artos-zois.gr

.

«Ο δε Θεός της υπομονής και της παρηγορίας είθε να σας δώση να φρονήτε το αυτό εν αλλήλοις κατά Χριστόν Ιησούν, διά να δοξάζητε ομοθυμαδόν εν ενί στόματι τον Θεόν και Πατέρα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.» (Ρωμαίους,ιε΄:5,6).

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός, λίγο πριν αναληφθεί, στον ουρανό,  είχε παραγγείλει στους μαθητές Του, να μείνουν στην Ιερουσαλήμ μέχρι να ντυθούν δύναμη εξ ύψους (Λουκάς,κδ΄:49). Οι μαθητές υπάκουσαν, επέστρεψαν στην Ιερουσαλήμ και ανέβηκαν σε ένα υπερώο, όπου ‘ήσαν προσκαρτερούντες ομοθυμαδόν τη προσευχή και τη δεήσει συν γυναιξί και Μαρία τη μητρί του Ιησού και συν τοις αδελφοίς αυτού’(Πράξεις, α΄:14). Έτσι μετά από 10 ημέρες, την ημέρα της Εβραϊκής εορτής της Πεντηκοστής, ενώ εκείνοι παρέμειναν στην υπακοή του λόγου του Κυρίου, εκπληρώθηκε η υπόσχεση που τους είχε δώσει και έλαβαν την δωρεά του Αγίου Πνεύματος. Αυτή η θαυμαστή ενέργεια του Θεού, έγινε αντιληπτή από το πλήθος του λαού που ήταν μαζεμένο από πολλά έθνη στην Ιερουσαλήμ για την εορτή, διότι εκδηλώθηκε αρχικά σαν ήχος ισχυρού ανέμου και στη συνέχεια με τις ξένες γλώσσες, μέσω των οποίων λαλούσαν με δύναμη  οι βαπτιζόμενοι, τα μεγαλεία του Θεού. Στη συνέχεια μίλησε ο απόστολος Πέτρος στους παρευρισκόμενους που άκουγαν τις ξένες γλώσσες που έδινε το Άγιο Πνεύμα και τους είπε ότι αυτό το γεγονός αποτελεί εκπλήρωση της επαγγελίας του Πατέρα Θεού, που αφορά την έκχυση του Αγίου Πνεύματος ‘επί πάσαν σάρκα’, την οποίαν προφήτεψε ο προφήτης Ιωήλ(Ιωήλ,β΄:28-29). Ακόμη τους εξήγησε ότι αυτή η επαγγελία έφθασε από τον Πατέρα Θεό στους ανθρώπους, μέσω του αναστημένου Ιησού Χριστού, ο οποίος στην επίγεια διακονία Του, αποδείχθηκε από τα θαύματα που έκανε ο Θεός μέσω Αυτού, ότι ήταν ο απεσταλμένος Υιός Του και Τον οποίο, ο Θεός επέτρεψε συμφώνα με   το σωτηριακό σχέδιό Του, αυτοί με χέρια άνομα να Τον θανατώσουν. Όμως όπως προφήτεψε και ο βασιλιάς Δαβίδ, ο Πατέρας Θεός Τον ανέστησε και Τον έθεσε στα δεξιά Του, γιατί ήταν αναμάρτητος και ο θάνατος δεν είχε εξουσία επάνω Του και Τον κατέστησε ‘ και κύριον και χριστόν’. Τότε αυτοί που άκουγαν ήρθε σε κατάνυξη η καρδιά τους και ρώτησαν, ‘Τι πρέπει να κάμωμεν, άνδρες αδελφοί;’, ο δε Πέτρος απάντησε, ‘Μετανοήσατε, και ας βαπτισθή έκαστος υμών εις το όνομα του Ιησού Χριστού εις άφεσιν αμαρτιών, και θέλετε λάβει την δωρεάν του Αγίου Πνεύματος. Διότι προς εσάς είναι η επαγγελία και προς τα τέκνα σας και προς πάντας τους εις μακράν, όσους αν προσκαλέση Κύριος ο Θεός ημών’.  Εκείνοι με χαρά δέχτηκαν τον λόγο του, βαπτίστηκαν και προστέθηκαν  εκείνη τη ημέρα ως τρεις χιλιάδες ψυχές. Και ενέμεναν  στη  διδαχή των αποστόλων και  στην κοινωνία  μετ’  αλλήλων  και   στη κλάση του άρτου και στις  προσευχές (Πράξεις, β΄:1-42).

Αυτό που διαπιστώνουμε και που αποτελεί  σημαντική λεπτομέρεια για το πώς εκπληρώθηκε ο λόγος του Κυρίου, είναι αφενός η πίστη όλων των μαθητών  στα λόγια του Κυρίου και αφετέρου η συμφωνία τους να μείνουν όλοι ομοθυμαδόν στον ίδιο τόπο. Η λέξη ‘ομοθυμαδόν’ είναι επίρρημα με συνώνυμα τις λέξεις, ‘ομόψυχα’ και ομόφωνα’.  Συνεπώς οι μαθητές χωρίς καμιά διαφωνία, συμφώνησαν και μέχρι ο Κύριος να εκπληρώσει τον λόγο Του, όλοι περίμεναν προσευχόμενοι, στον ίδιο τόπο. Η ευλογία του Θεού έρχεται εκεί που υπάρχει συμφωνία και υπακοή στον λόγο Του. Όταν φρονούμε το ίδιο το οποίο είναι σύμφωνο με τον γραμμένο λόγο του Θεού, ο Πατέρας Θεός βλέπει αυτό το φρόνημα και συμμαρτυρεί με την παρουσία Του και τις ενέργειές Του, στη ζωή των παιδιών Του.

Γι’ αυτό πρέπει να έχουμε πάντα υπόψη, ότι για να λάβουμε μια επαγγελία του Πατέρα Θεού, πρέπει  όχι απλά να λέμε ότι την πιστεύουμε θεωρητικά, αλλά να αποτελεί κοινό φρόνημα, δηλαδή σκοπό και επιθυμία που θα επιδιώκουμε να εκπληρωθεί στη ζωή μας. Εάν αγαπάμε τον Κύριο Ιησού Χριστό, πρέπει να γνωρίζουμε και να εκτελούμε τον λόγο Του στη ζωή μας και τότε ο Πατέρας Θεός θα μας αγαπήσει και θα κατοικίσει μαζί με τον Κύριο μέσα μας (Ιωάννης,ιδ΄:23). Άρα είναι στην θέλησή μας να γίνουμε κατοικία του ζωντανού και αληθινού Τριαδικού Θεού και αυτό συμβαίνει όταν η φρόνηση της θελήσεώς μας και κατά συνέπεια ο τρόπος της ζωής μας,  συμφωνούν με τον γραμμένο λόγο του Θεού, ενώ εάν δεν έχουμε  το ίδιο φρόνημα με αυτό του Χριστού ή εάν έχουμε διαφωνίες και τσακωμούς μεταξύ μας, η παρουσία του Θεού απομακρύνεται.

Στον λόγο του Θεού είναι γραμμένη η υπόσχεση του Κυρίου: ‘Πάλιν σας λέγω ότι εάν δύο από σας συμφωνήσωσιν επί της γης περί παντός πράγματος, περί του οποίου ήθελον κάμει αίτησιν, θέλει γείνει εις αυτούς παρά του Πατρός μου του εν ουρανοίς. Διότι όπου είναι δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το όνομά μου, εκεί είμαι εγώ εν τω μέσω αυτών’(Ματθαίος,ιη΄:19,20). Αυτή η υπόσχεση σε συνδυασμό με την επίσης γραμμένη στον λόγο διευκρίνιση, ‘Και αύτη είναι η παρρησία, την οποίαν έχομεν προς αυτόν, ότι εάν ζητώμέν τι κατά το θέλημα αυτού, ακούει ημάς. Και εάν εξεύρωμεν ότι ακούει ημάς ό,τι αν ζητήσωμεν, εξεύρομεν ότι λαμβάνομεν τα ζητήματα, τα οποία εζητήσαμεν παρ' αυτού’ (Α΄Ιωάννου,ε΄:14,15), μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ένα αίτημα κατά το θέλημα του Κυρίου, που υποβάλλεται με συμφωνία και από τους δυο ή τους τρεις, που είναι συνηγμένοι στο όνομά Του, κάνει τον Πατέρα Θεό να απαντήσει στο αίτημα. Βέβαια ο χρόνος απάντησης εξαρτάται από το είδος του αιτήματος και τις ιδιαιτερότητες των αιτούντων. Να έχουμε υπόψη ότι με την πάροδο του χρόνου δοκιμάζεται η γνησιότητα της πίστης, η ενότητα και η υπομονή μας. Γι’ αυτό ο λόγος του Θεού μας προτρέπει: ‘Επιθυμούμεν δε να δεικνύη έκαστος υμών την αυτήν σπουδήν προς την πληροφορίαν της ελπίδος μέχρι τέλους, διά να μη γείνητε νωθροί, αλλά μιμηταί των διά πίστεως και μακροθυμίας κληρονομούντων τας επαγγελίας’ (Εβραίους, ς΄:11,12). Έτσι η ομοφροσύνη με τον Κύριο και οι ενέργειες των παιδιών του Θεού ομοθυμαδόν, αποδεικνύουν  ενότητα στην οποία ευαρεστείται ο Θεός, η οποία όμως δοκιμάζεται με τον χρόνο. Τα παιδιά του Θεού δεν πρέπει να ξεχνάνε ότι βρίσκονται σε διαρκή μάχη, με τον εχθρό της ψυχής διάβολο και τα όργανά του. Η πνευματική πανοπλία για να νικήσουνε περιλαμβάνει την αλήθεια, την δικαιοσύνη, το ευαγγέλιο της ειρήνης, την πίστη, την σωτηρία, τον λόγο του Θεού και την αδιάλειπτη προσευχή δια του Αγίου Πνεύματος (Εφεσίους, ς΄: 13-18). Όταν οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι των Ισραηλιτών απείλησαν τους αποστόλους Πέτρο και ο Ιωάννη να μη μιλάν για τον Χριστό, αυτοί τους απάντησαν ότι δεν μπορούν να μη μιλάν γι’ αυτά που είδαν και άκουσαν και στη συνέχεια πήγαν στα εν Χριστώ αδέλφια και όλοι ομοθυμαδόν δεήθηκαν στον Θεό και ζήτησαν να μιλάν τον λόγο Του με παρρησία και  να κάνει θεραπείες, σημεία και τεράστια. Μετά την δέησή τους σείστηκε ο τόπος, πληρώθηκαν όλοι με Άγιο Πνεύμα και μιλούσαν τον λόγο του Θεού με παρρησία (Πράξεις,δ΄:23-31). Σαν συμπέρασμα λέμε ότι οι απόστολοι απάντησαν στις απειλές του εχθρού λέγοντας την αλήθεια, αλλά στη συνέχεια  προσευχήθηκαν ομοθυμαδόν με τα εν Χριστώ αδέλφια και ο Πατέρας Θεός απάντησε πληρώνοντας τους με Άγιο Πνεύμα, ώστε να μιλούν με παρρησία.

Συνοψίζοντας λέμε ότι το θέλημα του Θεού είναι όλα τα παιδιά Του, να επιδιώκουν ‘να φρονώσι το αυτό εν Κυρίω’(Φιλιπ.,δ΄:2), ώστε να ενεργούν σωστά και ομοθυμαδόν να προσεύχονται και να Τον δοξάζουν. Τότε Αυτός σαν καλός Πατέρας θα μας δίνει δύναμη Πνεύματος Αγίου, να πράττουμε το θέλημα Του και θα απαντάει στον χρόνο που έχει επιλέξει στα αιτήματά μας. Μέχρι  να λάβουμε τις επαγγελίες πρέπει να μένουμε στην υπακοή κάνοντας υπομονή. Ο εχθρός της ψυχής και τα όργανά του θα μας βάλλου εμπόδια, όμως ο Θεός δεν μπορεί να εμποδιστεί από κανέναν, διότι είναι Κύριος των κυρίων και Βασιλιάς των βασιλέων. Το χέρι του Θεού μπορεί να κάνει και σήμερα θαύματα, αλλά επιδιώκει από εμάς να  δεχθούμε την παιδεία Του, ώστε να μπορέσει να μας εμπιστευθεί τον αληθινό πλούτο. Ομοθυμαδόν λοιπόν να κάνουμε αυτό που μας λέει στον γραμμένο λόγο Του, και να ξέρουμε ότι εάν δεν αποκάμουμε θα θερίσουμε τις  ευλογίες Του στον δέοντα καιρό (Γαλάτες, ς΄:9). Αμήν!