«…Τι ζητείτε τον ζώντα μετά των νεκρών; Δεν είναι εδώ αλλά ανέστη ενθυμήθητε πως ελάλησε προς εσάς, ενώ ήτο έτι εν τη Γαλιλαία, λέγων ότι πρέπει ο Υιός του ανθρώπου να παραδοθή εις χείρας ανθρώπων αμαρτωλών και να σταυρωθή και την τρίτην ημέραν να αναστηθή» (Λουκάς,κδ΄:5-7).
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός κατά τη διάρκεια της επίγειας διακονίας Του, έλεγε στους μαθητές Του ότι έπρεπε να πάθει πολλά, να καταφρονηθεί από τους πρεσβυτέρους, αρχιερείς και γραμματείς, να θανατωθεί και την τρίτη μέρα να αναστηθεί (Μάρκος, η΄:31). Αυτό διότι έτσι θα εκπλήρωνε την αγάπη και τη δικαιοσύνη του Πατέρα Θεού και θα έδινε τη δυνατότητα της κατά χάρη σωτηρίας, σε κάθε άνθρωπο αμαρτωλό που μετανοεί και πιστεύει σ’ Αυτόν. Η ανάσταση του Κυρίου είχε προφητευθεί, όπως διαβάζουμε στη Παλαιά Διαθήκη: «Διότι δεν θέλεις εγκαταλείψει την ψυχήν μου εν τω άδη ουδέ θέλεις αφήσει τον όσιόν σου να ίδη διαφθοράν». Αυτά τα λόγια τα είπε προφητικά ο πατριάρχης Δαβίδ και σύμφωνα με την ερμηνεία του αποστόλου Πέτρου, ‘προϊδών ελάλησε περί της αναστάσεως του Χριστού ότι δεν εγκατελείφθη η ψυχή αυτού εν τω άδη ουδέ η σαρξ αυτού είδε διαφθοράν’ (Πράξεις,β΄:27,31). Άλλη γραμμένη στο λόγο του Θεού σχετική προφητεία του Δαβίδ, είναι όταν λέει: «Εγώ θέλω αναγγείλει το πρόσταγμα∙ ο Κύριος είπε προς εμέ, Υιός μου είσαι συ∙ εγώ σήμερον σε εγγένησα» (Ψαλμός β΄:7). Σύμφωνα με την ερμηνεία του αποστόλου Παύλου και αυτά τα προφητικά λόγια αναφέρονται στην ανάσταση του Κυρίου Ιησού (Πράξεις,ιγ΄:33-34).
Όταν οι γυναίκες πήγαν να αλείψουν με μύρα το νεκρό σώμα του Κυρίου, δυο άγγελοι τις ρώτησαν γιατί ζητούν έναν ζωντανό ανάμεσα στους νεκρούς και τις ενημέρωσαν ότι αναστήθηκε ο Κύριος. Στη συνέχεια ο Κύριος φανερώθηκε αναστημένος στις μυροφόρες γυναίκες, στους αποστόλους, στους δύο που πήγαιναν προς Εμμαούς και στους οποίους εξήγησε τα γραμμένα στη Παλαιά Διαθήκη τα σχετικά με το λυτρωτικό Του έργο και τελικά σε πάνω από 500 αδελφούς. Το ότι ο αναστημένος Κύριος φανέρωσε τον εαυτό Του ζώντα σε όλους όσους τον αγάπησαν, σημαίνει ότι και σήμερα ο Κύριος μπορεί να αποδείξει τον εαυτό Του ότι είναι ζωντανός σε οποιονδήποτε πιστέψει και τον επικαλεστεί. Μόνο οι ενέργειες του Κυρίου προσωπικά σε κάθε ειλικρινή εκζητητή της αλήθειας, μπορεί να τον βεβαιώσουν, ότι ο Κύριος είναι αναστημένος και να εννοήσει ότι η Αγία Γραφή είναι ο γραμμένος λόγος του Θεού και ότι παίζει το ρόλο της πυξίδας και της απαραίτητης πνευματικής τροφής στη ζωή του (Ματθαίος, δ΄:4).
Ο αναστημένος Κύριος Ιησούς ενεργεί και ας μη τον βλέπουμε. Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής είχε προαναγγείλει ότι ο Κύριος θα βαπτίζει ‘εν Πνεύματι Αγίω και πυρί’ (Ματθαίος,γ΄:11). Αυτή η προφητεία του Ιωάννη εκπληρώθηκε πρώτη φορά την ημέρα της Πεντηκοστής σε περίπου 120 μαθητές του Κυρίου. Τότε όλοι ήταν ομοθυμαδόν στον ίδιο τόπο και ήρθε ήχος από τον ουρανό σαν βίαιος άνεμος, φάνηκαν σαν γλώσσες φωτιάς πάνω στον καθένα τους, πληρώθηκαν όλοι με το Άγιο Πνεύμα και μιλούσαν ξένες γλώσσες (Πράξεις,β΄:1-4), οι οποίες αποτελούν ένα από τα σημεία που ακολουθούν αυτούς που θα πιστέψουν στον Κύριο (Μάρκος, ις΄:17). Αυτή η θαυμαστή επαγγελία του Κυρίου, αποτελεί απόδειξη της αναστάσεως Του και της επανόδου Του στον Ουρανό (Ιωάννης, ις΄:7). Σύμφωνα δε με τη προτροπή του αποστόλου Πέτρου, στο συγκεντρωμένο πλήθος τη μέρα της Πεντηκοστής που αναφέρουμε: ‘Μετανοήσατε, και ας βαπτισθή έκαστος υμών εις το όνομα του Ιησού Χριστού εις άφεσιν αμαρτιών, και θέλετε λάβει την δωρεάν του Αγίου Πνεύματος. Διότι προς εσάς είναι η επαγγελία και προς τα τέκνα σας και προς πάντας τους εις μακράν, όσους αν προσκαλέση Κύριος ο Θεός ημών’(Πράξεις,β΄:27,31), φαίνεται καθαρά ότι αφορά και όλους τους ανθρώπους που προσκαλεί ο Κύριος σήμερα.
Ο Κύριος με την ανάστασή Του έγινε απαρχή των κεκοιμημένων (Α΄ Κορινθίους, ιε΄:20) και πρωτότοκος μεταξύ των νεκρών (Κολοσσαείς,α΄:18). Έτσι όπως έγινε η δική Του ανάσταση θα γίνει ομοίως και η ανάσταση εκείνων που πέθαναν με τη πίστη του Χριστού στη καρδιά τους, η οποία θα λάβει χώρα κατά την αποκαλούμενη μεταξύ των αναγεννημένων χριστιανών, ‘αρπαγή της εκκλησίας’. Διαβάζουμε σχετικά: «επειδή αυτός ο Κύριος θέλη καταβή απ’ ουρανού με κέλευσμα, με φωνήν αρχαγγέλου, και με σάλπιγγα Θεού, και οι αποθανόντες εν Χριστώ θέλουσιν αναστηθή πρώτον∙ έπειτα ημείς οι ζώντες όσοι απομένομεν, θέλομεν αρπαχθή μετ’ αυτών εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις τον αέρα∙ και ούτω θέλομεν είσθαι πάντοτε μετά του Κυρίου» (Α΄ Θεσσαλονικείς,δ΄:16-17). Όπως διαπιστώνουμε κατά το φοβερό αυτό γεγονός, προηγείται η ανάσταση των αποθανόντων εν Χριστώ και μετά γίνεται η αρπαγή των ζώντων ανθρώπων του Θεού οι οποίοι κάνουν το θέλημά Του. Σε όλους αυτούς ο Κύριος θα δώσει καινούργιο άφθαρτο σώμα, αναστάσιμο, για να ζουν μαζί Του αιώνια, στη Βασιλεία των Ουρανών.
Το ότι ο Κύριος πέθανε στη θέση μας, σημαίνει ότι όσοι δεχόμαστε αυτή τη θυσία, θα πρέπει να «πεθάνουμε» ως προς το σώμα των αμαρτιών μας, ώστε να «αναστηθεί» ένα καινούργιο σώμα με νέο πνεύμα που θα επιθυμεί να κάνει το θέλημα του Θεού, χωρίς τις πράξεις και τις επιθυμίες του παλιού ανθρώπου. Αυτό γίνεται όταν ο άνθρωπος ‘γεννιέται άνωθεν’ από τον Πατέρα Θεό και στη συνέχεια παίρνει απόφαση να βαπτιστεί στο νερό. Διαβάζουμε σχετικά: «Ή αγνοείτε ότι όσοι εβαπτίσθημεν εις Χριστόν Ιησούν, εις τον θάνατον αυτού εβαπτίσθημεν; Συνετάφημεν λοιπόν μετ’ αυτού δια του βαπτίσματος εις τον θάνατον, ίνα καθώς ο Χριστός ανέστη εκ νεκρών δια της δόξης του Πατρός, ούτω και ημείς περιπατήσωμεν εις νέαν ζώην. Διότι εάν εγείναμεν σύμφυτοι με αυτόν κατά την ομοιότητα του θανάτου αυτού, θέλομεν είσθαι και κατά την ομοιότητα της αναστάσεως, τούτο γινώσκοντες, ότι ο παλαιός ημών άνθρωπος συνεσταυρώθη, διά να καταργηθή το σώμα της αμαρτίας, ώστε να μη ήμεθα πλέον δούλοι της αμαρτίας• διότι ο αποθανών ηλευθερώθη από της αμαρτίας. Εάν δε απεθάνομεν μετά του Χριστού, πιστεύομεν ότι και θέλομεν συζήσει μετ' αυτού, γινώσκοντες ότι ο Χριστός αναστάς εκ νεκρών δεν αποθνήσκει πλέον, θάνατος αυτόν δεν κυριεύει πλέον. Διότι καθ' ο απέθανεν, απέθανεν άπαξ διά την αμαρτίαν, αλλά καθ' ο ζη, ζη εις τον Θεόν. Ούτω και σεις φρονείτε εαυτούς ότι είσθε νεκροί μεν κατά την αμαρτίαν, ζώντες δε εις τον Θεόν διά Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών.» (Ρωμαίους,ς΄:3-4).
Το ότι ο Πατέρας Θεός ανάστησε τον Κύριο, αποδεικνύει ότι ο Κύριος δεν είχε πράξει αμαρτία, ώστε ο θάνατος και ο άδης να είχαν εξουσία πάνω Του. Όμως ο Κύριος είναι ο μόνος αναμάρτητος, γι’ αυτό άλλωστε είναι ο μόνος σωτήρας. Όλοι όσοι έχουμε αναγεννηθεί από τον Πατέρα Θεό, θα εξακολουθούμε σαν άνθρωποι να φταίμε σε πολλά. Γι’ αυτό καλό είναι να έχουμε υπόψη και να εφαρμόζουμε το γραμμένο: ‘Εάν είπωμεν ότι αμαρτίαν δεν έχομεν, εαυτούς πλανώμεν και η αλήθεια δεν είναι εν ημίν. Εάν ομολογώμεν τας αμαρτίας ημών, είναι πιστός και δίκαιος, ώστε να συγχωρήση εις ημάς τας αμαρτίας και καθαρίση ημάς από πάσης αδικίας’ (Α΄ Ιωάννου, α΄:8,9). Μόνο τότε θα εξακολουθούμε να κρατάμε την αιώνια ζωή που μας έδωσε με τη θυσία και ανάστασή Του ο Κύριος, έτσι ώστε να μη περάσουμε από κρίση αλλά να μεταβούμε από το θάνατο στη αιώνια ζωή της Βασιλείας των Ουρανών.
|
«…Καθαρίσθητε λοιπόν από της παλαιάς ζύμης, διά να ήσθε νέον φύραμα, καθώς είσθε άζυμοι. Διότι το πάσχα ημών εθυσιάσθη υπέρ ημών, ο Χριστός• ώστε ας εορτάζωμεν ουχί με ζύμην παλαιάν, ουδέ με ζύμην κακίας και πονηρίας, αλλά με άζυμα ειλικρινείας και αληθείας.» (Α΄ Κορινθίους,ε΄:7,8).
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός, είναι ‘ο Αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου’(Ιωάννης,α΄:29). Όντας προγνωρισμένος προ καταβολής του κόσμου γι’ αυτό το δύσκολο έργο της σωτηρίας του ανθρώπου, ο Κύριος γνώριζε ότι για να το φέρει εις πέρας, έπρεπε να αφήσει τη δόξα του Ουρανού και να έρθει στη γη να γίνει άνθρωπος. Αυτό διότι έπρεπε να αισθανθεί τον ανθρώπινο πόνο και να δοκιμαστεί με όλους τους πειρασμούς όμοια με μας, αλλά χωρίς να αμαρτήσει, έτσι ώστε τελικά να εκπληρώσει τη δικαιοσύνη και αγάπη του Πατέρα Θεού, με τη θυσία Του πάνω στο σταυρό του Γολγοθά, σύμφωνα με το γραμμένο: ‘τον μη γνωρίσαντα αμαρτίαν έκαμεν υπέρ ημών αμαρτίαν, διά να γείνωμεν ημείς δικαιοσύνη του Θεού δι' αυτού’ (Β΄ Κορινθίους, ε΄:21). Έτσι με το αθώο αίμα της θυσίας του Κυρίου μπορεί να καθαριστεί από νεκρά έργα και αμαρτίες, όποιος θα πιστέψει σ’ Αυτόν, ώστε αποφύγει την οργή του Θεού και να ζήσει την υπόλοιπη ζωή του ελεύθερος από την αμαρτία, σύμφωνα με το θέλημα του Θεού και να λάβει αιώνια ζωή.
Γι’ αυτό το λόγο η θυσία του Χριστού είναι το Πάσχα των χριστιανών, διότι όπως τότε στην Αίγυπτο, το αίμα του αμνού στους παραστάτες του σπιτιού, ήταν το σημάδι που έπρεπε να δει ο άγγελος, ώστε να το προσπεράσει και να μη θανατώσει τα εντός του σπιτιού πρωτότοκα, έτσι και σήμερα το αίμα του αμνού Ιησού Χριστού στη πνευματική καρδιά του πιστού ανθρώπου είναι η προϋπόθεση για να συμφιλιωθεί αυτός με τον Πατέρα Θεό και να αποφύγει την οργή Του. Ο προφήτης Ησαΐας αναφέρει προφητικά,‘Αλλ' αυτός ετραυματίσθη διά τας παραβάσεις ημών, εταλαιπωρήθη διά τας ανομίας ημών• η τιμωρία, ήτις έφερε την ειρήνην ημών, ήτο επ' αυτόν• και διά των πληγών αυτού ημείς ιάθημεν’ ( Ησαΐας, νγ΄:6,7).
Είναι λοιπόν φανερό ότι ο Κύριος θυσιάστηκε όχι για να τον θυμόμαστε μόνο κατά την περίοδο των εορτών του Πάσχα και άλλων σχετικών με τη ζωή και το έργο Του εορτών, αλλά για να τον επικαλεσθούμε με πίστη να έρθει στη ζωή μας, να μας καθαρίζει με το αίμα Του και να γίνει ουσιαστικά και σταθερά ο Κύριός μας. Ο απόστολος Παύλος αναφέρει σχετικά: ‘Επειδή η αγάπη του Χριστού συσφίγγει ημάς, διότι κρίνομεν τούτο, ότι εάν εις απέθανεν υπέρ πάντων, άρα οι πάντες απέθανον• και απέθανεν υπέρ πάντων, διά να μη ζώσι πλέον δι' εαυτούς οι ζώντες, αλλά διά τον αποθανόντα και αναστάντα υπέρ αυτών’(Β΄ Κορινθίους, ε΄:15,16). Γι’ αυτό ο Κύριος θέλει να έχουμε καθημερινή επικοινωνία μαζί Του, μέσω της προσευχής και μελέτης του ευαγγελίου Του, έτσι ώστε να εκτιμήσουμε σωστά τη θυσία Του και να τον ευχαριστούμε ακόμα και για τις θλίψεις και δοκιμασίες που επιτρέπει στη ζωή μας, διότι γνωρίζουμε ότι μέσω αυτών θέλει να μας εκπαιδεύσει, ώστε να αυξηθούμε πνευματικά και να του μοιάσουμε. Στη συνέχεια θα αναφερθούμε στα χαρακτηριστικά του χαρακτήρα του Κυρίου, που συντέλεσαν στην επιτυχή έκβαση του λυτρωτικού έργου Του, ώστε στο μέτρο που μας αναλογεί, σαν παιδιά Θεού, να εκζητήσουμε και εμείς να τα αποκτήσουμε.
Ο Κύριος δέχθηκε να πληρώσει για τις αμαρτίες μας πάνω σταυρό του Γολγοθά, απαρνούμενος το θέλημα Του, γεγονός που διαπιστώνουμε από τα λόγια που προσευχόμενος στο κήπο της Γεσθημανή είπε: ‘Πάτερ μου, εάν ήναι δυνατόν, ας παρέλθη απ' εμού το ποτήριον τούτο• πλην ουχί ως εγώ θέλω, αλλ' ως συ’(Ματθαίος,κς΄:39). Κάτι αντίστοιχο ζητάει και από εμάς όταν μας λέει: «Εάν τις θέλη να έλθη οπίσω μου, ας απαρνηθή εαυτόν, και ας σηκώσει το σταυρόν αυτού καθ’ ημέραν, και ας με ακολουθή» (Λουκάς,θ΄:23). Ο Κύριος προτάσσει το ‘εάν κάποιος θέλει’, για να διευκρινίσει ότι δεν εξαναγκάζει κανέναν αλλά αφήνει στην ελεύθερη βούληση του κάθε ανθρώπου, την απόφαση να Τον ακολουθήσει. Το να θέλει κάποιος να πηγαίνει πίσω από τον Κύριο και να ζει γι’ Αυτόν, προϋποθέτει αυταπάρνηση, δηλαδή απόφαση εκ μέρους του ανθρώπου να διοικείται όχι από τον εαυτό του αλλά από τον Κύριο και όπου πηγαίνει ο Κύριος εκεί να είναι και αυτός. Μόνο τότε ο άνθρωπος μπορεί να σηκώνει το βάρος του δικού του σταυρού κάθε μέρα.
Ο Κύριος μας προτρέπει και μας υπόσχεται σχετικά, λέγοντας: «Άρατε τον ζυγόν μου εφ’ υμάς, και μάθετε απ’ εμού∙ διότι πράος είμαι και ταπεινός την καρδίαν∙ και θέλετε ευρεί ανάπαυσιν εν ταις ψυχαίς υμών. Διότι ο ζυγός μου είναι καλός, και το φορτίον μου ελαφρόν» (Ματθαίος,ια΄:29-30). Μας ζητάει να σηκώσουμε τον ζυγό τον δικό Του και δεδομένου ότι ο ζυγός είναι μία κατασκευή σύζευξης δύο, με σκοπό την από κοινού εκτέλεση κάποιου έργου, αυτό μας βοηθάει να συμπεράνουμε ότι τον ζυγό-σταυρό που ο Κύριος μας καλεί να σηκώσουμε, τον σηκώνουμε ευρισκόμενοι σε σύζευξη μαζί Του. Μόνο τότε θα εννοήσουμε ότι ο ζυγός είναι καλός και το φορτίο του ελαφρύ. Αν όμως αντίθετα, νομίζουμε ότι ο ζυγός του Κυρίου είναι βαρύς και πάνω από τις δυνάμεις μας, εξαιτίας των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε, τότε αντί να τον απορρίψουμε από πάνω μας, να προσευχηθούμε στον αψευδή Κύριο να μας βοηθήσει να εννοήσουμε ότι δεν σκεπτόμαστε σωστά και να μετανοήσουμε.
Ο Κύριος εμπαίχθηκε, δέχτηκε φτύσιμο, γρονθοκοπήθηκε, χαστουκίσθηκε, μαστιγώθηκε και τελικά σταυρώθηκε. Υπέφερε όλα αυτά που του έκαναν και μάλιστα χωρίς να διεκδικήσει το δίκιο Του που σαν Υιός Θεού θα μπορούσε, αλλά αφέθηκε πλήρως στο θέλημα του Θεού, συγχωρώντας ακόμα και τους σταυρωτές Του. Γι’ αυτό παραγγέλλει και σε εμάς: «Εγώ όμως σας λέγω, Αγαπάτε τους εχθρούς σας, ευλογείτε εκείνους οίτινες σας καταρώνται, ευεργετείτε εκείνους οίτινες σας μισούσι, και προσεύχεσθε υπέρ εκείνων οίτινες σας βλάπτουσι και σας κατατρέχουσι∙ δια να γείνητε υιοί του Πατρός σας του εν τοις ουρανοίς, διότι αυτός ανατέλλει τον ήλιον αυτού επί πονηρούς και αγαθούς, και βρέχει επί δικαίους και αδίκους» (Ματθαίος,ε΄:44-45).
Όταν ο Κύριος ήταν επάνω στο σταυρό, αυτοί που περνούσαν από κάτω τον λοιδορούσαν λέγοντας, ‘Ο χαλών τον ναόν, και δια τριών ημερών οικοδομών, σώσον σεαυτόν∙ αν ήσαι Υιός του Θεού, κατάβα από του σταυρού’ (Ματθαίος,κζ΄:40). Πείραζαν τον Κύριο την πιο δύσκολη ώρα, λίγο πριν ολοκληρώσει με τη θυσία το σωτηριακό Του έργο. Αν ο Κύριος κατέβαινε από το σταυρό, δεν θα υπήρχε σωτηρία στους ανθρώπους. Ο Κύριος έμεινε στο σταυρό μέχρι τέλους και έδωσε τη ζωή του για να έχουμε αιώνια ζωή όλοι όσοι πιστεύουμε σ’ Αυτόν. Έτσι και εμείς μέχρι το τέλος της επίγειας ζωής μας, θα αντιμετωπίζουμε επιθέσεις από τον πονηρό και τα όργανά του.
Αυτό διότι όπως γνωρίζουμε η σωτηρία δίνεται μεν κατά χάρη, αλλά όπως ο απόστολος Παύλος αναφέρει, ενεργείται ‘δια της υπομονής των παθημάτων τα οποία και ημείς πάσχομεν’ (Β΄ Κορινθίους, α΄:6). Γι’ αυτό άλλωστε ο ίδιος ο Κύριος είπε μεν , ‘Όστις πιστεύση και βαπτισθή θέλει σωθή’ (Μάρκος, ις΄:16), αλλά και ‘Ο δε υπομείνας έως τέλους, ούτος θέλει σωθή’ (Ματθαίος, κδ΄:13).
Ολοκληρώνοντας λέμε ότι ‘το ποτήρι’ που ο Κύριος δεν ήθελε να πιεί, δεν ήταν τόσο ο σωματικός πόνος των μαρτυρίων που υπέστη, αλλά ο ψυχικός λόγω της εγκατάλειψής Του από τον Πατέρα, διότι όπως προαναφέραμε πάνω στο σταυρό ήταν φορτωμένος με τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων. Αυτή είναι η βασική διαφορά του μαρτυρίου του Κυρίου με το μαρτύριο των χριστιανών αδελφών μας. Εκατομμύρια είναι οι αδελφοί μας ανά τους αιώνες που μαρτύρησαν και μαρτυρούν και σήμερα, εξαιτίας της πίστης τους στον Κύριο. Όλοι όμως, όπως ο πρωτομάρτυρας Στέφανος, την ώρα του μαρτυρίου τους είχαν την παρουσία και ενίσχυση του Θεού μαζί τους (Πράξεις,ζ΄:55-56). Ακόμα και αν περνάμε μια δοκιμασία και επιτρέψει ο Θεός να μας εγκαταλείψουν όλοι, να μη απελπιστούμε αλλά να επικαλεστούμε πιο ένθερμα τον Κύριο, ώστε να δούμε την έκβαση του Κυρίου, όπως και ο απόστολος Παύλος που έλεγε: ‘Εν τη πρώτη απολογία μου δεν με παρεστάθη ουδείς, αλλά πάντες με εγκατέλιπον• είθε να μη λογαριασθή εις αυτούς• αλλ' ο Κύριος με παρεστάθη και με ενεδυνάμωσε’ (Β΄Τιμόθεον, δ΄:16,17).
Να μη ξεχνάμε λοιπόν ότι ο Ιησούς Χριστός με τη θυσία Του, σαν αναμάρτητος πλήρωσε για τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων και σαν αναμάρτητος νίκησε τον θάνατο, ο οποίος είναι αποτέλεσμα της αμαρτίας του ανθρώπου. Γι' αυτό αναστήθηκε και είναι ζωντανός και σήμερα, για να καθαρίζει με το άγιο αίμα Του, όλους τους αμαρτωλούς ανθρώπους που πιστεύουν σ' Αυτόν, έτσι ώστε να ζουν μαζί Του αιώνια. Αμήν.
|
|
| 
| 
