«Αλλ’ ότε εφανερώθη η χρηστότης και η φιλανθρωπία του Σωτήρος ημών Θεού, ουχί εξ έργων δικαιοσύνης, τα οποία επράξαμεν ημείς, αλλά κατά το έλεος αυτού έσωσεν ημάς, δια λουτρού παλιγγενεσίας, και ανακαινίσεως του Αγίου Πνεύματος, το οποίον εξέχεε πλουσίως εφ’ ημάς, δια Ιησού Χριστού του Σωτήρος ημών∙» (Τίτον,γ΄:4-6)

Η χρηστότητα περιλαμβάνει την καλοσύνη, τη τιμιότητα και  τη δικαιοσύνη του Θεού, ο οποίος εκχέει έλεος και αναγεννάει δια του Αγίου Πνεύματος όσους πιστεύουν και δέχονται στη ζωή τους τον Υιό Του Ιησού Χριστό. Επομένως η χρηστότητα του Θεού φανερώνεται σε όσους δέχτηκαν τον Ιησού Χριστό όπως και σε όσους με ειλικρίνεια ψάχνουν για την αλήθεια και τον ουσιαστικό σκοπό αυτής της ζωής, μια έρευνα της οποίας η κατάληξη είναι να δεχτούν και αυτοί τον Ιησού Χριστό και να Τον γνωρίσουν σαν προσωπικό τους σωτήρα.

Κάθε αναγεννημένο πιστό, που σαν παιδί Θεού, επιδιώκει να μοιάσει στον Πατέρα Του τον Ουράνιο, το Άγιο Πνεύμα τον βοηθάει χορηγώντας τον καρπό Του, στοιχείο του οποίου είναι η χρηστότητα (Γαλάτας, ε΄:22). Αυτός ο καρπός  αν υπάρχει στον εσωτερικό άνθρωπο του πιστού, βοηθάει και τον ίδιο τον πιστό να αυξάνεται πνευματικά αλλά και τους ανθρώπους που τον περιβάλλουν, που αν είναι ειλικρινείς θα αναγνωρίσουν την αλλαγή που έκανε ο Θεός στη ζωή του γνωστού τους και θα θελήσουν να τον μιμηθούν. Ο Θεός αυξάνει αυτό τον καρπό όταν ο άνθρωπος αγωνίζεται να μένει κοντά Του και επιδιώκει να πράττει θέλημά Του με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος.   Συνεπώς  η χρηστότητα δεν είναι αποτέλεσμα ανθρώπινης επέμβασης, αλλά αποτέλεσμα της αλλαγής που το Άγιο Πνεύμα έκανε και κάνει στη πνευματική καρδιά του αναγεννημένου χριστιανού. Δεν είναι λοιπόν μια τυπική καλοσύνη, αλλά μια καλοσύνη με έργα αγαθά που φανερώνουν πρακτικά την αγάπη του πιστού προς τον πλησίον του. Η αγάπη του χριστιανού δείχνεται βασικά με τη συγχώρεση αλλά και με έργα αγάπης και ενδιαφέροντος προς τον συνάνθρωπο ακόμα και αν αυτός μισεί τον άνθρωπο του Θεού. Ο χριστιανός δεν εχθρεύεται κανέναν αλλά η αγάπη του δείχνεται και στον εχθρό του, βοηθώντας τον όταν αντιμετωπίζει προβλήματα: «Εάν λοιπόν πεινά ο εχθρός σου, τρέφε αυτόν∙ εάν διψά, πότιζε αυτόν∙ διότι πράττων τούτο, θέλεις σωρεύσει άνθρακας πυρός επί την κεφαλήν αυτού. Μη νικάσαι υπό του κακού, αλλά νίκα δια του αγαθού το κακόν» (Ρωμαίους,ιβ΄:20-21).

Αν και σε πολλούς που ζουν σύμφωνα με το κοσμικό φρόνημα, η χρηστότητα εκλαμβάνετε σαν αδυναμία, στον χριστιανό είναι απόδειξη ότι έχει γνωρίσει τον Θεό και πρέπει να αποτελεί ένα από τα κύρια πνευματικά ενδύματα με τα οποία ο Πατέρας Θεός θέλει να είναι ντυμένο κάθε παιδί Του. Διαβάζουμε σχετικά: «Ενδύθητε λοιπόν, ως εκλεκτοί του Θεού άγιοι και ηγαπημένοι, σπλάγχνα οικτιρμών, χρηστότητα, ταπεινοφροσύνην, πραότητα, μακροθυμίαν, υποφέροντες αλλήλους και συγχωρούντες εις αλλήλους, εάν τις έχη παράπονον κατά τινος• καθώς και ο Χριστός συνεχώρησεν εις εσάς, ούτω και σείς• και εν πάσι τούτοις ενδύθητε την αγάπην, ήτις είναι σύνδεσμος της τελειότητος.» (Κολοσσαείς,γ΄:12-14).

Η χρηστότητα του Θεού πηγάζει από την αγάπη Του προς εμάς και είναι αυτή που μας φέρνει σε μετάνοια. Μετάνοια που είναι απαραίτητη για την σωτηρία της ψυχής μας. Από τη πλευρά μας, σαν παιδιά Θεού, δεν πρέπει να καταφρονούμε τη χρηστότητα και μακροθυμία του Θεού και να αμελούμε τον αγιασμό μας, γιατί τότε θα λυπούμε τον Θεό (Ρωμαίους, β΄:4).  Γι’ αυτό καλό είναι να φοβόμαστε και να καθαριζόμαστε το γρηγορότερο δυνατόν, όταν λερωνόμαστε με κάθε μολυσμό σαρκικό ή πνευματικό, σύμφωνα με τα εδάφια: ‘Έχοντες λοιπόν, αγαπητοί, ταύτας τας επαγγελίας, ας καθαρίσωμεν εαυτούς από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, εκπληρούντες αγιωσύνην εν φόβω Θεού’ (Β΄ Κορινθίους, ζ΄:1), ‘μετά φόβου και τρόμου εργάζεσθε την εαυτών σωτηρίαν• διότι ο Θεός είναι ο ενεργών εν υμίν και το θέλειν και το ενεργείν κατά την ευδοκίαν αυτού’ (Φιλιππησίους, β΄:12,13).

Ο Θεός σαν καλός Πατέρας, μας αγαπάει, μας θέλει κοντά Του και στα λάθη μας θα είναι συγχωρητικός, όταν ειλικρινά μετανοούμε για αυτά και αποφασίζουμε να τα σταματήσουμε. Βέβαια μας εκπαιδεύει με το δικό Του τρόπο, ώστε να μας κάνει σύμμορφους με την εικόνα του Υιού Του. Το δικό μας μέρος είναι να δεχόμαστε αγόγγυστα την παιδεία Του και να οικοδομούμε τη ζωή μας σύμφωνα με το λόγο Του, πάνω στο θεμέλιο που είναι ο Ιησούς Χριστός. Έξω από αυτό το θεμέλιο δεν μπορεί να σταθεί  πνευματική οικοδομή αλλά θα συντριφτεί (Α΄ Κορινθίους, γ΄:3). Η ζωή με το Χριστό είναι όμορφη όταν ο χριστιανός, με τη χάρη και βοήθεια του Θεού, ζει σύμφωνα με το θέλημα Του. Ο Θεός μορφώνει μέσα μας τον χαρακτήρα του Ιησού Χριστού, για να γίνουμε και εμείς ‘υιοί φωτός’, ώστε οι άνθρωποι να δουν τα καλά μας έργα και να δοξάσουν τον Θεό: «Ούτως ας λάμψη το φως σας έμπροσθεν των ανθρώπων, δια να ίδωσι τα καλά σας έργα, και δοξάσωσι τον Πατέρα σας τον εν τοις ουρανοίς» (Ματθ., ε΄:16).

Με τη φανέρωση της χρηστότητάς Του ο Θεός μας προσελκύει κοντά Του, μέσω του Υιού Του Ιησού Χριστού και του Αγίου Πνεύματος. Αυτή η χρηστότητα μας αναπαύει, μας κάνει να νιώθουμε ασφάλεια κοντά Του και μας ωθεί να τον πλησιάσουμε περισσότερο. Ακόμα μας κάνει να νιώθουμε ευγνωμοσύνη που είμαστε παιδιά δικά Του και να αντιμετωπίζουμε με αισιοδοξία τα προβλήματα της ζωής, γιατί θα έχουμε τη παρουσία του Θεού μέσα μας. Ο Θεός θέλει να καλλιεργήσει τη δική Του χρηστότητα μέσα μας για να είναι η ζωή μας φως δικό Του μέσα στον κόσμο. Με τη χρηστότητα όπως και με όλο τον καρπό του Αγίου Πνεύματος,  πρέπει να προχωρούμε σε όλη τη ζωή μας, ώστε να λάμπουμε το φως του Ιησού Χριστού μέχρι τέλους.

Τέλος αναφέρουμε ότι η χρηστότητα του Θεού που είναι μέσα στον πιστό, φανερώνεται βασικά με τη καλή διαγωγή του, η οποία διαγωγή μπορεί να έχει θετική επίδραση στους ανθρώπους που συναναστρέφεται. Ο απόστολος Πέτρος αναφέρει σχετικά: «Ομοίως αι γυναίκες, υποτάσσεσθε εις τους άνδρας υμών, ίνα και εάν τινες απειθώσιν εις τον λόγον, κερδηθώσιν άνευ του λόγου δια της διαγωγής των γυναικών, αφού ίδωσι την μετά φόβου καθαράν διαγωγήν σας» (Α΄ Πέτρου, γ΄:1-2). Με τη καλή διαγωγή των πιστών γυναικών, ο Θεός εργάζεται  τη σωτηρία των μη αναγεννημένων συζύγων τους.  
Συνοψίζοντας λέμε ότι ο Πατέρας Θεός θέλει να μας κάνει χρηστούς μέσα σε αυτόν τον κόσμο, σύμφωνα όμως με την δική Του χρηστότητα. Αμήν!