«διά να ήναι πάντες εν∙ καθώς συ, Πάτερ, είσαι εν εμοί και εγώ εν σοί, να ήναι και αυτοί εν ημίν εν∙ διά να πιστεύση ο κόσμος ότι συ με απέστειλας» (Ιωάννης,ιζ΄:21)
Η ενότητα μέσα στην Αγία Γραφή είναι μια βασική έννοια, μιας και αποτελεί κύριο χαρακτηριστικό του Τριαδικού Θεού: «Διότι τρείς είναι οι μαρτυρούντες εν τω ουρανώ, ο Πατήρ, ο Λόγος, και το Άγιον Πνεύμα∙ και ούτοι τρείς είναι έν» (Α΄ Ιωάννου,ε΄:7). Βέβαια είναι δύσκολο να εξηγήσει κάποιος με το πεπερασμένο μυαλό του, την ενότητα και την διακριτότητα των τριών προσώπων του παντοδύναμου και άναρχου Τριαδικού Θεού, αλλά δια πίστεως δεχόμαστε αυτά που διαβάζουμε μέσα στην Αγία Γραφή και ειδικότερα στη Καινή Διαθήκη.
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός αναφέρει σε αρκετές περιπτώσεις την ενότητά Του με τον Πατέρα Θεό και την οποία ενότητα θέλει να έχει με όσους πιστεύουν σ’ Αυτόν, έτσι ώστε όλοι οι πιστοί να είναι ενωμένοι μεταξύ τους . Ο ίδιος ο Κύριος απάντησε στον Φίλιππο, όταν αυτός του ζήτησε να τους δείξει τον Πατέρα: «Δεν πιστεύεις ότι εγώ είμαι εν τω Πατρί, και ο Πατήρ είναι εν εμοί; τους λόγους τους οποίους εγώ λαλώ προς υμάς, απ’ εμαυτού δεν λαλώ∙ αλλ’ ο Πατήρ ο μένων εν εμοί, αυτός εκτελεί τα έργα» (Ιωάννης,ιδ΄:10). Επίσης στην προσευχή που έκανε λίγο πριν να πάθει, μεταξύ των άλλων είπε: «…Και δεν παρακαλώ μόνον περί τούτων, αλλά και περί των πιστευσόντων εις εμέ διά του λόγου αυτών∙ διά να ήναι πάντες εν∙ καθώς συ, Πάτερ, είσαι εν εμοί και εγώ εν σοι, να ήναι και αυτοί εν ημίν εν∙ δια να πιστεύση ο κόσμος ότι εσύ με απέστειλας. Και εγώ την δόξαν την οποίαν μοι έδωκας, έδωκα εις αυτούς∙ δια να ήναι εν, καθώς ημείς είμεθα εν. Εγώ εν αυτοίς, και συ εν εμοί∙ δια να ήναι τετελειωμένοι εις εν, και να γνωρίζη ο κόσμος ότι συ με απέστειλας, και ηγάπησας αυτούς καθώς εμέ ηγάπησας» (Ιωάννης,ιζ΄:20-23).
Από τα λόγια αυτά είναι φανερό ότι η ενότητα των πιστών με τον Τριαδικό Θεό, είναι προϋπόθεση για να υπάρχει ουσιαστική ενότητα μεταξύ τους, η δε ενότητα των πιστών είναι βασικός συντελεστής στο να πιστέψει ο κόσμος ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Υιός του Θεού που ο Πατέρας Θεός Τον έστειλε για τη σωτηρία του. Η ενότητα των πιστών με τον Κύριο είναι γενικά η προϋπόθεση για την πνευματική πρόοδο και καρποφορία τους, σύμφωνα με τα επίσης χαρακτηριστικά λόγια του Κυρίου: «Εγώ είμαι η άμπελος, σεις τα κλήματα∙ο μένων εν εμοί, και εγώ εν αυτώ, ούτος φέρει καρπόν πολύν∙ διότι χωρίς εμού δεν δύνασθε να κάμητε ουδέν» (Ιωάννης, ιε΄:5). Αυτός ο καρπός που αναφέρει ο Κύριος είναι βασικά ο καρπός του Αγίου Πνεύματος, που είναι ‘αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια’ (Γαλάτας,ε΄:22).
Αυτός που μένει στον Κύριο, είναι αυτός που πρώτα Τον έχει γνωρίσει σαν προσωπικό του σωτήρα, δηλαδή έχει αναγεννηθεί από τον Πατέρα Θεό και στη συνέχεια εργάζεται με φόβο και τρόμο τη σωτηρία του, δηλαδή αγωνίζεται να διατηρήσει και να αυξήσει τη πίστη και την αγάπη του σ’ Αυτόν. Η απόδειξη ότι ο αναγεννημένος χριστιανός εξακολουθεί να αγαπάει τον Κύριο είναι ότι φυλάει (εκτελεί) τις εντολές Του: «Εάν με αγαπάτε, τας εντολάς μου φυλάξατε» (Ιωάννης,ιδ΄:15), «Καθώς εμέ ηγάπησεν ο Πατήρ, και εγώ ηγάπησα εσάς, μείνατε εν τη αγάπη μου. Εάν τας εντολάς μου φυλάξητε, θέλετε μείνει εν τη αγάπη μου∙ καθώς εγώ εφύλαξα τας εντολάς του Πατρός μου, και μένω εν τη αγάπη αυτού» (Ιωάννης,ιε΄:9-10).
Μπορούμε να πούμε ότι η σημαντικότερη από τις εντολές του Κυρίου, που αποδεικνύει την αγάπη μας σ’ Αυτόν, είναι να αγαπάμε αλλήλους καθώς εκείνος μας αγάπησε (Ιωάννης,ιε΄:12). Μέσα στην εκκλησία, για να υπάρχει ενότητα πρέπει να υπάρχει αγάπη μεταξύ των πιστών. Η αγάπη με τη σειρά της αποδεικνύεται από τα συνακολουθούντα έργα: «Η αγάπη μακροθυμεί, αγαθοποιεί∙ η αγάπη δεν φθονεί∙ η αγάπη δεν αυθαδιάζει, δεν επαίρεται, δεν ασχημονεί, δεν ζητεί τα εαυτής, δεν παροξύνεται, δεν διαλογίζεται το κακόν∙ δεν χαίρει εις την αδικίαν, συγχαίρει δε εις την αλήθειαν. Πάντα ανέχεται, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει» (Α΄ Κορινθίους, ιγ΄:4-7). Συνεπώς για να ελέγξω αν αγαπάω τα αδέλφια, πρέπει να γνωρίζω τα έργα της αγάπης σύμφωνα με το λόγο του Θεού, να δω τι πράττω και τι όχι, ώστε να ζητώ περισσότερο τον καρπό του Αγίου Πνεύματος και να διορθώνομαι.
Στη πρώτη αποστολική εκκλησία, στην Ιερουσαλήμ, υπήρξε έντονη αριθμητική αύξηση (Πράξεις,β΄:47). Μετέπειτα δημιουργήθηκαν και άλλες εκκλησίες σε Γαλιλαία και Σαμάρεια. Όλες αυτές οι εκκλησίες είχαν ειρήνη μεταξύ τους: «Αι μεν λοιπόν εκκλησίαι καθ’ όλην την Ιουδαίαν και Γαλιλαίαν και Σαμάρειαν είχον ειρήνην, οικοδομούμεναι και περιπατούσαι εν τω φόβω του Κυρίου, και δια της παρηγορίας του Αγίου Πνεύματος επληθύνοντο» (Πράξεις,θ΄:31). Στο εδάφιο αυτό φανερώνεται ότι είχαν ειρήνη, γιατί οικοδομούνταν και περπατούσαν στο φόβο του Κυρίου. Είχαν φόβο Θεού, ο οποίος φόβος τους κρατούσε κοντά στον Κύριο, τους κρατούσε μέσα στην εκτέλεση των εντολών του Κυρίου και συνεπώς υπήρχε πνευματική αύξηση και αγιασμός και μετά ακολουθούσε η αριθμητική αύξηση.
Η εκκλησία είναι το σώμα και ο Χριστός η κεφαλή. Η ενότητα μέσα στην εκκλησία ξεκινάει πρώτα σε ατομικό επίπεδο, σύμφωνα με το γραμμένο ‘αλλά αληθεύοντες εις την αγάπην να αυξήσωμεν εις αυτόν κατά πάντα, όστις είναι η κεφαλή, ο Χριστός,εξ ου παν το σώμα συναρμολογούμενον και συνδεόμενον διά πάσης συναφείας των συνεργούντων μελών, κατά την ανάλογον ενέργειαν ενός εκάστου μέρους κάμνει την αύξησιν του σώματος προς οικοδομήν εαυτού εν αγάπη.(Εφεσίους, δ΄:15,16)
Η ενότητα ενεργείται σωστά όταν έχουμε το ίδιο φρόνημα που υπήρχε στον Ιησού Χριστό και αυτό είναι η ταπεινοφροσύνη: «και ευρεθείς κατά το σχήμα ως άνθρωπος εταπείνωσεν εαυτόν, γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού» (Φιλιππησίους, β΄:5-8). Κάποτε ρώτησαν οι μαθητές τον Κύριο ποιος είναι ο μεγαλύτερος στην βασιλεία των ουρανών, ο Κύριος προσκάλεσε ένα παιδί και τους είπε ότι αν δεν επιστρέψουν και γίνουν σαν τα παιδιά δεν θα μπούνε στη βασιλεία των ουρανών και όποιος ταπεινώσει τον εαυτό του σαν το παιδί εκείνο, αυτός είναι ο μεγαλύτερος στην βασιλεία των ουρανών (Ματθαίος,ιη΄:1-4). Ο Κύριος Ιησούς είναι απλός και μάλιστα μας έχει πει ότι είναι πράος και ταπεινός στην καρδιά Του (Ματθαίος,ια΄:29). Είναι φυσικό λοιπόν να θέλει και εμείς να Του μοιάσουμε και να γίνουμε πράοι και ταπεινοί στην καρδιά. Γι’ αυτό δια του αποστόλου Παύλου μας προτρέπει, ...‘κάμετε πλήρη την χαράν μου, να φρονήτε το αυτό, έχοντες την αυτήν αγάπην, όντες ομόψυχοι και ομόφρονες, μη πράττοντες μηδέν εξ αντιζηλίας ή κενοδοξίας, αλλ' εν ταπεινοφροσύνη θεωρούντες αλλήλους υπερέχοντας εαυτών ’ (Φιλιππησίους, β΄:2,3).
Συνοψίζοντας, λέμε πως η ενότητα μέσα στην εκκλησία ξεκινάει πρώτα από την προσωπική μου σχέση με τον Κύριο. Αν έχω ταπεινό φρόνημα και φρονώ αυτά που θέλει ο Κύριος θα επιδιώκω να είμαι ενωμένος με τα πνευματικά μου αδέλφια. Ο Θεός θέλει να βλέπει τα παιδιά Του να αγαπάνε το ένα το άλλο και να φρονούν το ίδιο που Αυτός φρονεί. Αν τον αγαπάμε, ας επιμεληθούμε περισσότερο ο λόγος Του να κατοικεί πλούσια μέσα μας, ώστε να είμαστε ενωμένοι, φρονώντας το αυτό εν Κυρίω. Αμήν!
|
« Εξεύρομεν δε ότι πάντα συνεργούσι προς το αγαθόν εις τους αγαπώντας τον Θεόν» (Ρωμαίους, η΄:28).
«Ο Θεός είναι καταφυγή ημών και δύναμις, βοήθεια ετοιμοτάτη εν ταις θλίψεσι» (Ψαλμός μς΄:1)
Όλοι οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν προβλήματα στη ζωή τους, είτε οικονομικά, είτε οικογενειακά, είτε επαγγελματικά, είτε κοινωνικά, είτε υγείας. Ιδιαίτερα σήμερα στην εποχή της κρίσης με μειώσεις μισθών και συντάξεων πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται να αποκτήσουν και τα βασικά προς το ζην. Δυσκολίες βέβαια περνάει και το παιδί του Θεού, διότι είναι μέλος της ανθρώπινης κοινωνίας και το αγγίζουν αυτά τα προβλήματα.
Το ότι περνάει δυσκολίες ο άνθρωπος του Θεού δεν σημαίνει ότι τον έχει εγκαταλείψει ο Θεός, ούτε ότι είναι μόνος, αλλά το αντίθετο, ο Θεός είναι δίπλα του και ότι επιτρέπει το κάνει για να Τον πλησιάσει περισσότερο, για να νοήσει ότι έχει γνωρίσει έναν ζωντανό Θεό που έχει τη λύση σε όλα αυτά τα προβλήματα. Ο Πατέρας Θεός θέλει κάθε παιδί Του να μάθει να στηρίζεται και να ελπίζει σ’ Αυτόν, έτσι ώστε να ευλογημένο (Ιερεμίας, ιζ΄:7).
Βέβαια πρέπει να έχουμε συναίσθηση και κατανόηση. Σίγουρα αν κάποιος είναι οικογενειάρχης και χάσει τη δουλειά του, φυσικό και επόμενο είναι να υπάρξει κάποιο άγχος και ανασφάλεια γιατί σκέφτεται πώς θα ζήσει την οικογένειά του. Όμως ο αναγεννημένος χριστιανός, παρόλα τα προβλήματα, δεν πρέπει να χάσει την ελπίδα του στον Κύριο, ούτε να νομίζει ότι τον εγκατέλειψε. Καλείται να αποδείξει ότι πιστεύει και εφαρμόζει τις γραμμένες στο Ευαγγέλιο εντολές του Κυρίου: «Διά τούτο σας λέγω, μη μεριμνάτε περί της ζωής σας τι να φάγητε και τι να πίητε, μηδέ περί του σώματός σας τι να ενδυθήτε•… Αλλά ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή» (Ματθαίος, ς΄:28,33)
Ο Θεός έχει ενεργήσει θαυμαστά σε πολλούς ανθρώπους της Αγίας Γραφής ενώ περνούσαν μεγάλα προβλήματα και δοκιμασίες. Θα αναφέρουμε μερικές περιπτώσεις. Θυμόμαστε για παράδειγμα τον Ιώβ που ο Κύριος επέτρεψε να χάσει τα 10 παιδιά του, όλη του την περιουσία, αλλά και την υγεία του. Όμως εκείνος δεν τα έβαλε με τον Θεό αλλά είπε: «Γυμνός εξήλθον εκ κοιλίας μητρός μου και γυμνός θέλω επιστρέψει εκεί• ο Κύριος έδωκε και ο Κύριος αφήρεσεν• είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον»…και «τα αγαθά μόνον θέλομεν δεχθή εκ του Θεού, και τα κακά δεν θέλομεν δεχθή;». Ο Κύριος βλέποντας ότι ο Ιώβ σε αυτή τη σκληρή δοκιμασία που πέρασε δεν τα έβαλε μαζί Του, του έδωσε πάλι άλλα 10 παιδιά, διπλάσια περιουσία από αυτή που είχε και αποκατέστησε την υγεία του (Ιώβ,α΄:21, β΄:10, μβ΄:12-17).
Σε άλλη περίπτωση, σε δύσκολους καιρούς πείνας που επέτρεψε ο Κύριος στον λαό Ισραήλ λόγω της ηθικής του κατάπτωσης, ο Θεός έτρεφε τον Ηλία με κόρακες που του έφερναν ψωμί και κρέας το πρωί και ψωμί και κρέας το απόγευμα, ενώ αυτός ήταν κρυμμένος κοντά σε χείμαρρο και έπινε νερό από αυτόν. Όταν ξεράθηκε ο χείμαρρος λόγω ανομβρίας, ο Κύριος είπε στον Ηλία να πάει στα Σαρεπτά της Σιδώνος όπου είχε διατάξει μια γυναίκα χήρα να τον τρέφει. Ο Ηλίας πήγε και για περίπου τρία χρόνια αυτή η χήρα τον έτρεφε με το αλεύρι και το λάδι που ο Κύριος της έδινε (Α΄ Βασιλέων,ιζ΄:2-16).
Άλλο παράδειγμα βλέπουμε στη πρώτη αποστολική εκκλησία, όταν ο Κύριος είχε μιλήσει δια του προφήτη Άγαβου ότι θα ερχόταν πείνα σε όλη την οικουμένη, η οποία και συνέβη στις ημέρες του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Κλαύδιου Καίσαρα. Τότε οι μαθητές αποφάσισαν να στείλουν βοήθεια, ότι μπορούσε ο καθένας, στους χριστιανούς που ήταν στην Ιουδαία, μέσω των αποστόλων Βαρνάβα και Παύλου (Πράξεις,ια΄:27-30). Αυτό σημαίνει ότι και οι χριστιανοί θα δοκιμαστούν και θα περάσουν δύσκολες καταστάσεις που δεν θα μπορούν να τις αντιμετωπίσουν μόνοι τους. Σ’ αυτές τις δυσκολίες φαίνεται η αγάπη των αδελφών. Ο Κύριος φροντίζει βάζοντας δια του Αγίου Πνεύματός Του, αγάπη στην καρδιά των παιδιών Του, ώστε ένας αδελφός να βοηθά στις ανάγκες του άλλου και η μια εκκλησία Του να βοηθά μια άλλη που δοκιμάζεται. Άλλωστε γράφει ο λόγος Του:
«Επειδή δεν θέλω να ήναι εις άλλους άνεσις, εις εσάς δε στενοχωρία αλλά να γείνη εν ισότητι, ώστε εν τω παρόντι καιρώ το περίσσευμά σας να αναπληρώση την στέρησιν εκείνων, διά να χρησιμεύση και το περίσσευμα εκείνων εις την στέρησίν σας, ώστε να γείνη ισότης» (Β΄ Κορινθίους,η΄:13,14).
«Όστις όμως έχη τον βίον του κόσμου, και θεωρή τον αδελφόν αυτού ότι έχει χρείαν, και κλείσει τα σπλάγχνα αυτού απ’αυτού, πως η αγάπη του Θεού μένει εν αυτώ; Τεκνία μου, μη αγαπώμεν με λόγον, μηδέ με γλώσσαν, αλλά με έργον και αλήθειαν»( Α΄ Ιωάννου,γ΄:17-18).
Πάντα ο Κύριος έχει τη λύση σε όλα τα προβλήματα μας. Μπορεί να μη ξέρουμε με ποιο τρόπο και πότε θα ενεργήσει ο Κύριος, αλλά ξέρουμε ότι θα ενεργήσει με κάποιο ίσως απίθανο για μας τρόπο, έστω λίγο πριν το τέλος.
Σήμερα αγαπητέ αναγνώστη μπορεί να βιώνεις δύσκολες καταστάσεις, μπορεί να νιώθεις ότι είσαι ανήμπορος να κάνεις κάτι και ακόμα να νομίζεις ότι σε έχει εγκαταλείψει ο Θεός. Όμως να ξέρεις ότι ο Θεός φυλάει αυτούς που Τον αγαπάνε (Ψαλμός ρμε΄:20). Εάν εσύ είσαι δικαιωμένος και καθαρισμένος με το αίμα του Υιού Του, ο Θεός είναι μαζί σου και με την οικογένειά σου. Μη νομίζεις ότι ο Κύριος δεν σε βλέπει ή ότι είναι ένας αδιάφορος θεατής στο πρόβλημά σου. Προσευχήσου στον Κύριο και ζήτα Του να ενεργήσει. Μείνε στο θέλημά Του και θα δεις θαυμάσια στη ζωή σου. Ο Θεός είναι ο καλός Πατέρας που τρέφει, υποστηρίζει και γενικά μεριμνάει κάθε ώρα και στιγμή για τα παιδιά Του. Αν εμείς έχουμε βάλει σε πρώτη θέση στη ζωή μας, το να ζητάμε τη βασιλεία του Θεού και τη δικαιοσύνη Του, τότε όπως προαναφέραμε, όλα τα υπόλοιπα θα μας τα προσθέσει. Λογικό είναι ότι χρειαζόμαστε τα χρήματα για τις ανάγκες μας και μια δουλειά που θα μας τα προμηθεύει. Αλλά και δουλειά να μην έχεις εσύ το παιδί του Θεού, να ξέρεις ότι ο Θεός έχει πάντοτε τον τρόπο να σε τρέφει και να ξέρεις ότι αυτή η δοκιμασία που περνάς είναι προσωρινή, έχει ημερομηνία λήξης και αν δεν αποκάμεις, ο Θεός θα ενεργήσει με θαυμαστό τρόπο στην ζωή σου.
Ο Θεός είναι δίκαιος, και όταν επιτρέπει μια δοκιμασία ξέρει σε ποιον και γιατί την επιτρέπει. Επίσης ξέρει πόσο μπορεί να αντέξει ένα παιδί Του. Δεν θα περάσουμε όλοι την ίδια δοκιμασία όπως ο Ιώβ, αλλά στον καθένα θα επιτρέψει τέτοια δοκιμασία ώστε μπορεί να τη σηκώσει και στο τέλος της δοκιμασίας ο Θεός θα επέμβει και θα δώσει την λύση, όπως άλλωστε γράφει στο λόγο Του: «Πειρασμός δεν σας κατέλαβεν ειμή ανθρώπινος∙ πιστός όμως είναι ο Θεός, όστις δεν θέλει σας αφήσει να πειρασθήτε υπέρ την δύναμίν σας, αλλά μετά του πειρασμού θέλει κάμει και την έκβασιν, ώστε να δύνασθε να υποφέρητε» (Α΄ Κορινθίους,ι΄:13).
Συνοψίζοντας λέμε ότι ναι μεν ‘διά πολλών θλίψεων πρέπει να εισέλθωμεν εις την βασιλείαν του Θεού’(Πράξεις, ιδ΄:22), αλλά όσοι έχουμε ‘γεννηθεί άνωθεν’ από τον Θεό και εξακολουθούμε να Τον αγαπάμε, να Τον σεβόμαστε και να Τον υπακούμε σαν Πατέρα, είμαστε ασφαλείς στα χέρια Του και γνωρίζουμε ότι ‘η προσωρινή ελαφρά θλίψις ημών εργάζεται εις ημάς καθ' υπερβολήν εις υπερβολήν αιώνιον βάρος δόξης’ (Β΄ Κορινθίους,δ΄:17).Αμήν!
|
|
| 
| 
