«Εγώ είμαι η άμπελος, σεις τα κλήματα∙ ο μένων εν εμοί, και εγώ εν αυτώ, ούτος φέρει καρπόν πολύν∙ διότι χωρίς εμού δεν δύνασθε να κάμητε ουδέν» (Ιωάννης, ιε΄:5).
«Ο δε Κύριος είθε να κατευθύνη τας καρδίας σας εις την αγάπην του Θεού και εις την προσδοκίαν του Χριστού» (Β΄ Θεσσσαλονικείς, γ΄:5).
Το καινούργιο έτος ήρθε και όλοι ευχόμαστε ‘καλή χρονιά’, εννοώντας να πάνε όλα καλά για μας, για τις οικογένειές μας και γενικά για όλο τον κόσμο. Όμως έχουν ήδη περάσει δύο χρόνια από την εμφάνιση της πανδημίας του κορωνοϊού, έχουμε ζήσει πρωτόγνωρες και δύσκολες καταστάσεις με παρατεταμένα lockdown και πολλούς νεκρούς και αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στο μέσον της νέας πολύ μεταδοτικής μετάλλαξης ‘όμικρον’, με τους ειδικούς να δηλώνουν ότι βλέπουν κάποιο ‘φως στο τούνελ’ με την προϋπόθεση του γενικευμένου εμβολιασμού. Βέβαια πιστεύουμε, όπως είναι γραμμένο ότι 'Πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον είναι άνωθεν καταβαίνον από του Πατρός των φώτων, εις τον οποίον δεν υπάρχει αλλοίωσις ή σκιά μεταβολής' (Ιακώβου,γ΄:17), αλλά επίσης πιστεύουμε ότι θα εκπληρώνονται αυτά που ο ίδιος ο Κύριος αναφέρει, όπως ‘θέλει εγερθή έθνος επί έθνος και βασιλεία επί βασιλείαν, και θέλουσι γείνει πείναι και λοιμοί και σεισμοί κατά τόπους• πάντα δε ταύτα είναι αρχή ωδίνων’ (Ματθαίος,κδ΄:7,8).
Σίγουρα οι ευχές είναι καλές, αλλά για να εκπληρωθούν στη ζωή μας, αυτό που συστήνουμε σε όσους λέμε ότι είμαστε χριστιανοί, είναι να σηκώσουμε το κεφάλι μας ψηλά προς τον Ύψιστο Θεό και τις ευχές μας να τις κάνουμε προσευχές ώστε Εκείνος να αναλάβει τα πάντα. Είναι αναγκαίο καλό να διατηρούμε επαφή με τον αληθινό Θεό, για να διακρίνουμε τις ενέργειές Του στη ζωή μας και για να λαμβάνουμε δύναμη Πνεύματος Αγίου, ώστε να αγωνιστούμε τον καλό αγώνα της πίστης μέχρι τέλους.
Αυτή τη χρονιά ας επιδιώξουμε να έρθουμε πιο κοντά στον Σωτήρα μας Ιησού Χριστό, γιατί μόνο ενωμένοι μαζί Του θα καρποφορήσουμε τον πνευματικό καρπό που Αυτός θέλει να φέρουμε στη ζωή μας και θα αντέξουμε τις όποιες δοκιμασίες θα έρθουν σε εμάς και στην οικογένειά μας. Να θυμόμαστε τον Ιώβ, ο οποίος δεν χάλασε τη σχέση του με τον Κύριο αλλά υπέμεινε τις μεγάλες δοκιμασίες που τον βρήκαν, διατήρησε την πίστη του στο Θεό και στο τέλος ο Κύριος τον αντάμειψε.
Προσπαθώντας με τη βοήθεια του λόγου του Κυρίου να εξηγήσουμε πώς πλησιάζουμε τον Κύριο και παραμένουμε ενωμένοι μαζί Του, λέμε τα εξής: Στην παραβολή των δέκα παρθένων που ο Κύριος είπε, βλέπουμε ότι ενώ και οι δέκα εξήλθαν για να προϋπαντήσουν τον νυμφίο, μόνο οι πέντε φρόνιμες παρθένες λάβανε εφεδρικό λάδι στα αγγεία τους, το οποίο ήταν απαραίτητο για να παραμένουν οι λαμπάδες τους αναμμένες, στην περίπτωση που ο νυμφίος θα βράδυνε να έλθει. Γεγονός που συνέβη, με αποτέλεσμα οι μωρές παρθένες να ζητήσουν από το εφεδρικό λάδι των φρόνιμων, οι δε φρόνιμες να αρνηθούν να δώσουν φοβούμενες μήπως δεν φθάσει και γι’ αυτές και χρησιμοποιώντας το λάδι τους, προϋπάντησαν με αναμμένες τις λαμπάδες τον νυμφίο και εισήλθαν μαζί του στους γάμους. Οι δε μωρές όταν επέστρεψαν αφού αγόρασαν λάδι, βρήκαν την πόρτα κλειστή και στην επίκλησή τους στον Κύριο να ανοίξει και σ’ αυτές, ο Κύριος απάντησε ότι δεν τις γνωρίζει (Ματθαίος, κε΄:1-14).
Από την παραβολή αυτή, λέμε σαν γνώμη, ότι ο επιπόλαιος τρόπος που σκέφτηκαν και ενήργησαν οι πέντε μωρές παρθένες, έχει να κάνει με το χρονικό όριο που έθεσαν στην προσδοκία του νυμφίου. Δεν πίστευαν ότι μπορεί να βραδύνει, γι’ αυτό θεώρησαν περιττό το εφεδρικό λάδι. Δεν φαίνεται να ήταν λόγω οικονομίας ή οκνηρίας, μιας που στη συνέχεια ήταν πρόθυμες να κοπιάσουν και να πάνε να αγοράσουν. Από την άλλη η σοφία των φρόνιμων παρθένων έγκειται πρώτα στο ότι έλαβαν υπόψη την περίπτωση να βραδύνει ο νυμφίος και πήραν εφεδρικό λάδι μαζί τους και στη συνέχεια στο ότι διέκριναν ότι η εντολή του Κυρίου,‘Εις τον ζητούντα παρά σου δίδε και τον θέλοντα να δανεισθή από σου μη αποστραφής’, (Ματθαίος, ε΄:42), εφαρμόζεται με την προϋπόθεση να λύνει το πρόβλημα επάρκειας του ζητούντα, χωρίς να δημιουργεί ανεπάρκεια στον δίδοντα και δεν έδωσαν από το λάδι τους, στις μωρές παρθένες που τις ζήτησαν.
Έτσι και σήμερα, όσοι λέμε ότι περιμένουμε τον Κύριο, καλό είναι να μη βάζουμε χρονικά όρια στη προσδοκία Του, αλλά να ετοιμαζόμαστε κάθε μέρα, προσευχόμενοι δια του Πνεύματος, μελετώντας και εκτελώντας τον λόγο Του και έχοντας προ οφθαλμών την προτροπή Του: ‘γίνεσθε έτοιμοι, διότι καθ' ην ώραν δεν στοχάζεσθε, έρχεται ο Υιός του ανθρώπου’ (Ματθαίος,κδ΄:44).
Ο πνευματικός αγώνας γίνεται αρεστός στον Κύριο όταν Αυτός είναι προτεραιότητα σε εμάς, χωρίς να βάζουμε υποκατάστατα στη σχέση μας μαζί Του. Επίσης το να μην αγωνιζόμαστε νόμιμα ή το να αγωνιζόμαστε αμελώς, δεν μας συμφέρει γιατί είναι γραμμένο: ‘Εάν δε και αγωνίζηταί τις, δεν στεφανούται, εάν νομίμως δεν αγωνισθή’ (Β΄ Τιμόθεον, β΄:5). Ο νόμιμος πνευματικός αγώνας συνεπάγεται σωστή εξαγορά του χρόνου, η οποία απαιτεί κόπο, αφιέρωση, αυταπάρνηση και διαρκή εκζήτηση των πνευματικών, ώστε να ανανεώνεται ο εσωτερικός μας άνθρωπος και να αυξάνεται η επιθυμία της έλευσης του Κυρίου μέσα μας.
Όσοι πιστεύουμε ότι είναι πλησίον η ημέρα του Κυρίου, καλό είναι να βάλουμε στην καρδιά μας την προτροπή του Κυρίου, “ …ο δίκαιος ας γείνει έτι δίκαιος, και ο άγιος ας γείνει έτι άγιος” (Αποκάλυψις,κβ΄:11). Γραφικά παραδείγματα ανθρώπων που περίμεναν του Κύριο, στην πρώτη έλευσή Του, είναι αυτά του Συμεών και της Άννας. Ο Συμεών ήταν ένας άνθρωπος δίκαιος, ευλαβής και Άγιο Πνεύμα ήταν μέσα του. Σε αυτόν είχε αποκαλυφθεί από το Άγιο Πνεύμα ότι δεν θα πεθάνει μέχρι να δει τον Ιησού Χριστό. Δεν ξέρουμε πόσος χρόνος πέρασε από τότε που του ειπώθηκε η υπόσχεση, αλλά με βάση το ήταν δίκαιος, μπορούμε να πούμε ότι φρόντιζε να υπακούει στις εντολές του Κυρίου και να εκτελεί το θέλημα του Θεού στην καθημερινότητά του, μιας και μόνο με αυτή την προϋπόθεση ενεργεί η χάρη του Θεού και γίνεται δίκαιος ο άνθρωπος. Επίσης, φρόντιζε να είναι και ευλαβής, δηλαδή να έχει φόβο Θεού. Ο άνθρωπος με φόβο Θεού, λογίζεται ως σοφός, μιας και ‘Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου•’. Όσο αφορά την Άννα λέμε, ότι μετά τον θάνατο του άντρα της, εξαγόραζε τον καιρό της με νηστείες και προσευχές, έχοντας σαν προτεραιότητα να πηγαίνει εκεί που ήταν η παρουσία του Θεού.
Έτσι και εμείς σήμερα, να έχουμε υπόψη ότι η σωστή εξαγορά του χρόνου εκ μέρους μας, αποδεικνύεται από το πόσο εφαρμόζουμε τα γραμμένα,
‘Αγρυπνείτε λοιπόν δεόμενοι εν παντί καιρώ, διά να καταξιωθήτε να εκφύγητε πάντα ταύτα τα μέλλοντα να γείνωσι και να σταθήτε έμπροσθεν του Υιού του ανθρώπου’(Λουκάς, κα΄:36), ‘Έχοντες λοιπόν, αγαπητοί, ταύτας τας επαγγελίας, ας καθαρίσωμεν εαυτούς από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, εκπληρούντες αγιωσύνην εν φόβω Θεού’(Β΄ Κορινθίους,ζ΄:1) και ‘ας φροντίζωμεν περί αλλήλων, παρακινούντες εις αγάπην και καλά έργα, μη αφίνοντες το να συνερχώμεθα ομού, καθώς είναι συνήθεια εις τινάς, αλλά προτρέποντες αλλήλους, και τοσούτω μάλλον, όσον βλέπετε πλησιάζουσαν την ημέραν’(Εβραίους,ι΄:24).
Ολοκληρώνοντας λέμε ότι για να είναι ευλογημένο και καρποφόρο το νέο έτος, αυτή την πανδημία που περνάμε, να τη δούμε σαν μια ευκαιρία που μας δίνει ο Θεός, να συλλογιστούμε εξετάζοντας το πνευματικό μας περπάτημα και να διακρίνουμε τις λάθος προτεραιότητες που έχουμε στη ζωή μας, έτσι ώστε να επανακαθορίσουμε τους στόχους μας και να διορθώσουμε την πορεία μας προς το θέλημα του Κυρίου. Αμήν!
|
«Και αναντιρρήτως το μυστήριον της ευσεβείας είναι μέγα• ο Θεός εφανερώθη εν σαρκί, εδικαιώθη εν πνεύματι, εφάνη εις αγγέλους, εκηρύχθη εις τα έθνη, επιστεύθη εις τον κόσμον, ανελήφθη εν δόξη (Α΄ Τιμόθεον, γ΄:16).
«Εξεύρομεν δε ότι ο Υιός του Θεού ήλθε, και έδωκεν εις ημάς νόησιν, δια να γνωρίζωμεν τον αληθινόν∙ και είμεθα εν τω αληθινώ, εν τω Υιώ αυτού Ιησού Χριστώ∙ ούτος είναι ο αληθινός Θεός, και η ζωή η αιώνιος»(Α΄Ιωάννου,ε΄:20).
Τα Χριστούγεννα κάθε χρόνο γιορτάζονται στη χώρα μας, όπως και σε όλες τις χριστιανικές χώρες στις 25 Δεκεμβρίου. Οι σχετικές εορταστικές εκδηλώσεις ξεκινούν πολλές μέρες νωρίτερα και περιλαμβάνουν στολισμούς καταστημάτων, σπιτιών και πλατειών με χριστουγεννιάτικα δένδρα και φωτάκια, όπως μουσικές και κοινωνικές εκδηλώσεις με χριστουγεννιάτικους ύμνους, τραγούδια αλλά και επισκέψεις και προσφορές σε φιλανθρωπικά ιδρύματα. Σε πολλούς ανθρώπους υπάρχει ευχάριστη διάθεση να γιορτάζουν με τα αγαπημένα πρόσωπα και τους καλεσμένους στο σπίτι τους και έτσι τα Χριστούγεννα αποτελούν μια εορτή της χαράς, των ευχάριστων παρεών, των φωτογραφιών, των παραδοσιακών φαγητών, των δώρων, των προσφορών και γενικά δίνουν την αίσθηση μιας πολύ όμορφης εικόνας που συνδέεται κυρίως με όλα όσα προαναφέραμε.
Σίγουρα όλα αυτά είναι καλά, αλλά δεν είναι καλό να λειτουργούν σαν υποκατάστατο της ικανοποίησης της ζωτικής σημασίας ανάγκης του ανθρώπου, για γνωριμία και ουσιαστική επικοινωνία με τον Υιό του Θεού Ιησού Χριστό. Δηλαδή η γιορτή των Χριστουγέννων θα έπρεπε να είναι βασικά γιορτή δοξολογίας, ευχαριστίας και υμνωδίας προς το πρόσωπο του Ιησού Χριστού σαν ένα «ευχαριστώ» για την αιώνια ζωή που μας χαρίζει δωρεάν, η δε καλή διάθεση και η χαρά, να αποτελούν απόρροια πρώτα της ενέργειας του Πατέρα Θεού που ευαρεστείται στην ευχαριστία μας και μετά της δικής μας προσφοράς στον πλησίον.
Ο Ιησούς Χριστός γεννήθηκε σαν άνθρωπος, έλαβε δούλου μορφή και υπακούοντας στο θέλημα του Ουράνιου Πατέρα, οδηγήθηκε στον σταυρικό θάνατο και όντας αναμάρτητος, με το δικό Του θάνατο πλήρωσε για τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων. Με το θάνατό και την ανάστασή Του νίκησε την εξουσία του σκότους και έτσι αυτός που πιστεύει σ’ Αυτόν λαμβάνει αιώνια ζωή και σώζεται από την αιώνια απώλεια.
Μόνο ο Κύριος μπόρεσε να ανοίξει τον δρόμο της συμφιλίωσης με τον Πατέρα Θεό, γιατί μόνο Εκείνος μπόρεσε να ικανοποιήσει με τη θυσία Του, τη δικαιοσύνη του Θεού που επέβαλλε τη τιμωρία του ενόχου και ταυτόχρονα την αγάπη Του που ήθελε τη συγχώρηση και σωτηρία του. Γι’ αυτό άλλωστε είναι γραμμένο για τον Κύριο: ‘Και δεν υπάρχει δι' ουδενός άλλου η σωτηρία• διότι ούτε όνομα άλλο είναι υπό τον ουρανόν δεδομένον μεταξύ των ανθρώπων, διά του οποίου πρέπει να σωθώμεν’(Πράξεις, δ΄:12).
Ήταν θέλημα του Πατέρα Θεού να γίνει η συμφιλίωση του μετανοημένου αμαρτωλού μαζί Του, για να δείξει την αγάπη του προς αυτόν με τελικό σκοπό να τον κάνει παιδί Του και να ζει μαζί Του και σ’ αυτή τη ζωή και εις τους αιώνας των αιώνων. Αυτή η συμφιλίωση δεν είναι για μια φορά μόνο αλλά αφορά τη καθημερινή σχέση του πιστού με τον Πατέρα Θεό ώστε να μην μπουν υποκατάστατα της παρουσίας του Θεού στην ζωή του, αλλά η ίδια η παρουσία του Θεού να είναι φανερή στη ζωή του, σαν αναγεννημένου χριστιανού, μέσω του καρπού του Αγίου Πνεύματος.
Όπως ο Ιησούς Χριστός ήρθε στον κόσμο και γεννήθηκε σε ένα στάβλο με ακαθαρσίες ζώων, έτσι μπορούμε να πούμε, γεννιέται πνευματικά σε κάθε βρώμικη καρδιά ανθρώπου που μετανοεί και Τον επικαλείται, ώστε να Τον καθαρίζει με το αίμα της θυσίας Του από κάθε αμαρτία και να τον βοηθά να ζει στην παρούσα ζωή με δικαιοσύνη, σωφροσύνη και ευσέβεια, με σκοπό να υπομείνει έως τέλους και να εισέλθει νικητής στην αιώνια ζωή μαζί Του.
Ο Κύριος Ιησούς θέλει να μαζέψει όλα τα ‘πρόβατα’ στη δική Του ποίμνη για να είναι αυτός ο Ποιμένας όλων των προβάτων(Ιωάννης,ι΄:16). Ο σκοπός Του είναι να μαζεύει όσο περισσότερα ‘πρόβατα’ γίνεται, μιας και το θέλημα του Θεού είναι να σωθούν όλοι οι άνθρωποι και να γνωρίσουν την αλήθεια.
Το χαρμόσυνο μήνυμα της γέννησης του Κυρίου, το έφεραν αφενός άγγελοι στους ποιμένες της Βηθλεέμ και αφετέρου οι ‘μάγοι από ανατολών’, στου κατοίκους της Ιερουσαλήμ. Το αποτέλεσμα ήταν, οι μεν ποιμένες να ανταποκριθούν και να πάνε να κινηθούν να βρουν τον Κύριο και να επαληθεύσουν την αλήθεια των λαληθησομένων προς αυτούς, οι δε κάτοικοι της Ιερουσαλήμ, ενώ αρχικά ταράχθηκαν, στη συνέχεια αδιαφόρησαν.
Σήμερα το χαρμόσυνο μήνυμα της γέννησης του Κυρίου και της πνευματικής αναγέννησης που προσφέρει σε κάθε άνθρωπο που πιστεύει, μέσω της θυσίας και της ανάστασης Του, το μεταφέρουν στους ανθρώπους γενικά όλα τα παιδιά του Θεού, που έχουν τα ίδια την εμπειρία της αναγέννησης και ειδικότερα οι απόστολοι του Κυρίου, τους οποίους ο Κύριος αποστέλλει σαν αγγέλους Του, σε ανθρώπους που είτε δεν άκουσαν ποτέ για τον Κύριο, είτε ζουν σε καθεστώτα εχθρικά προς Αυτόν.
Η φωνή του Πατέρα Θεού όταν μιλάει μέσω ενός παιδιού Του, έχει τη δύναμη να αγγίζει την καρδιά του ειλικρινή ανθρώπου και να τον οδηγεί στην μετάνοια και στη πίστη του ονόματος του Κυρίου Ιησού Χριστού. Αυτός που ο Κύριος αποστέλλει έχει σκοπό τη σωτηρία της ψυχής κάθε αμαρτωλού ανθρώπου και η απόδειξη ότι αυτός είναι του Κυρίου, πρώτα είναι ότι αυτός συστήνει μόνο τον Κύριο όταν μιλάει και στη συνέχεια ότι ο Κύριος ενεργεί δια του λόγου Του και δια του Αγίου Πνεύματος και οι ενέργειές Του γίνονται αντιληπτές στον άνθρωπο που ακούει και πιστεύει στο λόγο του Θεού, δια του απεσταλμένου του Θεού. Άλλωστε η πίστη έρχεται δια της ακοής και η ακοή δια του λόγου του Θεού(Ρωμαίους,ι΄:17). Ο άνθρωπος που συστήνει τον Ιησού Χριστό δεν έχει κάποιο προσωπικό κέρδος, αλλά εκτιμάει σωστά τη σωτηρία που του χάρισε ο Κύριος και γι’ αυτό θέλει να πιστέψουν και άλλοι στον Ιησού Χριστό και να σωθούν.
Συνοψίζοντας λέμε ότι ο Κύριος δεν θέλει να εορτάζεται τυπολατρικά αλλά θέλει αυτός που λέει ότι Τον αγαπάει, να ζει σύμφωνα με το λόγο Του και να Τον προσκυνάει ‘εν Πνεύματι και αληθεία’ (Ιωάννης,δ΄:23). Είναι Θεός αληθινός και προσμένει κάθε στιγμή, όποιον Τον επικαλεστεί να του φανερωθεί, γιατί θέλει να έχει μια ζωντανή σχέση με τον κάθε πιστό άνθρωπο. Δεν θέλει να Τον θυμάται ο άνθρωπος μόνο στις γιορτές των Χριστουγέννων και του Πάσχα, αλλά κάθε μέρα να έχει επικοινωνία μαζί Του, μέσω της δια του Αγίου Πνεύματος προσευχής και μελέτης του λόγου Του. Αν συμβαίνει αυτό, τότε η χαρά του ανθρώπου θα είναι ο ίδιος ο Κύριος και η παρουσία Του εντός του, με όλο τον καρπό του Αγίου Πνεύματος (Γαλάτας, ε΄:22,23).
Ας μην λοιπόν εορτάζουμε τα Χριστούγεννα τυπολατρικά, κάνοντας απλά τα θρησκευτικά μας καθήκοντά και τα παραδοσιακά έθιμα, αλλά να εορτάζουμε ουσιαστικά, έχοντας την εμπειρία των προσωπικών Χριστουγέννων μας, που είναι η αναγέννησή μας από τον Πατέρα Θεό. Όσοι έχουμε αυτή την εμπειρία, να μη μένουμε μόνο σ’ αυτή, αλλά να Του ζητάμε νέες εμπειρίες με ενέργειές Του, ώστε να αυξάνεται η πίστη μας και να μορφώνεται ο Χριστός μέσα στον εσωτερικό μας άνθρωπο. Ο Ιησούς Χριστός άφησε τη δόξα του Ουρανού και έγινε άνθρωπος γιατί μας αγαπάει και πέθανε στη θέση μας, για να μας δώσει δωρεάν αιώνια ζωή. Ας ανταποκριθούμε στην πρόσκλησή Του και ας πάμε κοντά Του, απαρνούμενοι τον εαυτό μας και σηκώνοντας τον σταυρό μας, ώστε να βρει ανάπαυση η ψυχή μας (Ματθαίος, ια΄:28-30). Αμήν!
|
|
| 
| 
