«Ζητείτε δε μετά ζήλου τα καλήτερα χαρίσματα∙ και έτι πολύ υπερέχουσαν οδόν σας δεικνύω…..Ακολουθείτε την αγάπην• και ζητείτε μετά ζήλου τα πνευματικά, μάλλον δε το να προφητεύητε» (Α΄ Κορινθίους,ιβ΄:31, ιδ΄:1).
Διαβάζοντας τα τέσσερα ευαγγέλια της Καινής Διαθήκης, γνωρίζουμε μερικά από τα αναρίθμητα θαύματα που έκανε ο Κύριος Ιησούς Χριστός, στην επίγεια διακονία Του. Διαβάζοντας επίσης το βιβλίο των πράξεων των αποστόλων της Καινής Διαθήκης, βλέπουμε μερικά από τα θαύματα που έκαναν οι μαθητές του Κυρίου, στο όνομά Του, μετά την ανάληψή Του. Αυτά τα θαύματα που έκανε ο Κύριος μέσω των μαθητών Του, αποτελούν εκπλήρωση της επαγγελίας που ο Ίδιος τους έδωσε λέγοντας, ‘Αληθώς, αληθώς σας λέγω, όστις πιστεύει εις εμέ, τα έργα τα οποία κάμνω και εκείνος θέλει κάμει, και μεγαλήτερα τούτων θέλει κάμει, διότι εγώ υπάγω προς τον Πατέρα μου’ (Ιωάννης, ιδ΄:12). Όμως επειδή ο Κύριος στην επαγγελία που έδωσε λέει, ‘όστις πιστεύει εις εμέ’, μπορούμε να πούμε ότι αυτή η επαγγελία ισχύει και σε όσους πιστεύουν στον Κύριο Ιησού Χριστό σήμερα.
Αυτό που μπορούμε να πούμε για τις ημέρες μας, έχοντας υπόψη τις ενέργειες του Κυρίου στη χώρα μας αλλά και σε πολλές άλλες χώρες, είναι ότι το ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού κηρύττεται σε όλα σχεδόν τα έθνη και ο Πατέρας Θεός αναγεννά πολλούς ανθρώπους που μετανοούν και επικαλούνται τον Υιό Του Ιησού Χριστό, τους οποίους ελευθερώνει από αμαρτωλά πάθη, τους ονομάζει παιδιά Του και τους προσθέτει στην εκκλησία Του. Σαν καλός Πατέρας ο Θεός φροντίζει για την πνευματική αύξηση των παιδιών Του και ανάλογα με την πνευματική ηλικία, την πίστη και την αφιέρωσή τους, τα εφοδιάζει με τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Διαβάζουμε σχετικά: «Δίδεται δε εις έκαστον η φανέρωσις του Πνεύματος προς το συμφέρον. Διότι εις άλλον μεν δίδεται διά του Πνεύματος λόγος σοφίας, εις άλλον δε λόγος γνώσεως κατά το αυτό Πνεύμα, εις άλλον δε πίστις διά του αυτού Πνεύματος, εις άλλον δε χαρίσματα ιαμάτων διά του αυτού Πνεύματος, εις άλλον δε ενέργειαι θαυμάτων, εις άλλον δε προφητεία, εις άλλον δε διακρίσεις πνευμάτων, εις άλλον δε είδη γλωσσών, εις άλλον δε ερμηνεία γλωσσών» (Α΄ Κορινθίους,ιβ΄:7-10).
Όταν στον τίτλο του άρθρου λέμε ‘μεγάλα χαρίσματα’ εννοούμε ‘χαρίσματα ιαμάτων’ και ‘ ενέργειαι θαυμάτων’, που ενώ τα βλέπουμε να υπάρχουν σε αφιερωμένα αδέλφια της πρώτης αποστολικής εκκλησίας, δεν βλέπουμε να συμβαίνει το ίδιο στη σημερινή εκκλησία του Κυρίου, τουλάχιστον στη χώρα μας. Βέβαια ακούμε κατά καιρούς προφητικά μηνύματα για τα θαυμαστές ενέργειες του Κυρίου που πρόκειται να λάβουν χώρα και μπορεί να αμφιβάλλουμε σκεπτόμενοι την αδυναμία μας στα καθημερινά μας προβλήματα, επειδή νιώθουμε ανήμποροι να φέρουμε λύση σε αυτά. Μπορεί να γνωρίζουμε θεωρητικά ότι ο Κύριος είναι δυνατός να λύσει όλα αυτά τα προβλήματα, όμως στη πράξη φαίνεται πως δεν πιστεύουμε αρκετά ότι θα λάβουμε απάντηση στα αιτήματά μας.
Όμως πιστεύουμε ότι ο Κύριος εργάζεται έργο μέγα και θαυμαστό. Σκοπεύει να δώσει τα μεγάλα χαρίσματα που λείπουν αυτήν την στιγμή από την εκκλησία Του, ώστε να δοξαστεί το όνομά Του. Οι δοκιμασίες που περνάμε, σαν παιδιά Θεού, είναι στα πλαίσια της παιδείας που επιτρέπει ο Θεός σαν καλός Πατέρας, για να μπορέσουμε να φέρουμε σε πέρας το έργο που μας έχει αναθέσει, εφαρμόζοντας συγχρόνως την εντολή Του, ‘όταν κάμητε πάντα τα διαταχθέντα εις εσάς, λέγετε ότι δούλοι αχρείοι είμεθα, επειδή εκάμαμεν ό,τι εχρεωστούμεν να κάμωμεν’ (Λουκάς, ιζ΄:10). Τα μεγάλα χαρίσματα είναι σαν τα μεγάλα όπλα που απαιτούν ειδικές δυνάμεις με ειδική εκπαίδευση. Ο Κύριος μας έχει ξεκαθαρίσει λέγοντας, ‘Εάν λοιπόν εις τον άδικον μαμωνά δεν εφάνητε πιστοί, τον αληθινόν πλούτον τις θέλει σας εμπιστευθή; Και εάν εις το ξένον δεν εφάνητε πιστοί, τις θέλει σας δώσει το ιδικόν σας;'(Λουκάς, ις΄:11,12). Ο απόστολος Πέτρος που είχε χάρισμα ιαμάτων, όταν στάθηκε με τον απόστολο Ιωάννη, μπροστά στον εκ γενετής χωλό, ήταν με άδειες τσέπες αλλά γεμάτος Χριστό, γι’ αυτό του είπε, ‘Αργύριον και χρυσίον εγώ δεν έχω• αλλ' ό,τι έχω, τούτο σοι δίδω• εν τω ονόματι του Ιησού Χριστού του Ναζωραίου σηκώθητι και περιπάτει’. Ο χωλός θεραπεύτηκε και στο συγκεντρωμένο πλήθος που έβλεπε με θαυμασμό τους αποστόλους, ο απόστολος Πέτρος διευκρίνισε ότι το θαύμα δεν το έκαναν αυτοί, αλλά ο Κύριος βλέποντας την πίστη στο πρόσωπό Του (Πράξεις, γ΄:1-16). Επίσης ο απόστολος Παύλος που είχε παρόμοιο χάρισμα, μεταξύ των άλλων λέει, ‘Έως της παρούσης ώρας και πεινώμεν και διψώμεν και γυμνητεύομεν και ραπιζόμεθα και περιπλανώμεθα’ (Α΄Κορινθ.δ΄:11) και ‘…ως πτωχοί πολλούς όμως πλουτίζοντες, ως μηδέν έχοντες και τα πάντα κατέχοντες’ (Β΄ Κορινθ. ς΄:10), δηλαδή αναφέρει γεγονότα και καταστάσεις που αντιμετωπίζουν οι έχοντες τα μεγάλα χαρίσματα, δηλαδή οι ‘ειδικές δυνάμεις’ του Κυρίου.
Πιστεύουμε ότι όπως ο Κύριος δοξάστηκε στην πρώτη αποστολική εκκλησία, θέλει να δοξαστεί και σήμερα στην αναγεννημένη εκκλησία Του, που την εξέλεξε ώστε να συγκεντρώσει λαό που θα ζει μαζί Του αιώνια στον νέο ουρανό και στη νέα γη. Επειδή το χέρι του Θεού δεν μίκρυνε ώστε να μην μπορεί να σώσει (Ησαΐας, νθ΄:1), το ζητούμενο είναι κάθε παιδί του Θεού να υπομείνει την παιδεία του Κυρίου και να αφαιρέσει από τη ζωή του ‘τα σκεύη άτιμης χρήσης’, ώστε να γίνει ‘σκεύος τιμίας χρήσεως, ηγιασμένον και εύχρηστον εις τον δεσπότην, ητοιμασμένον εις παν έργον αγαθόν’(Β΄Τιμ.β΄:21).
Συνοψίζοντας λέμε ότι ποτέ δεν μας ξεχνάει ο Πατέρας Θεός σαν παιδιά Του, αλλά μας εκπαιδεύει για να μπορέσει να μας δώσει τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, ώστε να φέρουμε σε πέρας το έργο που μας ανέθεσε. Η τωρινή αδυναμία μας να λάβουμε τα μεγάλα χαρίσματα, αντί για αιτία απιστίας, ας αποτελέσει αφορμή περισσότερης εκζήτησης του θελήματος Του, δια της εν Πνεύματι Αγίω προσευχής, ώστε πληρούμενοι με το Άγιο Πνεύμα να περνάμε με επιτυχία την ‘ειδική παιδεία’, για να μπορέσει να μας τα δώσει. Αυτοί δε που θα αξιωθούν να λάβουν αυτά τα χαρίσματα, πρέπει να μένουν ταπεινοί και να αισθάνονται σαν άχρηστοι δούλοι που από μόνοι τους δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Ας μη αποκάμουμε να ζητάμε, διότι αν δεν αποκάμουμε, θα θερίσουμε την απάντηση του Θεού, στον κατάλληλο καιρό που Αυτός θα κρίνει. Αμήν!
|
«Πλήν έχω τι κατά σου, διότι την αγάπην σου την πρώτην αφήκας» (Αποκάλυψις, β΄: 4)
Από τη στιγμή που ο άνθρωπος επικαλεστεί με όλη του την καρδιά τον Ιησού Χριστό στην ζωή του και ο Πατέρας Θεός τον ‘γεννήσει άνωθεν’, αισθάνεται την ανάγκη σαν νεογέννητο βρέφος να τρέφεται με το λογικό και άδολο γάλα, που είναι ο γραμμένος λόγος του Θεού. Επιπλέον αναζητά την παρουσία του Κυρίου στη ζωή του μέσω της προσευχής, γιατί τότε απολαμβάνει πληρούμενος με το Άγιο Πνεύμα, την αγάπη του για Εκείνον και παίρνει δύναμη να αντιμετωπίζει τις δοκιμασίες.
Στο πρώτο στάδιο της νέας του ζωής, το αναγεννημένο παιδί του Θεού, ενώ άλλαξε η ζωή του και απαλλάχτηκε από αμαρτωλές επιθυμίες, όμως βρίσκεται σε ευάλωτη πνευματική ηλικία, δηλαδή είναι σαν ένα μωρό που θέλει συνέχεια κάποιον να το φροντίζει, γι’ αυτό ο Κύριος το ενισχύει πιο συχνά και φανερά με την παρουσία Του. Έτσι αναπτύσσεται η πρώτη αγάπη του αναγεννημένου χριστιανού προς τον Κύριο, που του δίνει ώθηση να συνεχίσει την πορεία μαζί Του. Βέβαια όσο μεγαλώνει σε πνευματική ηλικία ο χριστιανός, ο Κύριος θέλει να τον μάθει να περπατάει σιγά-σιγά μόνος του, δηλαδή όπως ο γονέας αρχικά πιάνει το μικρό παιδί και το βοηθάει να περπατάει και κάποια στιγμή το αφήνει μόνο του να κάνει κάποια βήματα, έτσι και ο Κύριος τον αφήνει αρχικά για λίγο, εκείνος μπορεί να περπατήσει για λίγο και μετά να πέσει, ο Κύριος τον ξανασηκώνει και εφόσον βέβαια ο αναγεννημένος χριστιανός έχει πάρει σταθερή απόφαση να ακολουθήσει τον Κύριο μέχρι τέλους, αυτό συνεχίζεται αλλά με τον αριθμό των πτώσεων με την πάροδο του χρόνου να μειώνεται και τελικά μαθαίνει να περπατάει και να σταθεροποιείται στο θέλημα του Κυρίου.
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός είναι μεν Κύριος των κυρίων και Βασιλιάς των βασιλιάδων, αλλά σέβεται την ελευθερία του καθενός μας, γι’ αυτό θέλει να μας μάθει να περπατάμε στο θέλημά Του με τη δική μας θέληση, ώστε με τον τρόπο της ζωής μας, να αποδείξουμε ότι και εμείς Τον αγαπάμε. Όμως επειδή σαν άνθρωποι θα εξακολουθούμε να φταίμε σε πολλά, θα μας βοηθάει να σηκωνόμαστε όταν πέφτουμε πνευματικά, γιατί ‘είναι πλησίον των αγαπόντων Αυτόν’. Όσο εμείς εκζητούμε την παρουσία του Κυρίου στη ζωή μας,τόσο Εκείνος είναι πρόθυμος να ανταποκρίνεται στην εκζήτησή μας. Συνεπώς η πρώτη μας αγάπη προς τον Κύριο, φανερώνεται από την διαρκή μας ανάγκη να εκζητούμε προσευχόμενοι την παρουσία του Κυρίου και από το να βάζουμε σαν πρώτη προτεραιότητα στη ζωή μας, το θέλημά Του.
Στην συνεχεία όμως της πνευματικής μας πορείας με τον Κύριο, συνήθως συμβαίνει, είτε όταν δεν αντιμετωπίζουμε ιδιαίτερα προβλήματα, είτε όταν ο Κύριος αργεί να απαντήσει σε κάποια μας αιτήματα, να χαλαρώνουμε και να μη εκζητούμε την παρουσία και το θέλημα του Κυρίου στη ζωή μας. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, από κει που ο Κύριος ήταν το Α και το Ω της ζωής μας, να αρχίζουμε να βάζουμε άλλες προτεραιότητες και έτσι να χάνεται η φλόγα της πρώτης αγάπης μας. Δηλαδή αρχίζει ο αναγεννημένος χριστιανός να δίνει προτεραιότητα σε βασικές μεν ανθρώπινες επίγειες ανάγκες όπως οι επαγγελματικές και οι οικογενειακές και να αμελεί να επιμελείται την ουράνια πρόσκληση του Κυρίου. Αυτό τον κίνδυνο ο Κύριος μας τον επισημαίνει σε σχετικές παραβολές που είπε, τις οποίες σήμερα διαβάζουμε στο ευαγγέλιό Του, όπου σε μία παραβολή διαβάζουμε ότι στην πρόσκληση ενός βασιλιά στους καλεσμένους στους γάμους του γιού του, ‘Εκείνοι όμως αμελήσαντες απήλθον, ο μεν εις τον αγρόν αυτού, ο δε εις το εμπόριον αυτού•’ (Ματθαίος, κβ΄:5), ενώ σε άλλη, στην πρόσκληση ανθρώπου στους πολλούς καλεσμένους του, στο μεγάλο δείπνο που ετοίμασε, οι άνθρωποι αρνήθηκαν λέγοντας, ο ένας, ‘Αγρόν ηγόρασα, και έχω ανάγκην να εξέλθω και να ίδω αυτόν•’, ο άλλος ‘Ηγόρασα πέντε ζεύγη βοών, και υπάγω να δοκιμάσω αυτά’ και ένας άλλος ‘Γυναίκα ενυμφεύθην, και διά τούτο δεν δύναμαι να έλθω’ (Λουκάς,ιδ΄:18-21). Αυτό που θέλουμε να πούμε σαν συμπέρασμα, είναι ότι ναι μεν οι ανάγκες για την απόκτηση και διατήρηση ενός καλού επαγγέλματος και μιας καλής οικογένειας είναι βασικές, αλλά ο κίνδυνος που ελλοχεύει είναι όπως προαναφέραμε, να δώσουμε σ’ αυτές προτεραιότητα και να αμελήσουμε την ουράνια πρόσκληση του Κυρίου, με αποτέλεσμα να μη αγωνιζόμαστε σωστά τον πνευματικό αγώνα και αν δεν μετανοήσουμε έγκαιρα να κινδυνέψουμε να χάσουμε την σωτηρία της ψυχής μας.
Ο Κύριος δια του αποστόλου Παύλου μας προτρέπει, ‘Εαυτούς εξετάζετε αν ήσθε εν τη πίστει, εαυτούς δοκιμάζετε’ (Β΄Κορινθίους, ιγ΄:5). Ένας τρόπος εξέτασης της πίστης μας που ενεργείται με την αγάπη μας προς τον Κύριο, είναι από τον χρόνο που αφιερώνουμε για την επικοινωνία μας με τον Κύριο μέσω της δια του Αγίου Πνεύματος προσευχής και της μελέτης του γραμμένου λόγου Του. Όταν διαπιστώνουμε ότι αυτός ο χρόνος βαίνει μειούμενος, αυτό κατά κανόνα σημαίνει ότι έχουμε χάσει πνευματικά εδάφη που ανήκαν στον Κύριο και τη θέση τους πήραν ‘αι μέριμναι του αιώνος τούτου και η απάτη του πλούτου και αι επιθυμίαι των άλλων πραγμάτων’ (Μάρκος, δ΄:1-20), ώστε η καρδιά μας να μη ανήκει πλήρως στον Κύριο.
Βέβαια όπως ο Κύριος συμβουλεύει τον ποιμένα που άφησε την πρώτη του αγάπη λέγοντας ‘Ενθυμού λοιπόν πόθεν εξέπεσες και μετανόησον και κάμε τα πρώτα έργα’, έτσι και εμείς όταν διαπιστώνουμε μείωση της επιθυμίας μας για προσευχή και για μελέτη του λόγου του Κυρίου, πρέπει να ανησυχήσουμε, να μετανοήσουμε και να επιστρέψουμε στα ‘πρώτα έργα’. Αν συμβεί αυτό, ο Κύριος είναι έτοιμος να μας βοηθήσει να επανέλθουμε στην πρώτη μας αγάπη και να μας δώσει περισσότερο καρπό, ώστε τα πνευματικά εδάφη που έχουμε χάσει να τα κατακτήσουμε και πάλι με την δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Θα αποκτήσουμε πάλι τον καρπό του Αγίου Πνεύματος (Γαλάτες,ε΄:22,23) και θα ομολογούμε πάλι με χαρά το Όνομα του Κυρίου.
Συνοψίζοντας λέμε με βάση τον γραφικό ορισμό της αγάπης, ‘Διότι αύτη είναι η αγάπη του Θεού, το να φυλάττωμεν τας εντολάς αυτού’ (Α΄Ιωάννου, ε΄:3), το μέτρο της αγάπης μας προς τον Κύριο αποδεικνύεται από το κατά πόσο φυλάμε τις εντολές Του. Αν διαπιστώνουμε μείωση της επιθυμίας μας για εκτέλεση των εντολών Του στη ζωή μας, να μετανοούμε άμεσα και να κάνουμε τα ‘πρώτα έργα’ Τότε ο Κύριος θα ενεργεί, η πρώτη μας αγάπη θα εμφανίζεται πάλι και θα μας δίνει ώθηση να ζητάμε περισσότερο την παρουσία Του και επιπλέον να βλέπουμε περισσότερα αλλά και φανερά στους πλησίον μας αποτελέσματα. Αμήν!
|
|