεσί μου άλλον νόμον αντιμαχόμενον εις τον νόμον του νοός μου, και αιχμαλωτίζοντά με εις τον νόμον της αμαρτίας, τον όντα εν τοις μέλεσί μου.»(Ρωμαίους ζ:21-23).

Δηλαδή  ο νόμος της αμαρτίας που κληρονόμησε κάθε άνθρωπος, μετά την παρακοή των πρωτοπλάστων στο θέλημα του Θεού, αιχμαλώτισε τον άνθρωπο  έτσι ώστε παρ’ όλο που θέλει να εκτελέσει τον νόμο του Θεού, να μη μπορεί. Στο ερώτημα, γιατί ο Θεός έδωσε τον νόμο αφού ήξερε ότι άνθρωπος δεν μπορούσε να τον εκτελέσει, αναφέρουμε βάσει του λόγου του Θεού τα εξής: Χωρίς τον νόμο δεν μπορεί να καταλογιστεί παράβαση. Επί πλέον ο ίδιος ο νόμος του Θεού προέβλεπε για κάποιες αμαρτίες  συγχώρεση μέσω των θυσιών κάποιων ζώων, οι οποίες βέβαια είχαν προσωρινή ισχύ, μιας και δεν μπορούσαν να επιφέρουν ουσιαστική αλλαγή στη συνείδηση του ανθρώπου. Απλά προεικόνιζαν τη θυσία του Ιησού Χριστού.(Ρωμαίους ε΄:13, Εβραίους ι΄: 4)

Σήμερα βρισκόμαστε στο καθεστώς της  Καινής Διαθήκης (οικονομία της χάριτος) σύμφωνα με το οποίο κληρονόμος της βασιλείας του Θεού είναι κάθε άνθρωπος που μετανοεί για τις αμαρτίες του και δέχεται τη θυσία του Ιησού Χριστού, σαν τον μόνο μέσο καθαρισμού των αμαρτιών του, μέχρι το τέλος της ζωής του. Διαβάζουμε σχετικά στον Λόγο του Κυρίου:« Δεν είναι τώρα λοιπόν ουδεμία κατάκρισις εις τους εν Χριστώ, Ιησού, τους μη περιπατούντας κατά την σάρκα, αλλά κατά το πνεύμα. Διότι ο νόμος του Πνεύματος της ζωής εν Χριστώ Ιησού με ηλευθέρωσεν από του νόμου της αμαρτίας και του θανάτου. Επειδή το αδύνατον εις τον νόμον, καθότι ήτο ανίσχυρος διά της σαρκός, ο Θεός πέμψας τον εαυτού Υιόν με ομοίωμα σαρκός αμαρτίας και περί αμαρτίας, κατέκρινε την αμαρτίαν εν τη σαρκί» (Ρωμαίους, η΄: 1-3).

«Εν αυτώ ήτο ζωή, και η ζωή ήτο το φως των ανθρώπων.» (Ιωάνννης, α΄:4)

«Πάλιν λοιπόν ο Ιησούς ελάλησε προς αυτούς λέγων· Εγώ είμαι το φως του κόσμου· όστις ακολουθεί εμέ δεν θέλει περιπατήσει εις το σκότος, αλλά θέλει έχει το φως της ζωής.» (Ιωάνννης, η΄:12)

«εάν όμως περιπατώμεν εν τω φωτί, καθώς αυτός είναι εν τω φωτί, έχομεν κοινωνίαν μετ' αλλήλων, και το αίμα του Ιησού Χριστού του Υιού αυτού καθαρίζει ημάς από πάσης αμαρτίας.» (Α΄ Ιωάννου, α΄:7)

Ο Κύριος είπε στους μαθητές Του: «Αληθώς, αληθώς σας λέγω, Εάν δεν φάγητε την σάρκαν του Υιού του ανθρώπου, και πίητε το αίμα αυτού, δεν έχετε ζωήν εν εαυτοίς. Όστις τρώγει την σάρκα μου, και πίνει το αίμα μου, έχη ζωήν αιώνιον, και εγώ θέλω αναστήσει αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα. Διότι η σάρξ μου αληθώς είναι τροφή, και το αίμα μου αληθώς είναι πόσις. Όστις τρώγει την σάρκα μου, και πίνει το αίμα μου, εν εμοί μένει, και εγώ εν αυτώ. Καθώς με απέστειλεν ο ζων Πατήρ, και εγώ ζω δια τον Πατέρα, ούτω και  όστις με τρώγει, θέλει ζήσει και εκείνος δι’ εμέ» (Ιωάννης, ς΄:53-57). Σε κάποιους από τους μαθητές φάνηκαν σκληρά αυτά τα λόγια και εγκατέλειψαν τον Κύριο. Βέβαια  ο Κύριος μιλούσε πνευματικά, όπως ο ίδιος στη συνέχεια εξήγησε:  «…το πνεύμα είναι εκείνο το οποίον ζωποιεί, η σάρξ δεν ωφελεί ουδέν∙ οι λόγοι τους οποίους εγώ λαλώ προς εσάς, πνεύμα είναι και ζωή είναι» (Ιωάννης, ς΄:63). Αυτό που εννοούσε ο Κύριος το καταλαβαίνουμε όταν κατά τη διάρκεια του Μυστικού Δείπνου, καθιέρωσε την Θεία Κοινωνία που πρέπει να μεταλαμβάνουν όλοι οι πιστοί, σε ανάμνηση της θυσίας Του.

« Και ενώ έτρωγον, λαβών ο Ιησούς τον άρτον και ευλογήσας έκοψε και έδιδεν εις τους μαθητάς και είπε· Λάβετε, φάγετε· τούτο είναι το σώμα μου· και λαβών το ποτήριον και ευχαριστήσας, έδωκεν εις αυτούς, λέγων· Πίετε εξ αυτού πάντες·  διότι τούτο είναι το αίμα μου το της καινής διαθήκης, το υπέρ πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών.  Σας λέγω δε ότι δεν θέλω πίει εις το εξής εκ τούτου του γεννήματος της αμπέλου έως της ημέρας εκείνης, όταν πίνω αυτό νέον μεθ' υμών εν τη βασιλεία του Πατρός μου.» (Ματθαίος,  κς΄: 26-29)

Συνεπώς για να ανήκει κάποιος στην εκκλησία, που είναι το σώμα του Ιησού Χριστού, πρέπει να είναι κοινωνός του σώματος και αίματος του Κυρίου. Την Θεία Κοινωνία την παρέδωσε ο Κύριος και στον Απόστολο Παύλο, ο οποίος  δια Πνεύματος Αγίου επί πλέον τονίζει: «Το ποτήριον της ευλογίας, το οποίον ευλογούμεν, δεν είναι κοινωνία του αίματος του Χριστού; Ο άρτος, τον οποίον κόπτομεν, δεν είναι κοινωνία του σώματος του Χριστού; διότι εις άρτος, εν σώμα είμεθα οι πολλοί· επειδή πάντες εκ του ενός άρτου μετέχομεν» (Α΄ Κορινθίους, ι΄: 16,17 και  ια΄: 23-34)

Έτσι σήμερα, λόγια ζωοποιά και σωτήρια, είναι τα λόγια που περιέχονται στην Καινή Διαθήκη, δηλαδή στο Ευαγγέλιο. Το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού, σαν Λόγος του Κυρίου, είναι δύναμη Θεού προς σωτηρία, επειδή μπορεί να αναγεννήσει κάθε άνθρωπο που μετανοεί για τις αμαρτίες του και θέλει με την καρδιά του να γνωρίσει τον Ιησού Χριστό σαν προσωπικό του σωτήρα. Αυτό το εξηγεί ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς στον Φαρισαίο Νικόδημο: «Απεκρίθη ο Ιησούς, Αληθώς, αληθώς σοι λέγω, εάν τις δεν γεννηθή εξ ύδατος και Πνεύματος, δεν δύναται να εισέλθη εις την βασιλείαν του Θεού. Το γεγεννημένον εκ της σαρκός, είναι σάρξ∙ και το γεγγενημένον εκ του Πνεύματος, είναι πνεύμα. Μη θαυμάσης ότι σοι είπον, Πρέπει να γεννηθήτε  άνωθεν. Ο άνεμος όπου θέλει πνέει, και την φωνήν αυτού ακούεις, αλλά δεν εξεύρεις πόθεν έρχεται, και που υπάγει∙ ούτως είναι πας όστις εγεννήθη εκ του Πνεύματος»(Ιωάννης, γ΄:5-8 ).

Επίσης παρήγγειλε στους μαθητές Του: «Και είπε προς αυτούς· Υπάγετε εις όλον τον κόσμον και κηρύξατε το ευαγγέλιον εις όλην την κτίσιν.  Όστις πιστεύση και βαπτισθή θέλει σωθή, όστις όμως απιστήση θέλει κατακριθή.» ( Μάρκος, ις΄:15,16).

Άρα, ο άνθρωπος, πρώτα πιστεύει στον Ιησού Χριστό και μετά βαπτίζεται στο νερό, όπου ‘θάβει’ τον παλαιό άνθρωπο με όλα τα σαρκικά πάθη και με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος ‘βγαίνει’  νέος άνθρωπος. Ο Κύριος είπε ότι ο άνεμος όπου θέλει πνέει και την φωνή αυτού ακούς, αλλά δεν ξέρεις από πού έρχεται και που πάει, δηλαδή μπορεί ο πιστός να μη βλέπει τον ίδιο τον Κύριο και το πώς ενεργεί, αλλά παρατηρεί το αποτέλεσμα της αναγέννησης. Έτσι απλά, ο Θεός αναγεννά τον άνθρωπο πνευματικά για να ζήσει μια νέα ζωή και αυτό θα το παρατηρήσει στην καθημερινότητά του. Δηλαδή εκεί που βωμολοχούσε, πλέον δεν βωμολοχεί,  εκεί που έκλεβε, πλέον δεν κλέβει, εκεί που είχε μια δυνατή δέσμευση με μια οποιαδήποτε  αμαρτία, πλέον είναι αποδεσμευμένος από αυτήν. Πως;  Μόνο με την δύναμη του Θεού. Από κει και πέρα αρχίζει ο αγώνας να μορφωθεί ο Ιησούς Χριστός μέσα στον πιστό. Βασικός παράγοντας σ’ αυτή την πνευματική αύξηση είναι τα ζωοποιά και σωτήρια λόγια του Ευαγγελίου, τα οποία πρέπει να επιποθήσει ο κάθε αναγεννημένος πιστός, σαν το λογικό και άδολο γάλα, ώστε να αυξηθεί με αυτά. Βέβαια, λόγω απροσεξίας και απερισκεψίας θα υπάρχουν πνευματικές πτώσεις και πισωγυρίσματα. Ο Κύριος μπορεί να μας συγχωρεί και να μας καθαρίζει και από τις αμαρτίες που κάνουμε όντας πιστοί, εφόσον μετανοούμε ειλικρινά και ζητάμε το αίμα του Ιησού Χριστού. Αμήν!