«Διότι καθώς έχομεν εν ενί σώματι μέλη πολλά, πάντα δε τα μέλη δεν έχουσι το αυτό έργον, ούτω και ημείς οι πολλοί εν σώμα είμεθα εν Χριστώ, ο δε καθείς μέλη αλλήλων» (Ρωμαίους, ιβ΄:4,5).
Η εκκλησία του Χριστού, στη Καινή Διαθήκη αναφέρεται σαν σώμα Χριστού, νύμφη του Χριστού, οίκος του Θεού και στύλος και εδραίωμα της αληθείας. Αναφέρουμε σχετικά εδάφια:
«αυτός είναι η κεφαλή του σώματος, της εκκλησίας• όστις είναι αρχή, πρωτότοκος εκ των νεκρών, διά να γείνη αυτός πρωτεύων εις τα πάντα» (Κολλοσαείς,α΄:18),
«Και το Πνεύμα και η νύμφη λέγουσιν• Ελθέ» (Αποκάλυψη,κβ΄:17),
«Ταύτα σοι γράφω, ελπίζων να έρθω προς σε ταχύτερον∙ αλλ’ εάν βραδύνω, δια να εξεύρης πως πρέπει να πολιτεύησαι εν τω οίκω του Θεού, όστις είναι η εκκλησία του Θεού του ζώντος, ο στύλος και το εδραίωμα της αληθείας» (Α΄ Τιμόθεον, γ΄:14-15).
Σ’ αυτό το άρθρο θα ασχοληθούμε με την εσωτερική λειτουργία της εκκλησίας σαν σώμα Χριστού. Όπως γνωρίζουμε εκκλησία είναι το σύνολο των πιστών και όχι τα κτήρια, τα αφιερώματα και τα έργα τέχνης. Βέβαια ο Ιησούς Χριστός θυσιάστηκε για όλο τον κόσμο, αλλά μόνο όσους πιστεύουν σ’ Αυτόν, ο Πατέρας Θεός τους ‘γεννάει άνωθεν’ και τους κάνει μέλη της εκκλησίας του Υιού Του.
Ο Θεός, σαν καλός Πατέρας, φροντίζει για τη πνευματική αύξηση των παιδιών Του, γι’ αυτό μέσα σε κάθε εκκλησία Του, δίνει διακονίες δια του Ιησού Χριστού: «Και αυτός έδωκεν άλλους μεν αποστόλους, άλλους δε προφήτας, άλλους δε ευαγγελιστάς, άλλους δε ποιμένας και διδασκάλους, προς την τελειοποίησιν των αγίων, δια το έργον της διακονίας, δια την οικοδομήν του σώματος του Χριστού∙ εωσού καταντήσομεν πάντες εις την ενότητα της πίστεως, και της επιγνώσεως του Υιού του Θεού, εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού» (Εφεσίους,δ΄:11-13).
Αυτές οι διακονίες φανερώνουν τη παρουσία του Θεού μέσα στην εκκλησία, με την προϋπόθεση ότι αυτοί που τις έχουν, να ενεργούν και να διοικούν σύμφωνα με το θέλημα Του. Γι’ αυτό ο απόστολος Παύλος, προτρέπει τους επισκόπους της Εφέσου λέγοντας: «Προσέχετε λοιπόν εις εαυτούς, και εις όλον το ποίμνιον, εις το οποίον το Πνεύμα το Άγιον σας έθεσεν επισκόπους, δια να ποιμαίνητε την εκκλησίαν του Θεού, την οποίαν απέκτησε δια του ιδίου αυτού αίματος» (Πράξεις,κ΄:28). Βέβαια όλοι οι πιστοί, έχουμε μερίδιο ευθύνης μέσα στην εκκλησία, διότι είμαστε μέλη αλλήλων και μέλη του σώματος του Χριστού, που είναι η εκκλησία. Δεν πρέπει να αισθανόμαστε ότι η ύπαρξή μας μέσα στην εκκλησία είναι τυχαία. Ο καθένας πιστός έχει κάποιο ρόλο και έργο στη λειτουργία της εκκλησίας. Μέσα στην εκκλησία γίνεται η προσωπική οικοδομή και η οικοδομή όλων των αδελφών δια των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος: «Ο λαλών γλώσσαν αγνώριστον, εαυτόν οικοδομεί∙ ο δε προφητεύων, την εκκλησίαν οικοδομεί» (Α΄ Κορινθίους,ιδ΄:4).
Στη πρώτη αποστολική εκκλησία οι πιστοί που ονομαζόταν μαθητές ήταν όλοι μαζί ‘και ενέμενον εν τη διδαχή των αποστόλων, και εν τη κοινωνία, και εν τη κλάσει του άρτου και εν ταις προσευχαίς' (Πράξεις,β΄:42). Συνεπώς κοινό έργο όλων των μελών της εκκλησίας του Κυρίου, είναι να διδάσκονται από τους αποστόλους που έχει θέσει ο Κύριος, να συναναστρέφονται μεταξύ τους και να συμμετέχουν στη Θεία Κοινωνία και στις προσευχές.
Μέσα στην εκκλησία, φανερώνεται ο Τριαδικός Θεός με τα χαρίσματα, τις διακονίες και τα ενεργήματα, σύμφωνα με το γραμμένο: «Είναι δε διαιρέσεις χαρισμάτων, το Πνεύμα όμως το αυτό∙ είναι και διαιρέσεις διακονιών, ο Κύριος όμως ο αυτός∙ είναι και διαιρέσεις ενεργημάτων, ο Θεός όμως είναι ο αυτός, ο ενεργών τα πάντα εν πάσι» (Α΄ Κορινθίους,ιβ΄:4-6 και 7-30).
Με λίγα λόγια, μέσα στην εκκλησία ο Θεός θέλει να έχει ενεργό ρόλο για την πνευματική οικοδομή των πιστών και όλες οι ενέργειές Του αποβλέπουν στο να κάνει την εκκλησία, ένδοξη, αγία και άμωμο, ‘μη έχουσαν κηλίδα ή ρυτίδα ή τι των τοιούτων’ (Εφεσίους, ε΄:27).
Ο Θεός ενεργεί με τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, με τις διακονίες του Κυρίου Ιησού και με ενέργειες θαυμάτων, χρησιμοποιώντας πιστούς ανθρώπους αφιερωμένους σ’ Αυτόν. Η αφιέρωσή μας σαν παιδιά Θεού, ξεκινάει από τα γόνατα, δηλαδή από το πόσο προσευχόμαστε και δίνουμε από τον ελεύθερο χρόνο μας στον Θεό και από το πόσο αγαπάμε την εκκλησία του Θεού, δηλαδή τα εν Χριστώ αδέλφια μας και νοιαζόμαστε να έχουμε κοινωνία με αυτά. Αυτές τις υποχρεώσεις μας, καλό είναι να μη τις αισθανόμαστε ως καταπιεστικό νόμο μέσα μας αλλά με αγάπη να κινούμαστε προς αυτή τη κατεύθυνση. Όταν ο καθένας προσωπικά επιδιώκει την παρουσία του Θεού μέσα του, τότε ο Θεός θα επεμβαίνει στον χαρακτήρα του και θα τον αλλάζει μορφώνοντας τον χαρακτήρα του Ιησού μέσα του. Όσο περισσότερο νοιαζόμαστε για την παρουσία του Θεού στη ζωή μας και για την πρόοδο της εκκλησίας Του, τόσο περισσότερη ευλογία θα λάβουμε από τον Κύριο, γιατί με αυτό τον τρόπο βάζουμε σε πρώτη προτεραιότητα το θέλημα του Θεού.
Μέσα στην εκκλησία, εκτός από την ώρα της προσευχής και της ακροάσεως του λόγου του Θεού, καλό είναι να επιδιώκουμε και την ώρα της κοινωνίας μετ’ αλλήλων ώστε να μαθαίνουμε τις ανάγκες των αδελφών και τις δοκιμασίες που περνάνε. Στην προσευχή μας οφείλουμε να έχουμε, εκτός από τα δικά μας και τα αιτήματα των αδελφών μας. Να φερόμαστε με πραότητα και με αγάπη σε όλα μας τα αδέλφια και όλα τους τα λάθη να τα φέρνουμε στην προσευχή έχοντας υπόψη την προτροπή του λόγου ‘μη πράττοντες μηδέν εξ αντιζηλίας ή κενοδοξίας, αλλ' εν ταπεινοφροσύνη θεωρούντες αλλήλους υπερέχοντας εαυτών. Μη αποβλέπετε έκαστος τα εαυτού, αλλ' έκαστος και τα των άλλων’ (Φιλιππησίους, β΄:3,4). Να συγχωρούμε στην προσευχή μας όποιον αδελφό ή αδελφή ή οποιονδήποτε άνθρωπο έφταιξε σε μας, διότι αν δεν συγχωρούμε τους άλλους ούτε ο Θεός θα συγχωρήσει τα δικά μας αμαρτήματα (Μάρκος,ια΄:25-26).
Όλοι μπορούμε να έχουμε ενεργό ρόλο μέσα στην εκκλησία του Θεού και όλα ξεκινάνε από την ενότητα που έχουμε με τον Κύριο. Όταν επιζητάμε την ενότητα με τον Κύριο με την εν Πνεύματι Αγίω προσευχή και μελέτη του λόγου Του, τότε θα έχουμε περισσότερη ενότητα με τα αδέλφια στην εκκλησία που μας έχει θέσει ο Κύριος. Ο Κύριος θέλει να είμαστε ενωμένοι μαζί Του διότι μόνο τότε θα είμαστε ενωμένοι ο ένας με τον άλλον και θα έχουμε περισσότερο πνευματικό καρπό στη ζωή μας (Ιωάννης,ιε΄:5,ιζ΄:21).
Συνοψίζοντας λέμε ότι όλα ξεκινάνε από τη πίστη και τη θέλησή μας. Για να έχουμε ίδια θέληση και ίδιο εν Κυρίω φρόνημα, όλοι θα ζητήσουμε από τον Κύριο, ο οποίος θα ενεργήσει και θα αποκαλύψει, ‘διότι ο Θεός είναι ο ενεργών εν υμίν και το θέλειν και το ενεργείν, κατά την ευδοκίαν αυτού’..και ‘εάν φρονήτε τι άλλως πως, και τούτο θέλει αποκαλύψει εις εσάς ο Θεός’ (Φιλιππησίους, β΄:13, γ΄:15)). Όσο ζητάμε ο Κύριος θα μας δίνει νόηση και δύναμη να εννοούμε και να εφαρμόζουμε το θέλημά Του, ώστε ‘να αυξήσωμεν εις αυτόν κατά πάντα, όστις είναι η κεφαλή, εξ ου παν το σώμα συναρμολογούμενον και συνδεόμενον διά πάσης συναφείας των συνεργούντων μελών, κατά την ανάλογον ενέργειαν ενός εκάστου μέρους κάμνει την αύξησιν του σώματος προς οικοδομήν εαυτού εν αγάπη’ (Εφεσίους, δ΄:15,16). Αν συμβεί αυτό στη ζωή μας, τότε είναι σίγουρο ότι θα ακούσουμε τον Κύριο όταν θα επιστρέψει, να λέει στον καθένα μας: ‘Εύγε, δούλε αγαθέ και πιστέ• εις τα ολίγα εστάθης πιστός, επί πολλών θέλω σε καταστήσει• είσελθε εις την χαράν του κυρίου σου' (Ματθαίος,κε΄:21,23). Αμήν!
|
«Και ημείς εγνωρίσαμεν και επιστεύσαμεν την αγάπην, την οποίαν έχει ο Θεός προς ημάς. Ο Θεός είναι αγάπη∙ και όστις μένει εν τη αγάπη, εν τω Θεώ μένει, και ο Θεός εν αυτώ» (Α΄ Ιωάννου, δ΄:16)
Ο Θεός είναι αγάπη γι’ αυτό αγαπάει όλο τον κόσμο και ‘θέλει να σωθώσι πάντες οι άνθρωποι και να έλθωσιν εις επίγνωσιν της αληθείας’(Α΄ Τιμόθεον, β΄:3). Όμως ενώ πολλοί άνθρωποι πιστεύουν γενικά ότι ο Θεός αγαπάει όλους τους ανθρώπους, δεν έχουν οι ίδιοι προσωπική εμπειρία της αγάπης του Θεού στη ζωή τους. Το ερώτημα συνεπώς που τίθεται είναι: έχουμε ο καθένας μας προσωπικά γνωρίσει ότι ο Θεός είναι αγάπη; Ο Ιωάννης είχε γνωρίσει προσωπικά τον Θεό όπως γράφει στο αρχικό εδάφιο, οπότε είχε εμπειρία της αγάπης του Κυρίου. Έτσι το ζητούμενο για κάθε άνθρωπο είναι να γνωρίσει προσωπικά το Θεό και να εννοήσει ότι ο Θεός είναι αγάπη. Είναι στο χέρι του καθενός να αποκτήσει αυτή την εμπειρία. Αρκεί να θέλει κάποιος να γνωρίσει τον Θεό και το πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση αυτή είναι να πιστέψει στον Υιό του Θεού και Σωτήρα του κόσμου, Ιησού Χριστό και να Τον επικαλεστεί ώστε να γίνει ο σωτήρας και αρχηγός της ζωής του. Ο Κύριος Ιησούς είπε:‘…τον ερχόμενον προς εμέ δεν θέλω εκβάλει έξω’(Ιωάννης,ς΄:37), γι’ αυτό ας μη αμφιβάλλει κανείς, όσο αμαρτωλός και αν είναι, ότι ο Ιησούς Χριστός θα τον δεχθεί. Ο Πατέρας Θεός θέλει να αναγεννήσει πνευματικά κάθε άνθρωπο και αυτό το κάνει όταν ο άνθρωπος δεχθεί τον Υιό Του Ιησού Χριστό, στη ζωή του. (Ιωάννης, α΄:12,13).
Ο Θεός έδειξε την αγάπη Του για τον κόσμο στέλνοντας τον Υιό του, Ιησού Χριστό, για να σώσει τον κόσμο, ώστε ο καθένας που πιστεύει σ’ Αυτόν να έχει ζωή αιώνιο. Αυτό το είπε ο ίδιος ο Κύριος: « Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, δια να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον. Επειδή δεν απέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού εις τον κόσμον, δια να κρίνη τον κόσμον, αλλ’ δια να σωθή ο κόσμος δι’ αυτού» (Ιωάννης,γ΄:16-17). Αυτή η κατά χάρη σωτηρία δια της πίστεως στον Ιησού Χριστό εξακολουθεί να ισχύει και σήμερα. Συνεπώς ο Κύριος Ιησούς αποτελεί την έκφραση της αγάπης του Πατέρα Θεού ‘διότι τον μη γνωρίσαντα αμαρτίαν έκαμεν υπέρ ημών αμαρτίαν, διά να γείνωμεν ημείς δικαιοσύνη του Θεού δι' αυτού ’(Β΄ Κορινθίους,ε΄:21).
Ο Ιησούς έδωσε στον κόσμο, το σφραγισμένο με το άγιο αίμα Του ευαγγέλιο της Καινής Διαθήκης και ο σκοπός του έργου Του στη Γη ήταν η σωτηρία του ανθρώπου. Η επαγγελία της αιώνιας ζωής σημαίνει υπόσχεση για παντοτινή συνύπαρξη με τον Θεό στον παράδεισο ή αλλιώς στη βασιλεία των ουρανών. Ο Κύριος στη προσευχή που έκανε λίγο πριν σταυρωθεί, μεταξύ των άλλων είπε: ‘Αύτη δε είναι η αιώνιος ζωή, το να γνωρίζωσι σε τον μόνον αληθινόν Θεόν και τον οποίον απέστειλας Ιησούν Χριστόν’ (Ιωάννης, ιζ΄:3). Στη δε επί του όρους ομιλία Του, ο Κύριος Ιησούς Χριστός αναφέρει: ‘Δεν θέλει εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών πας ο λέγων προς εμέ, Κύριε, Κύριε, αλλ' ο πράττων το θέλημα του Πατρός μου του εν τοις ουρανοίς’(Ματθαίος,ζ΄:21).
Βέβαια, όπως έχουμε αναφέρει σε πολλά άρθρα, το θέλημα του Θεού ο άνθρωπος μπορεί να το πράξει μόνο όταν αναγεννηθεί από τον Πατέρα Θεό και με τη βοήθεια του Κυρίου Ιησού και του Αγίου Πνεύματος. Όταν εκτελούμε το θέλημα του Θεού, το Άγιο Πνεύμα εργάζεται μέσα στον εσωτερικό μας άνθρωπο την δικαιοσύνη του Θεού και τον χαρακτήρα που θέλει ο Θεός να έχουμε στην παρούσα ζωή. Ο λόγος του Θεού μας φανερώνει το θέλημα του Θεού για τα παιδιά Του, όσο αφορά τη συμπεριφορά τους μέσα στο σπίτι (Εφεσίους,ς:1-4), στην εργασία (Εφεσίους,ς΄:5-9), στην εκκλησία (Πράξεις,β΄:42), απέναντι στις αρχές και εξουσίες (Ρωμαίους,ιγ΄:1) και σε κάθε ζήτημα σχετικό με τη ζωή του ανθρώπου. Γενικά ο λόγος του Θεού φανερώνει τι είναι ευάρεστο και τι όχι ενώπιον του Θεού, ώστε όλοι όσοι είμαστε παιδιά Του να έχουμε πρώτο μέλημα και αίτημα της προσευχής μας, την εφαρμογή του θελήματος του Θεού στη ζωή μας, για να μορφώνεται ο χαρακτήρας του Ιησού μέσα μας (Γαλάτας,δ΄:19).
Όλη η Γραφή συγκεντρώνεται σε δυο εντολές: «….πρώτη πασών των εντολών είναι “Άκουε Ισραήλ∙ Κύριος ο Θεός ημών είναι εις Κύριος. Και θέλεις αγαπά Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου, και εξ όλης της ψυχής σου, και εξ όλης της διανοίας σου, και εξ όλης της δυνάμεώς σου” αύτη είναι η πρώτη εντολή. Και δευτέρα ομοία αύτη, “Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν”. Μεγαλυτέρα τούτων άλλη εντολή δεν είναι» (Μάρκος,ιβ΄:29-31).
Ο Θεός θέλει η αγάπη μας να είναι πρώτα προς Αυτόν, διότι τότε Αυτός που είναι αγάπη θα μας γεμίζει αγάπη για να αγαπάμε σωστά και τον πλησίον μας. Επίσης όταν αγαπάμε πάνω από όλους και όλα το Θεό, αυτό συνεπάγεται την παρουσία του Θεού μέσα μας, την ευλογία Του στην ζωή μας και την απάντησή Του στα αιτήματά μας. Η παρούσα επίγεια ζωή είναι μεν μια δύσκολη διαδρομή, αλλά έχει ουσιαστικό νόημα όταν ζούμε με τον Χριστό, είναι μια ζωή στην οποία μαθαίνουμε το θέλημα του Θεού αλλά και γνωρίζουμε τον ίδιο τον Θεό, και θα Τον γνωρίζουμε μια αιωνιότητα.
Η ζωή μας με τον Θεό έχει ευλογίες αλλά έχει και δοκιμασίες. Συνήθως η πρώτη δοκιμασία που περνάει ο χριστιανός όταν γνωρίσει τον Ιησού Χριστό είναι η εναντίωση και ο εμπαιγμός συγγενών και φίλων. Ο Κύριος είπε: «Μη νομίσητε ότι ήλθον να βάλω ειρήνην επί την γήν∙ δεν ήλθον να βάλω ειρήνην, αλλά μάχαιραν. Διότι ήλθον να διαχωρίσω άνθρωπον κατά του πατρός αυτού, και θυγατέρα κατά της μητρός αυτής, και νύμφην κατά της πενθεράς αυτής. Και εχθροί του ανθρώπου θέλουσιν είσθαι οι οικιακοί αυτού» (Ματθαίος,ι΄:34-36). Ίσως να φαίνεται δυσνόητο που λέει ότι «δεν ήρθα να βάλω ειρήνη αλλά μάχαιρα» και μάλιστα μεταξύ γονέων και παιδιών. Στην ουσία αυτό που εννοεί ο Κύριος είναι ότι θα υπάρξει διαχωρισμός φρονημάτων, διότι άλλο το φρόνημα του Θεού και άλλο του κόσμου. Η ζωή του χριστιανού αλλάζει και εκεί που έκανε αμαρτίες θα σταματήσει να τις κάνει, γιατί θα τον έχει αναγεννήσει ο Θεός και ο τρόπος ζωής του θα είναι σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Ο Κύριος δεν θέλει να δημιουργήσει μια εμπόλεμη κατάσταση στο σπίτι του χριστιανού, αλλά είναι δύσκολο κάποιος που λέει ότι γνώρισε τον Ιησού Χριστό σαν προσωπικό του Σωτήρα, να έχει ειρηνική αποδοχή από τα μέλη της οικογένειάς του, όταν αυτά δεν έχουν την ίδια εμπειρία. Άλλωστε διαβάζουμε μέσα στο λόγο: «Και πάντες δε οι θέλοντες να ζώσιν ευσεβώς εν Χριστώ Ιησού, θέλουσι διωχθή»(Β’ Τιμόθεον,γ΄:12). Ο Θεός είναι αγάπη και αγαπάει όλους, άρα και τους οικείους μας, όπως και τους εχθρούς μας. Απλά μας προειδοποιεί τι μπορεί να αντιμετωπίσουμε όταν γνωρίσουμε τον Ιησού Χριστό, ώστε να μη σκανδαλιστούμε. Βέβαια, αν εμείς μείνουμε στο θέλημα του Θεού και προσευχόμαστε για τους εναντίους μας, αυτοί βλέποντας την αγάπη μας, μπορεί να δεχθούν τον έλεγχο του Αγίου Πνεύματος, ώστε ο Κύριος να τους φέρει σε μετάνοια και να τους σώσει (Β΄ Τιμόθεον, β΄:24-26).
Συνοψίζοντας λέμε ότι ο Τριαδικός Θεός αγαπάει τον άνθρωπο και τον δημιούργησε για να είναι μαζί Του αιώνια, στην βασιλεία των ουρανών. Θέλει και εμείς να Τον αγαπάμε, να επιδιώκουμε να είμαστε μαζί Του και τότε ο Θεός θα είναι μαζί μας σε όλη μας την ζωή, και στις ευλογίες και στις δοκιμασίες που θα περνάμε, δεν θα μας εγκαταλείψει αλλά θα μας ελευθερώνει, γιατί μας αγαπάει. Η ελπίδα και η πίστη μας ας είναι πάντοτε στον Θεό ο οποίος μας αγαπάει και είναι έτοιμος δείξει την αγάπη Του σε καθένα που θέλει να Τον γνωρίσει και να κάνει μια νέα αρχή μαζί Του. Αμήν!
|
|
| 
| 
