«…Δίδαξον ημάς να μετρώμεν ούτω τας ημέρας ημών, ώστε να προσκολλώμεν τας καρδίας ημών εις την σοφίαν» (Ψαλμός 90:12)
« Επειδή λοιπόν ο Χριστός έπαθεν υπέρ ημών κατά σάρκα, οπλίσθητε και σεις το αυτό φρόνημα, διότι ο παθών κατά σάρκα έπαυσεν από της αμαρτίας, διά να ζήσητε τον εν σαρκί επίλοιπον χρόνον, ουχί πλέον εν ταις επιθυμίαις των ανθρώπων, αλλ' εν τω θελήματι του Θεού.» (Α΄ Πέτρου,β΄:1,2)
Το 2017 ήρθε. Ο καινούργιος χρόνος βρήκε πολλούς ανθρώπους σε σπίτια να ανταλλάσουν δώρα και ευχές με τα αγαπημένα τους πρόσωπα, άλλους να διασκεδάζουν σε νυχτερινά κέντρα, άλλους στις δουλειές τους, αλλά δυστυχώς βρήκε και πολλούς να δυστυχούν είτε σαν ασθενείς είτε σαν άνεργοι, σαν άστεγοι και γενικότερα αντιμετωπίζοντας σοβαρά ατομικά, οικογενειακά και κοινωνικά προβλήματα.
Βέβαια είναι πολύ καλό ο άνθρωπος να χαίρεται τις γιορτινές μέρες με τα αγαπημένα του πρόσωπα, αλλά θα είναι πολύ πιο καλό, αν δεν το έχει κάνει μέχρι σήμερα, να προσθέσει στη ζωή του το πιο αγαπητό πρόσωπο. Αυτό το πρόσωπο είναι ο Ιησούς Χριστός. Ο Κύριος Ιησούς είναι πρόθυμος να μπει στο σπίτι μας και κυρίως στην καρδιά μας, γι’ αυτό μας προτρέπει να του ανοίξουμε την πόρτα λέγοντας: «Ιδού, ίσταμαι εις την θύραν και κρούω∙ εάν τις ακούση της φωνής μου, και ανοίξη την θύραν, θέλω εισέλθη προς αυτόν, και θέλω δειπνήσει μετ’ αυτού και αυτός μετ’ εμού» (Αποκάλυψις,γ΄:20). Επί πλέον μας λέει «Εάν τις με αγαπά, τον λόγον μου θέλει φυλάξει, και ο Πατήρ μου θέλει αγαπήσει αυτόν, και προς αυτόν θέλομεν ελθεί, και εν αυτώ θέλομεν κατοικήσει» (Ιωάννης,ιδ΄:23). Από τα λόγια αυτά φαίνεται ότι ο Κύριος δεν αναγκάζει κανένα να Τον δεχθεί, αλλά θέλει η σχέση του με οποιονδήποτε άνθρωπο να βασίζεται στην απόλυτη ελευθερία, πίστη και αγάπη του ανθρώπου. Είναι για το πνευματικό μας συμφέρον να ανταποκριθούμε σ’ αυτή την επίσκεψη του Κυρίου. Αν εμείς σήμερα ανοίξουμε την πόρτα της καρδιάς μας στον Ιησού Χριστό, ο Κύριος θα ανταποκριθεί κάνοντας αισθητή την παρουσία Του μέσα στον εσωτερικό μας άνθρωπο, καθαρίζοντας μας από αμαρτίες και ενοχές και ελευθερώνοντάς μας από πάθη και κακές επιθυμίες.
Ένα γραφικό παράδειγμα ανθρώπου που ανταποκρίθηκε στη πρόσκληση του Κυρίου ήταν ο Ζακχαίος. Στο ευαγγέλιο του Λουκά διαβάζουμε πως ο Ζακχαίος ήταν αρχιτελώνης, πλούσιος και ήθελε πολύ να δει τον Ιησού Χριστό. Λόγω του ότι ήταν κοντός, ανέβηκε σε συκομουριά για να Τον δει μιας και θα περνούσε από αυτό το δρόμο. Μόλις ο Κύριος Ιησούς ήρθε κοντά του, είπε στον Ζακχαίο να κατέβει γιατί ήθελε να μείνει στο σπίτι του. Ο Ζακχαίος κατέβηκε αμέσως και υποδέχτηκε στο σπίτι του τον Κύριο με χαρά. Όλοι οι άλλοι που ήταν παρόντες γόγγυζαν, επειδή ο Κύριος πήγε να μείνει σε σπίτι αμαρτωλού ανθρώπου και αυτό διότι οι τελώνες είχαν φήμη πολύ αμαρτωλών ανθρώπων. Ο Ζακχαίος από μόνος του είπε στον Κύριο ότι τη μισή περιουσία του δίνει στους φτωχούς και αν συκοφάντησε κάποιον θα του δώσει τετραπλάσια. Ο Κύριος Ιησούς είπε προς αυτόν ότι έγινε σωτηρία στο σπίτι του, διότι ο Υιός του ανθρώπου (ο Ιησούς Χριστός) ήρθε να ζητήσει και να σώσει το απολωλός (Λουκάς,ιθ΄:1-10).
Σ’ αυτή την ιστορία καλό είναι να κάνουμε κάποιες διδακτικές επισημάνσεις. Πρώτα σημειώνουμε το ζήλο και τη θέληση του Ζακχαίου να δει τον Ιησού Χριστό όπως και την άμεση ανταπόκριση του Κυρίου που απευθύνεται προσωπικά στον Ζακχαίο και του ζητάει να πάει στο σπίτι του. Στη συνέχεια αναφέρουμε την προθυμία του Ζακχαίου να δώσει τη μισή περιουσία του στους φτωχούς και να επιστρέψει τετραπλάσια σε όσους εκμεταλλεύτηκε, χωρίς ο Κύριος ούτε κανένας άλλος να τον αναγκάσει. Ο Ζακχαίος μόλις γνώρισε τον Ιησού Χριστό, άλλαξε μέσα του και αυτό γιατί Τον δέχτηκε σαν Κύριο στη ζωή του. Τα έργα που εξήγγειλε ο Ζακχαίος αποδεικνύουν τη σωτηρία που ο Κύριος του έδωσε και πιστεύουμε ότι και ο ίδιος αυτό θα ομολογούσε στη μετέπειτα ζωή του.
Όταν ο ίδιος ο Θεός θέλει να μας τιμήσει με την παρουσία του στον οίκο μας, αυτό σημαίνει ότι ο Θεός θέλει να ξεκινήσει μια σχέση πνευματική μαζί μας. Θέλει να τον γνωρίσουμε σαν προσωπικό μας σωτήρα και να μάθουμε τι θέλει από εμάς ώστε όχι μόνο να μη χαλάσει αυτή η σχέση αλλά να βαίνει αυξανόμενη, όλα τα χρόνια της μαζί με το Χριστό επίγειας ζωής μας.
Όταν ο Θεός έπλασε τους πρωτόπλαστους, τους επισκεπτόταν στον παράδεισο (Γένεσις, γ΄:8). Με την παρακοή των πρωτοπλάστων αυτή η επικοινωνία διακόπηκε με αποτέλεσμα την κυριαρχία της αμαρτίας και του μισθού αυτής που είναι ο θάνατος, στη ζωή των ανθρώπων. Για το Θεό, κάθε άνθρωπος λογίζεται πνευματικά νεκρός, όσα χρόνια ζει δούλος της αμαρτίας και αμετανόητος. Ο μόνος τρόπος για να αναστηθεί ένας άνθρωπος πνευματικά είναι να μετανοήσει για τις αμαρτίες του και να πιστέψει στον Ιησού Χριστό και το ευαγγέλιό Του. Μόνο τότε ο Πατέρας Θεός τον αναγεννάει πνευματικά και αρχίζει να έχει ουσιαστική σχέση μαζί του. Για επιβεβαίωση των προαναφερθέντων αναφέρουμε σχετικά εδάφια:
«ο Θεός όμως πλούσιος ων εις έλεος, διά την πολλήν αγάπην αυτού με την οποίαν ηγάπησεν ημάς, και ενώ ήμεθα νεκροί διά τα αμαρτήματα, εζωοποίησεν ημάς μετά του Χριστού• κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι• και συνανέστησε και συνεκάθισεν εν τοις επουρανίοις διά Ιησού Χριστού, διά να δείξη εις τους επερχομένους αιώνας τον υπερβάλλοντα πλούτον της χάριτος αυτού διά της προς ημάς αγαθότητος εν Χριστώ Ιησού. Διότι κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι διά της πίστεως• και τούτο δεν είναι από σας, Θεού το δώρον• ουχί εξ έργων, διά να μη καυχηθή τις. Διότι αυτού ποίημα είμεθα, κτισθέντες εν Χριστώ Ιησού προς έργα καλά, τα οποία προητοίμασεν ο Θεός διά να περιπατήσωμεν εν αυτοίς.» (Εφεσίους, β΄:4-10)
Υπάρχουν παραδείγματα πολλών ανθρώπων, σ’ όλους τους μετά Χριστό αιώνες μέχρι σήμερα, που ακολούθησαν τον Κύριο από τη στιγμή που τον γνώρισαν μέχρι τέλους και τον δόξασαν είτε με την άγια ζωή τους είτε με το μαρτυρικό τους θάνατο. Σε αυτή τη ζωή τα χρόνια μας είναι μετρημένα. Αυτό που μας ανήκει είναι το σήμερα και ακόμα ακριβέστερα το τώρα, όχι το μετά ούτε το αύριο. Ο Κύριος Ιησούς μας καλεί σε μια αιώνια ζωή μαζί Του και αυτή η κλήση γίνεται τώρα, όσον είμαστε ακόμα ζωντανοί. Ας δεχτούμε, όσοι δεν το κάναμε, τον Ιησού Χριστό να γίνει σήμερα Σωτήρας και Κύριος στην ζωή μας ώστε τα υπόλοιπα χρόνια της επίγειας ζωής μας να είναι χριστιανικά και κάποια μέρα όταν θα απεκδυθούμε το φθαρτό μας σκήνωμα, να επενδυθούμε το άφθαρτο ουράνιο και να εισέλθουμε στη βασιλεία των ουρανών για μια αιώνια ζωή μαζί Του.
Ευχόμαστε το 2017 να είναι έτος γνωριμίας πολλών ψυχών με τον Ιησού Χριστό και σωτηρίας. Επιπλέον ευχόμαστε αυτή η γνωριμία και σωτηρία να παραμείνει σε όλη την επίγεια ζωή όλων όσων πιστεύουμε γιατί αν δεν την εργαστούμε ‘μετά φόβου και τρόμου’ θα κινδυνεύσουμε να τη χάσουμε. Γι’ αυτό όσοι γνωρίσαμε ή θα γνωρίσουμε τον Ιησού Χριστού σαν προσωπικό μας Σωτήρα, να πάρουμε το Ευαγγέλιό Του (Καινή Διαθήκη) στα χέρια μας, να μαθαίνουμε αυτά που θέλει ο Θεός από μας και να του ζητήσουμε χάρη και δύναμη να τα εφαρμόζουμε, ώστε τα χρόνια μας να είναι και πολλά αλλά κυρίως χριστιανικά. Αμήν!
«διότι σήμερον εγεννήθη εις εσάς εν πόλει Δαβίδ σωτήρ, όστις είναι Χριστός Κύριος» (Λουκάς,β΄:11)
Τα Χριστούγεννα όπως γνωρίζουμε, γιορτάζονται στις 25 Δεκεμβρίου. Από τη μια πλευρά, είναι όντως σημαντικό να θυμόμαστε τον Κύριο Ιησού ότι γεννήθηκε και ήρθε στον κόσμο για την σωτηρία μας, από την άλλη όμως όλη αυτή η εμπορικότητα που κυριαρχεί αυτή τη περίοδο κρύβει την ουσία της συγκεκριμένης ημέρας. Καλό είναι να δούμε την πνευματική σημασία της εορτής των Χριστουγέννων σύμφωνα με το λόγο του Θεού.
Η σύλληψη του Κυρίου Ιησού έγινε δια Πνεύματος Αγίου. Αρχικά η μητέρα του Κυρίου Μαρία, ευαγγελίστηκε από τον άγγελο Γαβριήλ, ο οποίος της είπε πως βρήκε χάρη από τον Θεό και ότι θα γεννήσει υιό και θα Τον ονομάσει Ιησού. Η Μαρία δεν ήξερε με ποιο τρόπο θα γινόταν αυτό, διότι σαν αρραβωνιασμένη δεν είχε συζυγική σχέση με τον αρραβωνιαστικό της τον Ιωσήφ. Όταν ρώτησε τον άγγελο εκείνος της είπε πως Πνεύμα Άγιο θα την επισκεφτεί και δύναμη Θεού θα την επισκιάσει και γι’ αυτό το παιδί που θα γεννήσει, θα ονομαστεί Υιός Θεού. Η Μαρία μετά τα λεγόμενα του αγγέλου Γαβριήλ δέχτηκε να συλλάβει τον Κύριο Ιησού (Λουκάς,α΄:26-38). Στη συνέχεια ο Ιωσήφ βλέποντας την αρραβωνιαστικιά του Μαρία έγκυο, σκέφθηκε να την διώξει χωρίς να πάρει είδηση κανένας, διότι όπως ήταν φυσικό θεώρησε ότι τον απάτησε. Ενώ ο Ιωσήφ σκεφτόταν αυτά, ήρθε άγγελος Κυρίου σε όνειρο και του είπε να μη φοβηθεί να κρατήσει την Μαρία για γυναίκα του γιατί το παιδί που είχε συλλάβει ήταν δια Πνεύματος Αγίου και ότι αυτό το παιδί θα σώσει το λαό από τις αμαρτίες τους. Ο Ιωσήφ πίστεψε στα λόγια του αγγέλου, κράτησε σαν γυναίκα του την Μαρία, αλλά δεν είχε συζυγική σχέση μαζί της μέχρι που γεννήθηκε ο πρωτότοκος γιος της, τον οποίο ονόμασε Ιησού που σημαίνει Σωτήρας (Ματθαίος,α΄:18-25).
Ήταν σημαντική και σωτήρια η έλευση του Κυρίου Ιησού στον κόσμο. Ο Ιησούς Χριστός δεν είναι ένα απλό ιστορικό πρόσωπο, αλλά ο Υιός του Θεού του ζώντος. Έτσι όπως η παρθένος Μαρία συνέλαβε δια του Αγίου Πνεύματος και γέννησε σαν άνθρωπο τον Υιό του Θεού, με τον ίδιο τρόπο ο Κύριος θέλει να συλληφθεί και να μορφωθεί, μέσα στον εσωτερικό άνθρωπο κάθε πιστού ανθρώπου, ώστε αυτός να ζήσει αιώνια μαζί Του.
Αυτό φανερώνουν τα λόγια του Κυρίου στον Νικόδημο : «Αληθώς, αληθώς σοι λέγω, εάν τις δεν γεννηθή εξ ύδατος και Πνεύματος, δεν δύναται να εισέλθη εις την βασιλείαν του Θεού» (Ιωάννης,γ΄:5). Σ’ αυτά ο Κύριος μιλάει για μια γέννηση που επιτυγχάνεται μόνο δια του λόγου του Θεού ((Ρωμ.,α΄:16,Εφες., ε΄:26) και δια του Αγίου Πνεύματος. Ο Κύριος Ιησούς συνεχίζοντας αναφέρει: «Μη θαυμάσης ότι σοι είπον, Πρέπει να γεννηθήτε άνωθεν. Ο άνεμος όπου θέλει πνέει, και την φωνήν αυτού ακούεις, αλλά δεν εξεύρεις πόθεν έρχεται, και που υπάγει∙ ούτως είναι πας όστις εγεννήθη εκ του Πνεύματος» (Ιωάννης, γ΄:7-8).
Δηλαδή η γέννηση που γίνεται από το Άγιο Πνεύμα, παρομοιάζεται με τον άνεμο που ακούς μεν τη βοή του και βλέπεις τα αποτελέσματά του, αλλά δεν γνωρίζεις από πού έρχεται και που πηγαίνει, έτσι και αυτός που έχει γεννηθεί από το Άγιο Πνεύμα, βλέπει τα αποτελέσματα της ενέργειας του Θεού στη ζωή του, αλλά δεν βλέπει τον τρόπο που αυτά πραγματοποιήθηκαν.
Μια τέτοια χαρακτηριστική γέννηση, που αναφέρεται στη Καινή Διαθήκη, την βίωσε ο απόστολος Παύλος. Ο απόστολος Παύλος όσο αφορά την θρησκεία του ήταν Φαρισαίος, γνωστός στους αρχιερείς, από τους οποίους είχε λάβει εξουσία να διώκει την εκκλησία του Κυρίου Ιησού. Πολλούς μαθητές έβαζε στην φυλακή, έδινε ψήφο εναντίον τους όταν τους φόνευαν. Επίσης έμπαινε πολλές φορές σε συναγωγές και τιμωρώντας τους μαθητές τους ανάγκαζε να βλασφημήσουν, η δε δράση του εναντίον τους έφθανε και σε απομακρυσμένες πόλεις. Όταν όμως πήγαινε από την Ιερουσαλήμ προς την Δαμασκό, για να συλλάβει μαθητές του Κυρίου, αυτός και οι συμπορευόμενοι είδαν φως από τον ουρανό υπερβαίνον την λαμπρότητα του ηλίου. Ενώ όλοι τρόμαξαν και έπεσαν κάτω, ο Παύλος άκουσε φωνή από τον ουρανό να του λέει: ‘Σαούλ, Σαούλ γιατί με διώκεις;’ Ο Παύλος ρώτησε ποιος είναι και ο Κύριος του είπε ότι είναι ο Ιησούς και ότι θα τον κάνει υπηρέτη Του, για να μιλήσει στα έθνη που θα αποσταλεί, για όσα είδε και όσα μέλλει να του δείξει, έτσι ώστε να επιστρέψουν από το σκοτάδι στο φως. Ο Παύλος δεν απείθησε στην ουράνια οπτασία, αλλά αμέσως άρχισε να κηρύττει στους ανθρώπους για τον Ιησού, αρχικά στη Δαμασκό, στην Ιερουσαλήμ, στη γη της Ιουδαίας και έπειτα στα έθνη, προτρέποντάς τους να μετανοήσουν και να επιστρέψουν στο Θεό πράττοντας έργα άξια μετανοίας. Δεν έλεγε τίποτε περισσότερο εκτός από εκείνα που είχαν προφητεύσει ο Μωϋσής και οι προφήτες, ότι δηλαδή ο Χριστός έπαθε πάνω στο σταυρό του Γολγοθά, πληρώνοντας για τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων και αναστήθηκε σαν αναμάρτητος για να δικαιώσει όσους πιστέψουν σ’ Αυτόν.(Πράξεις,κς΄:1-23).
Ο απόστολος Παύλος ήταν ένας διώκτης της εκκλησίας του Χριστού. Βασάνιζε τους μαθητές, τους έβαζε σε φυλακή, τους ανάγκαζε να βλαστημήσουν και ήταν σύμφωνος και στο να φονευθούν. Όλα αυτά λόγω της θρησκείας του, γιατί νόμιζε ότι αυτό ήταν το θέλημα του Θεού. Όταν όμως ο Κύριος του φανερώθηκε και κατάλαβε ποιος είναι ο Ιησούς, μετάνιωσε για όλα τα άσχημα που έκανε, αναγεννήθηκε, βαπτίστηκε στο νερό, έγινε μαθητής και απόστολος του Χριστού και μέχρι που πέθανε με μαρτυρικό θάνατο, για το όνομα του Ιησού Χριστού. Ο Θεός έκανε χάρη σε έναν τέτοιο άνθρωπο, που μόνο κακία είχε στην καρδιά του και τον έκανε ένα νέο άνθρωπο, αναγεννημένο από Αυτόν, χωρίς κακία και μίσος.
Αυτό που ο Θεός έκανε στο Παύλο μπορεί να το κάνει και σε οποιονδήποτε πιστέψει σήμερα. Ο ίδιος ο Παύλος αναφέρει: «Πιστός ο λόγος και πάσης αποδοχής άξιος, ότι ο Ιησούς Χριστός ήλθεν εις τον κόσμον διά να σώση τους αμαρτωλούς, των οποίων πρώτος είμαι εγώ• αλλά διά τούτο ηλεήθην, διά να δείξη ο Ιησούς Χριστός εις εμέ πρώτον την πάσαν μακροθυμίαν, εις παράδειγμα των μελλόντων να πιστεύωσιν εις αυτόν εις ζωήν αιώνιον (Α΄Τιμοθ.,α΄:15,16). Συνεπώς οποιοσδήποτε άνθρωπος, όσο αμαρτωλός και αν είναι, όταν μετανοήσει, και δεχθεί τον Ιησού Χριστό στη ζωή του, τότε ο Θεός τον αναγεννάει με τη δύναμη του λόγου και δια του Αγίου Πνεύματος και του δίνει αιώνια ζωή.
Αυτά τα Χριστούγεννα ας μη περάσουν ανούσια, αλλά αν δεν το έχουμε κάνει μέχρι τώρα, ας γίνουν αφορμή να γνωρίσουμε το Χριστό σαν Σωτήρα. Να πάρουμε ένα Ευαγγέλιο στα χέρια μας και να ζητήσουμε ο Θεός να μας αναγεννήσει και να γράψει το όνομά μας στο βιβλίο της ζωής. Μόνο τότε θα γιορτάζουμε ουσιαστικά τα προσωπικά μας Χριστούγεννα. Αμήν!
|
«Από τότε ήρχισεν ο Ιησούς να κηρύττη και να λέγει, Μετανοείτε∙ διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών» (Ματθαίος, δ΄:17)
Ο Κύριος Ιησούς όπως γνωρίζουμε ήρθε για την σωτηρία του κόσμου και άρχισε το κήρυγμά του, απευθύνοντας στους ανθρώπους που τον άκουγαν μια έκκληση για μετάνοια. Η μετάνοια που θέλει ο Κύριος είναι να παραδεχθούμε ότι η ζωή που κάνουμε μακριά απ’ Αυτόν οδηγεί στην απώλεια και να πάρουμε απόφαση να Τον πλησιάσουμε, διότι ο Θεός δεν είναι ένας αυστηρός κριτής, αλλά ένας αγαθός πατέρας που μας σπλαχνίζεται και θέλει να ζήσουμε αιώνια μαζί Του. Θέλει να Τον πλησιάζουμε με παρρησία και αγάπη, επειδή αυτός είναι αγάπη (Α΄ Ιωάννου, δ΄:8) και να μην έχουμε στο νου μας ότι δεν μας δέχεται επειδή πέφτουμε σε αμαρτίες.
Πολλοί τελώνες και αμαρτωλοί πλησίαζαν τον Κύριο και οι Φαρισαίοι που ήταν σκληρόκαρδοι, ρώτησαν τους μαθητές του Κυρίου: «Δια τι ο διδάσκαλός σας τρώγει μετά των τελωνών και αμαρτωλών;» (Ματθαίος,θ΄:11). Επειδή ο Κύριος τους άκουσε, είπε: «… Δεν έχουσι χρείαν ιατρού οι υγιαίνοντες, αλλ’ οι πάσχοντες. Υπάγετε δε και μάθετε τι είναι, “Έλεον θέλω, και ουχί θυσίαν∙” διότι δεν ήλθον δια να καλέσω δικαίους, αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν» (Ματθαίος,θ΄:12-13). Οι Φαρισαίοι δεν θεωρούσαν τους εαυτούς τους αμαρτωλούς, ενώ οι τελώνες και οι λοιποί αμαρτωλοί είχαν επίγνωση της κατάστασής τους και πλησίαζαν τον Κύριο για να βρουν έλεος. Ο Κύριος δεν είναι κοντά σε αυτούς που θεωρούν τον εαυτό τους ‘υγιή’ και αναμάρτητο, αλλά είναι κοντά σε αυτούς που αισθάνονται και παραδέχονται τον εαυτό τους αμαρτωλό και πλησιάζουν σ’ Αυτόν για να συγχωρεθούν. Αυτό φαίνεται καθαρά στην παραβολή του τελώνη και Φαρισαίου που Κύριος Ιησούς είπε για αυτούς που νόμιζαν ότι ήταν δίκαιοι και καταφρονούσαν τους άλλους ,την οποία αναφέρουμε: «Άνθρωποι δυο ανέβησαν εις το ιερόν δια να προσευχηθώσιν∙ ο εις Φαρισαίος και ο άλλος τελώνης. Ο Φαρισαίος σταθείς προσηύχετο καθ’ εαυτόν ταύτα∙ Ευχαριστώ σοι, Θεέ, ότι δεν είμαι καθώς οι λοιποί άνθρωποι, άρπαγες, άδικοι, μοιχοί, ή και καθώς ούτος ο τελώνης. Νηστεύω δις της εβδομάδος, αποδεκατίζω πάντα όσα έχω. Και ο τελώνης μακρόθεν ιστάμενος δεν ήθελεν ουδέ τους οφθαλμούς να υψώση εις τον ουρανόν, αλλ’ έτυπτεν εις το στήθος αυτού, λέγων, Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ. Σας λέγω, Κατέβη ούτος εις τον οίκον αυτού δεδικαιωμένος μάλλον παρά εκείνος∙ διότι πας ο υψών εαυτόν, θέλει ταπεινωθή∙ ο δε ταπεινών εαυτόν, θέλει υψωθή» (Λουκάς,ιη΄:10-14).
Ο Φαρισαίος καυχιόταν στα καλά του έργα και το χειρότερο καταφρόνησε τον τελώνη, νομίζοντας έτσι ότι ήταν σωστός ενώπιον του Θεού. Από την άλλη, ο τελώνης αισθανόταν συντετριμμένος, έχοντας επίγνωση της αμαρτωλότητάς του. Ο Θεός δεν θέλει να καυχιόμαστε στα καλά μας έργα, ούτε να υποτιμάμε τους συνανθρώπους ή τους αδελφούς μας στην εκκλησία, αλλά να είμαστε ταπεινοί ζητώντας συγχώρεση από τον Κύριο για όσες αμαρτίες πράττουμε. Στον προφήτη Ησαΐα αναφέρεται: «… εις τίνα λοιπόν θέλω επιβλέψει; εις τον πτωχόν, και συντετριμμένον το πνεύμα, και τρέμοντα τον λόγον μου» (Ησαΐας, ξς΄:2).
Όλα αυτά που διαβάζουμε δεν είναι τυχαία. Όλοι λίγο ή πολύ στην απροσεξία μας μπορεί να συμπεριφερθούμε σαν Φαρισαίοι. Αν όχι με τα λόγια, μπορεί με τις σκέψεις μας να καυχιόμαστε για τα καλά μας έργα ή να κατακρίνουμε τον αδελφό ή την αδελφή μας στην εκκλησία ή οποιονδήποτε, για κάποιο λάθος που έκανε. Αυτό αν κάνουμε, στην ουσία σημαίνει έλλειψη αγάπης εκ μέρους μας και πνευματική πτώση που δεν έχουμε συνειδητοποιήσει. Επειδή ο Θεός μας αγαπά, μας ελέγχει για τα λάθη μας, είτε δια του Πνεύματος του Αγίου είτε με τους εργάτες που έχει θέσει στην εκκλησία Του. Αν αγαπάμε τον Θεό και τα αδέλφια μας, θα παραδεχτούμε τα λάθη μας, θα μετανοήσουμε και θα ζητήσουμε συγγνώμη. Όταν μετανοούμε ειλικρινά και ζητάμε συγγνώμη από τον Θεό, αλλά και από όσους βλάψαμε, ο Θεός μας συγχωρεί, σύμφωνα με το γραμμένο «Εάν ομολογώμεν τας αμαρτίας ημών, είναι πιστός και δίκαιος, ώστε να συγχωρήση εις ημάς τας αμαρτίας και καθαρίση ημάς από πάσης αδικίας» (Α΄ Ιωάννου, α΄: 9).
Η ζωή εν Χριστώ, για να είναι καρποφόρα απαιτείται μια διαρκής πνευματική επαφή με τον Χριστό και τον λόγο Του, μιας και ο ίδιος είπε: ‘Εγώ είμαι η άμπελος, σεις τα κλήματα. Ο μένων εν εμοί και εγώ εν αυτώ, ούτος φέρει καρπόν πολύν, διότι χωρίς εμού δεν δύνασθε να κάμητε ουδέν’ (Ιωάννης, ιε΄:5). Συνεπώς εναπόκειται στον κάθε αναγεννημένο χριστιανό να κρατά αυτή την αδιάλειπτη επαφή με τον Κύριο μέσω της προσευχής, της μελέτης του λόγου και μέσω της συμμετοχής του στις λειτουργίες της εκκλησίας, όπως έκαναν τα πρώτα αδέλφια μας που ‘ενέμενον εν τη διδαχή των αποστόλων και εν τη κοινωνία και εν τη κλάσει του άρτου (Θεία Κοινωνία) και εν ταις προσευχαις’.(Πράξεις,β΄:22)
Ο Κύριος θέλει να παραλάβει μια αγία και άμωμη εκκλησία. Έτσι αυτό που όλοι οι πιστοί έχουμε να κάνουμε, είναι να κοιτάξουμε τον αγιασμό μας και την πνευματική μας οικοδομή για να κατοικήσει ο Χριστός πλουσίως μέσα μας, ώστε να φθάσει ο καθένας μας να πει, όπως ο απόστολος Παύλος, ‘ζω δε ουχί πλέον εγώ, αλλ' ο Χριστός ζη εν εμοί’(Γαλάτας, β΄:20). Βέβαια όσο βρισκόμαστε στο φθαρτό μας σκήνωμα, θα ισχύει το ‘Εάν είπωμεν ότι αμαρτίαν δεν έχομεν, εαυτούς πλανώμεν και η αλήθεια δεν είναι εν ημίν. (Α΄ Ιωάννου, α΄: 8), γι’ αυτό καλό είναι κάθε μέρα να ζητάμε από τον Κύριο να μας συγχωρεί, εφόσον και εμείς θα συγχωρούμε όσους μας βλάπτουν.
Στη συνέχεια αναφέρουμε κάποιες συμβουλές που ο λόγος του Θεού γράφει σχετικά με τον αγιασμό: «Ενδύθητε λοιπόν, ως εκλεκτοί του Θεού, άγιοι και ηγαπημένοι, σπλάγχνα οικτιρμών, χρηστότητα, ταπεινοφροσύνην, πραότητα, μακροθυμίαν∙ υποφέροντες αλλήλους, και συγχωρούντες εις αλλήλους, εάν τις έχη παράπονον κατά τινός∙ καθώς και ο Χριστός συνεχώρησεν εις εσάς, ούτω και σεις. Και εν πάσι τούτοις, ενδύθητε την αγάπην, ήτις είναι σύνδεσμος της τελειότητος. Και η ειρήνη του Θεού ας βασιλεύη εν ταις καρδίαις υμών, εις την οποίαν και προσεκλήθητε εις εν σώμα∙ και γίνεσθε ευγνόμωνες. Ο λόγος του Χριστού ας κατοική εν υμίν πλουσίως, μετά πάσης σοφίας∙ διδάσκοντες και νουθετούντες αλλήλους με ψαλμούς και ύμνους και ωδάς πνευματικάς, εν χάριτι ψάλλοντες εκ της καρδίας υμών προς τον Κύριον. Και παν ό,τι αν πράττητε εν λόγω ή εν έργω, πάντα εν τω ονόματι του Κυρίου Ιησού πράττετε, ευχαριστούντες δι’ αυτού τον Θεόν και Πατέρα» (Κολοσσαείς,γ΄:12-17).
Συνοψίζοντας λέμε ας μείνουμε στον Χριστό και θα δούμε καρπό στη ζωή μας. Βέβαια στη περίπτωση που είμαστε σε πτώση, καλό είναι να μετανοήσουμε, να λυπηθούμε κατά Θεό, διότι η κατά Θεό λύπη γεννά μετάνοια προς σωτηρία αμεταμέλητο (Β΄ Κορινθίους, ζ΄:10) και να επιστρέψουμε στον Κύριο. Ας κοιτάξουμε να φαίνεται ο Χριστός στη ζωή μας, με το να έχουμε ανυπόκριτη αγάπη προς τα αδέλφια μας εν Χριστώ πρώτα και έπειτα προς τους άλλους, ακόμα και προς τους εχθρούς μας. Μετάνοια και επιστροφή λοιπόν και ο Χριστός θα μας ανορθώσει και θα μας γεμίσει με την αγάπη Του. Αμήν!
«Επειδή στενή είναι η πύλη, και τεθλιμμένη η οδός η φέρουσα εις την ζωήν, και ολίγοι είναι οι ευρίσκοντες αυτήν» (Ματθαίος,ζ΄:14).
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός όπως γνωρίζουμε ήρθε για να σώσει εμάς τους αμαρτωλούς από την αιώνια απώλεια πληρώνοντας για τις αμαρτίες μας επάνω στο Σταυρό του Γολγοθά. Σαν άνθρωπος, μεγάλωσε στη Ναζαρέτ της Ιουδαίας, ζώντας στο θέλημα του Θεού, με μελέτη του λόγου και προσευχή και εργαζόταν σαν ξυλουργός μαζί με τον νομιζόμενο πατέρα Του Ιωσήφ. Όταν έγινε 30 χρονών ξεκίνησε το έργο του Θεού κηρύττοντας το ευαγγέλιο και ευεργετώντας και θεραπεύοντας τους ανθρώπους που καταδυναστευόταν από το διάβολο. Γνώριζε ποιο είναι το συμφέρον του ανθρώπου και πρώτα έκανε το θέλημα του Θεού και μετά δίδασκε (Πράξεις, α΄:1, ι΄:38).
Το συμφέρον του ανθρώπου ήταν και είναι να ζήσει αιώνια μαζί με τον Θεό στον ουρανό. Για να μπορέσει ο άνθρωπος να επιτύχει αυτό το στόχο, ο Θεός έστειλε τον Ιησού Χριστό στον κόσμο, για να σωθεί όποιος μετανοεί για τις αμαρτίες του και πιστεύει σ’ Αυτόν. Αυτή η πίστη στον Χριστό, είναι η αρχή της γνωριμίας μαζί Του. Στη συνέχεια εφόσον ο άνθρωπος επικαλεστεί και δεχθεί τον Ιησού Χριστό σαν Κύριο στη ζωή του, ο Θεός τον αναγεννάει δίνοντάς του τη σωτηρία και ζωντανή ελπίδα. Από τότε ο Θεός κατοικεί μέσα στον αναγεννημένο άνθρωπο, ο οποίος ξεκινάει πλέον έναν πνευματικό αγώνα για να κρατήσει την σωτηρία του.
Ο Κύριος Ιησούς κήρυξε με ειλικρίνεια για τον δρόμο που οδηγεί στον θάνατο και για τον δρόμο που οδηγεί στη ζωή, λέγοντας: «Εισέλθετε δια της στενής πύλης∙ διότι πλατεία είναι η πύλη, και ευρύχωρος η οδός η φέρουσα εις την απώλειαν, και πολλοί είναι οι εισερχόμενοι δι’ αυτής. Επειδή στενή είναι η πύλη, και τεθλιμμένη η οδός η φέρουσα εις την ζωήν, και ολίγοι είναι οι ευρίσκοντες αυτήν» (Ματθαίος,ζ΄:13-14).
Ο δρόμος που οδηγεί στον θάνατο είναι ευρύχωρος, δηλαδή έχει άνεση και υπάρχουν πολλοί που τον επιλέγουν. Ο άλλος δρόμος που οδηγεί στην αιώνια ζωή, έχει στενή πόρτα και είναι θλιμμένος, δηλαδή είναι τελείως αντίθετος με τον δρόμο που οδηγεί στην αιώνια απώλεια. Ο δρόμος που οδηγεί στην αιώνια απώλεια είναι ο δρόμος της αμαρτίας, ενώ ο δρόμος που οδηγεί στην αιώνια ζωή είναι ο Ιησούς Χριστός και δια μέσου του Χριστού μόνο μπορούμε να πάμε στο Πατέρα Θεό (Ιωάννης, ιδ΄:6). Ο Θεός μισεί την αμαρτία και όχι τον άνθρωπο, αλλά δυστυχώς ο άνθρωπος δεν γνωρίζει την αγάπη του Θεού προς αυτόν. Αυτό που είναι τραγικό στις μέρες μας, είναι η αδιαφορία επίγνωσης του Θεού και του θελήματός Του. Αυτό κάνει πολλούς ανθρώπους να λεν μεν ότι πιστεύουν στο Θεό αλλά να ζουν αντίθετα με το Θέλημά Του. Ο λόγος του Θεού αναφέρει σχετικά:
«Ο λαός μου ηφανίσθη δι’ έλλειψιν γνώσεως…» (Ωσηέ, δ΄:6).
« Γίνωσκε δε τούτο, ότι εν ταις εσχάταις ημέραις θέλουσιν ελθεί καιροί κακοί• διότι θέλουσιν είσθαι οι άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς εις τους γονείς, αχάριστοι, ανόσιοι, άσπλαγχνοι, αδιάλλακτοι, συκοφάνται, ακρατείς, ανήμεροι, αφιλάγαθοι, προδόται, προπετείς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μάλλον παρά φιλόθεοι, έχοντες μεν μορφήν ευσεβείας, ηρνημένοι δε την δύναμιν αυτής» (Β΄ Τιμόθεον, γ΄:1-5).
«Ερευνάτε τας γραφάς, διότι σεις νομίζετε ότι εν αυταίς έχετε ζωήν αιώνιον• και εκείναι είναι αι μαρτυρούσαι περί εμού• πλην δεν θέλετε να έλθητε προς εμέ, διά να έχητε ζωήν» (Ιωάννης,ε΄:39,40).
Για να ακούσει κάποιος τον λόγο του Θεού, πρέπει να υπάρχει αυτός που κηρύττει. Βέβαια αυτός που κηρύττει τον λόγο του Θεού πρέπει να έχει εμπειρία των ενεργειών του Θεού στη ζωή του. Το πιο οικοδομητικό κήρυγμα που μπορεί να κάνει κάποιος στον συνάνθρωπό του, είναι η ομολογία του, δηλαδή το πώς γνώρισε τον Θεό στη ζωή του. Αυτό βοηθάει αυτόν που ακούει να πιστέψει στον Θεό, διότι η πίστη έρχεται μέσω της ακοής και η ακοή δια του λόγου του Θεού (Ρωμαίους,ι΄:17).
Ένα ερώτημα, με βάση τα παραπάνω, είναι γιατί ο δρόμος που οδηγεί στην αιώνια ζωή έχει θλίψη ενώ ο δρόμος που οδηγεί στην αιώνια απώλεια έχει καλοπέραση; Ο δρόμος προς την αιώνια ζωή, είναι το να πράττουμε το θέλημα του Θεού και το θέλημα του Θεού δεν εμπεριέχει την αμαρτία. Αυτό που δίνει προς ώρα θλίψη μέσα από το θέλημα του Θεού, είναι η παιδεία του Κυρίου που όταν ο πιστός τη περάσει με επιτυχία θα έχει μετά καρπό ειρηνικό δικαιοσύνης (Εβραίους,ιβ΄:11).
Αυτό που ‘θα στερηθεί’ ο άνθρωπος του Θεού όταν επιλέξει την ζωή με τον Χριστό είναι η κραιπάλη, η μέθη, η πορνεία, η μοιχεία, η κλεψιά, το ψέμα και πολλές άλλες αμαρτίες, οι οποίες ικανοποιούν το σαρκικό φρόνημα, αλλά μολύνουν τη ψυχή του ανθρώπου. Όλοι οι αναγεννημένοι χριστιανοί, μελετώντας το λόγο του Θεού και με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος, καταλαβαίνουν το θέλημα του Θεού και εφόσον το επιλέγουν στη ζωή τους, ο Πατέρας Θεός δίνει δύναμη να το εκτελούν.
Ο δρόμος που οδηγεί στον ουρανό δεν έχει πάντα θλίψεις αλλά και χαρές και ευλογίες και όμορφες υποσχέσεις. Όταν κάποιος διοικείται από το Άγιο Πνεύμα, σημαίνει ότι κατοικεί μέσα του ο Θεός και αυτό φανερώνεται από τον καρπό του Αγίου Πνεύματος στη ζωή του πιστού που είναι ‘αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια’ (Γαλάτες,ε΄:22). Ο Κύριος έχει δώσει μια υπόσχεση, ‘ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή’ (Ματθαίος, ς΄:33). Λέγοντας ‘ταύτα πάντα’ ο Κύριος εννοεί βασικά τις τροφές και τα ενδύματα, αλλά μπορούμε να πούμε ότι γενικότερα περιλαμβάνει και άλλες ανάγκες του ανθρώπου, όπως η ψυχική και σωματική υγεία και η επαγγελματική και οικογενειακή αποκατάσταση.
Εκ μέρους μας, θέλει προσοχή με ποιο τρόπο επιλέγουμε το δρόμο που θέλουμε να ακολουθήσουμε και αυτό γιατί από την επιλογή που θα κάνουμε θα έχουμε τα ανάλογα αποτελέσματα. Ο Λώτ, καθώς διαβάζουμε στο βιβλίο της Γένεσης, είδε τη γη των Σοδόμων και των Γομόρρων ως παράδεισο του Κυρίου που ποτιζόταν από τον Ιορδάνη ποταμό και την επέλεξε (Γένεσις,ιγ΄:10). Όμως ο Κύριος κατέστρεψε τα Σόδομα και τα Γόμορρα λόγω της άφθονης αμαρτίας των ανθρώπων που ζούσαν εκεί. Ο Λώτ έκανε αυτή την επιλογή βασισμένος σ’ αυτά έβλεπε με τα μάτια του, χωρίς να ρωτήσει τον Θεό. Η εξωτερική εμφάνιση μιας πλούσιας γης, του φαινόταν η σωστή επιλογή για αυτόν, όμως αυτή η επιλογή αποδείχθηκε στο τέλος η χειρότερη γιατί έχασε εκτός από τη περιουσία του και την γυναίκα του. Γι’ αυτό ο λόγος του Θεού αναφέρει: «Υπάρχει οδός ήτις φαίνεται ορθή εις τον άνθρωπον, αλλά τα τέλη αυτής φέρουσιν εις θάνατον» (Παροιμίαι,ιδ΄:12).
Είναι στο χέρι μας να επιλέξουμε ποιον δρόμο θέλουμε να ακολουθήσουμε, αλλά να ξέρουμε ότι αξίζει να επιλέξουμε τον Χριστό σαν Κύριο στη ζωή μας. Η ζωή του πιστού ανθρώπου με τον ζυγό του Χριστού, περιλαμβάνει βέβαια ένα σταυρό θλίψεων και δοκιμασιών τις οποίες όμως ο χριστιανός θα τις ξεπεράσει γιατί ο Χριστός θα είναι βοηθός του. Ας κρατάμε τον ζυγό του Χριστού, γιατί έτσι μένουμε στον δρόμο που μας πάει στον ουρανό. Αμήν!
|
| 
| 
