«Εξεύρομεν δε ότι πάντα συνεργούσι προς το αγαθόν εις τους αγαπώντας τον Θεόν, εις τους κεκλημένους κατά τον προορισμό αυτού» (Ρωμαίους, η΄:28).
Υπάρχουν φορές στη ζωή μας που ερχόμαστε αντιμέτωποι με δύσκολες καταστάσεις που αρχικά δεν καταλαβαίνουμε γιατί πρέπει να τις περάσουμε. Καταστάσεις οι οποίες περιέχουν πόνο, θλίψη και στεναχώρια. Βέβαια τέτοιες δυσκολίες περνάνε οι περισσότεροι άνθρωποι, αλλά κάθε αναγεννημένος χριστιανός γνωρίζει ότι όλα όσα περνάει δεν περνάνε απαρατήρητα από τα μάτια του ουράνιου Πατέρα Του. Αυτή η αλήθεια κάνει τον πιστό να μη απελπίζεται, αλλά να καταφεύγει στην προσευχή ζητώντας απάντηση από τον Πατέρα Θεό γιατί πρέπει να περάσει αυτές τις δοκιμασίες, αλλά και δύναμη Πνεύματος Αγίου ώστε να μπορέσει να τις αντιμετωπίσει σωστά.
Θα αναφέρουμε σαν παράδειγμα, μερικές δύσκολες στιγμές που πέρασαν οι απόστολοι του Κυρίου, Παύλος και Σίλας, στην προσπάθειά τους να κηρύξουν το ευαγγέλιο στη χώρα μας.
Ο απόστολος Παύλος οδηγούμενος από την όραση που του έδειξε ο Κύριος ότι έπρεπε να πάει στην Μακεδονία και να μιλήσει το λόγο του Θεού, ήρθε από την Μικρά Ασία στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στους Φιλίππους της Μακεδονίας, μαζί με τον Σίλα και άλλους αδελφούς. Αρχικά φάνηκε ότι ο Κύριος ήταν μαζί τους, όταν πίστεψε και βαπτίστηκε η Λυδία μαζί με όλη την οικογένειά της. Μετά ήρθαν κάποιες δύσκολες καταστάσεις, τις οποίες όμως ο Κύριος τις μετέτρεψε σε ευλογία. Συγκεκριμένα ενώ ο Παύλος και οι συνοδοιπόροι του πήγαιναν στην προσευχή, τους συνάντησε μια γυναίκα που έκανε μαντείες, αποφέροντας μ’ αυτό τον τρόπο πολλά κέρδη στα αφεντικά της. Αυτή τους ακολούθησε και φωνάζοντας έλεγε: ‘Ούτοι οι άνθρωποι είναι δούλοι του Θεού του Υψίστου, οίτινες κηρύττουσι προς ημάς οδόν σωτηρίας’. Αυτό το έκανε για πολλές ημέρες. Όμως ο Παύλος, παρ’ όλο που αυτή έλεγε καλά και αληθινά λόγια για αυτούς, μέσα του δεν είχε ειρήνη. Διέκρινε ότι αυτά τα λόγια προερχόταν από τον πονηρό και επιτίμησε το πονηρό πνεύμα που είχε εκείνη η γυναίκα και το πνεύμα έφυγε από αυτή. Όταν τα αφεντικά της γυναίκας διαπίστωσαν ότι αυτή σταμάτησε να μαντεύει, άρα θα σταματούσαν και τα κέρδη τους, έπιασαν τον Παύλο και τον Σίλα, τους έσυραν στους στρατηγούς της πόλης και τους κατηγόρησαν ότι είναι ταραχοποιοί και διδάσκουν έθιμα απαράδεκτα για Ρωμαίους πολίτες. Τότε όρμησαν εναντίον των αποστόλων και αρκετοί από τους πολίτες της πόλης, οι δε στρατηγοί διέταξαν να ραβδίσουν τους αποστόλους. Αφού τους έδωσαν πολλούς ραβδισμούς, τους φυλάκισαν και πρόσταξαν στον δεσμοφύλακα να τους φυλάει με ασφάλεια γι’ αυτό και ο δεσμοφύλακας τους έβαλε στην εσωτερική φυλακή και έδεσε τα πόδια τους . Όμως ο Παύλος και ο Σίλας δεν τα έβαλαν με τον Θεό που δεν τους προστάτεψε, αλλά αντιθέτως άρχισαν να προσεύχονται υμνώντας τον Θεό και τους άκουγαν οι άλλοι φυλακισμένοι. Ξαφνικά έγινε ένας μεγάλος σεισμός κατά τον οποίο άνοιξαν οι πόρτες της φυλακής και λύθηκαν τα δεσμά όλων των φυλακισμένων. Ο δεσμοφύλακας ξύπνησε και όταν είδε ανοιχτές τις πόρτες νόμισε ότι φύγανε όλοι οι φυλακισμένοι και έσυρε το μαχαίρι του για να αυτοκτονήσει. Όμως ο Παύλος τον πρόλαβε και φωνάζοντας του είπε να μη κάνει κακό στον εαυτό του γιατί δεν δραπέτευσε κανένας φυλακισμένος. Τότε ο δεσμοφύλακας έντρομος ρώτησε τον Παύλο και τον Σίλα τι πρέπει να κάνει για να σωθεί και εκείνοι του είπαν να πιστέψει στον Ιησού Χριστό και θα σωθεί αυτός και η οικογένειά του. Οι απόστολοι κήρυξαν σ’ αυτόν και σε όλους τους οικείους του τον λόγο του Κυρίου και όλοι μαζί πίστεψαν και βαπτίστηκαν στο νερό. Στη συνέχεια ο δεσμοφύλακας περιποιήθηκε τις πληγές των αποστόλων, τους πήρε στο σπίτι του, τους έκανε το τραπέζι και χάρηκαν πολύ όλοι που πίστεψαν στον Θεό (Πράξεις,ις΄:9-34).
Ο Θεός επέτρεψε οι απόστολοι να αδικηθούν και να μπουν στη φυλακή γιατί εκεί προγνώριζε ότι θα γίνει ευλογία. Μέσα στη φυλακή έκανε αυτό το θαύμα με το σεισμό, ώστε ο δεσμοφύλακας και η οικογένειά του να ακούσουν το λόγο του Κυρίου, να πιστέψουν και να σωθούν. Δεν μπορούμε να προβλέψουμε τις καταστάσεις που θα επιτρέψει ο Κύριος να έρθουν στη ζωή μας, αλλά αυτό που καλείται κάθε πιστός να ξέρει και να πιστεύει, είναι ότι μέσω αυτών των καταστάσεων ο Πατέρας Θεός εργάζεται και τη δική του πνευματική αύξηση, όπως και τη σωτηρία άλλων ανθρώπων. Οι δύσκολες για μας στιγμές είναι κάτω από την εξουσία του Θεού ο οποίος μπορεί να τις μετατρέψει σε ευλογία.
Το ζητούμενο εκ μέρους μας σαν παιδιά Θεού είναι να μη γογγύζουμε όταν περνάμε θλίψεις ενώ προσπαθούμε να κάνουμε το θέλημα του Θεού, αλλά όπως ο Παύλος και ο Σίλας να ευχαριστούμε τον Πατέρα Θεό που μας ενισχύει και να μας παρηγορεί ώστε να περάσουμε τη δοκιμασία νικηφόρα.
Επιπλέον αναφέρουμε ότι υπάρχουν φορές που ο Θεός επιτρέπει δύσκολες καταστάσεις τις οποίες δεν τις αλλάζει, αλλά μέσα από αυτές εργάζεται την πνευματική οικοδομή των παιδιών Του. Όπως για παράδειγμα η ασθένεια που επέτρεψε ο Κύριος να έχει ο απόστολος Παύλος για να τον προφυλάξει ώστε να μη υπερηφανεύεται για τις αποκαλύψεις που του έδινε. Ο Παύλος προσευχήθηκε τρεις φορές στον Κύριο για να φύγει αυτή η ασθένεια, αλλά ο Κύριος του είπε ότι αρκεί σε αυτόν η χάρη Του, διότι στη δική του αδυναμία φανερώνεται τελεία η δύναμη του Θεού (Β΄ Κορινθίους, ιβ΄:7-9). Συνεπώς αυτή η ασθένεια που επέτρεψε ο Θεός να έχει ο απόστολος Παύλος είχε σαν αποτέλεσμα να τον κρατάει ταπεινό και κοντά στο θέλημα του Θεού.
Ο Θεός, εφ’ όσον συνεχίζουμε να τον αγαπάμε, έχει τρόπους να μας κρατάει κοντά Του. Αυτοί οι τρόποι αποτελούν την παιδεία του Κυρίου και όσο και αν μας φαίνονται παράδοξοι, αν τους υπομείνουμε μέχρι τέλους, αποφέρουν καλούς καρπούς στη ζωή μας, σύμφωνα με το γραμμένο: «Πάσα δε παιδεία προς μεν το παρόν δεν φαίνεται ότι είναι πρόξενος χαράς, αλλά λύπης, ύστερον όμως αποδίδει εις τους γυμνασθέντας δι' αυτής καρπόν ειρηνικόν δικαιοσύνης» (Εβραίους,ιβ΄:11). Γι’ αυτό μπορεί μεν οι τρόποι που ενεργεί ο Θεός να διαφέρουν από τον τρόπο που εμείς θα θέλαμε να ενεργήσει αλλά αν τελικά έχουμε την πληροφορία ότι αυτό που επιτρέπει είναι για το καλό μας τότε ας ησυχάζουμε και ας Τον εμπιστευόμαστε.
Βέβαια έχουμε το δικαίωμα να ρωτάμε τον Θεό γιατί επιτρέπει να έρθει μια δύσκολη κατάσταση στη ζωή μας, έχοντας πίστη ότι ο Θεός σαν καλός Πατέρας απαντάει και οι απαντήσεις του θα φέρουν ειρήνη στη καρδιά μας. Να μη ξεχνάμε την υπόσχεσή Του ότι δεν θα μας αφήσει να δοκιμαστούμε πάνω από τη δύναμή μας ( Α΄ Κορινθίους, ι΄:13).
Συνοψίζοντας λέμε ότι ο Θεός είναι αγάπη και ότι επιτρέπει το επιτρέπει γιατί μας αγαπάει και θέλει να μας εκπαιδεύσει ώστε να του μοιάσουμε στην αγάπη και στην ταπεινή καρδιά, ώστε να γίνουμε γνήσια παιδιά Του. Συνεπώς ας γνωρίζουμε ότι ‘διά πολλών θλίψεων πρέπει να εισέλθωμεν εις την βασιλείαν του Θεού’ (Πράξεις, ιδ΄:22) και αυτό γιατί ‘ η προσωρινή ελαφρά θλίψις ημών εργάζεται εις ημάς, καθ’ υπερβολήν εις υπερβολήν αιώνιον βάρος δόξης’ (Β΄ Κορινθίους,δ΄:17). Αμήν!
|
«αγρυπνείτε και προσεύχεσθε, δια να μη εισέλθητε εις πειρασμόν∙ το μεν πνεύμα πρόθυμον, η δε σάρξ ασθενής» (Μάρκος,ιδ΄:38).
Ο αναγεννημένος χριστιανός σαν παιδί του Θεού, όσο μορφώνεται ο χαρακτήρας του Ιησού Χριστού στον εσωτερικό του άνθρωπο, αποκτά πνευματική όραση και γνωρίζει ότι μόνο κοντά στο Θεό μπορεί να περάσει επιτυχώς τις δοκιμασίες που θα έρχονται στη ζωή του. Κοντά στον Θεό είναι ο χριστιανός όταν έχει σαν πρώτη προτεραιότητα στη ζωή του, το να ζει σύμφωνα με το θέλημα του Πατέρα Θεού, έτσι όπως αυτό φανερώνεται στο γραμμένο λόγο Του, την Καινή Διαθήκη. Η παρουσία του Θεού στη ζωή του χριστιανού εξασφαλίζει την σωστή αντιμετώπιση εκ μέρους του, δύσκολων καταστάσεων που μέλλουν να συμβούν στη ζωή του και που ο ίδιος δεν γνωρίζει. Άλλωστε ο Κύριος Ιησούς έδωσε στους μαθητές, στο εδάφιο που αναφέρουμε αρχικά, αυτή την προληπτική εντολή, δείχνοντας τη σημασία της πνευματικής επαγρύπνησης ώστε να μη μπουν σε πειρασμό που θα έχει σαν αποτέλεσμα την πνευματική τους πτώση.
Ο απόστολος Πέτρος δια Πνεύματος Αγίου, πάνω στο ίδιο θέμα, μας αναφέρει: «Πάντων δε το τέλος επλησίασε. Φρονίμως λοιπόν διάγετε και αγρυπνείτε εις τας προσευχάς•….Εγκρατεύθητε, αγρυπνήσατε∙ διότι ο αντίδικός σας διάβολος, ως λέων ωρυόμενος, περιέρχεται, ζητών τίνα να καταπίη» (Α΄ Πέτρου, δ΄:7,ε΄:8). Ο πονηρός θέλει να μη πράττουμε το θέλημα του Θεού αλλά την αμαρτία, ώστε να λυπούμε τον Θεό και να απομακρυνόμαστε από κοντά Του. Γι’ αυτό ο χριστιανός οφείλει για το δικό του καλό να σταθεί όπως θέλει ο Πατέρας του ο Ουράνιος, οδηγούμενος από το λόγο Του, ώστε να διακρίνει τις μεθοδίες του πονηρού και να μη πέφτει στις παγίδες του.
Συνεπώς το φρόνιμο παιδί του Θεού αγρυπνεί και προσεύχεται, γιατί στην προσευχή θα λάβει δύναμη Πνεύματος Αγίου, για να μη πέσει σε αμαρτία. Η πνευματική επαγρύπνηση βοηθάει τον χριστιανό να μη χάσει το στόχο του, όταν βομβαρδίζεται η διάνοιά του από μηνύματα εξωτερικά αλλά και από διαλογισμούς που σκοπό έχουν να τον εκτρέψουν από το θέλημα του Θεού. Γι’ αυτό, μόνο όταν ο χριστιανός προσεύχεται πληρούμενος δια του Αγίου Πνεύματος, αποκτά σωστή αντίληψη του πνευματικού κόσμου διότι τότε ο Θεός του δίνει νόηση ώστε να είναι προσεχτικός και προνοητικός. Επί πλέον δυναμωμένος με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος και οπλισμένος με τη γνώση του λόγου του Θεού, που είναι ‘η μάχαιρα του Πνεύματος’ μπορεί να αντιμετωπίζει νικηφόρα κάθε πειρασμό.
Γενικότερα λέμε ότι η πνευματική επαγρύπνηση του πιστού, αφορά την πίστη σε όλο το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού. Ο φρόνιμος αναγεννημένος χριστιανός, δια της πίστεως στο λόγο του Θεού, πρέπει να προσέχει τον εαυτό του από οτιδήποτε μπορεί να τον απομακρύνει από τον Κύριο. Ο ίδιος ο Κύριος μας εφιστά την προσοχή λέγοντας: «Προσέχετε δε εις εαυτούς, μήποτε βαρυνθώσιν αι καρδίαι σας από κραιπάλης και μέθης και μεριμνών βιωτικών, και επέλθη αιφνίδιος εφ’ υμάς η ημέρα εκείνη∙ διότι ως παγίς θέλει επέλθει επί πάντας τους καθημένους επί πρόσωπον πάσης της γης. Αγρυπνείτε λοιπόν δεόμενοι εν παντί καιρώ, δια να καταξιωθήτε να εκφύγητε πάντα ταύτα τα μέλλοντα να γείνωσι, και να σταθήτε έμπροσθεν του Υιού του ανθρώπου» (Λουκάς,κα΄:34-36). Ο κίνδυνος για τον χριστιανό ξεκινάει από την ώρα που αφήνει το πνευματικό του αγώνα, χαλαρώνει και δεν προσεύχεται. Τότε στην πνευματική καρδιά του ανθρώπου, που είναι το κέντρο των εκβάσεων της ζωής του ανθρώπου (Παροιμίαι,δ΄:23), εισέρχονται επιθυμίες αντίθετες με το θέλημα του Θεού, τις οποίες ο άνθρωπος θα τις εκδηλώσει και προς τα έξω, κάνοντας τις σχετικές πράξεις. Διαβάζουμε σχετικά:
«Διότι έσωθεν εκ της καρδίας των ανθρώπων εξέρχονται οι διαλογισμοί οι κακοί, μοιχείαι, πορνείαι, φόνοι, κλοπαί, πλεονεξίαι, πονηρίαι, δόλος, ασέλγεια, βλέμμα πονηρόν• βλασφημία, υπερηφανία, αφροσύνη• πάντα ταύτα τα πονηρά έσωθεν εξέρχονται και μολύνουσι τον άνθρωπον.(Μάρκος, ζ΄:21-23),
«επειδή όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί θέλει είσθαι και η καρδία σας (Ματθαίος,ς΄:21),
« ο Θεός όμως γνωρίζει τας καρδίας σας• διότι εκείνο, το οποίον μεταξύ των ανθρώπων είναι υψηλόν, βδέλυγμα είναι ενώπιον του Θεού» (Λουκάς,ις΄:15).
Γι’ αυτό πρέπει να προσέχει ο χριστιανός το τι επιτρέπει να εισέλθει στην καρδιά του, γιατί αυτό που θεωρεί θησαυρό, δηλαδή πολύτιμο, σ’ αυτό θα είναι και η καρδιά του. Το ζητούμενο για κάθε χριστιανό είναι να κρατήσει μόνο έναν θησαυρό στην καρδιά του και αυτός να είναι ο Ιησούς Χριστός.
Όπως προαναφέραμε, σχετικά με το τί να προσέχουμε ώστε να μη βαρύνει καρδιά μας με κοσμικά φρονήματα, ο Κύριος μας λέει να αγρυπνούμε ‘δεόμενοι εν παντί καιρώ’, δηλαδή να προσευχόμαστε πάντοτε. Αυτό διότι όταν δεν προσευχόμαστε χάνουμε σε πνευματική δύναμη, οπότε υπερισχύει το σαρκικό φρόνημα που επιθυμεί αντίθετα από το Πνεύμα του Θεού και όταν επιθυμούμε αντίθετα από αυτά που θέλει ο Θεός, τότε η ψυχή μας κινδυνεύει, γιατί όταν αυτά τα εκτελούμε επέρχεται ο πνευματικός μας θάνατος και δυστυχώς πολλές φορές δεν το καταλαβαίνουμε. Ένα τέτοιο αρνητικό παράδειγμα είναι η περίπτωση του ποιμένα της εκκλησίας των Σάρδεων. Ο Κύριος τον ελέγχει και τον συμβουλεύει λέγοντας: «Εξεύρω τα έργα σου, ότι το όνομα έχεις ότι ζης και είσαι νεκρός. Γίνου άγρυπνος και στήριξον τα λοιπά, τα οποία μέλλουσι να αποθάνωσι• διότι δεν εύρηκα τα έργα σου τέλεια ενώπιον του Θεού. Ενθυμού λοιπόν πως έλαβες και ήκουσας, και φύλαττε αυτά και μετανόησον. Εάν λοιπόν δεν αγρυπνήσης, θέλω ελθεί επί σε ως κλέπτης, και δεν θέλεις γνωρίσει ποίαν ώραν θέλω ελθεί επί σε» (Αποκάλυψη, γ΄:1-3). Δηλαδή ο Κύριος τον ελέγχει μεν αλλά δεν τον καταδικάζει μιας και του λέει να αγρυπνήσει και να μετανοήσει ώστε να λάβει πάλι δύναμη Πνεύματος Αγίου και να φέρει εις πέρας το έργο που του ανέθεσε ο Θεός.
Ακόμη είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι ο Κύριος αυτό που μας δίδαξε, πρώτος το εφάρμοσε στην επίγεια ζωή Του. Αναφέρουμε σχετικά εδάφια:
« Και το πρωΐ ενώ ήτο όρθρος βαθύς, σηκωθείς εξήλθε• και υπήγεν εις έρημον τόπον και εκεί προσηύχετο» (Μάρκος, α΄:35).
«Εν εκείναις δε ταις ημέραις εξήλθεν εις το όρος να προσευχηθή, και διενυκτέρευεν εν τη προσευχή του Θεού (Λουκάς,ς΄:12).
«Όστις εν ταις ημέραις της σαρκός αυτού, αφού μετά κραυγής δυνατής και δακρύων προσέφερε δεήσεις και ικεσίας προς τον δυνάμενον να σώζη αυτόν εκ του θανάτου, και εισηκούσθη διά την ευλάβειαν αυτού, καίτοι ων Υιός, έμαθε την υπακοήν αφ' όσων έπαθε, και γενόμενος τέλειος, κατεστάθη αίτιος σωτηρίας αιωνίου εις πάντας τους υπακούοντας εις αυτόν, ονομασθείς υπό του Θεού αρχιερεύς κατά την τάξιν Μελχισεδέκ •» (Εβραίους, ε΄:7-10).
Τέλος αναφέρουμε κάποια χαρακτηριστικά της εν Πνεύματι Αγίω προσευχής, που φανερώνουν την πνευματική επαγρύπνηση του πιστού:
«Θέλω λοιπόν να προσεύχωνται οι άνδρες εν παντί τόπω, υψόνοντες καθαράς χείρας χωρίς οργής και διαλογισμού. Ωσαύτως και αι γυναίκες με στολήν σεμνήν, με αιδώ και σωφροσύνην..» (Α΄ Τιμόθεον, β΄:8-10).
«πάντοτε χαίρετε αδιαλείπτως προσεύχεσθε εν παντί ευχαριστείτε τούτο γαρ θέλημα θεού εν χριστώ Ιησού εις υμάς» (Α΄ Θεσσαλονικείς, ε΄:16-18).
Συνοψίζοντας λέμε ότι η πνευματική επαγρύπνηση εκ μέρους μας, σαν αναγεννημένοι χριστιανοί, επιτυγχάνεται μόνο όταν προσευχόμαστε αδιαλείπτως, επιζητώντας την καθημερινή μας πλήρωση με το Άγιο Πνεύμα και προσέχοντας ώστε το θέλημα του Θεού, όπως αυτό αποκαλύπτεται στο γραπτό Του λόγο και η προσδοκία του Χριστού να έχουν τη πρώτη θέση μέσα στην πνευματική μας καρδιά. Αμήν!
|
|
| 
| 
