«Προσέχετε λοιπόν πώς να περιπατήτε ακριβώς∙ μη ως άσοφοι, αλλ’ ως σοφοί, εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, διότι αι ημέραι είναι πονηραί»(Εφεσίους,ε΄:15-16)
Όσο πλησιάζουμε στο τέλος του καλού αγώνα της πίστης, πρέπει σαν αναγεννημένοι χριστιανοί να ετοιμάζουμε τους εαυτούς μας όλο και περισσότερο, για την ημέρα που θα συναντήσουμε τον Κύριο. Δηλαδή να διακρίνουμε και να εκτελούμε το θέλημα του Κυρίου, μελετώντας το λόγο του Θεού και προσευχόμενοι δια του Αγίου Πνεύματος, όλο και περισσότερο, έτσι ώστε να μην είμαστε ελλιπείς την ώρα εκείνη, αλλά να παρουσιαστούμε τακτοποιημένοι χωρίς ‘κηλίδα’ ή ‘ρυτίδα’, σαν νύφη στολισμένη για τον νυμφίο της. Αυτό πιστεύουμε ότι μας το παραγγέλλει ο ίδιος ο Κύριος όταν μας λέει: ‘Ας ήναι αι οσφύες σας περιεζωσμέναι και οι λύχνοι καιόμενοι• και σεις όμοιοι με ανθρώπους, οίτινες προσμένουσι τον κύριον αυτών, πότε θέλει επιστρέψει εκ των γάμων, διά να ανοίξωσιν ευθύς εις αυτόν όταν έλθη και κρούση. Μακάριοι οι δούλοι εκείνοι, τους οποίους ελθών ο κύριος θέλει ευρεί αγρυπνούντας. Αληθώς σας λέγω, ότι θέλει περιζωσθή και καθίσει αυτούς εις την τράπεζαν, και ελθών εις το μέσον θέλει υπηρετήσει αυτούς. Και εάν έλθη εν τη δευτέρα φυλακή και εν τη τρίτη φυλακή έλθη και εύρη ούτω, μακάριοι είναι οι δούλοι εκείνοι. Τούτο δε γινώσκετε, ότι εάν ήξευρεν ο οικοδεσπότης ποίαν ώραν ο κλέπτης έρχεται, ήθελεν αγρυπνήσει και δεν ήθελεν αφήσει να διορυχθή ο οίκος αυτού. Και σεις λοιπόν γίνεσθε έτοιμοι• διότι καθ' ην ώραν δεν στοχάζεσθε, έρχεται ο Υιός του ανθρώπου’ (Λουκάς, ιβ΄:35-40)
Αυτό που μπορούμε να πούμε βεβαιότητα είναι ότι η σωστή πνευματική επαγρύπνηση και ετοιμασία του παιδιού του Θεού, ώστε να συναντήσει όπως πρέπει τον Κύριό του, αποδεικνύονται από τη σωστή εξαγορά του καιρού του, δηλαδή από τη διαχείριση του χρόνου του σύμφωνα με το θέλημα του Θεού.
Συνεχίζοντας θα αναφέρουμε γραφικά παραδείγματα ανθρώπων που έδειξαν έμπρακτα ότι εξαγόρασαν σωστά τον καιρό τους και είδαν να εκπληρώνονται οι επαγγελίες του Κυρίου στη ζωή τους. Τέτοια παραδείγματα είναι ο Συμεών και η Άννα. Διαβάζουμε σχετικά στη Καινή Διαθήκη:
«Και ιδού, ήτο άνθρωπός τις εν Ιερουσαλήμ, ονομαζόμενος Συμεών∙ και ο άνθρωπος ούτος ήτο δίκαιος και ευλαβής, προσμένων την παρηγορίαν του Ισραήλ∙ και Πνεύμα Άγιον ήτο επ’ αυτόν. Και ήτο εις αυτόν αποκεκαλυμμένον υπό του Πνεύματος του Αγίου, ότι δεν θέλει ιδεί θάνατον πριν ίδη τον Χριστόν του Κυρίου. Και ήλθε δια του Πνεύματος εις το ιερόν∙ και ότε οι γονείς εισέφεραν το παιδίον Ιησούν, δια να κάμωσι περί αυτού κατά την συνήθειαν του νόμου, αυτός εδέχθη αυτό εις τας αγκάλας αυτού, και ευλόγησεν τον Θεόν και είπε, Νυν απολύεις τον δούλον σου, Δέσποτα, κατά το ρήμα σου, εν ειρήνη διότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν σου, το οποίον ητοίμασας ενώπιον πάντων των λαών,φως εις φωτισμόν των εθνών και δόξαν του λαού σου Ισραήλ …. Και υπήρχε τις Άννα προφήτις, θυγάτηρ Φανουήλ, εκ της φυλής Ασήρ∙ αυτή ήτο πολύ προβεβηκυία εις ηλικίαν, ήτις έζησε μετά του ανδρός αυτής επτά έτη από της παρθενίας αυτής∙ Και αυτή ήτο χήρα ως ετών οκδοήκοντα τεσσάρων, ήτις δεν απεμακρύνετο από του ιερού, νύκτα και ημέραν λατρεύουσα τον Θεόν εν νηστείαις και προσευχαίς. Και αύτη φθάσασα εν αυτή τη ώρα, εδοξολόγει τον Κύριον, και ελάλει περί αυτού προς πάντας τους προσμένοντας λύτρωσιν εν Ιερουσαλήμ» (Λουκάς,β΄:25-32,36-38).
Ο Συμεών είχε την πληροφορία από το Άγιο Πνεύμα ότι θα έβλεπε τον Κύριο Ιησού ζωντανός και έδειξε με τη ζωή του, ότι δεν επαναπαύθηκε απλά στην επαγγελία που είχε, αλλά ετοίμασε τον εαυτό του για την συγκεκριμένη μέρα, ζώντας ευάρεστα στα μάτια του Θεού. Εξαγόρασε σωστά τον καιρό της παροικίας του στην Ιερουσαλήμ, γεγονός που αποδεικνύεται από τα χαρακτηριστικά που ο λόγος του Θεού του προσδίδει. Όπως διαβάσαμε ήταν “δίκαιος”. Δίκαιος λογίζεται ο άνθρωπος που κάνει τη δικαιοσύνη του Θεού, δηλαδή το θέλημα του Θεού. Δηλαδή σε κάθε ώρα της καθημερινότητάς του ο Συμεών κοιτούσε να πράττει αυτό που ο Θεός ανάφερε στο γραμμένο λόγο Του. Ήταν επίσης “ευλαβής”. Ευλαβής είναι ο άνθρωπος που φοβάται και σέβεται τον Θεό, ακόμα και αν τα πράγματα στη ζωή του δεν πηγαίνουν όπως θα τα ήθελε, όπως για παράδειγμα ήταν ο Ιώβ ο οποίος διατήρησε τον φόβο του Θεού παρά τα δεινά που του ήρθαν (Ιώβ, β΄:3). Ο Συμεών “προσέμενε την παρηγορίαν του Ισραήλ”, δηλαδή την έλευση του Κυρίου Ιησού. Δεν ξεχνούσε την επαγγελία που το Άγιο Πνεύμα του είχε δώσει, αλλά είχε στο νου και στη καρδιά του, το πότε θα συναντήσει τον Κύριο. Ακόμη αναφέρεται για τον Συμεών ότι “Πνεύμα Άγιον ήτο επ’ αυτόν”. Όπως γνωρίζουμε το Άγιο Πνεύμα δίνεται σε αυτούς που πειθαρχούν (Πράξεις,ε΄:32), οπότε ο Συμεών ήταν ένας άνθρωπος που πειθαρχούσε στο λόγο του Θεού και επειδή ήταν ευάρεστος στον Θεό, ο Θεός τον πλήρωνε με την παρουσία του Αγίου Πνεύματος. Το Άγιο Πνεύμα έπαιξε καθοριστικό ρόλο, μιας και τον οδήγησε τη συγκεκριμένη μέρα και ώρα, όταν ο Ιωσήφ και η Μαρία πήγαν το παιδί Ιησού στο ιερό. Ο Συμεών, με τη ζωή του διατήρησε την παρουσία του Αγίου Πνεύματος πάνω του, με αποτέλεσμα να εκπληρωθεί η επαγγελία που είχε να δει τον Σωτήρα Ιησού Χριστό πριν πεθάνει.
Όσο αφορά την Άννα, όπως διαβάζουμε ήταν “προφήτις”. Οι αληθινοί προφήτες του Κυρίου, μιλάνε πάντα κινούμενοι από το Άγιο Πνεύμα (Β΄ Πέτρου, α΄:21). Η Άννα είχε γνήσιο προφητικό χάρισμα, μιας και είχε φανέρωση από το Άγιο Πνεύμα, ότι το βρέφος Ιησούς ήταν ο Κύριος και Σωτήρας και γι’ αυτό τον δοξολογούσε. Επιπλέον η Άννα “δεν απεμακρύνετο από του ιερού, νύκτα και ημέραν λατρεύουσα τον Θεόν εν νηστείαις και προσευχαίς ”. Αυτή η επιλογή της στο να μην απομακρύνεται από το ιερό στάθηκε αιτία να δει τον Κύριο, την ίδια ώρα που Τον είδε ο Συμεών. Συνεπώς μπορούμε να πούμε, ότι εξαγόραζε σωστά τον καιρό της, έχοντας σαν πρώτη προτεραιότητα να πηγαίνει εκεί που ήταν η παρουσία του Θεού, με νηστείες και προσευχές, για όλα τα χρόνια της ζωής της.
Όσο αφορά εμάς σήμερα, ο λόγος του Θεού μας πληροφορεί ‘ότι εν ταις εσχάταις ημέραις θέλουσιν ελθεί καιροί κακοί•’(Β΄ Τιμόθεον, γ΄:1) και ότι ‘επειδή θέλει πληθυνθή η ανομία, η αγάπη των πολλών θέλει ψυχρανθή. Ο δε υπομείνας έως τέλους, ούτος θέλει σωθή’(Ματθαίος, κδ΄:12,13). Γι’ αυτό καλούμαστε όλα τα παιδιά του Θεού, να λάβουμε σοβαρά τις προειδοποιήσεις του Κυρίου και να αγρυπνούμε δια του Αγίου Πνεύματος στις προσευχές, ώστε να διαχειριζόμαστε σωστά τον χρόνο μας και να διακρίνουμε τις περιττές μέριμνες και ασχολίες που μας κλέβουν το χρόνο και με τη βοήθεια του Κυρίου να τις απορρίπτουμε από τη ζωή μας. Σίγουρα αυτό δεν είναι εύκολο, μιας και η διαχείριση του χρόνου πρέπει να αποτελεί αντικείμενο ισόβιων σπουδών των παιδιών του Θεού, σύμφωνα με το γραμμένο: ‘Διά τούτο, αγαπητοί, ταύτα προσμένοντες, σπουδάσατε να ευρεθήτε άσπιλοι και αμώμητοι ενώπιον αυτού εν ειρήνη’ (Β΄Πέτρ.,γ΄:14).
Συνοψίζοντας λέμε ότι αυτός που εξαγοράζει σωστά τον καιρό του είναι σοφός, γιατί αυτό συνεπάγεται ότι φρονεί τα άνω και ετοιμάζεται να συναντήσει τον Κύριο Ιησού. Ο Κύριος ανταμείβει τον άνθρωπο που αγρυπνεί δεόμενος σε κάθε καιρό και του υπόσχεται ότι θα εκφύγει όλα τα δεινά που πρόκειται να συμβούν και θα σταθεί μπροστά Του(Λουκάς,κα΄:36). Όπως ο Συμεών και η Άννα, με την εξαγορά του καιρού που έκαναν, ανταμείφθηκαν και είδαν τον Κύριο, έτσι και εμείς αν εξαγοράζουμε τον καιρό μας, διατηρώντας τη παρουσία του Αγίου Πνεύματος μέσα μας, είναι σίγουρο ότι και εμείς θα συναντήσουμε τον Κύριό μας Ιησού, είτε μετά την απόθεση του φθαρτού μας σκηνώματος, είτε ενώ ζούμε, μεταμορφούμενοι και αρπαγησόμενοι, σε απάντησή Του στις νεφέλες στον αέρα (Α΄ Θεσσαλονικείς, δ΄:13-18). Αμήν!
|
«…διότι οι ζώντες κατά την σάρκα τα της σαρκός φρονούσιν, οι δε κατά το πνεύμα τα του πνεύματος. Επειδή το φρόνημα της σαρκός είναι θάνατος∙ το δε φρόνημα του Πνεύματος, ζωή και ειρήνη» (Ρωμαίους,η΄:5,6).
Μέσα στην Αγία Γραφή υπάρχουν πάρα πολλές αναφορές για το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας, το Άγιο Πνεύμα και για το ρόλο Του, στη ζωή του ανθρώπου και της εκκλησίας. Γενικά μπορούμε να πούμε ότι ο Πατέρας Θεός θέλει δια του Αγίου Πνεύματος να πλησιάσει κάθε άνθρωπο, με σκοπό να πιστέψει σ’ Αυτόν και στον Υιό Του Ιησού Χριστό, έτσι ώστε να Τον αναγεννήσει και να τον κάνει παιδί Του. Στη συνέχεια θέλει σαν καλός Πατέρας, μέσω του Αγίου Πνεύματος να έχει καθημερινή σχέση με τα παιδιά Του και να τα βοηθάει παρέχοντας τα απαραίτητα εφόδια στη δύσκολη πορεία τους προς την Βασιλεία των Ουρανών.
Πιο αναλυτικά λέμε ότι το Άγιο Πνεύμα θέλει να διδάξει στο παιδί του Θεού το δικό Του το φρόνημα, το οποίο ευαρεστεί τον Πατέρα Θεό. Είναι αναγκαίο καλό για τον άνθρωπο του Θεού να φρονεί αυτά που θέλει ο Θεός και να ζει έχοντας συνεχή κοινωνία με το Άγιο Πνεύμα, έτσι ώστε να έχει τον καρπό Του και να μη εκτελεί το φρόνημα της σάρκας (Γαλάτας,ε΄:16-24).
Το Άγιο Πνεύμα δίνει την εξ’ ‘ύψους δύναμη’ (Λουκάς, κδ΄:49) που χρειάζεται ο αναγεννημένος χριστιανός για να αγωνιστεί νικηφόρα τον καλό αγώνα της πίστης. Όσο ο άνθρωπος οπλίζεται με τη δύναμη που χορηγεί το Άγιο Πνεύμα τόσο ευκολότερα αντιστέκεται στις επιθυμίες της σάρκας. Προϋπόθεση για να συμβεί αυτό, είναι το παιδί του Θεού να επιποθήσει την παρουσία του Αγίου Πνεύματος μέσα του. Ο Πατέρας Θεός γνωρίζει τις αδυναμίες της φύσης του ανθρώπου και θέλει να χορηγεί στα παιδιά Του τη δική Του δύναμη, έτσι ώστε να αντιμετωπίζουν μαζί επιτυχώς τις οποιεσδήποτε δυσκολίες συναντούν στη πορεία τους με το Χριστό.
Μπορεί στην πορεία μας με τον Κύριο, κάποια περίοδο να χαλαρώνουμε και να μην έχουμε τον φόβο του Θεού όπως τον είχαμε παλιά, δηλαδή να παραμελούμε να έχουμε επικοινωνία με τον Πατέρα Θεό μέσω της δια του Αγίου Πνεύματος προσευχής και να τρεφόμαστε πνευματικά με τα λόγια Του. Τότε αναβιώνει ο παλιός μας άνθρωπος που τον είχαμε θαμμένο μέσα μας με τη δύναμη του Θεού, με αποτέλεσμα τα έργα της σάρκας να εμφανίζονται πάλι και να επικρατούν στη ζωή μας, με άσχημες συνέπειες.
Ένα σχετικό γραφικό παράδειγμα είναι αυτό του Δαβίδ, το οποίο αναφέρουμε. Τότε τον καιρό που εκστράτευαν οι βασιλείς, ο Δαβίδ έστειλε τον αρχηγό του στρατού Ιωάβ να πολεμήσει, ενώ εκείνος έμεινε στο παλάτι του. Ένα απόγευμα, όταν σηκώθηκε από το κρεβάτι του και περπατούσε στο δώμα του παλατιού, είδε την όμορφη γυναίκα του αξιωματικού του Ουρία, να λούζεται. Ο Δαβίδ την επιθύμησε, έστειλε ανθρώπους και την έφεραν στο παλάτι του και κοιμήθηκε μαζί της, αφήνοντάς την έγκυο. Στη συνέχεια για να καλύψει την αμαρτία του, διέταξε να επιστρέψει ο Ουρίας από τη μάχη στο σπίτι του, ώστε να κοιμηθεί με την γυναίκα του και να πιστέψει ότι το παιδί που θα γεννούσε η γυναίκα του ήταν δικό του. Όμως ο Ουρίας δεν πήγε σπίτι του γιατί σκεφτόταν τις μάχες που έδινε ο λαός του Θεού και επειδή ο Δαβίδ είδε ότι δεν πειθόταν, έστειλε επιστολή προς τον Ιωάβ να βάλει τον Ουρία στην πιο σκληρή μάχη και όταν τους επιτεθούν οι εχθροί, να στραφούν πίσω, αφήνοντας μόνο τον Ουρία, ώστε να χτυπηθεί και να πεθάνει. Έτσι και συνέβησαν τα γεγονότα, σκοτώθηκε ο Ουρίας και ο Δαβίδ πήρε την γυναίκα του Ουρία, σαν γυναίκα του. Ο Δαβίδ αρχικά δεν ελέγχθηκε για τις μεγάλες αμαρτίες που έκανε, όμως ο Θεός έστειλε τον προφήτη Νάθαν, ο οποίος τον έλεγξε με αυστηρό τρόπο και του προφήτεψε τις πολύ άσχημες συνέπειες που θα έχουν αυτές οι αμαρτίες του, στον ίδιο και στον οίκο του. Ο Δαβίδ μετάνιωσε ειλικρινά και ο Θεός δεν επέτρεψε να πεθάνει, όπως θα έπρεπε σύμφωνα με τον νόμο (Β΄ Σαμουήλ,ια΄:1-27,ιβ΄:1-24).
Αυτό που μπορούμε να πούμε, σαν συμπέρασμα από αυτή την ιστορία, είναι ότι αν ο Δαβίδ ηγείτο του στρατού του, όπως θα έπρεπε στις μάχες που έδινε, θα είχε αποφύγει αυτή τη μεγάλη πτώση και τις συνέπειές της. Η έλλειψη πνευματικής επαγρύπνησης εκ μέρους του Δαβίδ, έγινε αιτία να πέσει στον πειρασμό και να κάνει αυτά που ούτε οι άπιστοι άνθρωποι κάνουν. Γι’ αυτό όταν μετανόησε, στον σχετικό με τη πτώση να΄ ψαλμό που έγραψε ο ίδιος, μεταξύ των άλλων αναφέρει: «Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί, Θεέ• και πνεύμα ευθές ανανέωσον εντός μου. Μη με απορρίψης από του προσώπου σου• και το πνεύμα το άγιόν σου μη αφαιρέσης απ' εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν της σωτηρίας σου και με πνεύμα ηγεμονικόν στήριξόν με» (Ψαλμός να΄:10-12).
Σήμερα που βρισκόμαστε στην οικονομία της Καινής Διαθήκης, για τα παιδιά του Θεού, το ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού αναφέρει: «Σεις όμως δεν είσθε της σαρκός, αλλά του πνεύματος, εάν το Πνεύμα του Θεού κατοική εν υμίν. Αλλ' εάν τις δεν έχη το Πνεύμα του Χριστού, ούτος δεν είναι αυτού. Εάν δε ο Χριστός ήναι εν υμίν, το μεν σώμα είναι νεκρόν διά την αμαρτίαν, το δε πνεύμα ζωή διά την δικαιοσύνην. Εάν δε κατοική εν υμίν το Πνεύμα του αναστήσαντος τον Ιησούν εκ νεκρών, ο αναστήσας τον Χριστόν εκ νεκρών θέλει ζωοποιήσει και τα θνητά σώματα υμών διά του Πνεύματος αυτού του κατοικούντος εν υμίν. Άρα λοιπόν, αδελφοί, είμεθα χρεώσται ουχί εις την σάρκα, ώστε να ζώμεν κατά σάρκα• διότι εάν ζήτε κατά την σάρκα, μέλλετε να αποθάνητε• αλλ' εάν διά του Πνεύματος θανατόνητε τας πράξεις του σώματος, θέλετε ζήσει. Επειδή όσοι διοικούνται υπό του Πνεύματος του Θεού, ούτοι είναι υιοί του Θεού. Διότι δεν ελάβετε πνεύμα δουλείας, διά να φοβήσθε πάλιν, αλλ' ελάβετε πνεύμα υιοθεσίας, διά του οποίου κράζομεν• Αββά, ο Πατήρ. Αυτό το Πνεύμα συμμαρτυρεί με το πνεύμα ημών ότι είμεθα τέκνα Θεού.» (Ρωμαίους,η΄:9-16).
Από αυτά τα εδάφια φαίνεται καθαρά ο πρωταγωνιστικός ρόλος που πρέπει να έχει το Άγιο Πνεύμα, στη ζωή κάθε αναγεννημένου χριστιανού, στον αγώνα του κατά της αμαρτίας και για τη διατήρηση της κατά χάρη σωτηρίας.
Επί πλέον ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός είπε: «ο δε Παράκλητος, το Πνεύμα το Άγιον, το οποίον θέλει πέμψει ο Πατήρ εν τω ονόματί μου, εκείνος θέλει σας διδάξει πάντα και θέλει σας υπενθυμίσει πάντα όσα είπον προς εσάς» (Ιωάννης,ιδ΄:26). Για να συμβαίνει βέβαια αυτό, προϋπόθεση είναι η θέληση του ανθρώπου να αγωνιστεί να αποκτήσει χαρακτήρα σύμμορφο του Ιησού Χριστού και να διατηρεί τον εαυτό του κοντά στην παρουσία του Θεού, έτσι ώστε να εμπλουτίζεται συνεχώς η διάνοιά του με σκέψεις αγαθές και με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος να πράττει το θέλημα του Θεού.
Τέλος αναφέρουμε άλλα δύο εδάφια που επίσης αποδεικνύουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Αγίου Πνεύματος, στο να προσευχόμαστε όπως πρέπει: «Ωσαύτως δε και το Πνεύμα συμβοηθεί εις τας ασθενείας ημών• επειδή το τι να προσευχηθώμεν ως πρέπει δεν εξεύρομεν, αλλ' αυτό το Πνεύμα ικετεύει υπέρ ημών διά στεναγμών αλαλήτων• ο δε ερευνών τας καρδίας εξεύρει τι είναι το φρόνημα του Πνεύματος, ότι κατά Θεόν ικετεύει υπέρ των αγίων.» (Ρωμαίους,η΄:26,27).
Συνοψίζοντας λέμε ότι ο Τριαδικός Θεός δεν είναι απόμακρος, αλλά θέλει να είναι κοντά σε κάθε άνθρωπο και να τον αλλάζει προς το καλύτερο, γιατί τον θέλει αιώνια κοντά Του. Γνωρίζει ότι σε πολλά φταίμε και δέχεται την προσευχή που έχει μετάνοια. Το φρόνημα του Αγίου Πνεύματος είναι προς μία ζωή γεμάτη με ειρήνη και με όλα τα άλλα στοιχεία του καρπού Του. Σε εμάς ανήκει το να βάζουμε το εγώ μας κάτω από το θέλημα του Θεού, ώστε να φθάσουμε να θέλουμε και να ενεργούμε με κύριο στόχο την επιδοκιμασία του Πατέρα Θεού (Φιλιππησίους,β΄:13). Αμήν!
|
|
| 
| 
