Μενού

Φόρμα Σύνδεσης



Ποιές πιστεύετε ότι είναι οι πηγές της αλήθειας;

Ποιές πιστεύετε ότι είναι οι πηγές της αλήθειας;
 
Αρχική σελίδα
  • An Image Slideshow
  • An Image Slideshow
  • An Image Slideshow
  • An Image Slideshow
  • An Image Slideshow
  • An Image Slideshow

«Εάν όμως εγνωρίζετε τι είναι ‘Έλεον θέλω και ουχί θυσίαν,’ δεν ηθέλετε καταδικάσει τους αθώους» (Ματθαίος, ιβ΄:7)
Ο Πατέρας Θεός έστειλε τον Υιό Του Ιησού Χριστό για να θυσιαστεί πάνω στο σταυρό του Γολγοθά, πληρώνοντας με αυτή τη θυσία για τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων.  Έτσι αποδείχθηκε η αγάπη  του Θεού για τον κόσμο, με τη σωτηρία που δίνεται δωρεάν δια του Ιησού Χριστού, σε όποιον πιστέψει σ’ Αυτόν. Ο Κύριος Ιησούς μας δίδαξε την αγάπη του Θεού αποκαλύπτοντας το μέγα έλεος του Θεού με τη συγχώρηση   των αμαρτιών μας, έτσι ώστε να λάβουμε μέρος στην αιώνια Ουράνια Βασιλεία του Θεού. Ο Κύριος Ιησούς μας έδωσε το Ευαγγέλιό Του (Καινή Διαθήκη) με το οποίο αποκαλύπτει πώς θέλει να ζουν όσοι τον έχουν γνωρίσει σαν προσωπικό τους Σωτήρα. Βασιλικός νόμος του Ευαγγελίου είναι η αγάπη για τον πλησίον, ακόμα και για τον εχθρό.  Επειδή εκείνος  συγχωρεί τις αμαρτίες μας, θέλει και εμείς να συγχωρούμε εκείνους που φταίνε σε μας και να μη εκδικούμαστε. Με το να συγχωρούμε όσους αμάρτησαν σε μας, αποδεικνύουμε ότι έχουμε εκτιμήσει σωστά τη συγχώρηση των πολύ περισσότερων δικών μας αμαρτιών από τον Κύριο. Γι’ αυτό ο ίδιος ο Κύριος θέτει αυτή τη συγχώρηση εκ μέρους μας, σαν προϋπόθεση  για να συνεχίσει να συγχωρεί τις δικές μας αμαρτίες. Αναφέρουμε σχετικά εδάφια:

«Διότι εάν συγχωρήσητε εις τους ανθρώπους τα πταίσματα αυτών, θέλει συγχωρήσει και εις εσάς ο Πατήρ σας ο ουράνιος• εάν όμως δεν συγχωρήσητε εις τους ανθρώπους τα πταίσματα αυτών, ουδέ ο Πατήρ σας θέλει συγχωρήσει τα πταίσματά σας» (Ματθαίος, ς΄: 14-15)
«Δούλε πονηρέ, παν το χρέος εκείνο σοι αφήκα, επειδή με παρεκάλεσας•  δεν έπρεπε και συ να ελεήσης τον σύνδουλόν σου, καθώς και εγώ σε ηλέησα;  Και οργισθείς ο κύριος αυτού παρέδωκεν αυτόν εις τους βασανιστάς, εωσού αποδώση παν το οφειλόμενον εις αυτόν. Ούτω και ο Πατήρ μου ο επουράνιος θέλει κάμει εις εσάς, εάν δεν συγχωρήσητε εκ καρδίας σας έκαστος εις τον αδελφόν αυτού τα πταίσματα αυτών.» (Ματθαίος, ιη΄: 32-35)
«Και όταν ίστασθε προσευχόμενοι, συγχωρείτε εάν έχητέ τι κατά τινός, διά να συγχωρήση εις εσάς και ο Πατήρ σας ο εν τοις ουρανοίς τα αμαρτήματά σας.  Αλλ' εάν σεις δεν συγχωρήτε, ουδέ ο Πατήρ σας ο εν τοις ουρανοίς θέλει συγχωρήσει τα αμαρτήματά σας.» (Μάρκος, ια΄:25,26).
«Και μη κρίνετε, και δεν θέλετε κριθή• μη καταδικάζετε, και δεν θέλετε καταδικασθή• συγχωρείτε, και θέλετε συγχωρηθή» (Λουκάς, ς΄: 37).
Γι’ αυτό άλλωστε μας συστήνει να λέμε όταν προσευχόμαστε:
«… συγχώρησον εις ημάς τας αμαρτίας ημών, καθώς και ημείς συγχωρούμεν εις τους αμαρτάνοντας εις ημάς» (Ματθαίος, ς΄: 12). Γι’ αυτό καλό είναι να μη λέμε τυπικά αυτή τη προσευχή, που μας είπε να λέμε ο ίδιος ο Κύριος, αλλά ότι λέμε να το εννοούμε, έτσι ώστε να μη λέμε ψέμματα.
Επί πλέον λέμε ότι ο Κύριος υψώνει ακόμα πιο ψηλά τον πήχη της συγχώρησης, συστήνοντας:
«Εγώ όμως σας λέγω, Αγαπάτε τους εχθρούς σας, ευλογείτε εκείνους οίτινες σας καταρώνται, ευεργετείτε εκείνους οίτινες σας μισούσι, και προσεύχεσθε υπέρ εκείνων οίτινες σας βλάπτουσι και σας κατατρέχουσι∙ δια να γείνητε υιοί του Πατρός σας του εν τοις ουρανοίς, διότι αυτός ανατέλλει τον ήλιον αυτού επί πονηρούς και αγαθούς, και βρέχει επί δικαίους και αδίκους» (Ματθαίος, ε΄:44-45). 
Αυτή η νέα διδασκαλία του Κυρίου, που είναι γραμμένη στη Καινή Διαθήκη, αντιμετώπισε αντιπαλότητα κυρίως από την τότε θρησκευτική εξουσία που ήταν οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι και αυτό γιατί δεν ήθελαν να πιστέψουν ότι ο Ιησούς Χριστός ήταν ο Υιός του Θεού. Ακόμη οι  γραμματείς και οι Φαρισαίοι είχαν βάλει ανθρώπινες παραδόσεις στο λαό Ισραήλ, μερικές από τις οποίες ακύρωναν τις εντολές του Θεού (Μάρκος,ζ΄:1-23). Ο Κύριο Ιησούς τους έλεγξε γι’ αυτές τις προσθαφαιρέσεις στις  εντολές του Θεού,  γι’ αυτό αυτοί Τον φθονούσαν και ήθελαν να Τον σκοτώσουν. Οι Φαρισαίοι καυχιόταν  ότι τηρούσαν το νόμο  του Μωυσή και έλεγχαν τον Κύριο ότι δεν τηρούσε την αργία του Σαββάτου, διότι θεράπευε ασθενείς τη μέρα αυτή.  Ο Κύριος όμως τους είπε:
«Εάν όμως εγνωρίζετε τι είναι Έλεον θέλω και ουχί θυσίαν, δεν ηθέλετε καταδικάσει τους αθώους» (Ματθ. ιβ΄:1-14). 
Αυτό ήταν και είναι το μήνυμα του Κυρίου Ιησού, όπως Εκείνος μας ελέησε, θέλει και εμείς να ελεούμε τον συνάνθρωπό μας, γι’ αυτό  μας λέει:
«Μακάριοι οι ελεήμονες∙ διότι αυτοί θέλουσιν ελεηθή» (Ματθαίος, ε΄:7), Ακόμα και στη Παλαιά Διαθήκη αναφέρεται: «Αυτός σοι έδειξεν, άνθρωπε, τι το καλόν∙ και τι ζητεί ο Κύριος παρά σου, ειμή να πράττης το δίκαιον, και να αγαπάς έλεος, και να περιπατής ταπεινώς μετά του Θεού σου;» (Μιχαίας, ς΄: 8). Δεν θέλει Θεός να καυχόμαστε  ότι τηρούμε  τις εντολές Του, αλλά να αγαπούμε το έλεος και το ταπεινό περπάτημα μαζί Του. Διότι δεν σωθήκαμε γιατί εκτελέσαμε τις εντολές του νόμου αλλά με τη χάρη που έκανε ο Θεός σε εμάς αφού μετανοήσαμε και πιστέψαμε στον Υιό Του Ιησού Χριστό. 
Έλεος, όπως είναι φυσικό και επόμενο, πρέπει να δείχνουμε πρώτα στα αδέλφια μας  μέσα στην εκκλησία,
‘διότι όστις δεν αγαπά τον αδελφόν αυτού, τον οποίον είδε, τον Θεόν, τον οποίον δεν είδε πως δύναται να αγαπά;’ (Α΄Ιωάννου, δ΄: 20). Με έργα πρέπει να δείξουμε το έλεος μας στα αδέλφια της εκκλησίας: «Όστις όμως έχη τον βίον του κόσμου, και θεωρή τον αδελφόν αυτού ότι έχει χρείαν, και κλείση τα σπλάχνα αυτού απ’ αυτού, πως η αγάπη του Θεού μένει εν αυτώ; Τεκνία μου, μη αγαπώμεν με λόγον, μηδέ με γλώσσαν, αλλά με έργον και αλήθειαν»(Α΄ Ιωάννου, γ΄:17-18). 
Ο Πατέρας Θεός συμπληρώνει την προτροπή
«Διότι έλεος θέλω, και ουχί θυσίαν∙», λέγοντας, «και επίγνωσιν Θεού μάλλον παρά ολοκαυτώματα» (Ωσηέ, ς΄:6). Η έλλειψη ελέους αποδεικνύει την έλλειψη επίγνωσης του Θεού. Γι’ αυτό ο απόστολος Παύλος, λέει:«…δεν παύομαι ευχαριστών τον Θεόν υπέρ υμών, μνημονεύων υμάς εν ταις προσευχαίς μου,δια να σας δώση ο Θεός του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο Πατήρ της δόξης, πνεύμα σοφίας και αποκαλύψεως, εις επίγνωσιν αυτού∙ ώστε να φωτισθώσιν οι οφθαλμοί του νοός σας, εις το να γνωρίσητε ποία είναι η ελπίς της προσκλήσεως αυτού, και τις ο πλούτος της δόξης της κληρονομίας αυτού εις τους αγίους» (Εφεσ., α΄:16-18). Ευχόμαστε όλοι οι πιστοί να λάβουμε ‘πνεύμα σοφίας και αποκαλύψεως’ ώστε να φθάσουμε στην επίγνωση Θεού. Αμήν!

 

Ενώπιον του Πατέρα  Θεού, καλό και ευπρόσδεκτο είναι να σωθούν όλοι οι άνθρωποι και να έρθουν σε επίγνωση της αλήθειας (Α΄ Τιμόθεον, β΄:3,4). Βέβαια μας έχει δώσει το δικαίωμα να επιλέξουμε ελεύθερα αν θέλουμε να έρθει στη ζωή μας, μιας και Αυτός μας έπλασε ‘κατ’ εικόνα εαυτού’. Γι’ αυτό επειδή Αυτός είναι αγαθός και αγαπάει τον άνθρωπο, περιμένει κάθε άνθρωπο να επιλέξει από μόνος του, με ελεύθερη βούληση, να Του ζητήσει να  τον σώσει από την δουλεία στην αμαρτία και στον διάβολο.

Ο Πατέρας Θεός έδωσε τη δυνατότητα της σωτηρίας σε κάθε άνθρωπο, μέσω του Υιού Του, Ιησού Χριστού. Ο Ιησούς Χριστός οικειοθελώς επέλεξε να γίνει άνθρωπος και να θυσιαστεί, πληρώνοντας σαν αναμάρτητος για τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων, ώστε να σωθεί αιώνια όποιος πιστέψει σ’ Αυτόν και στον Πατέρα Του (Ιωάννης, γ΄:16,ε΄:24).

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός με το αθώο αίμα που έχυσε  πάνω στο σταυρό του Γολγοθά σφράγισε την Καινή Διαθήκη για τη σωτηρία του ανθρώπου της οποίας κληρονόμος είναι όποιος πιστέψει σ' Αυτόν και Τον επικαλεστεί . Συνεπώς είναι φανερό ότι η σωτηρία του ανθρώπου είναι χωρίς τα έργα του νόμου αλλά με τη χάρη του Ιησού Χριστού. Βέβαια  ευθύνη του πιστού είναι με φόβο και τρόμο να εργάζεται τη σωτηρία του, γιατί αλλιώς θα κινδυνέψει να τη χάσει .

Τα εδάφια του τίτλου του άρθρου αναφέρονται σε γεγονός που έλαβε χώρα όταν κηρύχτηκε  το ευαγγέλιο για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στην αρχαία Μακεδονική πόλη των Φιλίππων του νομού Καβάλας. Συγκεκριμένα όταν ο απόστολος Παύλος βρισκόταν μαζί με άλλους σε αποστολικό έργο, στη Τρωάδα της Μικράς Ασίας, μια νύχτα είδε σε όραμα, άνδρα Μακεδόνα να του λέει: «Διάβα εις Μακεδονίαν, και βοήθησον ημάς» (Πράξεις, ις΄:9). Μετά από αυτό το όραμα καταλάβανε όλοι τους ότι ο Κύριος ήθελε να πάνε στη Μακεδονία, στην οποία και φτάσανε με πλοίο. Όταν έφθασαν στους Φιλίππους, έμειναν μερικές μέρες μέσα στη πόλη. Την ημέρα του Σαββάτου βγήκαν έξω από τη πόλη, σε τόπο που έμαθαν ότι γίνεται προσευχή, κοντά σε ένα ποτάμι. Εκεί ήρθανε κάποιες γυναίκες στις οποίες μιλήσανε το λόγο του Θεού. Τότε συνέβη η πρώτη ευλογία. Μια από αυτές τις γυναίκες που λεγόταν Λυδία, δέχτηκε τα λόγια του Παύλου, πίστεψε πρώτα αυτή στον Ιησού Χριστό, ύστερα πίστεψε όλη της η οικογένεια και όλοι βαπτίστηκαν στο νερό (Πράξεις, ις΄:13-15).

Στη συνέχεια, την ευλογία ακολούθησε η δοκιμασία. Όταν οι απόστολοι πηγαίνανε για προσευχή, τους ακολουθούσε μια γυναίκα η οποία είχε πονηρό πνεύμα μαντείας και από τις μαντείες που έκανε, τα αφεντικά της που την εκμεταλλευόταν, απεκόμιζαν πολλά κέρδη. Αυτή, για πολλές μέρες, όταν έβλεπε τους αποστόλους, τους ακολουθούσε και έλεγε: «Ούτοι οι άνθρωποι είναι δούλοι του Θεού του Υψίστου, οίτινες κηρύττουσι προς ημάς οδόν σωτηρίας». Ο απόστολος Παύλος διέκρινε ότι τα λόγια αυτά παρ’ όλο που έλεγαν αλήθειες, προερχόταν από πονηρό πνεύμα. Ένα προφανές κριτήριο διάκρισης είναι ότι ο άνθρωπος που έχει το Πνεύμα του Θεού δεν μπορεί να δουλεύει συγχρόνως Θεό και μαμωνά. Γι’ αυτό επιτίμησε το πονηρό πνεύμα που ήταν μέσα στη γυναίκα και αυτό έφυγε από αυτήν. Όταν είδαν τα αφεντικά της γυναίκας ότι χάσανε την ελπίδα του κέρδους που είχαν από αυτή, πιάσανε τον Παύλο και τον Σίλα και είπανε μπροστά στους στρατηγούς ψέματα ότι δήθεν οι δυο απόστολοι ταράζουν την πόλη, διδάσκοντας διαφορετικά έθιμα που είναι ασυγχώρητο να πράττουν αυτοί σαν Ρωμαίοι πολίτες. Τότε ό όχλος όρμησε εναντίον των αποστόλων και οι στρατηγοί διέταξαν να ραβδίσουν τον Παύλο και τον Σίλα. Αφού τους έδωσαν πολλούς ραβδισμούς, τους βάλανε στη φυλακή και είπανε στον δεσμοφύλακα να τους φυλάει με ασφάλεια.  Κατά τα μεσάνυχτα, ο Παύλος και ο Σίλας, αν και γεμάτοι πληγές, προσευχότανε και υμνούσαν τον Θεό. Ξαφνικά  έγινε μεγάλος σεισμός και ανοίξανε όλες οι πόρτες και όλα τα δεσμά των φυλακισμένων κοπήκανε. Ο δεσμοφύλακας, όταν ξύπνησε είδε όλες τις πόρτες ανοιχτές και νόμιζε ότι φύγανε όλοι οι φυλακισμένοι και έσυρε το μαχαίρι του για να αυτοκτονήσει. Όμως ο Παύλος τον πρόλαβε και με μεγάλη φωνή του είπε να μη κάνει κακό στον εαυτό γιατί όλοι είναι εκεί. O δεσμοφύλακας έντρομος ρώτησε τον Παύλο και τον Σίλα: « Κύριοι τι πρέπει να κάνω για να σωθώ;». Αυτοί του είπαν:« Πίστεψε στον Κύριο Ιησού Χριστό και θα σωθείς εσύ και ο οίκος σου ». Αμέσως ο δεσμοφύλακας τους κάλεσε σπίτι του και οι απόστολοι κήρυξαν σ’ αυτόν και σε όσους ήταν στο σπίτι του τον λόγο του Κυρίου. Ο δεσμοφύλακας περιποιήθηκε τις πληγές των αποστόλων και  στη συνέχεια βαπτιστήκανε στο νερό αυτός και οι όλοι οι οικιακοί του. Μετά τους έκανε το τραπέζι  και χαρήκαν όλοι που πιστέψανε στον Θεό (Πράξεις, ις΄:16-34).

Έτσι ξεκίνησε το ευλογημένο έργο του Θεού στον Ελλαδικό χώρο, σε μια Ελλάδα που τότε πίστευε στο Δωδεκάθεο αλλά ο Ιησούς Χριστός απέδειξε δια των αποστόλων Του, ότι είναι αναστημένος και αληθινός Θεός. Με βάση τα παραπάνω βλέπουμε ότι η Λυδία μαζί με την οικογένειά της όπως και ο δεσμοφύλακας μαζί με την οικογένειά του πιστέψανε στον Ιησού Χριστό, με το κήρυγμα των αποστόλων σε συνδυασμό με τις θαυμαστές ενέργειες του Θεού  που συνεργούσε και βεβαίωνε το κήρυγμα.
Συνοψίζοντας  λέμε  ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Αυτός, χθες, σήμερα και στους αιώνες (Εβραίους,ιγ΄:8). Συνεπώς και στις μέρες μας σώζει, αρκεί ο καθένας που δεν Τον έχει γνωρίσει σαν προσωπικό του Σωτήρα, να προσευχηθεί και να Τον επικαλεστεί.  Ο Κύριος σίγουρα θα απαντήσει καθώς ο ίδιος λέει: «Αιτείτε, και θέλει σας δοθή∙ ζητείτε, και θέλετε ευρεί∙ κρούετε, και θέλει σας ανοιχθή∙ διότι πας ο αιτών λαμβάνει, και ο ζητών ευρίσκει, και εις τον κρούοντα θέλει ανοιχθή» (Ματθαίος,ζ΄:7-8). Όπως σώθηκαν οικογένειες ολόκληρες τότε, το ίδιο μπορεί να συμβεί και σήμερα με την χάρη του Θεού.

Βέβαια πρέπει να διευκρινίσουμε ότι η επαγγελία που πήρε ο δεσμοφύλακας για σωτηρία του οίκου του δεν είναι δεδομένη για όλους τους πιστούς. Ο λόγος του Κυρίου συμβουλεύει πιστούς ή πιστές συζύγους, των οποίων οι σύζυγοι δεν είναι μεν πιστοί αλλά συγκατανεύουν να συνοικούν μαζί τους, λέγοντας «Εάν τις αδελφός έχη γυναίκα άπιστον, και αυτή συγκατανεύη να συνοική μετ' αυτού, ας μη αφίνη αυτήν και γυνή ήτις έχει άνδρα άπιστον, και αυτός συγκατανεύει να συνοική μετ' αυτής, ας μη αφίνη αυτόν…. Διότι τι εξεύρεις, γύναι, αν μέλλης να σώσης τον άνδρα; ή τι εξεύρεις, άνερ, αν μέλλης να σώσης την γυναίκα; » (Α΄ Κορινθίους, ζ΄:12,13,16).

Ναι μεν δεν είναι δεδομένη η σωτηρία του απίστου μέλους, αλλά προφανώς δεν αποκλείεται, μιας και όπως προαναφέραμε ο Θεός θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι. Γι’ αυτό καλό είναι να μη αποκάμουμε προσευχόμενοι για τα μέλη των οικογενειών μας που δεν έχουν γνωρίσει τον Ιησού Χριστό σαν προσωπικό τους Σωτήρα, έχοντας υπόψη το γεγραμμένο «Ας μη αποκάμνωμεν δε π ρ ά τ τ ο ν τ ε ς  το καλόν διότι εάν δεν αποκάμνωμεν, θέλομεν θερίσει εν τω δέοντι καιρώ»(Γαλάτας, ς΄: 9). Αμήν!

 
Περισσότερα Άρθρα...

Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς· και ιδού, εγώ είμαι μεθ' υμών πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος. (Ματθαίος κη' 19)

Χριστιανισμός Live

Δημοσκόπηση

Τί πιστεύετε ότι ήταν ο Ιησούς Χριστός;
 
mod_vvisit_counterΣήμερα418
mod_vvisit_counterΕχτές1081
mod_vvisit_counterΑυτή την βδομάδα2454
mod_vvisit_counterΤην προηγούμενη εβδομάδα28062
mod_vvisit_counterΑυτό τον μήνα12946
mod_vvisit_counterΤον προηγούμενο μήνα122518
mod_vvisit_counterΟλές τις ημέρες4168794

We have: 4 guests online
Η IP: 18.191.189.119
Mozilla 5.0, 
Σήμερα : Ιαν 07, 2025