«…με την δύναμιν του Θεού φυλαττόμεθα διά της πίστεως, εις σωτηρίαν ετοίμην να αποκαλυφθή εν τω εσχάτω καιρώ• διά το οποίον αγαλλιάσθε, αν και τώρα ολίγον, εάν χρειασθή, λυπηθήτε εν διαφόροις πειρασμοίς, ίνα η δοκιμή της πίστεώς σας πολύ τιμιωτέρα ούσα παρά το χρυσίον το φθειρόμενον, δια πυρός δε δοκιμαζόμενον, ευρεθή εις έπαινον και τιμήν και δόξαν, όταν φανερωθή ο Ιησούς Χριστός» (Α΄ Πέτρου, α΄: 5-7).
Το ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού γνωστοποιεί σε όλους τους αναγεννημένους χριστιανούς ότι ‘…κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι διά της πίστεως• και τούτο δεν είναι από σας, Θεού το δώρον• ουχί εξ έργων, διά να μη καυχηθή τις. Διότι αυτού ποίημα είμεθα, κτισθέντες εν Χριστώ Ιησού προς έργα καλά, τα οποία προητοίμασεν ο Θεός διά να περιπατήσωμεν εν αυτοίς.’(Εφεσίους, β΄:8,9) και ότι ‘χωρίς δε πίστεως αδύνατον είναι να ευαρεστήση τις εις αυτόν• διότι ο προσερχόμενος εις τον Θεόν πρέπει να πιστεύη ότι είναι και γίνεται μισθαποδότης εις τους εκζητούντας αυτόν’ (Εβραίους, ια΄:6).
Αυτή η πίστη όμως για να αποδειχθεί ότι είναι γνήσια και για να βρεθεί σε έπαινο, τιμή και δόξα όταν φανερωθεί ο Ιησούς Χριστός, είναι κατά κανόνα απαραίτητο να δοκιμάζεται σε διάφορες καταστάσεις που συναντάμε στην πνευματική μας πορεία και ίσως όταν τις περνάμε να απορούμε γιατί επιτρέπει ο Θεός να συμβούν στη ζωή μας. Στη συνέχεια θα αναφέρουμε ανθρώπους του Θεού που αντιμετώπισαν νικηφόρα, με πίστη και υπομονή, πολύ μεγάλες δοκιμασίες.
Ένα παράδειγμα μεγάλης δοκιμασίας, βλέπουμε στην περίπτωση του Ιώβ. Επειδή ο Σατανάς ισχυριζόταν ότι ο Ιώβ σέβεται τον Θεό εξαιτίας των δώρων και της προστασίας που του παρέχει, ο Κύριος του έδωσε την άδεια να τον πειράξει. Έτσι με ενέργειες του πονηρού, αρχικά έχασε την περιουσία του και πέθαναν τα δέκα παιδιά του και στη συνέχεια αρρώστησε με έλκος κακό. Παρόλα αυτά ο Ιώβ δεν αποστάτησε από τον Κύριο αλλά κράτησε την πίστη και την ελπίδα του σ’ Αυτόν, κάνοντας υπομονή μέχρι ο Θεός να δώσει λύση. Ο Κύριος επενέβη όταν ο Ιώβ προσευχήθηκε για τους φίλους του που τον κατηγορούσαν ότι όλα αυτά τα έπαθε εξαιτίας των αμαρτιών του, έκανε αποκατάσταση στην υγεία του, αύξησε διπλάσια την περιουσία του και του έδωσε πάλι δέκα παιδιά (Ιώβ,α΄:6-22, β΄:1-9, μβ΄:10-17).
Άλλη μεγάλη δοκιμασία, βλέπουμε στην περίπτωση των τριών παίδων, οι οποίοι απειλήθηκαν από τον βασιλιά Ναβουχοδονόσορ ότι αν δεν προσκυνούσαν την εικόνα του, θα καιγόταν ζωντανοί στην κάμινο. Αυτοί του απάντησαν ότι ο Θεός τον οποίον πιστεύουν είναι δυνατός να τους ελευθερώσει, αλλά και αν ακόμα δεν τους ελευθερώσει δεν θα προσκυνούσαν την εικόνα την χρυσή. Τότε ο βασιλιάς πρόσταξε και έριξαν τους τρεις παίδες στη φωτιά. Ο Ναβουχοδονόσορ με έκπληξη, παρατήρησε ότι μαζί με τους τρεις παίδες, μέσα στο καμίνι βρισκόταν ένας τέταρτος, ο οποίος έμοιαζε με υιό Θεού. Τότε είπε στους τρεις παίδες να εξέλθουν και όλοι είδαν ότι ούτε τρίχα τους δεν κάηκε. Στη συνέχεια ο Ναβουχοδονόσορ δόξασε τον αληθινό Θεό, διέταξε όλους τους υπηκόους του να μη λεν τίποτε κακό εναντίον Του και προβίβασε τους τρεις παίδες σε ανώτερη θέση (Δανιήλ,γ΄:16-30).
Βλέπουμε ότι δοκιμάστηκε η πίστη των τριών παίδων, αλλά με την απόφαση θανάτου που πήραν, κράτησαν την πίστη τους στον αληθινό Θεό και Αυτός ενήργησε φανερώνοντας τον εαυτό Του μαζί τους μέσα στην κάμινο και προστατεύοντας τους από τη φωτιά. Έτσι και σήμερα ο Κύριος θα φανερώσει τον εαυτό του και θα ενεργήσει στον καθένα από εμάς που δοκιμάζεται αλλά κρατάει την πίστη του σ’ Αυτόν. Ακόμα και αν φαίνεται ότι ο Κύριος δεν ενεργεί, αν η δυσκολία της δοκιμασίας μας αυξάνεται, αν είμαστε ανήμποροι να κάνουμε κάτι, ακόμα και αν απειλείται η ζωή μας, να συνεχίζουμε να πιστεύουμε στην υπόσχεση του Κυρίου που μας λέει: ‘Πειρασμός δεν σας κατέλαβεν ειμή ανθρώπινος• πιστός όμως είναι ο Θεός, όστις δεν θέλει σας αφήσει να πειρασθήτε υπέρ την δύναμίν σας, αλλά μετά του πειρασμού θέλει κάμει και την έκβασιν, ώστε να δύνασθε να υποφέρητε (Α΄ Κορινθίους,ια΄;13).
Άλλο παράδειγμα μεγάλης δοκιμασίας είναι αυτό του Αβραάμ, όταν ο ίδιος ο Θεός τον δοκίμασε ζητώντας του να θυσιάσει τον γιό του Ισαάκ. Διαβάζουμε σχετικά: ‘Διά πίστεως ο Αβραάμ, ότε εδοκιμάζετο, προσέφερε τον Ισαάκ, και τον μονογενή αυτού προσέφερεν εκείνος όστις ανεδέχθη τας επαγγελίας, προς τον οποίον ελαλήθη ότι εν Ισαάκ θέλει κληθή εις σε σπέρμα, συλλογισθείς ότι ο Θεός δύναται και εκ νεκρών να ανεγείρη• εξ ων και έλαβεν αυτόν οπίσω παραβολικώς’(Εβραίους, ια΄:17-19). Γι’ αυτό τον λόγο ο Αβραάμ χαρακτηρίζεται μεταξύ των πιστών σαν πατέρας της πίστεως.
Επίσης παράδειγμα πιστού που δοκιμάστηκε πολύ η πίστη του, είναι αυτό του αποστόλου Παύλου, ο οποίος αναφέρει σχετικά: ‘Υπό των Ιουδαίων πεντάκις έλαβον πληγάς τεσσαράκοντα παρά μίαν, τρίς ερραβδίσθην, άπαξ ελιθοβολήθην, τρίς εναυάγησα, εν ημερονύκτιον εν τω βυθώ έκαμον. εις οδοιπορίας πολλάκις, εις κινδύνους ποταμών, κινδύνους ληστών, κινδύνους εκ του γένους, κινδύνους εξ εθνών, κινδύνους εν πόλει, κινδύνους εν ερημία, κινδύνους εν θαλάσση, κινδύνους εν ψευδαδέλφοις. εν κόπω και μόχθω, εν αγρυπνίαις πολλάκις, εν πείνη και δίψη, εν νηστείαις πολλάκις, εν ψύχει και γυμνότητι•’ (Β΄ Κορινθίους, ια΄:24-27). Όλα αυτά ο Παύλος τα αντιμετώπισε με την βοήθεια του Κυρίου, χωρίς να χάσει τη πίστη του, γι’ αυτό όταν ήρθε η ώρα της αναχώρησής του, είπε: ‘Τον αγώνα τον καλόν ηγωνίσθην, τον δρόμον ετελείωσα, την πίστιν διετήρησα• του λοιπού μένει εις εμέ ο της δικαιοσύνης στέφανος, τον οποίον ο Κύριος θέλει μοι αποδώσει εν εκείνη τη ημέρα, ο δίκαιος κριτής, και ου μόνον εις εμέ, αλλά και εις πάντας όσοι επιποθούσι την επιφάνειαν αυτού’ (Β΄ Τιμόθεον,δ΄:7,8).
Γενικά αυτό που λέμε είναι ότι ο Θεός σαν καλός Πατέρας, έχει σκοπό να εκπαιδεύσει τα παιδιά Του, ώστε να ζουν σύμφωνα με το θέλημά Του, που είναι ο αγιασμός τους. Στα πλαίσια αυτής της παιδείας, επιτρέπει να συμβαίνουν στη ζωή των παιδιών Του, δύσκολες καταστάσεις. Βέβαια, όπως προαναφέραμε, δεν θα αφήσει τον εαυτό Του αμαρτύρητο στα παιδιά Του, όταν δοκιμάζεται η πίστη τους. Δεν τα εγκαταλείπει, αλλά έχει τη δική Του ώρα που θα απαντήσει και θα δώσει την ευλογία Του με ιδιαίτερο τρόπο. Αυτό που σχεδιάζει ο Θεός δεν χωράει στη δική μας λογική, ‘διότι ο άνθρωπος βλέπει το φαινόμενον, ο δε Κύριος βλέπει την καρδίαν’ (Α΄Σαμουήλ, ις΄:7). Ο Θεός θέλει να πάρουμε τα μάτια μας από τα φαινόμενα και να τα στρέψουμε σ’ Εκείνον, γιατί αυτό που έχει να μας δώσει είναι πολύ καλύτερο από αυτό που νομίζουμε εμείς. Συνεπώς αυτά που επιτρέπει ο Κύριος μπορεί αρχικά να μας λυπούν, αλλά είναι βάσει ενός σχεδίου, που θα τελικά θα μας αποδώσει ‘ καρπόν ειρηνικόν δικαιοσύνης’ (Εβραίους, ιβ΄:11). Γι’ αυτό να μη θεωρήσουμε τους εαυτούς μας εγκαταλελειμμένους από τον Θεό, αλλά να πιστεύουμε ότι ναι μεν ότι ο Κύριος μπορεί κάποιες φορές να αργεί να δώσει λύση στο πρόβλημά μας, αλλά ξέρει πότε και πώς θα ενεργήσει, μετατρέποντας το πρόβλημα σε ευλογία. Άλλα και αν δεν ενεργήσει όπως θα περιμέναμε και επιτρέψει να θανατωθούν κάποια από τα παιδιά Του, όπως κατά τη διάρκεια των διωγμών που συνέβησαν και συμβαίνουν ανά τους αιώνες, να ξέρουμε ότι αυτά τα αδέλφια μας δόξασαν τον Θεό με το θάνατό τους και αποτελούν για μας, παραδείγματα προς μίμηση και μια επιπλέον απόδειξη της ανάστασης του Κυρίου (Ιωάννης, κα΄:18.19). Αυτό το λέμε διότι αν οι απόστολοι του Κυρίου, που οι περισσότεροι πέθαναν με μαρτυρικό θάνατο, καθ' υπόθεση έλεγαν ψέματα ότι είδαν τον Κύριο αναστημένο, ποτέ δεν θα πέθαιναν για μη να αρνηθούν κάποιον που θα ήξεραν ότι είναι νεκρός.
Ολοκληρώνοντας λέμε ότι η πίστη μας πολλές φορές δοκιμάζεται και μπορεί να ολιγοπιστούμε ή και να απιστούμε, αλλά να μη απογοητευόμαστε και να ζητάμε από τον Κύριο να μας βοηθήσει στην απιστία μας. Να ξέρουμε ότι ο Κύριος δέεται στον Πατέρα Θεό να μη εκλείψει η πίστη μας, ότι είναι δίκαιος μισθαποδότης και θα δικαιώσει αυτούς που μένουν κοντά Του παρά τις δοκιμασίες που αντιμετωπίζουν. Αμήν!
|
«Πάντοτε χαίρετε, αδιαλείπτως προσεύχεσθε, κατά πάντα ευχαριστείτε• διότι τούτο είναι το θέλημα του Θεού προς εσάς εν Χριστώ Ιησού» (Α΄ Θεσσαλονικείς,ε΄:16-18).
Σαν προσευχή μπορούμε να ορίσουμε την ενέργεια κάθε πιστού ανθρώπου, με την οποία απευθύνεται μέσω της ομιλίας του ή της σκέψης του, προς τον Θεό που πιστεύει, για να εκφράσει τη λατρεία του, την ευχαριστία του και τα αιτήματά του. Σ’ αυτό το άρθρο θα ασχοληθούμε με την προσευχή, με βάση το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού, όσο αφορά τόσο τη χρονική διάρκεια και συχνότητά της, όσο και τη ποιότητά της.
Αδιάλειπτη προσευχή είναι η συνεχής προσευχή, δηλαδή η προσευχή που αποδεικνύει την αδιάκοπη επικοινωνία του παιδιού του Θεού με τον Ουράνιο Πατέρα του. Γραφικό παράδειγμα ανθρώπου με αδιάλειπτη προσευχή είναι αυτό του αποστόλου Παύλου, ο οποίος σύμφωνα με όσα ο ίδιος αναφέρει στις επιστολές του, προσευχόταν αδιάλειπτα είτε γενικά για τις εκκλησίες που υπηρετούσε (Ρωμαίους, α΄:9) είτε ατομικά για τους συνεργάτες του στο έργο του Κυρίου, όπως για τον Τιμόθεο (Β΄ Τιμόθεον,α΄:3).
Η αδιάλειπτη προσευχή δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί, διότι προϋποθέτει εκ μέρους του πιστού την σωστή ιεράρχηση των προτεραιοτήτων και αναγκών του. Γι’ αυτό μπορεί να επιτευχθεί σταδιακά, όσο ο άνθρωπος του Θεού αυξάνεται τρεφόμενος καθημερινά, αρχικά με τα βασικά απλά στοιχεία του λόγου του Θεού που αποτελούν το πνευματικό γάλα και στη συνέχεια και με τα πιο σύνθετα, που αποτελούν τη στερεά πνευματική τροφή. Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα να γυμνάζονται τα πνευματικά του αισθητήρια, να διακρίνει το καλό από το κακό και να το επιλέγει(Εβραίους, ε΄:12-14).Τότε μπορεί με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, να βάζει τον εαυτό του σε ένα πρόγραμμα προσευχής. Έχοντας σαν πρότυπο τον Κύριο Ιησού Χριστό, αναφέρουμε εδάφια σχετικά με το πρόγραμμα και τον τρόπο προσευχής Του:
«Και αφού απέλυσε τους όχλους, ανέβη εις το όρος κατ' ιδίαν διά να προσευχηθή» (Ματθαίος,ιδ΄:23)
«Και το πρωΐ ενώ ήτο όρθρος βαθύς, σηκωθείς εξήλθε• και υπήγεν εις έρημον τόπον και εκεί προσηύχετο» (Μάρκος, α΄:35).
«Εν εκείναις δε ταις ημέραις εξήλθεν εις το όρος να προσευχηθή, και διενυκτέρευεν εν τη προσευχή του Θεού» (Λουκάς,ς΄:12).
«Όστις εν ταις ημέραις της σαρκός αυτού, αφού μετά κραυγής δυνατής και δακρύων προσέφερε δεήσεις και ικεσίας προς τον δυνάμενον να σώζη αυτόν εκ του θανάτου, και εισηκούσθη διά την ευλάβειαν αυτού» (Εβραίους,ε΄:7).
Η αδιάλειπτη προσευχή έχει αποτελέσματα. Ένα γραφικό παράδειγμα θαυμαστού αποτελέσματος, βλέπουμε στις Πράξεις των Αποστόλων, όταν η εκκλησία προσευχόταν ακατάπαυστα στον Θεό για την απελευθέρωση του αποστόλου Πέτρου, τον οποίο ο Ηρώδης είχε φυλακίσει με σκοπό να τον θανατώσει. Τη νύχτα πριν τη μέρα που ο Ηρώδης θα παρουσίαζε τον Πέτρο στο λαό, ο Κύριος έστειλε άγγελο στο δεσμωτήριο και ελευθέρωσε τον Πέτρο (Πράξεις,ιβ΄:5-17).
Συνεπώς η προσευχή της εκκλησίας δεν πήγε στο κενό αλλά έπιασε τόπο, γιατί η εκκλησία του Ιησού Χριστού είναι προικισμένη με το πνευματικό όπλο της δια του Αγίου Πνεύματος αδιάλειπτης προσευχής και με αυτό αντιμετωπίζει τις δύσκολες καταστάσεις. Μπορεί ο Ηρώδης να είχε δεμένο τον Πέτρο με αλυσίδες και με τέσσερεις τετράδες στρατιωτών να τον φρουρούν, αλλά η δύναμη της εκκλησίας είναι ο ίδιος ο Θεός, ο οποίος είναι πάνω από όλους και όλα. Μπορεί το προσωπικό πρόβλημα του καθενός να φαίνεται παραπάνω από τις δυνάμεις του, αλλά επειδή είμαστε μέλη της εκκλησίας του Κυρίου, όταν πονά ένα μέλος πονάνε όλα τα μέλη και εδώ είναι που πρέπει να κινούνται τα σπλάγχνα όλων υπέρ του ενός ασθενούς μέλους.
Ο απόστολος Πέτρος δεν μπορούσε να ελευθερώσει τον εαυτό του, αλλά εκεί στη φυλακή δεν φοβήθηκε για τη ζωή του, γιατί την είχε εμπιστευμένη στον Θεό. Όταν δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε μόνοι μας ένα πρόβλημα, να έχουμε εμπιστευμένους τους εαυτούς μας στον Θεό και Εκείνος θα φροντίσει για εμάς, γιατί είμαστε παιδιά Του. Ο Κύριος μας έχει χαρίσει αδέλφια που θα μας βοηθήσουν στο πρόβλημά μας, γιατί θα εφαρμόζουν το γραμμένο: ‘Αλλήλων τα βάρη βαστάζετε και ούτως εκπληρώσατε τον νόμον του Χριστού’ (Γαλάτας, ς΄:2).
Ο Δανιήλ ήταν ένα δούλος του Θεού και επί των ημερών του βασιλιά Δαρείου ήταν πρόεδρος σε σατράπες. Επειδή οι άλλοι πρόεδροι και οι σατράπες τον μισούσαν, ήθελαν να βρουν κάποια παράβαση καθήκοντος στον Δανιήλ, για να τον κατηγορήσουν, αλλά δεν έβρισκαν. Έτσι επειδή ήξεραν ότι ήταν Εβραίος και λάτρευε τον αληθινό Θεό, επιδίωξαν να γίνει βασιλικό ψήφισμα ότι όποιος κάνει αίτηση σε θεό ή άνθρωπο, εκτός από τον βασιλιά για τριάντα ημέρες, να ρίχνεται στο λάκκο των λεόντων. Ο βασιλιάς Δαρείος πείστηκε και υπέγραψε τη συγκεκριμένη απαγόρευση. Ο Δανιήλ παρ’ όλο που έμαθε την απαγόρευση, συνέχισε να προσεύχεται και να δοξάζει τον Θεό, σύμφωνα με το πρόγραμμα που είχε, τρεις φορές την ημέρα. Αυτοί οι άνθρωποι τον βρήκαν να προσεύχεται και τον κατηγόρησαν στον βασιλιά Δαρείο. Ο βασιλιάς αν και προσπάθησε να ελευθερώσει τον Δανιήλ, τελικά αναγκάστηκε να ενδώσει και πρόσταξε να ριχτεί ο Δανιήλ στο λάκκο των λεόντων. Όμως ο Θεός έστειλε άγγελο που έφραξε τα στόματα των λεόντων και δεν έβλαψαν τον Δανιήλ. Όταν είδε αυτό το θαύμα ο Δαρείος έγραψε προς κάθε έθνος και λαό της επικράτειάς του, να φοβούνται τον Θεό του Δανιήλ διότι είναι ελευθερωτής, σωτήρας και κάνει θαυμάσια (Δανιήλ,ς΄:1-28).
Σήμερα, στην οικονομία της χάρης που ζούμε, καλούμαστε όλοι οι αναγεννημένοι χριστιανοί, όπως τα πρώτα αδέλφια μας, να προσευχόμαστε αδιάλειπτα και ένθερμα στον Ουράνιο Πατέρα μας. Να γνωρίζουμε ότι η επιλογή μας να λατρεύουμε αδιάλειπτα τον αληθινό Θεό, προκαλεί την αντίδραση του εχθρού της ψυχής διαβόλου, ο οποίος προσπαθεί μέσω των οργάνων του, να σταματήσει ή να υποβαθμίσει αυτή τη λατρεία. Να έχουμε επίσης υπόψη ότι απαραίτητος βοηθός στο να διατηρούμε αλλά και να αναβαθμίζουμε την επικοινωνία με τον Ουράνιο Πατέρα μας, είναι ο άλλος Παράκλητος, το Άγιο Πνεύμα, το οποίο απέστειλε ο Κύριος Ιησούς Χριστός, την ημέρα της Πεντηκοστής. Αυτό διότι ‘το Πνεύμα συμβοηθεί εις τας ασθενείας ημών• επειδή το τι να προσευχηθώμεν ως πρέπει δεν εξεύρομεν, αλλ' αυτό το Πνεύμα ικετεύει υπέρ ημών διά στεναγμών αλαλήτων•’(Ρωμαίους, η΄:26).
Συνεπώς δεν οικοδομεί απλά να προσευχόμαστε πολλή ώρα και λέγοντας πολλά λόγια, αλλά να προσευχόμαστε και να δεόμαστε ένθερμα καθημερινά, με τη βοήθεια και τη πλήρωση του Αγίου Πνεύματος (Εφεσίους, ς:18). Τότε μόνο στη ζωή μας θα υπάρχει ο καρπός του Αγίου Πνεύματος (Γαλάτας, ε΄:22,23), που αποτελεί το χαρακτηριστικό γνώρισμα του αληθινού χριστιανού.
Ολοκληρώνοντας λέμε ότι ο Θεός τον οποίο πιστεύουμε και ακολουθούμε, μπορεί να λύσει κάθε πρόβλημα και να κάνει δυνατά, τα αδύνατα σε μας. Ας μη πάρουμε τα μάτια μας από τον Πατέρα μας τον Ουράνιο εξαιτίας των προβλημάτων μας, αλλά να συνεχίζουμε αδιάλειπτα να προσευχόμαστε σ’ Αυτόν και να έχουμε υπόψη ότι ‘εάν δεν αποκάμνωμεν, θέλομεν θερίσει εν τω δέοντι καιρώ’ (Γαλάτας,ς΄:9). Αμήν!
|
|
| 
| 
