artos-zois.gr

«Τώρα δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα∙ μεγαλητέρα δε τούτων είναι η αγάπη» (Α΄ Κορινθίους,ιγ΄:13),

«Διότι εν Χριστώ Ιησού ούτε περιτομή έχει ισχύν τινά, ούτε ακροβυστία, αλλά πίστις δι' αγάπης ενεργουμένη» (Γαλάτες, ε΄:6),

«εστί δε πίστις ελπιζομένων υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων» (Εβραίους, ια΄:1).

Αρχικά λέμε ότι η πίστη που ο Πατέρας Θεός θέλει να έχουμε, είναι καθορισμένη μέσα στον γραμμένο λόγο Του και πρέπει να έχει έργα για να μην είναι νεκρή (Ιακώβου,β΄:17). Το πρώτο έργο της υγιούς πίστης, το ανάφερε ο Ιησούς Χριστός, όταν Τον ρώτησαν, ‘Τι να κάμωμεν, διά να εργαζώμεθα τα έργα του Θεού;’ και απάντησε λέγοντας, ‘Τούτο είναι το έργον του Θεού, να πιστεύσητε εις τούτον, τον οποίον εκείνος απέστειλε’(Ιωάννης, ς΄:28,29).

Συνεπώς η πίστη ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Υιός του Θεού και ο μοναδικός Σωτήρας, αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο, πάνω στον οποίο οικοδομείται η εκκλησία του Κυρίου.  Αυτό διότι όταν ένας άνθρωπος έχει αυτή τη πίστη, ο Πατέρας Θεός θα τον αναγεννήσει και θα τον κάνει παιδί Του (Ιωάννης, α΄:12,13). Αυτό το θαυμαστό γεγονός γίνεται φανερό από τις αλλαγές που έχουν γίνει μέσα στην πνευματική καρδιά του αναγεννημένου ανθρώπου, μιας τη νέα εν Χριστώ ζωή του, την χαρακτηρίζουν η ελευθερία από πάθη και κακές επιθυμίες και η επιθυμία του να τρέφεται πνευματικά με τον γραμμένο λόγο του Θεού. Βέβαια κάθε παιδί του Θεού πρέπει να έχει υπόψη, ότι εννοεί και εκτελεί τις γραμμένες στην Καινή Διαθήκη εντολές, με την βοήθεια του Τριαδικού Θεού, γι’ αυτό δεν πρέπει να υπερηφανεύεται, αλλά να θεωρεί τα πνευματικά του αδέλφια, σαν υπερέχοντα (Φιλιππησίους, β΄:3).
Όσο αφορά τα ερωτήματα, ‘Πώς κάποιος μπορεί να πιστέψει στον Κύριο και αφού πιστέψει, πώς θα διατηρήσει και θα αυξήσει την πίστη του;’ απαντάμε:
Για να πιστέψει κάποιος στον Κύριο, πρέπει να ακούσει γι’ Αυτόν, σύμφωνα με τα γραμμένα, ‘Πως λοιπόν θέλουσιν επικαλεσθή εκείνον, εις τον οποίον δεν επίστευσαν; και πως θέλουσι πιστεύσει εις εκείνον, περί του οποίου δεν ήκουσαν; και πως θέλουσιν ακούσει χωρίς να υπάρχη ο κηρύττων; ..Άρα η πίστις είναι εξ ακοής, η δε ακοή διά του λόγου του Θεού’(Ρωμαίους, ι΄:14,17).

Αφού κάποιος πιστέψει και επικαλεστεί τον Κύριο Ιησού και ο Πατέρας Θεός τον αναγεννήσει και τον κάνει παιδί Του, πρέπει πάντα να έχει υπόψη του τα επίσης γραμμένα: ‘Ο δε καρπός του Πνεύματος είναι αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια•’(Γαλάτες, ε΄:22,23), ‘Συ όμως, ω άνθρωπε του Θεού, ταύτα φεύγε• ζήτει δε δικαιοσύνην, ευσέβειαν, πίστιν, αγάπην, υπομονήν, πραότητα. Αγωνίζου τον καλόν αγώνα της πίστεως• κράτει την αιώνιον ζωήν’(Α΄ Τιμόθεον, ς΄:11,12). Συνεπώς κάθε παιδί του Θεού, για να αγωνιστεί νικηφόρα τον καλό αγώνα της πίστης, πρέπει προσευχόμενο να ζητάει πίστη και να πληρώνεται με το Άγιο Πνεύμα, ώστε να έχει τον καρπό Του, μέρος του οποίου είναι η πίστη.

Γραφικά παραδείγματα ανθρώπων της Παλαιάς Διαθήκης, που διατήρησαν μέχρι τέλους την πίστη, παρά τις δοκιμασίες που αντιμετώπισαν, αναφέρονται στο 11ο κεφάλαιο της προς Εβραίους επιστολής. Επιλεκτικά αναφέρουμε πρώτα τον Νώε που πίστεψε στα λόγια του Θεού για τον επερχόμενο κατακλυσμό υδάτων, παρόλο που δεν είχε δει  μέχρι τότε βροχή και κατασκεύασε την κιβωτό, μέσω της οποίας σώθηκε αυτός και ο οίκος του. Μετά τον ονομασθέντα ‘πατέρα της πίστεως’ Αβραάμ, που πίστεψε στις υποσχέσεις του Θεού και τις είδε να εκπληρώνονται στη ζωή του, παρόλο που ανθρώπινα ήταν αδύνατο να εκπληρωθούν. Μετά τους τρεις παίδες που δεν προσκύνησαν την εικόνα του Ναβουχοδονόσορ, ούτε λάτρεψαν τους θεούς του, αλλά με απόφαση θανάτου έμειναν πιστοί στον αληθινό Θεό, ο οποίος κατέβηκε στην κάμινο του πυρός που τους έριξαν και τους διαφύλαξε.

Επίσης στην περίοδο της επίγειας διακονίας του Κυρίου, βλέπουμε πολλά παραδείγματα ανθρώπων, που πήραν τα αιτήματά τους, βάσει της πίστης τους. Διδακτικό παράδειγμα είναι αυτό της αιμορροούσας γυναίκας η οποία πίστεψε ότι ακόμα και αν αγγίξει τα ιμάτια του Κυρίου θα θεραπευθεί, όπως και έγινε. Το βασικό δίδαγμα είναι ότι η πίστη δεν ενεργοποίησε  δική της δύναμη, αλλά του Κυρίου, γι’ αυτό όταν ομολόγησε την θεραπεία που πήρε, ο Κύριος της είπε ‘Θύγατερ, η πίστις σου σε έσωσεν• ύπαγε εις ειρήνην και έσο υγιής από της μάστιγός σου’(Μάρκος,ε΄:25-34).Αυτό που εξάγεται σαν κανόνας από τα γραφικά παραδείγματα είναι ότι αν  ο πιστός κρατάει σταθερή την πίστη του προς τον Θεό, παρ’ όλες τις δοκιμασίες που περνάει, αυτό κάνει τον Θεό να αναβαθμίσει την ευλογία Του προς αυτόν, γιατί η ευλογία είναι ανάλογη του βαθμού δυσκολίας των δοκιμασιών.

Σχετικά με την σχέση πίστης και ελπίδας, λέμε ότι από τον γραφικό ορισμό της πίστης, συμπεραίνουμε ότι μέσα στην πίστη εμπεριέχεται και η ελπίδα, μιας και η πίστη αποτελεί την βάση που στηρίζονται αυτά που ελπίζουμε και το μέσο που ελέγχουμε αυτά που δεν βλέπουμε. Αυτό το συμπέρασμα επιβεβαιώνεται και από τα εδάφια: « Διότι με την ελπίδα εσώθημεν• ελπίς δε ήτις βλέπεται δεν είναι ελπίς• διότι εκείνο, το οποίον βλέπει τις, διά τι και ελπίζει;  Εάν δε ελπίζωμεν εκείνο, το οποίον δεν βλέπομεν, διά της υπομονής περιμένομεν αυτό» (Ρωμαίους, η΄:24,25).

Επιπλέον ο λόγος του Θεού αναφέρει, «Δικαιωθέντες λοιπόν εκ πίστεως, έχομεν ειρήνην προς τον Θεόν διά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού,διά του οποίου ελάβομεν και την είσοδον διά της πίστεως εις την χάριν ταύτην, εις την οποίαν ιστάμεθα και καυχώμεθα εις την ελπίδα της δόξης του Θεού. Και ουχί μόνον τούτο, αλλά και καυχώμεθα εις τας θλίψεις, γινώσκοντες ότι θλίψις εργάζεται υπομονήν, η δε υπομονή δοκιμήν, η δε δοκιμή ελπίδα, η δε ελπίς δεν καταισχύνει, διότι η αγάπη του Θεού είναι εκκεχυμένη εν ταις καρδίαις ημών δια Πνεύματος Αγίου του δοθέντος εις ημάς» (Ρωμαίους,ε΄:1-5). Θα λέγαμε ότι μέσα από τις θλίψεις που περνάει το παιδί του Θεού, βαδίζοντας στην ‘οδό’ του Κυρίου και διακρίνοντας τις ενέργειες του Πατέρα Θεού στη ζωή Του, ‘ωριμάζει’ η ελπίδα σε βεβαία πίστη, ότι ο Θεός θα δοξάσει τα υπομείναντα έως τέλους παιδιά Του. Γι’ αυτό  να ξέρουμε ότι δεν βρισκόμαστε μόνοι στην δοκιμασία που περνάμε, διότι ο Τριαδικός Θεός είναι δίπλα μας και μας βοηθά ώστε να μπορούμε να υποφέρουμε.

Όσο αφορά τη σχέση πίστης και αγάπης,πρώτα λέμε ότι  η αγάπη είναι μεγαλύτερη από την πίστη και την ελπίδα μιας και θα παραμείνει αιώνια, γιατί στην Βασιλεία των Ουρανών δεν χρειάζεται να πιστεύουμε ή να ελπίζουμε, γιατί θα δούμε τον Θεό πρόσωπο προς πρόσωπο και μόνο θα αγαπάμε επειδή θα συμβιώνουμε με τον Θεό που είναι αγάπη. (Α΄ Ιωάννου,δ΄:8).  Επίσης η υγιής πίστη ενεργείται δια της αγάπης, γι’ αυτό όπως ο Θεός μας αγάπησε έτσι και εμείς καλούμαστε να αγαπάμε τα αδέλφια μας, αλλά και τους εχθρούς μας, για να αποδείξουμε έμπρακτα ότι είμαστε γνήσια παιδιά Του. Η αγάπη όπως και η πίστη είναι μέρος του καρπού του Αγίου Πνεύματος  και ένας γραφικός ορισμός της είναι, ‘Διότι αύτη είναι η αγάπη του Θεού, το να φυλάττωμεν τας εντολάς αυτού• και αι εντολαί αυτού βαρείαι δεν είναι’(Α΄ Ιωάννου, ε΄:3). Συνεπώς η αγάπη οικοδομείται όταν ο αναγεννημένος χριστιανός αφού πάρει σταθερή απόφαση να εκτελεί τις γραμμένες στην Καινή Διαθήκη εντολές του Θεού, διατηρεί την κοινωνία του με τον Πατέρα Θεό και με τα εν Χριστώ αδέλφια και εκζητώντας μέσω της αδιάλειπτης προσευχής την  πλήρωση με το Άγιο Πνεύμα, λαμβάνει δύναμη να ενεργεί αλλά και όλο αυξανόμενο τον καρπό Του, μέρος του οποίου είναι η αγάπη και η πίστη.

Συνοψίζοντας λέμε ότι η οικονομία της χάριτος στην οποία βρισκόμαστε βασίζεται στη πίστη ότι Ιησούς Χριστός είναι ο Υιός του Θεού που πέθανε σαν άνθρωπος για τις αμαρτίες μας και αναστήθηκε για την δικαίωσή μας. Όποιον έχει αυτή τη πίστη ο Πατέρας Θεός τον αναγεννάει και τον κάνει παιδί Του. Κάθε παιδί του Θεού πρέπει να έχει υπόψη ότι, ‘χωρίς δε πίστεως αδύνατον είναι να ευαρεστήση τις εις αυτόν διότι ο προσερχόμενος εις τον Θεόν πρέπει να πιστεύη ότι είναι και γίνεται μισθαποδότης εις τους εκζητούντας αυτόν’(Εβραίους, ια΄: 6). Η πίστη αποτελεί τη βάση στήριξης της ελπίδας  ότι ο Θεός θα κάνει έκβαση στις δοκιμασίες μας και θα μας δοξάσει εφόσον υπομείνουμε μέχρι τέλους, Η υγιής πίστη ενεργείται δια της αγάπης. Η εφαρμογή της αγάπης δεν είναι εύκολη, αλλά η διαδικασία εφαρμογής της, περιλαμβάνει την εκζήτηση μας για πλήρωση με το Άγιο Πνεύμα, το οποίο μας χορηγεί δύναμη και τον καρπό Του, μέρος του οποίου είναι η αγάπη,ώστε να την εφαρμόζουμε ακόμα και στους εχθρούς μας. Ας παραμένουμε στην υπακοή του γραμμένου λόγου του Θεού, ο οποίος αποτελεί τον οδηγό  στη ζωής μας και ο Τριαδικός Θεός θα μας ενισχύει  δίνοντάς μας πίστη, ελπίδα και κυρίως  αγάπη,  έτσι ώστε με την χάρη Του να υπομείνουμε μέχρι το τέλος και να είμαστε μαζί Του αιώνια.  Αμήν!