«… εάν ομολογήσης διά του στόματός σου τον Κύριον Ιησούν, και πιστεύσης εν τη καρδία σου ότι ο Θεός ανέστησεν αυτόν εκ νεκρών, θέλεις σωθή» (Ρωμαίους, ι΄:9,10).
«Διότι το πάσχα ημών εθυσιάσθη υπέρ ημών, ο Χριστός• ώστε ας εορτάζωμεν ουχί με ζύμην παλαιάν, ουδέ με ζύμην κακίας και πονηρίας, αλλά με άζυμα ειλικρινείας και αληθείας.» (Α΄ Κορινθίους, ε΄:7,8).
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός ήρθε στη γη, έγινε θυσία ως αμνός του Θεού πάνω στο σταυρό του Γολγοθά πληρώνοντας για τις αμαρτίες μας και αναστήθηκε σαν αναμάρτητος, για να σώζει και δικαιώνει κάθε αμαρτωλό που μετανοεί για τις αμαρτίες του και επιστρέφει για να αρχίσει μια νέα ζωή μαζί Του.
Η χαρά και το θέλημα του Θεού είναι να σώσει όλους τους ανθρώπους και να γράψει τα ονόματά τους στο βιβλίο της ζωής. Ο Τριαδικός Θεός που δημιούργησε τη Γη δημιούργησε και τον Παράδεισο, όπου κατοικεί ο ίδιος και εκεί θέλει να συγκατοικήσει μαζί με το μόνο δημιούργημα που έπλασε με τα χέρια Του και που του έδωσε από το Πνεύμα Του πνοή , τον άνθρωπο.
Το θέλημα του Θεού αρχίζει να εκπληρώνεται στη ζωή ενός αμαρτωλού ανθρώπου, όταν αυτός μετανοεί, πιστεύει και επικαλείται τον Ιησού Χριστό, ‘διότι Πας όστις επικαλεσθή το όνομα του Κυρίου θέλει σωθή’(Ρωμαίους, ι΄:13). Ο Κύριος μας φανερώνει ότι γίνεται χαρά στον ουρανό για αυτόν που επιστρέφει σ’ Αυτόν και ξεκινάει μια νέα ζωή μαζί Του. Επί πλέον ο Κύριος δίνει μεγάλη σημασία στην μετάνοια, διότι αυτή αποδεικνύει ότι ο άνθρωπος έχει καταλάβει τα λάθη του. Μετάνοια όμως με πίστη στο Χριστό και απόφαση για νέα ζωή μαζί Του και όχι μετάνοια που περιλαμβάνει μεν παραδοχή λαθών και παθών αλλά χωρίς πίστη στη θυσία και ανάσταση του Χριστού, σαν μέσο διόρθωσης και απελευθέρωσης. Αυτό διότι σύμφωνα με το λόγο του Θεού, ουσιαστική ελευθερία από πάθη και εξαρτήσεις, δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τη βοήθεια του Θεού.
Για να τεκμηριώσουμε αυτή την αλήθεια συνοπτικά λέμε ότι οι πρωτόπλαστοι με την παρακοή τους ναι μεν γνώρισαν το καλό και το κακό, αλλά έβαλαν το κακό μέσα τους, με αποτέλεσμα ο λογισμός της καρδίας του ανθρώπου να είναι κακός ‘εκ νηπιότητος αυτού’ (Γένεση, η΄:21). Βέβαια ανά τους αιώνες πάντα υπήρχαν, έστω λίγοι ειλικρινείς πιστοί άνθρωποι που εκζητούσαν τον αληθινό Θεό και με τη βοήθειά Του ζούσαν μια ζωή με κάποιο βασικό αγιασμό. Ο ονομαζόμενος πατέρας της πίστεως Αβραάμ, έλαβε από τον Θεό για την πίστη που επέδειξε στα λόγια Του, την επαγγελία ότι ‘θέλουσιν ευλογηθή εν σοι, και εν τω σπέρματί σου πάσαι αι φυλαί της γής’(Γένεση, κη΄:14). Έτσι από τον Ισαάκ, τον γιό του Αβραάμ, γεννήθηκε ο Ιακώβ, που ο Θεός τον ονόμασε Ισραήλ (ισχύς Θεού) και από αυτόν οι δώδεκα πατριάρχες που αποτέλεσαν την αρχή του λαού Ισραήλ, που ήταν ο μόνος λαός στην προ Χριστού περίοδο που πίστευε, έστω κατά ένα μέρος, στον αληθινό Θεό. Στη συνέχεια αφού ελευθέρωσε το λαό Ισραήλ με δυνατές ενέργειες από τη σκλαβιά στους Αιγυπτίους, έδωσε μέσω του Μωυσή το νόμο των εντολών με την υπόσχεση ότι όποιος τις εκτελέσει ‘θα ζήσει δι’ αυτών’. Όμως με τα έργα του νόμου δεν μπόρεσε κανένας άνθρωπος να δικαιωθεί ενώπιον του Θεού, γιατί ναι μεν ‘διά του νόμου γίνεται η γνώρισις της αμαρτίας’ και ‘όπου δεν υπάρχει νόμος, ουδέ παράβασις υπάρχει’(Ρωμαίους, γ΄:20, δ΄:15), όμως εξαιτίας του αμαρτωλού φρονήματος που κληρονομήσαμε από τους προπάτορες μας, κανείς δεν μπορεί πλήρως να τον εκτελέσει.Έτσι κάθε άνθρωπος που προσπαθεί με τις δυνάμεις του να εκτελέσει το νόμο, θα διαπιστώσει, αν κάνει μια ειλικρινή αυτοκριτική ότι: «Ευρίσκω λοιπόν τον νόμον τούτον ότι, ενώ εγώ θέλω να πράττω το καλόν, πάρεστιν εις εμέ το κακόν• διότι ηδύνομαι μεν εις τον νόμον του Θεού κατά τον εσωτερικόν άνθρωπον, βλέπω όμως εν τοις μέλεσί μου άλλον νόμον αντιμαχόμενον εις τον νόμον του νοός μου, και αιχμαλωτίζοντά με εις τον νόμον της αμαρτίας, τον όντα εν τοις μέλεσί μου.» (Ρωμαίους, ζ΄:21-24).Για τον λόγο αυτό ‘εξ έργων νόμου δεν θέλει δικαιωθή ουδεμία σαρξ ενώπιον αυτού’ και ‘επειδή πάντες ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού, δικαιούνται δε δωρεάν με την χάριν αυτού διά της απολυτρώσεως της εν Χριστώ Ιησού, τον οποίον ο Θεός προέθετο μέσον εξιλεώσεως διά της πίστεως εν τω αίματι αυτού, προς φανέρωσιν της δικαιοσύνης αυτού διά την άφεσιν των προγενομένων αμαρτημάτων διά της μακροθυμίας του Θεού’(Ρωμαίους, γ΄:20,23-25).
Δηλαδή επειδή ήταν αδύνατο μέσω του νόμου, να φθάσουμε στο μέτρο του αγιασμού που ήθελε ο Θεός, εξ αιτίας του σαρκικού φρονήματος που έχουμε κληρονομήσει, ο Πατέρας Θεός έστειλε τον μονογενή Υιό Του στο κόσμο, με σώμα όμοιο με το δικό μας, ο οποίος δοκιμάστηκε με όμοιους πειρασμούς με μας, αλλά χωρίς να πέσει σε αμαρτία. Γι’ αυτό, σαν αναμάρτητος που ήταν, με τη θυσία Του πάνω στο σταυρό του Γολγοθά, ικανοποίησε τη δικαιοσύνη και την αγάπη του Θεού ταυτόχρονα. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός ήπιε το πικρό ποτήρι της εγκατάλειψης του Πατέρα Θεού, την ώρα του μαρτυρίου του σαν ένας καταραμένος άνθρωπος, γιατί την ώρα αυτή πλήρωνε για τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων. Όμως λίγο πριν παραδώσει το πνεύμα Του στον Πατέρα, είπε ‘τετέλεσται’, που είναι λέξη θριάμβου και σημαίνει ότι το έργο της κατά χάρη σωτηρίας που Τον έστειλε για να φέρει σε πέρας ο Πατέρας Θεός, εκτελέστηκε επιτυχώς. Έτσι με τη θυσία Του ο Κύριος έγινε ‘ο Αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου’(Ιωάννης, α΄:17) και ‘εξηγόρασεν ημάς εκ της κατάρας του νόμου, γενόμενος κατάρα υπέρ ημών’(Γαλάτες,γ΄:3-13). Όπως άλλωστε και ο ίδιος είχε πει προφητικά, όταν πήρε το ποτήριο και ευχαρίστησε στο δείπνο με τους μαθητές Του, λίγο πριν πάθει, λέγοντας: ‘…Πίετε εξ αυτού πάντες• διότι τούτο είναι το αίμα μου το της καινής διαθήκης, το υπέρ πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών’ (Ματθαίος, κς΄:27,28).
Βέβαια η απόδειξη ότι ο Κύριος Ιησούς ήταν αναμάρτητος είναι ότι ο Πατέρας Θεός τον ανέστησε, μιας και ο θάνατος είναι ο μισθός της αμαρτίας και μόνο σε άνθρωπο αναμάρτητο δεν έχει εξουσία. Γι’ αυτό η πίστη στην ανάσταση του Χριστού είναι απαραίτητη για τη σωτηρία κάθε ανθρώπου. Ένα ωραίο γραφικό παράδειγμα κατά χάρη σωτηρίας είναι η περίπτωση του ενός από τους δύο ληστές που σταυρώθηκαν με τον Κύριο. Ενώ αρχικά και εκείνος ονείδιζε τον Κύριο μαζί με τον άλλο ληστή, όταν είδε την αγάπη του Κυρίου που συγχώρησε τους σταυρωτές Του, μετάνιωσε και πίστεψε ότι ο Κύριος δεν έκανε κανένα κακό και ότι είναι ένας βασιλιάς που θα έλθει στη βασιλεία Του, γι’ αυτό του είπε: ‘Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου’ και ο Κύριος του απάντησε: ‘Αληθώς σοι λέγω, σήμερον θέλεις είσθαι μετ' εμού εν τω παραδείσω’(Λουκάς, κγ΄:40-43).
Συνοψίζοντας λέμε ότι όπως ο Κύριος έσωσε τον ληστή, μπορεί να σώσει κάθε άνθρωπο, όσο αμαρτωλός και αν είναι, αρκεί να μετανοήσει και να πιστέψει ότι ο Ιησούς Χριστός πλήρωσε για τις αμαρτίες του πάνω στο Σταυρό του Γολγοθά και αναστήθηκε για τη δικαίωσή του. Αμήν.
|
«Δικαιωθέντες λοιπόν εκ πίστεως, έχομεν ειρήνην προς τον Θεόν δια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού» (Ρωμαίους, ε΄:1).
Ο Ιησούς Χριστός ήρθε για να γνωρίσει κάθε άνθρωπος την αγάπη του Πατέρα Θεού και να δώσει ζωή αιώνια σε καθένα που θα πιστέψει σ’ Αυτόν και στον Πατέρα Θεό (Ιωάννης,ιγ΄:16, ιζ΄:3). Η αγάπη του Πατέρα Θεού για τον άνθρωπο φαίνεται στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού που Τον έδωσε θυσία στο σταυρό του Γολγοθά, για να καθαρίζει με το αίμα Του το άγιο, κάθε αμαρτία σε κάθε άνθρωπο που μετανοεί και Τον επικαλείται. Ο άνθρωπος που πηγαίνει με πίστη και ταπεινή καρδιά στην προσευχή, ενώπιον του Θεού, σίγουρα θα συγχωρεθεί. Αυτό βλέπουμε στην παραβολή του φαρισαίου και του τελώνη: «Και ο τελώνης μακρόθεν ιστάμενος δεν ήθελεν ουδέ τους οφθαλμούς να υψώση εις τον ουρανόν, αλλ’ έτυπτεν εις το στήθος αυτού, λέγω, Ο Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλό. Σας λέγω, Κατέβη ούτος εις τον οίκον αυτού δεδικαιωμένος μάλλον παρά εκείνος∙ διότι πας ο υψών εαυτόν, θέλει ταπεινωθή∙ ο δε ταπεινών εαυτόν, θέλει υψωθή» (Λουκάς,ιη΄:13-14).
Η πίστη στον Χριστό έχει αποτελέσματα στον άνθρωπο. Όποιος πιστεύει και βαπτίζεται στο νερό, σώζεται: «Όστις πιστεύση και βαπτισθή, θέλει σωθή∙ όστις όμως απιστήση, θέλει κατακριθή» (Μάρκος,ις΄:16).
Η πίστη στον Ιησού Χριστό εξασφαλίζει αιώνια ζωή, μετά τον σωματικό θάνατο του ανθρώπου: «Είπε προς αυτήν ο Ιησούς, Εγώ είμαι η ανάστασις και η ζωή∙ ο πιστεύων εις εμέ, και αν αποθάνη, θέλει ζήσει. Και πας όστις ζη και πιστεύει εις εμέ, δεν θέλει αποθάνη εις τον αιώνα. Πιστεύεις τούτο;» (Ιωάννης, ια΄: 25-26).
Με την πίστη παίρνουμε τα αιτήματά μας: «Πάντα όσα προσευχόμενοι ζητείτε, πιστεύετε ότι λαμβάνετε, και θέλει γείνει εις εσάς» (Μάρκος,ια΄:24).
Η πίστη είναι και ασπίδα του χριστιανού ενάντια στα βέλη του πονηρού: «επί πάσι δε, αναλάβετε την ασπίδα της πίστεως, δια της οποίας θέλετε δυνηθή να σβέσητε πάντα τα βέλη του πονηρού τα πεπυρωμένα» (Εφεσίους,ς΄:16).
Η πίστη ανήκει στον καρπό του Αγίου Πνεύματος και είναι ευάρεστη στο Θεό: «Ο δε καρπός του Πνεύματος είναι αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια» (Γαλάτας,ε΄:22,23)
«Χωρίς δε πίστεως αδύνατον είναι να ευαρεστήση τις εις αυτόν∙ διότι ο προσερχόμενος εις τον Θεόν, πρέπει να πιστεύση, ότι είναι, και γίνεται μισθαποδότης εις τους εκζητούντας αυτόν» ( Εβραίους,ια΄:6).
Η πίστη λογίζεται σε δικαιοσύνη: «Και επληρώθη η γραφή η λέγουσα, “Επίστευσε δε Αβραάμ εις τον Θεόν, και ελογίσθη εις αυτόν εις δικαιοσύνην∙” και “φίλος Θεού” ωνομάσθη» (Ιακώβου,β΄:23).
Ο πιστός χριστιανός πρέπει να κρατήσει έως τέλους της ζωής του, την πίστη του στον Ιησού Χριστό. Η πίστη δοκιμάζεται σε δύσκολες καταστάσεις και με το να κρατήσει κάποιος την πίστη του έως τέλους αποδεικνύει ότι είναι γνήσιο παιδί του Θεού. Στο βιβλίο του προφήτη Δανιήλ, διαβάζουμε ότι ο βασιλιάς Ναβουχοδονόσορ έκανε μια χρυσή εικόνα και έβγαλε πρόσταγμα σε όλους τους ανθρώπους που ήταν στα εγκαίνιά της, όταν ακουστεί κάθε μουσικό όργανο όλοι να την προσκυνήσουν. Τότε τρεις νέοι από το λαό Ισραήλ, που ήταν αιχμάλωτοι, ο Ανανίας, ο Μισαήλ και ο Αζαρίας, δεν προσκύνησαν την χρυσή εικόνα. Ο Ναβουχοδονόσορ τους έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία να προσκυνήσουν γιατί αλλιώς θα ριχνόταν ζωντανοί στο καμίνι. Εκείνοι αρνήθηκαν και του είπαν ότι ο Θεός στον οποίο πιστεύουν θα τους έσωζε από το καμίνι, αλλά και εάν δεν τους έσωζε, δεν θα λάτρευαν τους θεούς του Ναβουχοδονόσορ, ούτε θα προσκυνούσαν την χρυσή του εικόνα. Ο Ναβουχοδονόσορ οργίστηκε και διέταξε να ριφθούν ζωντανοί και δεμένοι στο καμίνι όπως και έγινε. Όμως συνέβη το εξής θαυμαστό. Ο ίδιος ο βασιλιάς και οι παρευρισκόμενοι είδαν ότι οι τρείς νέοι δεν κάηκαν από τη φωτιά και μαζί τους, είδαν έναν τέταρτο όμοιο με υιό Θεού. Τότε ο Ναβουχοδονόσορ αναγνώρισε ότι οι τρείς παίδες πιστεύουν στον μόνο αληθινό Θεό (Δανιήλ.γ΄:1-30) γιατί δεν φοβήθηκαν τη φωτιά αλλά επέλεξαν να κρατήσουν την πίστη τους στον Θεό μέχρι τέλους. Η πίστη τους, τους δικαίωσε, ο Θεός φανέρωσε την παρουσία του μπροστά στα μάτια όλων και δεν έπαθαν τίποτα από τη φωτιά. Με την πίστη τους άλλαξε η καρδιά του βασιλιά Ναβουχοδονόσορ, πίστεψε στον αληθινό Θεό, και έβγαλε διάταγμα σε όλους τους λαούς που είχε στην εξουσία του να σέβονται τον Θεό που λάτρευαν τα τρία παιδιά, σαν τον μόνο αληθινό Θεό.
Βέβαια ο λόγος του Θεού αναφέρει στα παραδείγματα ανθρώπων πίστεως και τις περιπτώσεις αυτών που παρέμειναν πιστοί παρόλο που ο Θεός δεν ενήργησε όπως στα τρία παιδιά, αλλά επέτρεψε να ταλαιπωρηθούν και να έχουν μαρτυρικό θάνατο. Διαβάζουμε σχετικά: ‘άλλοι δε εβασανίσθησαν, μη δεχθέντες την απολύτρωσιν, διά να αξιωθώσι καλητέρας αναστάσεως• άλλοι δε εδοκίμασαν εμπαιγμούς και μάστιγας, έτι δε και δεσμά και φυλακήν• ελιθοβολήθησαν, επριονίσθησαν, επειράσθησαν, με σφαγήν μαχαίρας απέθανον, περιεπλανήθησαν με δέρματα προβάτων, με δέρματα αιγών• υστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι’ (Εβραίους, ια΄:35-37).
Συνοψίζοντας λέμε ότι ο Ιησούς Χριστός θα φανερώσει τον εαυτό Του σε αυτόν που Τον ψάχνει και θα απαντήσει στα αιτήματα που ο άνθρωπος ζητάει, σύμφωνα με το γραμμένο: «Αιτείτε, και θέλει σας δοθή…» (Ματθαίος, ζ΄:7). Συνεπώς κάποιος ή κάποια μπορεί να βρει τον Ιησού Χριστό ζητώντας Τον στην προσευχή και διαβάζοντας το Ευαγγέλιο Του, μέσω του οποίου αποκαλύπτεται δια Πνεύματος Αγίου η καλή αγγελία της κατά χάρη σωτηρίας κάθε αμαρτωλού που μετανοεί για τις αμαρτίες του και επικαλείται τον Ιησού Χριστό στη ζωή του, όπως και το θέλημα του Πατέρα Θεού σχετικά με το πώς θέλει να είναι η νέα εν Χριστώ ζωή του πιστού.
Ο Κύριος όταν έρχεται στη ζωή του χριστιανού δεν είναι ένας αυστηρός Θεός που δίνει μόνο κανόνες και διατάγματα, αλλά είναι ένας καλός φίλος που θα τον συμβουλεύει, θα τον διδάσκει μέσα από το λόγο Του και γενικά θα είναι παρόν και θα τον βοηθάει σε κάθε ανάγκη και δοκιμασία του. Η σχέση με τον Ιησού Χριστό θα είναι μια σχέση ουσιαστικής ζωής και ευτυχίας, αλλά και όταν έρχονται προβλήματα και δυσκολίες ο Ιησούς Χριστός θα κάνει πάντα έκβαση και θα δίνει τη λύση. Όταν στηριζόμαστε με πίστη στον Ιησού Χριστό, η πίστη μας θα μας δικαιώνει, διότι ο Πατέρας Θεός δικαιώνει όποιον πιστεύει στον Ιησού Χριστό (Ρωμαίους,γ΄:22). Ας επιλέξουμε, αν δεν το έχουμε κάνει μέχρι σήμερα, τον Ιησού Χριστό στη ζωή μας και ας φυλάμε, όσοι τον έχουμε επιλέξει, όλα όσα παρήγγειλε σε μας και Αυτός θα είναι πάντα μαζί μας, όλες τις μέρες της ζωής μας, έως της συντελείας του αιώνος (Ματθαίος, κη΄:20). Αμήν!
|
|
| 
| 
