«Σεις όμως, αγαπητοί, εποικοδομούντες εαυτούς επί την αγιωτάτην πίστιν σας, προσευχόμενοι εν Πνεύματι Αγίω, φυλάξατε εαυτούς εις την αγάπην του Θεού, προσμένοντες το έλεος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού εις ζωήν αιώνιον.» (Ιούδα, α΄: 20,21)
Ο άνθρωπος εφ’ όσον είναι πλασμένος ‘κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση Θεού’, νοιώθει την ανάγκη να έχει επικοινωνία με τον δημιουργό του. Οι πρωτόπλαστοι, Αδάμ και Εύα, πριν την πτώση τους, είχαν καθημερινή επικοινωνία με το Θεό. Με την παρακοή τους στο θέλημα του Θεού μπήκε η αμαρτία και ο θάνατος στη ζωή τους και αυτή η άμεση επικοινωνία με τον Δημιουργό τους διακόπηκε.
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός ήρθε για να αποκαταστήσει τη χαμένη αυτή επικοινωνία, πληρώνοντας για τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων πάνω στο Σταυρό του Γολγοθά. Εφόσον ο άνθρωπος πιστέψει στον Ιησού Χριστό και βαπτιστεί στο νερό, σώζεται και γίνεται παιδί του Θεού (Μάρκος,ις΄:16). Ο Κύριος Ιησούς με τη θυσία Του, έδωσε τη δυνατότητα,σε όλους μας που πιστεύουμε σ'Αυτόν, τον δικό Του Ουράνιο Πατέρα Θεό, να Τον κάνει και δικό μας .
Για τον χριστιανό, η εν Πνεύματι Αγίω και όχι τυπική προσευχή, είναι απαραίτητη για τη νικηφόρα έκβαση του επίγειου αγώνα του. Η προτροπή του Κυρίου Ιησού είναι, 'Αιτείτε, και θέλει σας δοθή∙ ζητείτε, και θέλετε ευρεί∙ κρούετε και θέλει σας ανοιχθή∙ διότι πας ο αιτών λαμβάνει, και ο ζητών ευρίσκει, και εις τον κρούοντα θέλει ανοιχθή'. Βέβαια ο ίδιος ο Κύριος θέτει πρώτα ιεραρχία στα αιτήματά μας λέγοντας, ‘Αλλά ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή’(Ματθαίος, ς΄33, ζ΄:7-8).
Επίσης, ‘Έλεγε δε και παραβολήν προς αυτούς περί του ότι πρέπει πάντοτε να προσεύχωνται και να μη αποκάμνωσι, … , ο δε Θεός δεν θέλει κάμει την εκδίκησιν των εκλεκτών αυτού, των βοώντων προς αυτόν ημέραν και νύκτα, αν και μακροθυμή δι’ αυτούς; σας λέγω, ότι θέλει κάμει την εκδίκησιν αυτών ταχέως. Πλην ο Υιός του ανθρώπου όταν έλθη, άρα γε θέλει ευρεί την πίστιν επί της γης;' (Λουκάς,ιη΄:1,7-8).
Οπότε ο Κύριος θέλει πάντοτε να προσευχόμαστε και να μην αποκάμουμε, αλλά να περιμένουμε με πίστη ότι θα απαντήσει τον κατάλληλο καιρό. Ο Πατέρας Θεός, έχει βάλει σαν κριτήριο της ευαρέσκειάς Του, την πίστη μας σε Αυτόν: 'Χωρίς δε πίστεως αδύνατον να ευαρεστήση τις εις αυτόν∙ διότι ο προσερχόμενος εις τον Θεόν, πρέπει να πιστεύση, ότι είναι, και γίνεται μισθαποδότης εις τους εκζητούντας αυτόν' (Εβραίους, ια΄: 6 ).
Ένα ωραίο γραφικό παράδειγμα πίστης και ταπείνωσης είναι η γυναίκα η Χαναναία η οποία βρήκε τον Κύριο Ιησού και τον παρακαλούσε να βγάλει το δαιμόνιο από την κόρη της, αλλά εκείνος αρχικά δεν της αποκρίθηκε. Έπειτα οι μαθητές είπαν στον Κύριο να την διώξει και εκείνος της είπε ότι στάλθηκε στα απολωλότα πρόβατα του οίκου Ισραήλ. Η γυναίκα τον προσκύνησε, και Του είπε να την βοηθήσει, αλλά εκείνος της είπε, ‘δεν είναι καλό να πάρει κάποιος το ψωμί των παιδιών και να το ρίξει στα σκυλάκια’. Εκείνη του απάντησε, ‘ναι Κύριε αλλά και τα σκυλιά τρώνε από τα πεσμένα ψίχουλα του τραπεζιού των κυρίων τους’. Τότε ο Κύριος της απάντησε, ‘ω γυναίκα, μεγάλη η πίστη σου, ας γίνει σε σένα αυτό που θέλεις’, και γιατρεύτηκε η κόρη της εκείνη την ώρα (Ματθαίος,ιε΄:22-28). Βλέπουμε ότι η γυναίκα της οποίας η κόρη είχε δαιμόνιο, ήλθε από τα μακρινά μέρη της, να ζητήσει με πίστη από τον Χριστό να της θεραπεύσει την κόρη. Αρχικά έλαβε αρνητική και στη συνέχεια προσβλητική ‘κατ’ ανθρώπους’ απάντηση μιας και ο Κύριος την παρομοίωσε με τα ‘σκυλάκια’. Εκείνη όμως με πίστη και ταπείνωση απαίτησε με παρρησία το ‘ψίχουλο’ που σαν ‘σκυλάκι’ δικαιούταν και τελικά έλαβε την απάντηση που ήθελε. Αυτό που συμπεραίνουμε είναι ότι ο Κύριος στην εκζήτηση ενός αιτήματος με πίστη δεν μπορεί να πει όχι, παρότι αρχικά δεν απαντάει, όμως ακούει και τελικά κάνει έκβαση.
Επί πλέον πρέπει να γνωρίζουμε ότι ο Πατέρας Θεός θα απαντήσει θετικά σε αιτήματα που είναι σύμφωνα με το θέλημά Του: 'Και αύτη είναι η παρρησία την οποίαν έχομεν προς αυτόν, ότι, εάν ζητώμεν τι κατά το θέλημα αυτού, ακούει ημάς. Και εάν εξεύρωμεν ότι ακούει ημάς, ό,τι αν ζητήσωμεν, εξεύρομεν ότι λαμβάνομεν τα ζητήματα τα οποία εζητήσαμεν παρ’αυτού' (Α΄Ιωάννου,ε΄:14-15).
Γι’ αυτό όταν προσευχήθηκε επανειλημμένα ο απόστολος Παύλος για θεραπεία, ναι μεν ο Κύριος του απάντησε, αλλά του απάντησε αρνητικά: «Και δια να μη υπεραίρωμαι δια την υπερβολήν των αποκαλύψεων, μοι εδόθη σκόλοψ εις την σάρκα, άγγελος Σατάν, δια να με ραπίζη, δια να μη υπεραίρωμαι. Περί τούτου τρις παρεκάλεσα τον Κύριον, δια να απομακρυνθή απ’ εμού∙ και μοι είπεν, Αρκεί εις σε η χάρις μου∙ διότι η δύναμίς μου εν αδυναμία δεικνύεται τελεία. Με άκραν λοιπόν ευχαρίστησιν θέλω καυχηθή μάλλον εις τας αδυναμίας μου, δια να κατοικήση εν εμοί η δύναμις του Χριστού» (Β΄ Κορινθίους, ιβ΄:7-9). Εδώ, ο Κύριος δεν απαντάει σε αίτημα θεραπείας διότι ο ίδιος ο απόστολος Παύλος εξηγεί ότι ο λόγος είναι αφ’ ενός για να μην υπερηφανεύεται ο ίδιος από τις αποκαλύψεις που του δείχνει ο Κύριος και αφ’ ετέρου διότι ο Κύριος θέλει να φανερώσει την δύναμή Του στην αδυναμία τη δική του. Η υπερηφάνεια, όπως ο ίδιος ο Παύλος αναφέρει δια Πνεύματος Αγίου στην πρώτη επιστολή του στον Τιμόθεο, είναι η καταδίκη του διαβόλου (Α΄ Τιμόθεον, γ΄:6).
Σίγουρα η πίστη και η αγάπη του πιστού στον Κύριο δοκιμάζεται όταν Αυτός καθυστερεί να απαντήσει ή απαντά αρνητικά σε κάποιο αιτήμά του, γι’ αυτό ας προσέξουμε να μη απογοητευόμαστε αλλά να συνεχίσουμε να προσευχόμαστε στον Θεό για τα αιτήματά μας, έχοντας υπόψη το γεγραμμένο: «Μη αποβάλητε λοιπόν την παρρησίαν σας, ήτις έχει μισθαποδοσίαν μεγάλην. Διότι έχετε χρείαν υπομονής, δια να κάμητε το θέλημα του Θεού, και να λάβητε την επαγγελίαν» (Εβραίους, ι΄:35-36).
Στην αναγεννημένη εκκλησία του Κυρίου, οι πιστοί για να προσεύχονται εν Πνεύματι Αγίω, ζητάνε την βάπτιση ή πλήρωση με Άγιο Πνεύμα και αυτό διότι ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς είπε πως μετά από Αυτόν θα έρθει ο Παράκλητος, το Πνεύμα της αληθείας (Ιωάννης,ιε΄:26-27,ις΄:7-14) για να «ενδύονται» οι μαθητές δύναμη εξ’ ύψους (Λουκάς,κδ΄:49). Ο άνθρωπος που βαπτίζεται στο Άγιο Πνεύμα, εκτός από τη πνευματική δύναμη που λαμβάνει, λαλεί όπως το Πνεύμα του δίνει, νέες ή ξένες γλώσσες (Μάρκος, ις΄:17, Πράξεις, β΄:1-4), για την προσωπική του πνευματική εν Χριστώ οικοδομή και σαν σημείο προς τους απίστους, βέβαια σύμφωνα με την τάξη που ο λόγος του Κυρίου θέτει (Α΄ Κορινθίους,ιδ΄:1-40).
Το Άγιο Πνεύμα είναι πλούσιο σε χαρίσματα μέσα στην αναγεννημένη εκκλησία για να οικοδομεί πνευματικά τους πιστούς. Αυτά τα χαρίσματα είναι: 'λόγος σοφίας, λόγος γνώσεως, πίστη, χαρίσματα ιαμάτων, ενέργειες θαυμάτων, προφητεία, διακρίσεις πνευμάτων, είδη γλωσσών, ερμηνεία γλωσσών' (Α΄ Κορινθίους, ιβ΄:7-11).
Έτσι είναι ευάρεστο στο Θεό, για να λειτουργήσει σωστά η αναγεννημένη εκκλησία Του, σαν σώμα Χριστού και ‘στύλος και εδραίωμα της αληθείας’, όλα τα μέλη της να προσεύχονται εν Πνεύματι Αγίω έτσι ώστε να φανερώνονται στη ζωή και στο περπάτημά τους πρώτα ο καρπός (Γαλάτας, ε΄:22-26)αλλά και τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Αμήν!
«Εν αρχή ήτο ο Λόγος, και ο Λόγος ήτο παρά τω Θεώ, και Θεός ήτο ο Λόγος. … Και ο Λόγος έγεινε σάρξ, και κατώκησε μεταξύ ημών, (και είδομεν την δόξαν αυτού, δόξαν ως μονογενούς παρά του Πατρός,) πλήρης χάριτος και αληθείας» (Ιωάνης, α΄:1,14)
Στις 25 Δεκεμβρίου κάθε έτους, εορτάζονται στην Ελλάδα και σε όλο τον χριστιανικό κόσμο τα Χριστούγεννα, δηλαδή η γέννηση του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού, του Υιού του Θεού, ο οποίος γεννήθηκε σε μια φάτνη και ήρθε στον κόσμο απλά και ταπεινά για να σώσει τον άνθρωπο και να του χαρίσει ζωή αιώνια. Από τις αρχές ακόμα του Δεκέμβρη, στους δρόμους, στις πλατείες, στα καταστήματα και στα σπίτια βλέπουμε πολλά φώτα, χριστουγεννιάτικα δέντρα, αναπαραστάσεις της γέννησης του Χριστού μέσα στη φάτνη ενός στάβλου με ζώα και ακούμε τους γνωστούς χριστουγεννιάτικους ύμνους. Οι ευχές ‘καλά Χριστούγεννα’ και ‘καλές γιορτές’ είναι χαρακτηριστικές στις διαπροσωπικές σχέσεις των ανθρώπων όπως και η ανταλλαγή επισκέψεων και δώρων μεταξύ γνωστών, συγγενών και φίλων. Επίσης αυτές τις μέρες πολλοί θυμούνται συνανθρώπους μας που πάσχουν ή βρίσκονται σε ανάγκη, επισκεπτόμενοι αυτούς και παρέχοντας κάποια βοήθεια. Ανήμερα τη μέρα των Χριστουγέννων τα μικρά παιδιά αλλά και μεγαλύτεροι, λένε τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα αποκομίζοντας κάποιο χρηματικό κέρδος, ενώ το βράδυ πολλοί συνηθίζουν να εορτάζουν χορεύοντας σε κέντρα διασκεδάσεως.
Έτσι τα Χριστούγεννα, για πολλούς συνανθρώπους μας είναι μια γιορτή που χαρακτηρίζεται από καλλιτεχνικές και κοινωνικές εκδηλώσεις και που τους δίνει την ευκαιρία να ξεκουραστούν και να διασκεδάσουν. Είναι όμως όλα αυτά ευάρεστα ενώπιον του Θεού;
Ας δούμε μέσα από το λόγο του Θεού την σημασία της γέννησης του Κυρίου Ιησού. Θεμελιώδες δόγμα της χριστιανικής πίστης είναι ότι ο Ιησούς Χριστός δεν είναι ο ‘μικρός Χριστούλης’ που όταν μεγάλωσε έκανε θαύματα, αλλά ο Λόγος-Θεός, που έγινε άνθρωπος. Διαβάζουμε σχετικά :
«Εν αρχή ήτο ο Λόγος, και ο Λόγος ήτο παρά τω Θεώ, και Θεός ήτο ο Λόγος. Ούτος ήτο εν αρχή παρά τω Θεώ. Πάντα δι’ αυτού έγειναν∙ και χωρίς αυτού δεν έγεινεν ουδέ εν τω οποίον έγεινεν…... Και ο Λόγος έγεινε σαρξ και κατώκησε μεταξύ ημών, και είδομεν την δόξαν αυτού, δόξαν ως μονογενούς παρά του Πατρός, πλήρης χάριτος και αληθείας» (Ιωάννης, α΄:1-3,14).
«όστις είναι εικών του Θεού του αοράτου, πρωτότοκος πάσης κτίσεως∙ επειδή δι’ αυτού εκτίσθησαν τα πάντα, τα εν τοις ουρανοίς και τα επί της γης, τα ορατά και τα αόρατα, είτε θρόνοι, είτε κυριότητες, είτε αρχαί, είτε εξουσίαι, τα πάντα δι’ αυτού και δι’ αυτόν εκτίσθησαν∙ και αυτός είναι προ πάντων, και τα πάντα συντηρούνται δι’ αυτού» (Κολοσσαείς,α΄:15-17).
«Είπε προς αυτούς ο Ιησούς, Αληθώς, αληθώς σας λέγω, Πριν γείνη ο Αβραάμ εγώ είμαι. Εσήκωσαν λοιπόν λίθους διά να ρίψωσι κατ’ αυτού∙ πλην ο Ιησούς εκρύβη, και εξήλθεν εκ του ιερού, περάσας διά μέσου αυτών∙ και ούτως ανεχώρησε» (Ιωάννης,η΄:56-59).
«Και αναντιρρήτως το μυστήριον της ευσεβείας είναι μέγα• ο Θεός εφανερώθη εν σαρκί, εδικαιώθη εν πνεύματι, εφάνη εις αγγέλους, εκηρύχθη εις τα έθνη, επιστεύθη εις τον κόσμον, ανελήφθη εν δόξη» (Α΄ Τιμόθεον, γ΄:13)
Αλήθεια είναι δύσκολο κάποιος να πιστέψει ότι ο Κύριος Ιησούς υπήρχε πριν γεννηθεί, επειδή αυτό δεν είναι συμβατό με την ανθρώπινη λογική. Γι’ αυτό αντί η γέννηση του Θεανθρώπου να είναι μια τυπική παραδοσιακή γιορτή μιας μέρας το χρόνο, καλό θα είναι να αποτελεί σε κάθε άνθρωπο ένα ουσιαστικό ερέθισμα στο να ερευνήσει το ευαγγέλιο και να αναρωτηθεί ποιός πιστεύει ότι είναι ο Ιησούς Χριστός.
Σύμφωνα με το ευαγγέλιο, η γέννηση του Χριστού έγινε δια του Αγίου Πνεύματος. Η παρθένος Μαρία, όταν ήταν αρραβωνιασμένη με τον Ιωσήφ, ευαγγελίστηκε από τον άγγελο Γαβριήλ ότι βρήκε χάρη ενώπιον του Θεού και ότι θα γεννήσει υιό και θα τον ονομάσει Ιησού. Επί πλέον ο άγγελος της είπε ότι ο Ιησούς θα είναι μέγας, ότι θα ονομαστεί Υιός Υψίστου, ότι ο Θεός θα του δώσει το θρόνο του Δαβίδ και θα βασιλεύσει στον οίκο Ιακώβ στους αιώνες και του οποίου η βασιλεία δεν θα έχει τέλος. Εκείνη λογικά απορημένη ρώτησε τον άγγελο πώς θα γίνει αυτό και εκείνος της απάντησε ότι Πνεύμα Άγιο θα έρθει σε εκείνη και δύναμη Θεού θα την επισκεφτεί, και ότι το παιδί που θα γεννήσει, θα ονομασθεί Υιός Θεού. Τότε η Μαρία δέχτηκε αυτό που της είπε ο άγγελος αποκαλώντας τον εαυτό της δούλη του Κυρίου (Λουκάς,α΄:26-38). Ο Κύριος Ιησούς γεννήθηκε στην Βηθλεέμ (Μιχαίας, ε΄:2), μέσα σε μια φάτνη ενός στάβλου, στις ημέρες της απογραφής, (Λουκάς,β΄:1-7). Έτσι ο ‘Λόγος έγινε σάρκα’ και έλαβε δούλου μορφή γενόμενος όμοιος με τους ανθρώπους (Κολοσσαείς,β΄:7), για ένα μόνο λόγο: «Επειδή δεν απέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού εις τον κόσμον, διά να κρίνη τον κόσμον, αλλ’ διά να σωθή ο κόσμος δι’ αυτού»(Ιωάννης,γ΄:17). Συνεπώς ο Κύριος Ιησούς ήρθε για την σωτηρία των ανθρώπων, γιατί αγαπάει τον άνθρωπο και περιμένει να σώσει όποιον πιστέψει και επικαλεσθεί το όνομα Του (Πράξεις,β΄:21).
Φτάνει όμως να πιστεύει απλά ο άνθρωπος στον Κύριο Ιησού χωρίς να τον έχει γνωρίσει σαν προσωπικό του σωτήρα; Η απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα, δόθηκε από τον ίδιο τον Κύριο όταν τον επισκέφτηκε νύχτα ένας Φαρισαίος, ο Νικόδημος. Αυτός πίστεψε ότι ο Κύριος Ιησούς είναι από τον Θεό, βλέποντας τα θαύματα που έκανε. Ο Ιησούς του απάντησε ότι εάν κάποιος δεν γεννηθεί ‘άνωθεν’, δεν μπορεί να δει την βασιλεία του Θεού. Επίσης του είπε ότι εάν δεν γεννηθεί κάποιος από νερό και Πνεύμα, δεν μπορεί να μπει στη βασιλεία του Θεού. Εκείνο που γεννήθηκε από σάρκα είναι σάρκα, ενώ εκείνο που γεννήθηκε από το Πνεύμα είναι πνεύμα, … , ο άνεμος όπου θέλει πνέει και τη φωνή του ακούς, αλλά δεν ξέρεις από πού έρχεται και που πηγαίνει έτσι είναι καθένας που γεννήθηκε από το Πνεύμα(Ιωάννης,γ΄:1-8).
Δηλαδή όταν ο άνθρωπος πιστέψει στον Ιησού Χριστό και στο Ευαγγέλιό Του, που είναι δύναμη Θεού προς σωτηρία (Ρωμαίους,α΄:16) τότε με την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος, ο Πατέρας Θεός τον αναγεννάει και έτσι ο πιστός γίνεται ένα νέο κτίσμα εν Χριστώ Ιησού και υιός του Θεού (Ιωάνης,α΄:12,13 και Β΄ Κορινθίους, ε΄:17). Με την αναγέννηση ‘συλλαμβάνεται’ δια Πνεύματος Αγίου και αρχίζει να μορφώνεται μέσα στην πνευματική καρδιά του ανθρώπου ο Ιησούς Χριστός με αποτέλεσμα αυτός να ελευθερώνεται από πάθη και κακές επιθυμίες και να εκτελεί καλά έργα . Έτσι μόνο ο πιστός μπορεί να εννοήσει το γεγραμμένο ‘Και ο Λόγος έγεινε σάρξ’. Από κει και πέρα αρχίζει ο πνευματικός αγώνας του αναγεννημένου πιστού να μορφωθεί ο Χριστός μέσα στον εσωτερικό του άνθρωπο και να διατηρήσει την πίστη καθαρή μέχρι τέλους.
Αυτά τα Χριστούγεννα ας είναι αφορμή να πλησιάσουμε τον Θεό διαβάζοντας την Καινή Διαθήκη και προσευχόμενοι σ’ Αυτόν( αν δεν το έχουμε κάνει μέχρι τώρα) να μας αναγεννήσει, έτσι ώστε να εορτάζουμε ουσιαστικά και όχι τυπικά τα προσωπικά μας Χριστούγεννα. Αμήν!
|
«Πειρασμός δεν σας κατέβαλε ειμή ανθρώπινος∙ πιστός όμως είναι ο Θεός, όστις δεν θέλει σας αφήσει να πειρασθήτε υπέρ την δύναμίν σας, αλλά μετά του πειρασμού θέλει κάμει και την έκβασιν, ώστε να δύνασθε να υποφέρητε» (Α΄ Κορινθίους, ι΄:13)
«εξεύρει ο Κύριος να ελευθερόνη εκ του πειρασμού τους ευσεβείς» (Β΄ Πέτρου,β΄:9)
Στις δύσκολες μέρες που περνάμε, πολλοί άνθρωποι διερωτώνται για τα άσχημα γεγονότα που συμβαίνουν και συνήθως τα ερωτήματα φανερώνουν απιστία στο πρόσωπο του Θεού ή δυσπιστία στην παντοδυναμία και την δικαιοσύνη Του. Όπως π.χ. ‘Που είναι ο Θεός;’, ‘Γιατί δεν κάνει κάτι;’, ‘Γιατί κάποιους επιτρέπει ο Θεός να δοκιμάζονται περισσότερο ενώ άλλους λιγότερο;’, ‘Γιατί άδικοι να ευτυχούν και αθώοι όπως παιδιά να δυστυχούν;’
Η αλήθεια είναι ότι όντως πολλά προβλήματα αντιμετωπίζουν σήμερα και οι πιστοί χριστιανοί, είτε υγείας, είτε επαγγελματικά είτε οικογενειακά ή κοινωνικά και επειδή κάποια από αυτά παραμένουν αναπάντητα για μεγάλο χρονικό διάστημα, δοκιμάζεται η πίστη τους. Την ώρα που ο κάθε χριστιανός περνάει την δική του δοκιμασία, μπορεί εύλογα να αναρωτηθεί: ‘Γιατί να περάσω αυτή τη δοκιμασία;’, ‘Ο Θεός τι ακριβώς κάνει όταν με βλέπει να περνάω την δοκιμασία;’, ‘Γιατί δεν απαντάει άμεσα και πότε επιτέλους θα απαντήσει;’. Σε αυτά τα ερωτήματα, αλλά και σε κάθε σχετικό ερώτημα καλό είναι να στρέφουμε το βλέμμα μας στο γραμμένο λόγο του Θεού για να βρούμε απάντηση.
Στο λόγο του Θεού διαβάζουμε ότι οι δοκιμασίες που επιτρέπει ο Θεός στα δικά Του παιδιά, έχουν σκοπό την πνευματική αύξηση τόσο τη δική τους όσο και των ανθρώπων του περιβάλλοντος τους. Αυτός που δοκιμάστηκε ασυγκρίτως περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο άνθρωπο, είναι ο Κύριός μας ο Ιησούς Χριστός. Στο αποκορύφωμα της δοκιμασίας Του, πάνω στο σταυρό του Γολγοθά φώναξε με απορία προς τον Πατέρα Του: «…Ηλί, Ηλί, λαμά σαβαχθανί;” τουτέστι “Θεέ μου, Θεέ μου, διά τι με εγκατέλιπες; » (Ματθαίος, κζ΄:46).
Βέβαια ο Πατέρας δεν εγκαταλείπει τα παιδιά Του, αλλά στην περίπτωση την συγκεκριμένη υπήρχε ένας ευλογημένος λόγος που αυτό συνέβη. Διαβάζουμε σχετικά: «διότι τον μη γνωρίσαντα αμαρτίαν έκαμεν υπέρ ημών αμαρτίαν, διά να γείνωμεν ημείς δικαιοσύνη του Θεού δι' αυτού.» (Β΄ Κοριν., ε΄:21). Ο αναμάρτητος Κύριος Ιησούς πάνω στο Σταυρό ήταν φορτωμένος τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων, γι’ αυτό ο Πατέρας, έστω για λίγο,Τον εγκατέλειψε, όμως στη συνέχεια σαν αναμάρτητος που ήταν,Τον ανέστησε. Έτσι με το άγιο αίμα Του που έχυσε πλήρωσε για τις αμαρτίες όλων μας ώστε να μπορεί να σώσει όποιον μετανοήσει και πιστέψει σ’ Αυτόν (Ησαΐας,νγ΄:4-6).
Γι’ αυτό ο αναστημένος Ιησούς Χριστός είναι ο μόνος σωτήρας και ο μόνος μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπων(Α΄ Τιμόθ., β΄ 5). Έτσι όταν επικαλούμαστε τον Κύριο, είτε για συγχώρηση είτε για βοήθεια στη δοκιμασία, ο Κύριος μεσιτεύει για μας στον Πατέρα Θεό. Επιπρόσθετα το Άγιο Πνεύμα συμβοηθεί στις ασθένειές μας, ικετεύοντας για μας, σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, με στεναγμούς αλαλήτους. (Ρωμ.,η΄:26,27).
Συνεπώς ο Τριαδικός Θεός που θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι, συμπάσχει στις δοκιμασίες μας, όμως η βοήθειά Του πολλές φορές στη ζωή μας δεν είναι όταν και όπως εμείς θα θέλαμε αλλά σύμφωνα με το αιώνιο συμφέρον μας. Για τον λόγο αυτό είναι απαραίτητο ο κάθε αναγεννημένος χριστιανός να τρέφεται με το γραμμένο λόγο του Θεού ώστε να διακρίνει τις ενέργειες του Κυρίου στη ζωή του και να αντιμετωπίζει νικηφόρα τις επιθέσεις του πονηρού.
Έτσι μελετώντας την Καινή Διαθήκη, βλέπουμε τον τρόπο ζωής του Κυρίου, τον οποίο αν μιμηθούμε θα αντιμετωπίσουμε νικηφόρα όπως Αυτός, τις προσωπικές μας δοκιμασίες. Ο Πατέρας Θεός επέτρεψε να φερθεί ο Κύριος Ιησούς δια του Αγίου Πνεύματος στην έρημο και να περαστεί με κάθε είδους πειρασμό από τον διάβολο. Ο Κύριος προετοιμάστηκε σαράντα μέρες και νύχτες με νηστεία και προσευχή και στη συνέχεια αντιμετώπισε τους πειρασμούς του πονηρού χρησιμοποιώντας τα κατάλληλα εδάφια από τον γραμμένο λόγο του Θεού. (Ματθαίος,δ΄:1-11).
Άλλο παράδειγμα έκβασης του Θεού μετά από δοκιμασία της πίστης, είναι η περίπτωση των γονέων του Ιωάννη του Βαπτιστή, οι οποίοι δεν είχαν λάβει το αίτημά τους που ήταν να έχουν ένα παιδί. Όμως, παρότι τόσα χρόνια άτεκνοι, δεν απομακρύνθηκαν από την πίστη στο Θεό, αλλά ‘ήσαν αμφότεροι δίκαιοι ενώπιον του Θεού, περιπατούντες εν πάσαις ταις εντολαίς και τοις δικαιώμασι του Κυρίου άμεμπτοι’(Λουκάς, α΄:6). Είχαν και οι δύο σε πρώτη θέση στην καρδιά τους το θέλημα του Κυρίου και το αίτημά τους σε δεύτερη. Ο Θεός όταν εκείνος έκρινε, έστειλε τον άγγελό Του, να πει στον Ζαχαρία ότι θα κάνει παιδί με την Ελισάβετ (Λουκάς, α΄:8-25). Έτσι γεννήθηκε ο Ιωάννης ο οποίος έπρεπε να έρθει λίγο πιο πριν τον Κύριο Ιησού για να ετοιμάσει το δρόμο Του (Μαλαχίας, γ΄:1).
Αξιοθαύμαστο επίσης παράδειγμα πίστης, υπομονής και έκβασης του Κυρίου, είναι η περίπτωση του Ιώβ. Ο Θεός επέτρεψε τον διάβολο να τον πειράξει. Έχασε τα δέκα του παιδιά, την περιουσία του και την υγεία του. Παρέμεινε όμως πιστός μέχρι τέλους, έδειξε υπομονή και όλη του την ελπίδα την είχε στον Θεό. Έτσι ο Κύριος του ξανάδωσε και άλλα δέκα παιδιά και την υγεία του και διπλάσια μερίδα περιουσίας (Ιώβ, μβ΄:12,13). Τι έκανε ο Θεός όταν ο Ιώβ δοκιμαζόταν; Αυτό που βλέπουμε είναι ότι δεν τον άφησε να πειραστεί πάνω από τη δύναμή του, ούτε να πεθάνει από την ασθένεια, ούτε από την πείνα και τελικά έκανε την έκβαση, σύμφωνα με το αναφερθέν στην αρχή του άρθρου εδάφιο (Α΄ Κορινθίους, ι΄:13).
Τέλος αναφέρουμε το παράδειγμα του αποστόλου Παύλου, ο οποίος εκτίμησε σωστά την επίσκεψη του Κυρίου στη ζωή του και από διώκτης έγινε ο μεγαλύτερος απόστολος. Παρ’ όλες τις μεγάλες δοκιμασίες που αντιμετώπισε στο αποστολικό του έργο (Β΄Κορινθίους,ια΄:21-33), δεν γόγγυσε εναντίον του Κύριου, αλλά μέσα σ’ όλα αυτά που πέρασε διέκρινε τη βοήθεια του Κυρίου και συμπεραίνοντας μας λέει: «Διότι η προσωρινή ελαφρά θλίψις ημών εργάζεται εις ημάς, καθ’ υπερβολήν εις υπερβολήν αιώνιον βάρος δόξης ( Β΄ Κορινθίους, δ΄:17-18). Γι’ αυτό ο Θεός του χάρισε μεγάλο πνευματικό καρπό.
Πολλά είναι τα παραδείγματα των εκβάσεων του Θεού στις δοκιμασίες των πιστών παιδιών Του μέσα στην Αγία Γραφή. Αυτό που μπορούμε να πούμε σαν συμπέρασμα είναι ότι ο Θεός κάνει χάρη στις δοκιμασίες μας και δεν μας εγκαταλείπει. Το δικό μας μέρος είναι να περπατάμε σύμφωνα με τον γραμμένο στη Καινή Διαθήκη λόγο Του και πάντα να Του ζητάμε πίστη και δύναμη ώστε να σηκώσουμε τον ευλογημένο σταυρό που μας έχει δώσει μέχρι τέλους. Αμήν!
«Προ πάντων δε έχετε ένθερμον την εις αλλήλους αγάπην∙ διότι η αγάπη θέλει καλύψει πλήθος αμαρτιών»(Α΄ Πέτρου,δ΄:8).
Ο Πατέρας Θεός έδειξε την αγάπη Του προς τον κόσμο, στέλνοντας τον μονογενή Υιό Του να θυσιαστεί πάνω στο σταυρό του Γολγοθά, πληρώνοντας σαν αναμάρτητος για τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων, έτσι ώστε να μη χαθεί όποιος πιστέψει σ’ Αυτόν αλλά να έχει ζωή αιώνια.
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός είπε: «Καθώς εμέ ηγάπησεν ο Πατήρ, και εγώ ηγάπησα εσάς, μείνατε εν τη αγάπη μου. Εάν τας εντολάς μου φυλάξητε, θέλετε μείνει εν τη αγάπη μου∙ καθώς εγώ εφύλαξα τας εντολάς του Πατρός μου, και μένω εν τη αγάπη αυτού. Ταύτα ελάλησα προς εσάς διά να μείνη εν υμίν η χαρά μου και η χαρά υμών να ήναι πλήρης. Αύτη είναι η εντολή μου, να αγαπάτε αλλήλους, καθώς σας ηγάπησα» (Ιωάννης, ιε΄:9-12).
Συνεπώς ο Ιησούς Χριστός θέλει να αγαπάμε και εμείς ο ένας τον άλλον, καθώς αυτός μας αγάπησε. Ο Θεός είναι αγάπη (Α΄ Ιωάννου, δ΄: 8,16) και αν αγαπάμε ο ένας τον άλλον είμαστε εκ του Θεού: «Αγαπητοί, ας αγαπώμεν αλλήλους∙ διότι η αγάπη είναι εκ του Θεού∙ και πας όστις αγαπά, εκ του Θεού εγεννήθη, και γνωρίζει τον Θεόν» ( Α΄ Ιωάννου, δ΄:7). Βέβαια η αγάπη προς αλλήλους φανερώνεται με έργα: «Τεκνία μου, μη αγαπώμεν με λόγο, μηδέ με γλώσσαν, αλλά με έργον και αλήθειαν ( Α΄ Ιωάννου, γ΄:18). Τα έργα της αγάπης μπορούμε να τα δούμε μέσα στο λόγο του Θεού. Ο άνθρωπος του Θεού που λέει ότι αγαπάει τον Θεό θα έχει και κοινωνία με τον αδελφό του: «Εάν όμως περιπατώμεν εν τω φωτί καθώς αυτός είναι εν τω φωτί, έχομεν κοινωνίαν μετ’ αλλήλων, και το αίμα του Ιησού Χριστού του Υιού αυτού καθαρίζει ημάς από πάσης αμαρτίας» (Α΄ Ιωάννου, α΄:7). Εδώ ο λόγος του Κυρίου μας φανερώνει ότι αν κάποιος περπατάει στο φως, θα έχει κοινωνία με τα εν Χριστώ αδέλφια του. Συνεπώς όποιος ισχυρίζεται ότι βρίσκεται κοντά στον Θεό, θα επιδιώκει να έχει κοινωνία με τα αδέλφια του γιατί αυτό θέλει ο Θεός που είναι φως και αγάπη.
Επίσης, η αγάπη προς τον αδελφό έχει σπλάχνα: «Όστις όμως έχη τον βίον του κόσμου, και θεωρή τον αδελφόν αυτού ότι έχει χρείαν, και κλείση τα σπλάγχνα αυτού απ’ αυτού, πως η αγάπη του Θεού μένει εν αυτώ;» (Α΄ Ιωάννου, γ΄:17). Δηλαδή, αν κάποιος έχει περίσσευμα υλικών αγαθών και γνωρίζει ότι ο αδελφός του εν Χριστώ στερείται, διότι συγκυρίες ανεξάρτητες από τη θέλησή του τον έφεραν στην κατάσταση αυτή, καλό είναι να αναπληρώσει, στο μέτρο που μπορεί, την ανάγκη του αδελφού του.
Επιπρόσθετα με τα παραπάνω, αυτός που αγαπάει δεν πρέπει να προσωποληπτεί: «Αδελφοί μου, μη έχετε με προσωποληψίας την πίστιν του δεδοξασμένου Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Διότι εάν εισέλθη εις την συναγωγήν σας άνθρωπος έχων χρυσούν δακτυλίδιον με λαμπρόν ένδυμα, εισέλθη δε και πτωχός με ρυπαρόν ένδυμα, και επιβλέψητε εις τον φορούντα το ένδυμα το λαμπρόν, και είπητε προς αυτόν, Συ κάθου εδώ καλώς∙ και προς τον πτωχόν είπητε, Συ στέκε εκεί, ή, Κάθου εδώ υπό το υποπόδιόν μου∙ δεν εκάμετε άρα διάκρισιν εν εαυτοίς, και εγείνατε κριταί πονηρά διαλογιζόμενοι;» (Ιακώβου,β΄:1-4).
Ακόμη εν Χριστώ αγάπη φανερώνει κάποιος πιστός όταν επιστρέψει στην αλήθεια του ευαγγελίου κάποιον αδελφό που πλανήθηκε: «Αδελφοί, εάν τις μεταξύ σας αποπλανηθή από της αληθείας, και επιστρέψη τις αυτόν, ας εξεύρη ότι ο επιστρέψας αμαρτωλόν από της πλάνης της οδού αυτού, θέλει σώσει ψυχήν εκ θανάτου, και θέλει καλύψει πλήθος αμαρτιών» (Ιακώβου, ε΄:19-20).
Πιο γενικά, διακριτικά και επιτακτικά, ο Ιούδας στην επιστολή του γράφει: «Και άλλους μεν ελεείτε, κάμνοντες διάκρισιν∙ άλλους δε σώζετε μετά φόβου, αρπάζοντες αυτούς εκ του πυρός, μισούντες και τον χιτώνα τον μεμολυσμένον από της σαρκός» (Ιούδα, α΄:22-23).
Εύλογα τίθεται το ερώτημα με βάση τα προηγούμενα εδάφια: ‘μπορεί ένας άνθρωπος να σώσει άλλον και να καλύψει τις αμαρτίες του;’ Σαν απάντηση αναφέρουμε το εδάφιο: «Και δεν υπάρχει δι' ουδενός άλλου η σωτηρία διότι ούτε όνομα άλλο είναι υπό τον ουρανόν δεδομένον μεταξύ των ανθρώπων, διά του οποίου πρέπει να σωθώμεν», που αναφέρεται στο όνομα του Ιησού Χριστού (Πράξεις, δ΄:12 ). Συνεπώς κάθε αναγεννημένος χριστιανός γνωρίζει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι η μόνη κεφαλή της εκκλησίας, ο μόνος σωτήρας, το μόνο φως του κόσμου και ότι μόνο το τίμιο και άγιο αίμα Του καθαρίζει τις αμαρτίες κάθε αμαρτωλού ανθρώπου που μετανοεί. Οπότε γραφικές φράσεις όπως ‘θέλει σώσει ψυχήν εκ θανάτου, και θέλει καλύψει πλήθος αμαρτιών’ αναφέρονται σε άγιους ανθρώπους του Θεού μέσα στον εσωτερικό άνθρωπο των οποίων έχει μορφωθεί ο Ιησούς Χριστός, με συνέπεια στα έργα και τα λόγια τους να λάμπει το φως του Χριστού. Αυτό το φως βλέπουν ειλικρινείς ψυχές που βρίσκονται όμως σε πνευματικό σκοτάδι, με αποτέλεσμα να μετανοούν, να επικαλούνται το όνομα του Κυρίου και να σώζονται.
Η αγάπη έχει συγχώρεση σύμφωνα με την εντολή του Κυρίου: «Τότε προσελθών προς αυτόν ο Πέτρος, είπε, Κύριε, ποσάκις αν αμαρτήση εις εμέ ο αδελφός μου, θέλω συγχωρήσει αυτόν; έως επτάκις; Λέγει προς αυτόν ο Ιησούς, Δεν σοι λέγω, έως επτάκις, αλλ’ έως εβδομηκοντάκις επτά» (Ματθαίος, ιη΄:21-22). Οπότε το θέλημα του Κυρίου είναι να συγχωρούμε με τη καρδιά μας, όσους αμάρτησαν σε μας, όπως εκείνος μας συγχώρησε .
Η συγχώρηση επεκτείνεται και εκτός των ορίων της εκκλησίας, δηλαδή στους ανθρώπους που συναναστρεφόμαστε στην κοινωνικό μας περιβάλλον. Κάποιοι μας συμπεριφέρονται άσχημα και άδικα, αλλά επειδή ο Θεός συγχώρεσε τις αμαρτίες μας έτσι θέλει να συγχωρούμε και εμείς τις αμαρτίες των άλλων σε εμάς: «Και όταν ίστασθε προσευχόμενοι, συγχωρείτε, εάν έχητέ τι κατά τινός, δια να συγχωρήση εις εσάς και ο Πατήρ σας ο εν τοις ουρανοίς τα αμαρτήματά σας. Αλλ’ εάν σεις δεν συγχωρήτε, ουδέ ο Πατήρ σας ο εν τοις ουρανοίς θέλει συγχωρήσει τα αμαρτήματά σας» (Μάρκος,ια΄:25-26). Γι’ αυτό ο Κύριος στην προσευχή που μας άφησε μας προτρέπει να λέμε ‘και συγχώρησον εις ημάς τας αμαρτίας ημών, καθώς και ημείς συγχωρούμεν εις τους αμαρτάνοντας εις ημάς’ (Ματθαίος, ς΄:12).
Επί πλέον ο Πατέρας Θεός θέλει η αγάπη που Αυτός θα δώσει στα παιδιά Του, να φθάσει μέχρι και στη βοήθεια στους εχθρούς τους: «Εάν λοιπόν πεινά ο εχθρός σου, τρέφε αυτόν∙ εάν διψά, πότιζε αυτόν∙ διότι πράττων τούτο, θέλεις σωρεύσει άνθρακας πυρός επί την κεφαλήν αυτού. Μη νικάσαι υπό του κακού, αλλά νίκα διά του αγαθού το κακόν» (Ρωμαίους, ιβ΄:20-21).
Η αγάπη λοιπόν καλύπτει πλήθος αμαρτιών, όταν εμείς ενδιαφερόμαστε για τους άλλους, όταν συγχωράμε, όταν δεν προσωποληπτούμε και όταν πράττουμε καλά έργα που φανερώνουν τον Χριστό στη ζωή μας. Αμήν!
|
| 
| 
