«Εάν περιπατώμεν εν τω φωτί καθώς αυτός είναι εν τω φωτί, έχομεν κοινωνίαν μετ’ αλλήλων, και το αίμα του Ιησού Χριστού του Υιού αυτού καθαρίζει ημάς από πάσης αμαρτίας»(Α΄ Ιωάννου, α΄:7).
Ο γραφικός ορισμός της ‘κοινωνίας μετ’ αλλήλων’ είναι η επικοινωνία, η συναναστροφή και γενικά κάθε ενέργεια που φανερώνει την αδελφικότητα μεταξύ των αναγεννημένων χριστιανών που ανήκουν σε μία επιμέρους εκκλησία του Ιησού Χριστού. Συνεπώς ο σκοπός της ‘κοινωνίας μετ’ αλλήλων’ είναι πνευματικός, δηλαδή αποσκοπεί στην πνευματική οικοδομή αλλήλων. Άλλωστε από την δημιουργία του κόσμου και του ανθρώπου, ο Τριαδικός Θεός αφού κατασκεύασε αρχικά τον Αδάμ μόνο του, στη συνέχεια αποφάσισε να του χαρίσει βοηθό όμοιο με αυτόν, γιατί είπε ότι δεν είναι καλό ο άνθρωπος να είναι μόνος και αφού τον κοίμισε κατασκεύασε από την πλευρά του την Εύα, την οποία έφερε στον Αδάμ, θεσπίζοντας τον γάμο σύμφωνα με το γραμμένο: ‘Διά τούτο θέλει αφήσει ο άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα αυτού, και θέλει προσκολληθή εις την γυναίκα αυτού• και θέλουσιν είσθαι οι δύο εις σάρκα μίαν’(Γένεσις,β΄:24).
Εύκολα λοιπόν συμπεραίνουμε ότι είναι απαραίτητο να συνυπάρχει ο άνθρωπος με τον συνάνθρωπο του, σε μία κοινωνία αλληλοβοήθειας. Όμως όπως κύριο πρόσωπο με το οποίο είχαν κοινωνία ο Αδάμ και η Εύα, ήταν ο Τριαδικός Θεός χωρίς του οποίου δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν, έτσι και στη ‘κοινωνία μετ’ αλλήλων’ μεταξύ των αναγεννημένων χριστιανών, δηλαδή των παιδιών του Θεού, για να γίνει πνευματικά εποικοδομητική είναι απαραίτητο να υπάρχει η παρουσία του Κυρίου.
H ‘κοινωνία μετ’ αλλήλων’, σύμφωνα με το εισαγωγικό εδάφιο, αποτελεί συνέπεια της πορείας μας στον φωτεινό δρόμο του Κυρίου. Επιπλέον αυτό το εδάφιο μας πληροφορεί ότι κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις, δηλαδή της πορείας μας στο φως του Κυρίου μαζί με την συνεπακόλουθη ‘κοινωνία μετ’ αλλήλων’, το αίμα του Ιησού Χριστού μπορεί να μας καθαρίσει από κάθε αμαρτία. Αυτό πιστεύουμε συμβαίνει διότι εφόσον η ζωή μας είναι σύμφωνη τον γραμμένο λόγο του Θεού, η ειλικρινής κοινωνία με τα πνευματικά αναγεννημένα αδέλφια μας, αποδεικνύει ότι υποφέρουμε και συγχωρούμε τυχόν αδυναμίες, λάθη και απερίσκεπτες αμαρτίες εκ μέρους τους σε βάρος μας, γεγονός που όπως κατ’ επανάληψη μας αναφέρει ο ίδιος ο Κύριος, αποτελεί προϋπόθεση για τη συγχώρηση των δικών μας αμαρτιών (Ματθαίος, ς΄:14, Μάρκος, ια΄:25.26, Λουκάς,ς΄:37 κ.α.). Δηλαδή ακόμα και σε αμαρτία να έχουμε πέσει, αλλά επιθυμούμε την κοινωνία με αδέλφια και όχι να είμαστε αποκομμένοι, εκεί στην παρέα έρχεται η παρουσία του Κυρίου Ιησού, σύμφωνα με την υπόσχεσή Του ‘Διότι όπου είναι δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το όνομά μου, εκεί είμαι εγώ εν τω μέσω αυτών’(Ματθαίος, ιη΄:20) και εφαρμόζοντας το επίσης γραμμένο, ‘ Εξομολογείσθε εις αλλήλους τα πταίσματά σας και εύχεσθε υπέρ αλλήλων, διά να ιατρευθήτε• πολύ ισχύει η δέησις του δικαίου ενθέρμως γενομένη’ (Ιακώβου, ε΄:16) επέρχεται ο καθαρισμός μας από κάθε αμαρτία. Βέβαια επειδή η αμαρτία έρχεται εξαιτίας κάποιας κακής επιθυμίας στην οποία ενδώσαμε, είναι αναγκαίο να μετανοούμε ειλικρινά, ώστε να αφαιρεί ο Κύριος αυτήν την επιθυμία που είναι αντίθετη με το θέλημά Του. Αν η αμαρτία μας έχει να κάνει με λάθος συμπεριφορά μας σε κάποιον αδελφό, θα πρέπει να του εκφράζουμε την μετάνοιά μας ζητώντας να μας συγχωρέσει, αποκαθιστώντας έτσι την ενότητα του Πνεύματος μεταξύ μας, που προσωρινά διατάραξε η συμπεριφορά μας (Λουκάς,ιζ΄:3,4).
Η κοινωνία μετ’ αλλήλων αποτελούσε ένα από τα σταθερά πνευματικά πόδια της πρώτης εκκλησίας. Διαβάζουμε σχετικά, ‘Και ενέμενον εν τη διδαχή των αποστόλων, και εν τη κοινωνία, και εν τη κλάσει του άρτου και εν ταις προσευχαίς’(Πράξεις,β΄:42). Οι πρώτοι μαθητές ήθελαν πολύ να είναι με τα πνευματικά αδέλφια τους, δηλαδή με τους ανθρώπους που έχουν ‘γεννηθεί άνωθεν’ από τον Πατέρα Θεό και έχει αλλάξει η ζωή τους. Αυτό διότι γνώριζαν ότι η παρουσία του Κυρίου υπάρχει, εκεί που υπάρχουν τα παιδιά Του. Άλλωστε ακόμα και στην προ Χριστού περίοδο, στο καθεστώς δηλαδή της Παλαιάς Διαθήκης, στο βιβλίο των Ψαλμών, ο βασιλιάς και προφήτης Δαβίδ αναφέρει: ‘Ιδού, τι καλόν και τι τερπνόν, να συγκατοικώσιν εν ομονοία αδελφοί…διότι εκεί διώρισεν ο Κύριος την ευλογίαν, ζωήν έως του αιώνος’ (Ψαλμός ρλγ΄:1,3). Είναι συνεπώς απαραίτητο για την προσωπική πνευματική μας οικοδομή να είμαστε εκεί που βρίσκουμε τα πνευματικά αδέλφια μας, γι’ αυτό όσο πιο κοντά βρισκόμαστε στον Ουράνιο Πατέρα μας, τόσο περισσότερο επιθυμούμε να είμαστε με τα παιδιά Του.
Μέσα από την κοινωνία μετ’ αλλήλων καλλιεργείται η ενότητα, πλησιάζουμε ο ένας με τον άλλον και φροντίζουμε να είμαστε πιο κοντά στις ανάγκες των αδελφών μας. Σε μια συζήτηση σε κοινωνία μετ’ αλλήλων γύρω από τα πράγματα του Θεού, από έναν συνομιλητή που ομολογεί κάποια έκβαση που ο Κύριος έκανε σε κάποιο πρόβλημα που αντιμετώπισε, μπορεί ο Κύριος να μιλήσει μέσω αυτού και να δώσει μια υπόσχεση ή λύση σε κάποιον άλλον που περνάει ένα παρόμοιο πρόβλημα. Ο Κύριος δεν περιορίζεται με ποιόν θα μας μιλήσει αρκεί από την πλευρά μας να έχουμε προσεκτικά αυτιά, ώστε να εννοούμε την φωνή του Κυρίου, χωρίς να υποτιμάμε κανέναν, αλλά αντίθετα να εφαρμόζουμε τις γραμμένες δια του Αγίου Πνεύματος, μέσω του αποστόλου Παύλου οδηγίες, ‘μη πράττοντες μηδέν εξ αντιζηλίας ή κενοδοξίας, αλλ' εν ταπεινοφροσύνη θεωρούντες αλλήλους υπερέχοντας εαυτών. Μη αποβλέπετε έκαστος τα εαυτού, αλλ' έκαστος και τα των άλλων’(Φιλιππησίους, β΄:3,4). Είναι φυσικό ο Πατέρας Θεός να ευλογεί περισσότερο τα παιδιά Του που σέβονται τον γραμμένο λόγο Του και επιδιώκουν με την βοήθεια του Αγίου Πνεύματος να τον εκτελούν.
Ακόμα και ο Θεός είναι κοινωνία τριών προσώπων, του Πατέρα, του Υιού (Λόγου) και του Άγιου Πνεύματος και αυτοί οι τρεις είναι ένα (Α΄ Ιωάννου,ε΄:7). Ως Τριαδικός Θεός έχει ένα βασικό χαρακτηριστικό, ότι και οι τρεις είναι ένα. Γι’ αυτό ο Κύριος, λίγο πριν να πάθει, προσευχόμενος για τους μαθητές Του, μεταξύ των άλλων είπε, ‘…και υπέρ αυτών εγώ αγιάζω εμαυτόν, διά να ήναι και αυτοί ηγιασμένοι εν τη αληθεία. Και δεν παρακαλώ μόνον περί τούτων, αλλά και περί των πιστευσόντων εις εμέ διά του λόγου αυτών• διά να ήναι πάντες εν, καθώς συ, Πάτερ, είσαι εν εμοί και εγώ εν σοι, να ήναι και αυτοί εν ημίν εν, διά να πιστεύση ο κόσμος ότι συ με απέστειλας’ (Ιωάννης, ιζ΄:19-21).
Συνοψίζοντας λέμε ότι καλό είναι να μεριμνούμε να είμαστε ενωμένοι με τα εν Χριστώ αδέλφια της επί μέρους εκκλησίας που ο Κύριος μας πρόσθεσε, ώστε όλοι μαζί να αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα. Η εκκλησία του Κυρίου χαρακτηρίζεται σαν ‘ο στύλος και το εδραίωμα της αληθείας’(Τίτον,γ΄:15), όπως και ‘σώμα ή νύφη Χριστού’. Γι’ αυτό με σκοπό την τελειοποίηση και οικοδομή των αγίων μελών του σώματός Του, ο ίδιος ο Κύριος θέτει, αποστόλους προφήτες, ευαγγελιστές, ποιμένες και διδασκάλους (Εφεσίους, δ΄:11-16). Ας μη αποχωρίζουμε τους εαυτούς μας από την εκκλησία που μας έχει προσθέσει ο Θεός, ούτε να υποτιμάμε τους εργάτες που ο Κύριος έχει θέσει, εφόσον βέβαια αυτοί εξακολουθούν να διοικούνται από του Αγίου Πνεύματος, γιατί μέσω αυτών και της κοινωνίας μετ’ αλλήλων, θα απαντήσει ο Θεός στα δικά μας προβλήματα και θα μας δώσει ειρηνικές λύσεις. Δεν υπάρχει για τον Θεό πρόβλημα άλυτο, αλλά μέσα από το πρόβλημα ενεργείται το τέλειο σχέδιο Του, προς την οικοδομή, την ευλογία και την ελευθερία μας. Να μείνουμε σταθεροί στην κοινωνία μετ’ αλλήλων, δηλαδή με τα εν Χριστώ αδέλφια μας, γιατί εκεί έρχεται ο Κύριος και δίνει τις ευλογίες Του. Αμήν!
|
«Συ όμως, όταν νηστεύης, άλειψον την κεφαλήν σου, και νίψον το πρόσωπόν σου∙ δια να μην φανής εις τους ανθρώπους ότι νηστεύεις, αλλ’ εις τον Πατέρα σου τον εν τω κρυπτώ∙ και ο Πατήρ σου ο βλέπων εν τω κρυπτώ, θέλει σοι ανταποδώσει εν τω φανερώ»(Ματθαίος,ς΄:17-18
Η νηστεία είναι ένα από τα πνευματικά όπλα που χρησιμοποίησε ο Κύριος όταν πήγε να δοκιμαστεί από τον διάβολο στην έρημο. Ήταν πλήρης Πνεύματος Αγίου και χρησιμοποιώντας ένα επιπλέον όπλο, τον μέχρι τότε γραμμένο λόγο του Θεού, αντιμετώπισε νικηφόρα τις επιθέσεις του σατανά. Μπορεί να ήταν στην έρημο μόνος Του, αλλά με τη δύναμη του Πατέρα Θεού και του Αγίου Πνεύματος και οπλισμένος με τα προαναφερθέντα πνευματικά όπλα, μπόρεσε να σταθεί αποτελεσματικά απέναντι στον εχθρό της ψυχής. Το ίδιο ισχύει και για όσους έχουμε αναγεννηθεί και γίναμε παιδιά Θεού, μπορούμε να νικήσουμε τον εχθρό της ψυχής μας, όταν χρησιμοποιούμε σωστά τα ίδια πνευματικά όπλα που μας έχει δώσει ο Πατέρας Θεός.
Σ’ αυτό το άρθρο θα ασχοληθούμε με τη νηστεία. Αρχικά λέμε ότι η λέξη νηστεία είναι σύνθετη, από το στερητικό ‘νη’ και το ρήμα ‘εσθίω’, δηλαδή σημαίνει ‘δεν τρώω’. Βέβαια πρέπει να τονίσουμε ότι η αποχή από τα φαγητά δεν είναι ο σκοπός της νηστείας, αλλά το μέσο για να πλησιάσουμε το Θεό περισσότερο, να ταπεινωθούμε ενώπιον Του ή να πάρουμε απάντηση σε κάποιο σημαντικό αίτημά μας, γι’ αυτό η σωστή νηστεία πρέπει να συνοδεύεται με την εν Πνεύματι Αγίω προσευχή. Δηλαδή με τη νηστεία πλησιάζουμε προσευχόμενοι τον Πατέρα Θεό, θέτοντας την ανάγκη για τροφή σαν δεύτερη προτεραιότητα και ο Ουράνιος Πατέρας μας που βλέπει τον αγώνα που κάνουμε και εφόσον τα κίνητρα και τα αιτήματά μας είναι σύμφωνα με το θέλημά Του, θα μας απαντήσει. Συνεπώς την ημέρα ή τις ημέρες της νηστείας υπάρχει μόνο πνευματικό φρόνημα ώστε να έρθουμε κοντά στην παρουσία του Θεού, να διορθώσουμε όπου χρειάζεται την πνευματική μας πορεία και να ζούμε σύμφωνα με τον λόγο του Θεού.
Πιο συγκεκριμένα κατά τη νηστεία ένα κύριο αίτημα της προσευχής που πρέπει να τη συνοδεύει, είναι να αδειάζουμε από οποιοδήποτε σαρκικό φρόνημα έχουμε και να εφοδιαζόμαστε με την παρουσία και τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος μέσα μας, μιας και είναι γραμμένο: ‘Εάν δε κατοική εν υμίν το Πνεύμα του αναστήσαντος τον Ιησούν εκ νεκρών, ο αναστήσας τον Χριστόν εκ νεκρών θέλει ζωοποιήσει και τα θνητά σώματα υμών διά του Πνεύματος αυτού του κατοικούντος εν υμίν. Άρα λοιπόν, αδελφοί, είμεθα χρεώσται ουχί εις την σάρκα, ώστε να ζώμεν κατά σάρκα• διότι εάν ζήτε κατά την σάρκα, μέλλετε να αποθάνητε• αλλ' εάν διά του Πνεύματος θανατόνητε τας πράξεις του σώματος, θέλετε ζήσει. Επειδή όσοι διοικούνται υπό του Πνεύματος του Θεού, ούτοι είναι υιοί του Θεού’ (Ρωμαίους,η΄:11-14).
Ακόμα και στο καθεστώς της Παλαιάς Διαθήκης ο Θεός μέσω του Προφήτη Ησαΐα, καθόριζε τον σωστό τρόπο νηστείας λέγοντας μεταξύ των άλλων, ‘Ιδού, εν τη ημέρα της νηστείας σας ευρίσκετε ηδονήν και καταθλίβετε πάντας τους μισθωτούς σας. Ιδού, νηστεύετε διά δίκας και έριδας και γρονθίζετε ασεβώς• μη νηστεύετε, καθώς την σήμερον, διά να ακουσθή άνωθεν η φωνή σας. Τοιαύτη είναι η νηστεία, την οποίαν εγώ εξέλεξα; να ταλαιπωρή ο άνθρωπος την ψυχήν αυτού μίαν ημέραν; να κλίνη την κεφαλήν αυτού ως σπάρτον και να υποστρόνη σάκκον και στάκτην εις εαυτόν; νηστείαν θέλεις ονομάσει τούτο και ημέραν δεκτήν εις τον Κύριον; Η νηστεία την οποίαν εγώ εξέλεξα, δεν είναι αύτη; το να λύης τους δεσμούς της κακίας, το να διαλύης τα βαρέα φορτία και το να αφίνης ελευθέρους τους καταδεδυναστευμένους και το να συντρίβης πάντα ζυγόν; Δεν είναι το να διαμοιράζης τον άρτον σου εις τον πεινώντα και να εισάγης εις την οικίαν σου τους αστέγους πτωχούς; όταν βλέπης τον γυμνόν, να ενδύης αυτόν, και να μη κρύπτης σεαυτόν από της σαρκός σου; Τότε το φως σου θέλει εκλάμψει ως η αυγή και η υγιεία σου ταχέως θέλει βλαστήσει• και η δικαιοσύνη σου θέλει προπορεύεσθαι έμπροσθέν σου• η δόξα του Κυρίου θέλει είσθαι η οπισθοφυλακή σου’ (Ησαΐας, νη΄:3-8).
Σ’ αυτό το καθεστώς, όσοι άνδρες κάνανε νηστεία συνήθως φορούσανε σάκο και πενθούσανε, δείχνοντας έτσι την ταπείνωσή τους, σαν ένδειξη μετανοίας και επιστροφής στο θέλημα του Θεού, όπως π.χ. έκαναν οι άνδρες της Νινευή μετά το κήρυγμα του Ιωνά, για επικείμενη καταστροφή τους. Ο Θεός είδε την έμπρακτη μετάνοιά τους και δεν κατέστρεψε την πόλη τους (Ιωνάς, γ΄:1-10). Ακόμη ο λόγος του Θεού μας συστήνει την Άννα την προφήτισσα που χήρεψε νέα και ενώ ήταν 84 ετών, έκανε νηστείες και προσευχές και δεν απομακρυνότανε από το ιερό νύχτα και ημέρα και ο Θεός την αξίωσε να δει τον Κύριο στο ιερό, όταν Τον έφεραν οι γονείς Του, βρέφος 40 ημερών και να μιλήσει γι’ Αυτόν σε όλους τους παρευρισκομένους (Λουκάς,β΄:37-38).
Με την ενανθρώπιση, το έργο, τη διδασκαλία, τη σταυρική θυσία και την ανάσταση του Υιού του Θεού Ιησού Χριστού, δόθηκε η δυνατότητα σε κάθε άνθρωπο που θα πιστέψει σ’ Αυτόν, να γεννηθεί ‘άνωθεν’ από το Πατέρα Θεό και να γίνει παιδί Του και να λαμβάνει τη σωτηρία της ψυχής του, όταν βαπτίζεται στο νερό, ομολογώντας την πίστη του στον Κύριο (Μάρκος, ις΄:16, Α΄ Πέτρου, γ΄:21). Όμως ενώ η σωτηρία της ψυχής μας προϋποθέτει βασικά την μετάνοια και την πίστη μας στον Κύριο, η διατήρησή της έως του τέλους της επίγειας ζωής μας, προϋποθέτει την πνευματική μας επαγρύπνηση και τον εξοπλισμό μας με την πνευματική πανοπλία που ο λόγος του Θεού αναφέρει (Εφεσίους, ς΄:10-20). Ο ίδιος ο Κύριος συστήνει τη νηστεία, όταν απαντώντας στους Φαρισαίους που Τον ρώτησαν γιατί δεν νήστευαν οι μαθητές Του, τους είπε, ‘Μήπως δύνανται οι υιοί του νυμφώνος να πενθώσιν, ενόσω είναι μετ' αυτών ο νυμφίος; θέλουσιν όμως ελθεί ημέραι, όταν αφαιρεθή απ' αυτών ο νυμφίος, και τότε θέλουσι νηστεύσει’ (Ματθαίος,θ΄:15). Συνεπώς μέχρι να έρθει ξανά ο Κύριος καλό είναι στο μέτρο που επιτρέπει η σωματική μας υγεία, η νηστεία να αποτελεί μέρος του τρόπου της ζωής μας, μιας και μέσω αυτής γίνεται έργο αγιασμού μέσα μας και επιθυμούμε περισσότερο την παρουσία του Κυρίου.
Όταν τις εντολές του Θεού τις κάνουμε τρόπο της ζωής μας τότε όλο και περισσότερο επιθυμούμε να είμαστε πιο κοντά Του παρά σε οτιδήποτε άλλο το οποίο θεωρούμε σημαντικό. Αυτό αποδεικνύει ότι ζητάμε πρώτα στη ζωή μας τη βασιλεία και δικαιοσύνη του Θεού και σύμφωνα με την υπόσχεσή Του, θα μας εκπληρώσει και όλες τις άλλες ανάγκες μας (Ματθαίος,ς΄:33).
Επιπλέον λέμε ότι η νηστεία σε συνδυασμό με την προσευχή ενισχύει το πνευματικό χάρισμα που μας έχει δώσει ο Κύριος. Όταν κατέβηκε ο Κύριος από το όρος της μεταμόρφωσης ένας πατέρας Τον πληροφόρησε ότι οι μαθητές Του δεν μπόρεσαν να βγάλουν ένα πονηρό πνεύμα από το παιδί του, οι δε μαθητές Τον ρώτησαν γιατί δεν μπόρεσαν να το βγάλουν. Ο Κύριος τους είπε ότι δεν είχαν πίστη και στη συνέχεια τους πληροφόρησε ότι το γένος αυτό δεν βγαίνει παρά μόνο με προσευχή και νηστεία (Ματθαίος,ιζ΄:14-21). Οπότε με βάση τα λόγια του Κυρίου συμπεραίνουμε ότι πρέπει να υπάρχει συνδυασμός προσευχής και νηστείας και με αυτά τα δύο όπλα εργαζόμαστε το χάρισμα και δυναμώνουμε πνευματικά δια της παρουσίας και ενεργείας του Αγίου Πνεύματος μέσα μας.
Ολοκληρώνοντας λέμε ότι η νηστεία όταν γίνεται σωστά, έχει ανταπόδοση από τον ουράνιο Πατέρα. Η νηστεία δεν πρέπει να γίνεται σε βάρος της σωματικής μας υγείας, αλλά με σκοπό να πλησιάσουμε τον Πατέρα Θεό με ταπεινή καρδιά και να λάβουμε από Αυτόν οδηγία, δύναμη Πνεύματος Αγίου και απάντηση στα σύμφωνα με το θέλημά Του αιτήματά μας. Ας κινούμαστε λοιπόν με βάση τον γραμμένο λόγο που μας λέει ότι ο Κύριος θέλει να προσευχόμαστε και να νηστεύουμε με κίνητρο να αρέσουμε σ’ Αυτόν και όχι για την προσωπική μας προβολή. Ας δούμε τη νηστεία σαν μία πνευματική τροφή που μας βοηθάει να αυξηθούμε πνευματικά και ας μη στεναχωρούμαστε αν κάποια αιτήματά μας δεν έχουν ακόμα απαντηθεί, αλλά να συνεχίσουμε το πνευματικό μας αγώνα με πίστη ότι ο Κύριος θα εκπληρώσει αυτά που μας υπόσχεται. Αμήν!
|
|