«Από τότε ήρχισεν ο Ιησούς να κηρύττη και να λέγει, Μετανοείτε∙ διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών» (Ματθαίος, δ΄:17)
Ο Κύριος Ιησούς όπως γνωρίζουμε ήρθε για την σωτηρία του κόσμου και άρχισε το κήρυγμά του, απευθύνοντας στους ανθρώπους που τον άκουγαν μια έκκληση για μετάνοια. Η μετάνοια που θέλει ο Κύριος είναι να παραδεχθούμε ότι η ζωή που κάνουμε μακριά απ’ Αυτόν οδηγεί στην απώλεια και να πάρουμε απόφαση να Τον πλησιάσουμε, διότι ο Θεός δεν είναι ένας αυστηρός κριτής, αλλά ένας αγαθός πατέρας που μας σπλαχνίζεται και θέλει να ζήσουμε αιώνια μαζί Του. Θέλει να Τον πλησιάζουμε με παρρησία και αγάπη, επειδή αυτός είναι αγάπη (Α΄ Ιωάννου, δ΄:8) και να μην έχουμε στο νου μας ότι δεν μας δέχεται επειδή πέφτουμε σε αμαρτίες.
Πολλοί τελώνες και αμαρτωλοί πλησίαζαν τον Κύριο και οι Φαρισαίοι που ήταν σκληρόκαρδοι, ρώτησαν τους μαθητές του Κυρίου: «Δια τι ο διδάσκαλός σας τρώγει μετά των τελωνών και αμαρτωλών;» (Ματθαίος,θ΄:11). Επειδή ο Κύριος τους άκουσε, είπε: «… Δεν έχουσι χρείαν ιατρού οι υγιαίνοντες, αλλ’ οι πάσχοντες. Υπάγετε δε και μάθετε τι είναι, “Έλεον θέλω, και ουχί θυσίαν∙” διότι δεν ήλθον δια να καλέσω δικαίους, αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν» (Ματθαίος,θ΄:12-13). Οι Φαρισαίοι δεν θεωρούσαν τους εαυτούς τους αμαρτωλούς, ενώ οι τελώνες και οι λοιποί αμαρτωλοί είχαν επίγνωση της κατάστασής τους και πλησίαζαν τον Κύριο για να βρουν έλεος. Ο Κύριος δεν είναι κοντά σε αυτούς που θεωρούν τον εαυτό τους ‘υγιή’ και αναμάρτητο, αλλά είναι κοντά σε αυτούς που αισθάνονται και παραδέχονται τον εαυτό τους αμαρτωλό και πλησιάζουν σ’ Αυτόν για να συγχωρεθούν. Αυτό φαίνεται καθαρά στην παραβολή του τελώνη και Φαρισαίου που Κύριος Ιησούς είπε για αυτούς που νόμιζαν ότι ήταν δίκαιοι και καταφρονούσαν τους άλλους ,την οποία αναφέρουμε: «Άνθρωποι δυο ανέβησαν εις το ιερόν δια να προσευχηθώσιν∙ ο εις Φαρισαίος και ο άλλος τελώνης. Ο Φαρισαίος σταθείς προσηύχετο καθ’ εαυτόν ταύτα∙ Ευχαριστώ σοι, Θεέ, ότι δεν είμαι καθώς οι λοιποί άνθρωποι, άρπαγες, άδικοι, μοιχοί, ή και καθώς ούτος ο τελώνης. Νηστεύω δις της εβδομάδος, αποδεκατίζω πάντα όσα έχω. Και ο τελώνης μακρόθεν ιστάμενος δεν ήθελεν ουδέ τους οφθαλμούς να υψώση εις τον ουρανόν, αλλ’ έτυπτεν εις το στήθος αυτού, λέγων, Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ. Σας λέγω, Κατέβη ούτος εις τον οίκον αυτού δεδικαιωμένος μάλλον παρά εκείνος∙ διότι πας ο υψών εαυτόν, θέλει ταπεινωθή∙ ο δε ταπεινών εαυτόν, θέλει υψωθή» (Λουκάς,ιη΄:10-14).
Ο Φαρισαίος καυχιόταν στα καλά του έργα και το χειρότερο καταφρόνησε τον τελώνη, νομίζοντας έτσι ότι ήταν σωστός ενώπιον του Θεού. Από την άλλη, ο τελώνης αισθανόταν συντετριμμένος, έχοντας επίγνωση της αμαρτωλότητάς του. Ο Θεός δεν θέλει να καυχιόμαστε στα καλά μας έργα, ούτε να υποτιμάμε τους συνανθρώπους ή τους αδελφούς μας στην εκκλησία, αλλά να είμαστε ταπεινοί ζητώντας συγχώρεση από τον Κύριο για όσες αμαρτίες πράττουμε. Στον προφήτη Ησαΐα αναφέρεται: «… εις τίνα λοιπόν θέλω επιβλέψει; εις τον πτωχόν, και συντετριμμένον το πνεύμα, και τρέμοντα τον λόγον μου» (Ησαΐας, ξς΄:2).
Όλα αυτά που διαβάζουμε δεν είναι τυχαία. Όλοι λίγο ή πολύ στην απροσεξία μας μπορεί να συμπεριφερθούμε σαν Φαρισαίοι. Αν όχι με τα λόγια, μπορεί με τις σκέψεις μας να καυχιόμαστε για τα καλά μας έργα ή να κατακρίνουμε τον αδελφό ή την αδελφή μας στην εκκλησία ή οποιονδήποτε, για κάποιο λάθος που έκανε. Αυτό αν κάνουμε, στην ουσία σημαίνει έλλειψη αγάπης εκ μέρους μας και πνευματική πτώση που δεν έχουμε συνειδητοποιήσει. Επειδή ο Θεός μας αγαπά, μας ελέγχει για τα λάθη μας, είτε δια του Πνεύματος του Αγίου είτε με τους εργάτες που έχει θέσει στην εκκλησία Του. Αν αγαπάμε τον Θεό και τα αδέλφια μας, θα παραδεχτούμε τα λάθη μας, θα μετανοήσουμε και θα ζητήσουμε συγγνώμη. Όταν μετανοούμε ειλικρινά και ζητάμε συγγνώμη από τον Θεό, αλλά και από όσους βλάψαμε, ο Θεός μας συγχωρεί, σύμφωνα με το γραμμένο «Εάν ομολογώμεν τας αμαρτίας ημών, είναι πιστός και δίκαιος, ώστε να συγχωρήση εις ημάς τας αμαρτίας και καθαρίση ημάς από πάσης αδικίας» (Α΄ Ιωάννου, α΄: 9).
Η ζωή εν Χριστώ, για να είναι καρποφόρα απαιτείται μια διαρκής πνευματική επαφή με τον Χριστό και τον λόγο Του, μιας και ο ίδιος είπε: ‘Εγώ είμαι η άμπελος, σεις τα κλήματα. Ο μένων εν εμοί και εγώ εν αυτώ, ούτος φέρει καρπόν πολύν, διότι χωρίς εμού δεν δύνασθε να κάμητε ουδέν’ (Ιωάννης, ιε΄:5). Συνεπώς εναπόκειται στον κάθε αναγεννημένο χριστιανό να κρατά αυτή την αδιάλειπτη επαφή με τον Κύριο μέσω της προσευχής, της μελέτης του λόγου και μέσω της συμμετοχής του στις λειτουργίες της εκκλησίας, όπως έκαναν τα πρώτα αδέλφια μας που ‘ενέμενον εν τη διδαχή των αποστόλων και εν τη κοινωνία και εν τη κλάσει του άρτου (Θεία Κοινωνία) και εν ταις προσευχαις’.(Πράξεις,β΄:22)
Ο Κύριος θέλει να παραλάβει μια αγία και άμωμη εκκλησία. Έτσι αυτό που όλοι οι πιστοί έχουμε να κάνουμε, είναι να κοιτάξουμε τον αγιασμό μας και την πνευματική μας οικοδομή για να κατοικήσει ο Χριστός πλουσίως μέσα μας, ώστε να φθάσει ο καθένας μας να πει, όπως ο απόστολος Παύλος, ‘ζω δε ουχί πλέον εγώ, αλλ' ο Χριστός ζη εν εμοί’(Γαλάτας, β΄:20). Βέβαια όσο βρισκόμαστε στο φθαρτό μας σκήνωμα, θα ισχύει το ‘Εάν είπωμεν ότι αμαρτίαν δεν έχομεν, εαυτούς πλανώμεν και η αλήθεια δεν είναι εν ημίν. (Α΄ Ιωάννου, α΄: 8), γι’ αυτό καλό είναι κάθε μέρα να ζητάμε από τον Κύριο να μας συγχωρεί, εφόσον και εμείς θα συγχωρούμε όσους μας βλάπτουν.
Στη συνέχεια αναφέρουμε κάποιες συμβουλές που ο λόγος του Θεού γράφει σχετικά με τον αγιασμό: «Ενδύθητε λοιπόν, ως εκλεκτοί του Θεού, άγιοι και ηγαπημένοι, σπλάγχνα οικτιρμών, χρηστότητα, ταπεινοφροσύνην, πραότητα, μακροθυμίαν∙ υποφέροντες αλλήλους, και συγχωρούντες εις αλλήλους, εάν τις έχη παράπονον κατά τινός∙ καθώς και ο Χριστός συνεχώρησεν εις εσάς, ούτω και σεις. Και εν πάσι τούτοις, ενδύθητε την αγάπην, ήτις είναι σύνδεσμος της τελειότητος. Και η ειρήνη του Θεού ας βασιλεύη εν ταις καρδίαις υμών, εις την οποίαν και προσεκλήθητε εις εν σώμα∙ και γίνεσθε ευγνόμωνες. Ο λόγος του Χριστού ας κατοική εν υμίν πλουσίως, μετά πάσης σοφίας∙ διδάσκοντες και νουθετούντες αλλήλους με ψαλμούς και ύμνους και ωδάς πνευματικάς, εν χάριτι ψάλλοντες εκ της καρδίας υμών προς τον Κύριον. Και παν ό,τι αν πράττητε εν λόγω ή εν έργω, πάντα εν τω ονόματι του Κυρίου Ιησού πράττετε, ευχαριστούντες δι’ αυτού τον Θεόν και Πατέρα» (Κολοσσαείς,γ΄:12-17).
Συνοψίζοντας λέμε ας μείνουμε στον Χριστό και θα δούμε καρπό στη ζωή μας. Βέβαια στη περίπτωση που είμαστε σε πτώση, καλό είναι να μετανοήσουμε, να λυπηθούμε κατά Θεό, διότι η κατά Θεό λύπη γεννά μετάνοια προς σωτηρία αμεταμέλητο (Β΄ Κορινθίους, ζ΄:10) και να επιστρέψουμε στον Κύριο. Ας κοιτάξουμε να φαίνεται ο Χριστός στη ζωή μας, με το να έχουμε ανυπόκριτη αγάπη προς τα αδέλφια μας εν Χριστώ πρώτα και έπειτα προς τους άλλους, ακόμα και προς τους εχθρούς μας. Μετάνοια και επιστροφή λοιπόν και ο Χριστός θα μας ανορθώσει και θα μας γεμίσει με την αγάπη Του. Αμήν!
|
«Επειδή στενή είναι η πύλη, και τεθλιμμένη η οδός η φέρουσα εις την ζωήν, και ολίγοι είναι οι ευρίσκοντες αυτήν» (Ματθαίος,ζ΄:14).
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός όπως γνωρίζουμε ήρθε για να σώσει εμάς τους αμαρτωλούς από την αιώνια απώλεια πληρώνοντας για τις αμαρτίες μας επάνω στο Σταυρό του Γολγοθά. Σαν άνθρωπος, μεγάλωσε στη Ναζαρέτ της Ιουδαίας, ζώντας στο θέλημα του Θεού, με μελέτη του λόγου και προσευχή και εργαζόταν σαν ξυλουργός μαζί με τον νομιζόμενο πατέρα Του Ιωσήφ. Όταν έγινε 30 χρονών ξεκίνησε το έργο του Θεού κηρύττοντας το ευαγγέλιο και ευεργετώντας και θεραπεύοντας τους ανθρώπους που καταδυναστευόταν από το διάβολο. Γνώριζε ποιο είναι το συμφέρον του ανθρώπου και πρώτα έκανε το θέλημα του Θεού και μετά δίδασκε (Πράξεις, α΄:1, ι΄:38).
Το συμφέρον του ανθρώπου ήταν και είναι να ζήσει αιώνια μαζί με τον Θεό στον ουρανό. Για να μπορέσει ο άνθρωπος να επιτύχει αυτό το στόχο, ο Θεός έστειλε τον Ιησού Χριστό στον κόσμο, για να σωθεί όποιος μετανοεί για τις αμαρτίες του και πιστεύει σ’ Αυτόν. Αυτή η πίστη στον Χριστό, είναι η αρχή της γνωριμίας μαζί Του. Στη συνέχεια εφόσον ο άνθρωπος επικαλεστεί και δεχθεί τον Ιησού Χριστό σαν Κύριο στη ζωή του, ο Θεός τον αναγεννάει δίνοντάς του τη σωτηρία και ζωντανή ελπίδα. Από τότε ο Θεός κατοικεί μέσα στον αναγεννημένο άνθρωπο, ο οποίος ξεκινάει πλέον έναν πνευματικό αγώνα για να κρατήσει την σωτηρία του.
Ο Κύριος Ιησούς κήρυξε με ειλικρίνεια για τον δρόμο που οδηγεί στον θάνατο και για τον δρόμο που οδηγεί στη ζωή, λέγοντας: «Εισέλθετε δια της στενής πύλης∙ διότι πλατεία είναι η πύλη, και ευρύχωρος η οδός η φέρουσα εις την απώλειαν, και πολλοί είναι οι εισερχόμενοι δι’ αυτής. Επειδή στενή είναι η πύλη, και τεθλιμμένη η οδός η φέρουσα εις την ζωήν, και ολίγοι είναι οι ευρίσκοντες αυτήν» (Ματθαίος,ζ΄:13-14).
Ο δρόμος που οδηγεί στον θάνατο είναι ευρύχωρος, δηλαδή έχει άνεση και υπάρχουν πολλοί που τον επιλέγουν. Ο άλλος δρόμος που οδηγεί στην αιώνια ζωή, έχει στενή πόρτα και είναι θλιμμένος, δηλαδή είναι τελείως αντίθετος με τον δρόμο που οδηγεί στην αιώνια απώλεια. Ο δρόμος που οδηγεί στην αιώνια απώλεια είναι ο δρόμος της αμαρτίας, ενώ ο δρόμος που οδηγεί στην αιώνια ζωή είναι ο Ιησούς Χριστός και δια μέσου του Χριστού μόνο μπορούμε να πάμε στο Πατέρα Θεό (Ιωάννης, ιδ΄:6). Ο Θεός μισεί την αμαρτία και όχι τον άνθρωπο, αλλά δυστυχώς ο άνθρωπος δεν γνωρίζει την αγάπη του Θεού προς αυτόν. Αυτό που είναι τραγικό στις μέρες μας, είναι η αδιαφορία επίγνωσης του Θεού και του θελήματός Του. Αυτό κάνει πολλούς ανθρώπους να λεν μεν ότι πιστεύουν στο Θεό αλλά να ζουν αντίθετα με το Θέλημά Του. Ο λόγος του Θεού αναφέρει σχετικά:
«Ο λαός μου ηφανίσθη δι’ έλλειψιν γνώσεως…» (Ωσηέ, δ΄:6).
« Γίνωσκε δε τούτο, ότι εν ταις εσχάταις ημέραις θέλουσιν ελθεί καιροί κακοί• διότι θέλουσιν είσθαι οι άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς εις τους γονείς, αχάριστοι, ανόσιοι, άσπλαγχνοι, αδιάλλακτοι, συκοφάνται, ακρατείς, ανήμεροι, αφιλάγαθοι, προδόται, προπετείς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μάλλον παρά φιλόθεοι, έχοντες μεν μορφήν ευσεβείας, ηρνημένοι δε την δύναμιν αυτής» (Β΄ Τιμόθεον, γ΄:1-5).
«Ερευνάτε τας γραφάς, διότι σεις νομίζετε ότι εν αυταίς έχετε ζωήν αιώνιον• και εκείναι είναι αι μαρτυρούσαι περί εμού• πλην δεν θέλετε να έλθητε προς εμέ, διά να έχητε ζωήν» (Ιωάννης,ε΄:39,40).
Για να ακούσει κάποιος τον λόγο του Θεού, πρέπει να υπάρχει αυτός που κηρύττει. Βέβαια αυτός που κηρύττει τον λόγο του Θεού πρέπει να έχει εμπειρία των ενεργειών του Θεού στη ζωή του. Το πιο οικοδομητικό κήρυγμα που μπορεί να κάνει κάποιος στον συνάνθρωπό του, είναι η ομολογία του, δηλαδή το πώς γνώρισε τον Θεό στη ζωή του. Αυτό βοηθάει αυτόν που ακούει να πιστέψει στον Θεό, διότι η πίστη έρχεται μέσω της ακοής και η ακοή δια του λόγου του Θεού (Ρωμαίους,ι΄:17).
Ένα ερώτημα, με βάση τα παραπάνω, είναι γιατί ο δρόμος που οδηγεί στην αιώνια ζωή έχει θλίψη ενώ ο δρόμος που οδηγεί στην αιώνια απώλεια έχει καλοπέραση; Ο δρόμος προς την αιώνια ζωή, είναι το να πράττουμε το θέλημα του Θεού και το θέλημα του Θεού δεν εμπεριέχει την αμαρτία. Αυτό που δίνει προς ώρα θλίψη μέσα από το θέλημα του Θεού, είναι η παιδεία του Κυρίου που όταν ο πιστός τη περάσει με επιτυχία θα έχει μετά καρπό ειρηνικό δικαιοσύνης (Εβραίους,ιβ΄:11).
Αυτό που ‘θα στερηθεί’ ο άνθρωπος του Θεού όταν επιλέξει την ζωή με τον Χριστό είναι η κραιπάλη, η μέθη, η πορνεία, η μοιχεία, η κλεψιά, το ψέμα και πολλές άλλες αμαρτίες, οι οποίες ικανοποιούν το σαρκικό φρόνημα, αλλά μολύνουν τη ψυχή του ανθρώπου. Όλοι οι αναγεννημένοι χριστιανοί, μελετώντας το λόγο του Θεού και με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος, καταλαβαίνουν το θέλημα του Θεού και εφόσον το επιλέγουν στη ζωή τους, ο Πατέρας Θεός δίνει δύναμη να το εκτελούν.
Ο δρόμος που οδηγεί στον ουρανό δεν έχει πάντα θλίψεις αλλά και χαρές και ευλογίες και όμορφες υποσχέσεις. Όταν κάποιος διοικείται από το Άγιο Πνεύμα, σημαίνει ότι κατοικεί μέσα του ο Θεός και αυτό φανερώνεται από τον καρπό του Αγίου Πνεύματος στη ζωή του πιστού που είναι ‘αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια’ (Γαλάτες,ε΄:22). Ο Κύριος έχει δώσει μια υπόσχεση, ‘ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή’ (Ματθαίος, ς΄:33). Λέγοντας ‘ταύτα πάντα’ ο Κύριος εννοεί βασικά τις τροφές και τα ενδύματα, αλλά μπορούμε να πούμε ότι γενικότερα περιλαμβάνει και άλλες ανάγκες του ανθρώπου, όπως η ψυχική και σωματική υγεία και η επαγγελματική και οικογενειακή αποκατάσταση.
Εκ μέρους μας, θέλει προσοχή με ποιο τρόπο επιλέγουμε το δρόμο που θέλουμε να ακολουθήσουμε και αυτό γιατί από την επιλογή που θα κάνουμε θα έχουμε τα ανάλογα αποτελέσματα. Ο Λώτ, καθώς διαβάζουμε στο βιβλίο της Γένεσης, είδε τη γη των Σοδόμων και των Γομόρρων ως παράδεισο του Κυρίου που ποτιζόταν από τον Ιορδάνη ποταμό και την επέλεξε (Γένεσις,ιγ΄:10). Όμως ο Κύριος κατέστρεψε τα Σόδομα και τα Γόμορρα λόγω της άφθονης αμαρτίας των ανθρώπων που ζούσαν εκεί. Ο Λώτ έκανε αυτή την επιλογή βασισμένος σ’ αυτά έβλεπε με τα μάτια του, χωρίς να ρωτήσει τον Θεό. Η εξωτερική εμφάνιση μιας πλούσιας γης, του φαινόταν η σωστή επιλογή για αυτόν, όμως αυτή η επιλογή αποδείχθηκε στο τέλος η χειρότερη γιατί έχασε εκτός από τη περιουσία του και την γυναίκα του. Γι’ αυτό ο λόγος του Θεού αναφέρει: «Υπάρχει οδός ήτις φαίνεται ορθή εις τον άνθρωπον, αλλά τα τέλη αυτής φέρουσιν εις θάνατον» (Παροιμίαι,ιδ΄:12).
Είναι στο χέρι μας να επιλέξουμε ποιον δρόμο θέλουμε να ακολουθήσουμε, αλλά να ξέρουμε ότι αξίζει να επιλέξουμε τον Χριστό σαν Κύριο στη ζωή μας. Η ζωή του πιστού ανθρώπου με τον ζυγό του Χριστού, περιλαμβάνει βέβαια ένα σταυρό θλίψεων και δοκιμασιών τις οποίες όμως ο χριστιανός θα τις ξεπεράσει γιατί ο Χριστός θα είναι βοηθός του. Ας κρατάμε τον ζυγό του Χριστού, γιατί έτσι μένουμε στον δρόμο που μας πάει στον ουρανό. Αμήν!
|
|
| 
| 
