Μενού

Ποιές πιστεύετε ότι είναι οι πηγές της αλήθειας;

Ποιές πιστεύετε ότι είναι οι πηγές της αλήθειας;
 
Αρχική σελίδα

 

« …Αι προσευχαί σου και αι ελεημοσύναι σου ανέβησαν εις μνημόσυνόν σου ενώπιον του Θεού» (Πράξεις, ι΄:4).

Το παραπάνω εδάφιο αποτελεί μέρος της απάντησης του Θεού, δια του αγγέλου που απέστειλε, στον Κορνήλιο. Ο Κορνήλιος ήταν ένας Ρωμαίος εκατόνταρχος στην Καισάρεια, ο οποίος μαζί με όλη την οικογένειά του φοβόταν τον αληθινό Θεό γεγονός που αποδείκνυαν οι πολλές ελεημοσύνες και προσευχές που έκανε. Βλέποντας έναν τέτοιο άνθρωπο ο Θεός, με σκοπό να σώσει τον ίδιο και τους οικείους του, έστειλε έναν άγγελο ο οποίος φανερώθηκε στον Κορνήλιο και του είπε ότι οι προσευχές του και οι ελεημοσύνες του, έφτασαν σε ενθύμησή του μπροστά στον Θεό και να στείλει στην Ιόππη ανθρώπους για να φέρουν τον απόστολο Πέτρο. Αμέσως ο Κορνήλιος έστειλε τρεις έμπιστούς του ανθρώπους, αφού τους εξήγησε σχετικά. Την επόμενη μέρα το μεσημέρι, ενώ αυτοί πλησίαζαν στην Ιόππη, ο Πέτρος ανέβηκε στο δώμα του σπιτιού για να προσευχηθεί. Μετά πείνασε και ενώ του ετοίμαζαν  φαγητό, ο Θεός τον έφερε σε έκσταση και του έδειξε μέσα σε ένα σεντόνι όλα τα θηρία, τα ερπετά και τα πτηνά και άκουσε φωνή  να του λέει να σφάξει από αυτά και να φάει. Ο Πέτρος  είπε ότι κανένα βέβηλο ή ακάθαρτο δεν έβαλε στο στόμα του  και η φωνή του απάντησε λέγοντας ότι όσα ο Θεός καθάρισε εκείνος να μη τα θεωρεί βέβηλα. Αυτό έγινε τρεις φορές. Ενώ ήρθαν οι αποσταλμένοι από τον Κορνήλιο, το Άγιο Πνεύμα μίλησε στον Πέτρο και του είπε ότι τον ζητούν τρεις άνθρωποι και να πάει μαζί τους χωρίς να διστάζει. Οι τρεις άνθρωποι του είπαν ότι τους απέστειλε ο Κορνήλιος οδηγούμενος από τον άγγελο του Κυρίου και του ζήτησαν  να πάει μαζί τους, για να ακούσει ο Κορνήλιος και οι οικείοι του από αυτόν, τι έχει να τους πει. Αφού ο Πέτρος πήρε μαζί του και άλλους αδελφούς, πήγαν όλοι μαζί στον οίκο του Κορνήλιου, που τους περίμενε μαζί με συγγενείς και φίλους. Ο Κορνήλιος όταν είδε τον Πέτρο, έπεσε να τον προσκυνήσει αλλά ο Πέτρος τον σήκωσε λέγοντας ότι ‘και εγώ άνθρωπος είμαι’. Ο Πέτρος αρχικά τους είπε ότι δεν είναι συγχωρεμένο στους Ιουδαίους να συναναστρέφονται με αλλόφυλους, αλλά ο Θεός του έδειξε να μη λέει κανένα άνθρωπο βέβηλο ή ακάθαρτο και ζήτησε να μάθει την αιτία που τον προσκάλεσαν. Ο Κορνήλιος του εξιστόρησε όλα τα γεγονότα και πώς τον οδήγησε ο άγγελος και στη συνέχεια ο Πέτρος τους είπε ότι δεν υπάρχει προσωποληψία στον Θεό και άρχισε να μιλάει για τον Κύριο Ιησού, το έργο Του, τη θυσία Του, την ανάστασή Του, ότι ο Κύριος θα είναι κριτής ζώντων και νεκρών και ότι στο όνομά αυτού λαμβάνει άφεση αμαρτιών όποιος πιστεύει σ’ Αυτόν. Ενώ εκείνος μιλούσε, το Άγιο Πνεύμα ήρθε σε αυτούς που άκουγαν και άρχισαν να μιλάνε σε ξένες γλώσσες και ο Πέτρος τους πρόσταξε να βαπτιστούν στο νερό στο όνομα του Κυρίου (Πράξεις,ι΄:1-48).

Γενικεύοντας λέμε ότι ο Θεός παρατηρεί κάθε άνθρωπο που προσεύχεται και αγωνίζεται να κάνει το θέλημά Του. Ο πνευματικός αγώνας κάθε  ανθρώπου, που προσεύχεται με ειλικρίνεια όπως ο Κορνήλιος, ζητώντας να κάνει το θέλημα του Θεού στη ζωή του, φέρνει αποτελέσματα. Βέβαια μπορεί ο Κορνήλιος να είχε πιστέψει στο Θεό και να έκανε προσευχές, νηστείες και ελεημοσύνες, όμως  ούτε αυτός ούτε οι οικείοι του ήταν σωσμένοι, διότι η σωτηρία, στην οικονομία της χάρης της  Καινής Διαθήκης, είναι αποτέλεσμα της πίστης στον Υιό του Θεού Ιησού Χριστό, μιας και μόνο με το αθώο αίμα Του που χύθηκε στο σταυρό του Γολγοθά, μπορεί να καθαριστεί κάθε άνθρωπος από τις αμαρτίες του. Γι’ αυτό ο Πατέρας Θεός βλέποντας την ειλικρινή εκζήτηση του Κορνήλιου, έστειλε το παιδί Του, τον απόστολο Πέτρο, να μιλήσει για τον Υιό Του  Ιησού Χριστό και το έργο Του, ώστε να σωθεί αυτός και οι οικείοι του.

Βέβαια και στη οικονομία του Μωσαϊκού νόμου της Παλαιάς Διαθήκης, ο Θεός απαντούσε με θαυμαστό τρόπο σε ειλικρινείς προσευχές που γινόταν από πιστούς που ανήκαν στο μόνο λαό που πίστευε στον αληθινό Θεό, τον λαό Ισραήλ. Αναφέρουμε σαν παράδειγμα την περίπτωση που ο βασιλιάς Εζεκίας άκουσε εξουθενωτικούς λόγους προς τον ίδιο και προς τον Πατέρα Θεό, από τους αποσταλμένους του βασιλιά της Ασσυρίας που είχε εκστρατεύσει εναντίον του. Αυτή η απειλή από τον εχθρό, έκανε τον βασιλιά Εζεκία να βάλει σάκο και να προσεύχεται στον Θεό ένθερμα ώστε να αναλάβει τον εχθρό και να φέρει λύση στο πρόβλημα. Ο Θεός του απάντησε δύο φορές με τον προφήτη Ησαΐα και του είπε ότι θα φέρει νίκη στον λαό του Θεού, χωρίς εκείνοι να πολεμήσουν. Εκείνη την νύχτα ο Κύριος έστειλε τον άγγελό Του και θανάτωσε 185000 Ασσυρίους, με αποτέλεσμα ο Σενναχειρείμ να επιστρέψει ντροπιασμένος στην πατρίδα του και εκεί να τον σκοτώσουν τα παιδιά του (Β΄ Βασιλέων,ιη΄:28-37,ιθ΄:1-37). Αυτό που συμπεραίνουμε είναι ότι στο πρόβλημα που ανθρωπίνως δεν δινόταν λύση, ο Θεός το έλυσε, αποδεικνύοντας  ότι ο λαός Του δεν είναι μόνος και εγκαταλελειμμένος, αλλά έχει Θεό, ο οποίος ακούει προσευχές και αλλάζει τις καταστάσεις.

Αυτά τα παραδείγματα, όπως και πολλά άλλα που αναφέρει η Αγία Γραφή, μας βοηθούν  σήμερα, στις δύσκολες μέρες που ζούμε, ώστε να ενωθεί η πίστη μας με το λόγο του Θεού και με θάρρος και πίστη να θέτουμε στον Πατέρα Θεό το δύσκολο πρόβλημα που έχουμε και να παίρνουμε απάντηση.

Στη συνέχεια, είναι σημαντικό να αναφέρουμε τις προϋποθέσεις που ο λόγος του Θεού θέτει, για να έχουν οι προσευχές μας αποτελέσματα, δηλαδή ποιες προσευχές είναι δια του Αγίου Πνεύματος.  
Πρώτη προϋπόθεση είναι σαφώς η πίστη:
«Πάντα όσα προσευχόμενοι ζητείτε, πιστεύετε ότι λαμβάνετε, και θέλει γείνει εις εσάς» (Μάρκος,ια΄:24)
«χωρίς δε πίστεως αδύνατον είναι να ευαρεστήση τις εις αυτόν• διότι ο προσερχόμενος εις τον Θεόν πρέπει να πιστεύη ότι είναι και γίνεται μισθαποδότης εις τους εκζητούντας αυτόν» (Εβραίους, ια΄: 6).
Άλλη βασική προϋπόθεση είναι να προσευχόμαστε με ταπεινό πνεύμα,   όπως ο τελώνης που ο Κύριος αναφέρει στη σχετική παραβολή (Λουκάς, ι΄:10-14) και  η Άννα η μητέρα του Σαμουήλ (Α΄ Σαμουήλ,α΄:11-13)
Άλλη προϋπόθεση είναι τα αιτήματα των προσευχών μας να είναι σύμφωνα με το θέλημα του Θεού:
«Και αύτη είναι η παρρησία, την οποίαν έχομεν προς αυτόν, ότι εάν ζητώμέν τι κατά το θέλημα αυτού, ακούει ημάς» (Α΄ Ιωάν.ε΄:14).
Ακόμη προϋπόθεση για να μη εμποδίζονται οι προσευχές των πιστών συζύγων είναι να συγκατοικούν με φρόνηση αποδίδοντας τιμή στις συζύγους τους, σαν σε σκεύος ασθενέστερο και σαν ισότιμους κληρονόμους της αιώνιας ζωής στην οποία οδηγεί η κατά χάρη σωτηρία (Α΄ Πέτρου,γ΄:7). 
Όσο περισσότερο αγωνιζόμαστε τον αγώνα των προσευχών με τις προαναφερθείσες προϋποθέσεις,  τόσο περισσότερο ευαρεστούμε τον Πατέρα Θεό, με αποτέλεσμα να αυξάνεται η χάρη Του σε μας και να υπομένουμε τη παιδεία Του, η οποία αρχικά μπορεί να μας προξενεί λύπη, τελικά όμως συντελεί στο να μορφωθεί  ο πράος και ταπεινός χαρακτήρας του Χριστού στον εσωτερικό μας νέο άνθρωπο(Εβραίους, ιβ΄:11).

Συνοψίζοντας λέμε ότι καμιά προσευχή που γίνεται με ειλικρίνεια και ταπεινή καρδιά δεν πάει χαμένη. Ο Κύριος μας προτρέπει λέγοντας: «Αιτείτε, και θέλει σας δοθή• ζητείτε, και θέλετε ευρεί, κρούετε, και θέλει σας ανοιχθή. Διότι πας ο αιτών λαμβάνει και ο ζητών ευρίσκει και εις τον κρούοντα θέλει ανοιχθή»(Ματθαίος, ζ΄:7,8). Το δικό μας μέρος είναι να μείνουμε στο θέλημά Του και προσευχόμενοι δια του Αγίου Πνεύματος να ανανεώνουμε τις δυνάμεις μας  κοντά Του, διότι εκείνος που πιστεύει στον Κύριο και ετοιμάζεται να Τον συναντήσει, δεν θα ντροπιαστεί (Ρωμαίους,ι΄:11). Αμήν!

 

 

 

«Ο Κύριος είναι δύναμις του λαού αυτού∙ αυτός είναι και υπεράσπισις της σωτηρίας του κεχρισμένου αυτού» (Ψαλμός κη΄:8).
«ενδυναμούμενοι εν πάση δυνάμει κατά το κράτος της δόξης αυτού εις πάσαν υπομονήν και μακροθυμίαν» (Κολοσσαείς, α΄:11).

Είναι γεγονός ότι ζούμε σε δύσκολους καιρούς όπου παρ’ όλες τις ευκολίες και τα μέσα που προσφέρει η μεγάλη ανάπτυξη της τεχνολογίας, τα προβλήματα στη ζωή των ανθρώπων είτε αυτά είναι οικογενειακά ή κοινωνικά ή επαγγελματικά ή περιβαλλοντικά ή σωματικής και ψυχικής υγείας, σύμφωνα με τα καθημερινά δελτία τύπου και τις στατιστικές βαίνουν αυξανόμενα. Αυτά τα προβλήματα επηρεάζουν και τα παιδιά του Θεού. Όταν ένας άνθρωπος, που δεν πιστεύει στο Θεό, αντιμετωπίζει τέτοια προβλήματα στη ζωή του, αυτό που κάνει για τη λύση τους είναι να στηριχθεί αποκλειστικά στις δυνάμεις του, στα χρήματά του και στη βοήθεια άλλων ανθρώπων. Ο λαός του Θεού και πιο συγκεκριμένα οι άνθρωποι που έχουν γνωρίσει τον Ιησού Χριστό σαν προσωπικό τους Σωτήρα, έχουν εμπειρίες με τις ενέργειες του Πατέρα Θεού, γι’ αυτό το πρώτο που κάνουν για τη λύση των προβλημάτων τους είναι να προσευχηθούν με πίστη σ’ Αυτόν, διότι γνωρίζουν ότι ο Θεός  σαν καλός Πατέρας ακούει την προσευχή και είναι ο μόνος που δίνει σωστή λύση και ειρήνη στην κάθε ψυχή που Τον εκζητάει.

Βέβαια ο κάθε πιστός έχει τη δική του δοκιμασία, η οποία ποικίλει από χριστιανό σε χριστιανό ανάλογα με τη πνευματική του ηλικία και αφιέρωση. Το σίγουρο είναι ότι η δοκιμασία δεν είναι πιο δυνατή από την δύναμη του Θεού, αλλά υπάρχουν περιπτώσεις που ο Θεός σε κάποιες δοκιμασίες δίνει σχετικά άμεσα λύση και σε κάποιες άλλες επιτρέπει παράταση της δοκιμασίας για μεγάλο χρονικό διάστημα. Σε κάθε περίπτωση ο αναγεννημένος λαός του Θεού καλείται να στηρίζεται πρώτα και πάνω από όλους και όλα στον Πατέρα Θεό και να προσεύχεται σ’ Αυτόν με  πίστη και ελπίδα ότι θα δώσει απάντηση στο αίτημα που υποβάλλει.

Για παράδειγμα αναφέρουμε μια μεγάλη δοκιμασία που ήρθε στην πρώτη αποστολική εκκλησία του Κυρίου Ιησού, κατά την οποία ο Ηρώδης αφού φόνευσε με μάχαιρα τον Ιάκωβο, φυλάκισε τον Πέτρο με σκοπό να θανατώσει και αυτόν μετά την εορτή του Πάσχα που μεσολαβούσε. Ενώ ο Πέτρος ήταν στη φυλακή  φυλασσόμενος  από 16 στρατιώτες, η εκκλησία του Κυρίου προσευχόταν ακατάπαυστα ώστε ο Θεός να τον ελευθερώσει. Ο Θεός άκουσε την προσευχή του λαού Του και ελευθέρωσε τον Πέτρο, στέλνοντας έναν άγγελό Του. Ο Πέτρος στη συνέχεια παρουσιάστηκε στους αδελφούς και τους είπε πώς ο Κύριος τον ελευθέρωσε από την φυλακή (Πράξεις,ιβ΄:1-17).

Βλέπουμε ότι σ’ αυτή τη δοκιμασία ότι ο Θεός επέτρεψε να πεθάνει ο απόστολος Ιάκωβος, αλλά τον απόστολο Πέτρο τον ελευθέρωσε. Γενικά δεν ξέρουμε γιατί  ενέργησε έτσι ο Θεός, ούτε γιατί και σήμερα μπορεί να επιτρέψει τον πρόωρο θάνατο κάποιου παιδιού Του. Το βέβαιο και παρήγορο είναι ότι το παιδί Του θα πάει στην αγκαλιά Του. Όμως το ότι ο Θεός πήρε τον Ιάκωβο, δεν έκανε την εκκλησία να σταματήσει  να προσεύχεται, αλλά συνέχισε να αγωνίζεται μέχρι ο Κύριος να απαντήσει και δικαιώθηκε στον αγώνα που έκανε για τη διεκδίκηση της απελευθέρωσης του Πέτρου.

Όπως ο Πέτρος ήταν αλυσοδεμένος από τον Ηρώδη λόγω της πίστης του, έτσι και σήμερα κάποια αγαπημένα πρόσωπα είναι αλυσοδεμένα, λόγω της αμαρτίας τους, από τον εχθρό της ψυχής και δεν μπορούν να ελευθερωθούν από μόνα τους. Γι’ αυτό το παιδί του Θεού πρέπει να προσεύχεται με πίστη στον ζώντα Θεό να ελευθερώσει και να προσθέσει αυτά τα πρόσωπα στην εκκλησία Του. Όπως η εκκλησία δικαιώθηκε στον αγώνα των προσευχών που έκανε για τον Πέτρο, το ίδιο θα συμβεί και σε μας αν μένουμε στο θέλημά Του και ζητάμε σύμφωνα με αυτό. Από μόνοι μας είμαστε ανίσχυροι να λύσουμε το πρόβλημα, όμως εφόσον στηριζόμαστε στη δύναμη του Θεού, τότε με πάσα βεβαιότητα Αυτός θα δώσει τη σωστή λύση, επειδή όποιος πιστεύει σε Εκείνον δεν θα ντροπιαστεί (Ρωμαίους, ι΄: 11).

Βέβαια υπάρχουν περιπτώσεις που τα προβλήματα στη ζωή του χριστιανού, είναι αποτέλεσμα της αμαρτίας που υπάρχει στη ζωή του. Διαβάζουμε σχετικά: «Ας δοκιμάζη δε εαυτόν ο άνθρωπος, και ούτως ας τρώγη εκ του άρτου και ας πίνη εκ του ποτηρίου• Διότι ο τρώγων και πίνων αναξίως, τρώγει και πίνει κατάκρισιν εις εαυτόν, μη διακρίνων το σώμα του Κυρίου. Δια τούτο υπάρχουσι μεταξύ σας πολλοί ασθενείς και άρρωστοι, και αποθνήσκουσιν ικανοί. Διότι εάν διεκρίνομεν εαυτούς, δεν ηθέλομεν κρίνεσθαι. Αλλ’ όταν κρινόμεθα, παιδευόμεθα υπό του Κυρίου, δια να μη κατακριθώμεν μετά του κόσμου» (Α΄ Κορνθίους,ια΄:28-32). Δηλαδή αν παίρνουμε μέρος ανάξια, στη Θεία Κοινωνία του σώματος και αίματος του Κυρίου Ιησού, που γίνεται  κάθε Κυριακή, τότε θα λάβουμε κατάκριση από τον Θεό. Γι’ αυτό είναι σημαντικό πριν λάβουμε μέρος, να διακρίνουμε αν δεχόμαστε κάποια αμαρτία να παραμένει στη ζωή μας, όπως ένα σαρκικό πάθος ή να μη συγχωρούμε κάποιον για κάτι που μας έκανε. Αν ενώ έχουμε τέτοια αμαρτία λαβαίνουμε σώμα και αίμα Κυρίου, τότε ο Θεός ενεργεί με παιδεία προκειμένου να μετανοήσουμε. Μια τέτοια παιδεία είναι μπορεί να είναι μια ασθένεια που επιτρέπει ο Κύριος προκειμένου να επανέλθουμε στο θέλημά Του. Όμως το ότι ο Θεός επιτρέπει αυτή την  ασθένεια, αυτό δεν είναι για να μας εκδικηθεί αλλά επειδή μας αγαπά, διεκδικεί τη ψυχή μας για τον ουρανό, ώστε να μετανοήσουμε και  να ζήσουμε αιώνια μαζί Του. Μόνο προσοχή να  μη κάνουμε τι ίδιο λάθος που έκαναν οι φίλοι του Ιώβ και οι μαθητές του Κυρίου, ώστε να εκλαμβάνουμε κάθε ασθένεια σαν αποτέλεσμα αμαρτίας. Γι’ αυτό ας εξετάζουμε τον εαυτό μας και όχι τους άλλους και αν καταλάβουμε ότι είμαστε σε αμαρτία να μετανοήσουμε και να ζητήσουμε τη δύναμη που χορηγεί ο Πατέρας Θεός, δια του Αγίου Πνεύματος, ώστε να την αφήσουμε και να λαβαίνουμε μέρος στη Θεία  Κοινωνία προς ευλογία.

Ο λόγος του Θεού μας πληροφορεί: ‘ότι πάντα συνεργούσι προς το αγαθόν εις τους αγαπώντας τον Θεόν’(Ρωμαίους, η΄:28). Συνεπώς ακόμα και αν τα πράγματα δεν φαίνεται να πάνε καλά, ξέρουμε ότι μέσω αυτών ο Κύριος εργάζεται το αγαθό για μας, γιατί Εκείνος είναι αγαθός. Οποιαδήποτε μεγάλη και χρόνια δοκιμασία επιτρέπει να μας συμβαίνει, δεν σημαίνει ότι ο μας ξέχασε ή έχασε την δύναμή Του, αλλά ότι εργάζεται με τρόπο που  δεν καταλαβαίνουμε την ώρα της δοκιμασίας, για να φέρει τελικά  αγαθό αποτέλεσμα, σύμφωνα με  το αιώνιο συμφέρον της ψυχής μας.

Συνοψίζοντας λέμε ότι Κύριος είναι η δύναμη του λαού Του, γιατί μόνο αυτός έχει τη σοφία και τη δύναμη να δώσει λύση σε κάθε δύσκολο πρόβλημα των παιδιών Του. Να παραμείνουμε στον αγώνα τον καλό και ας φαίνεται ότι δεν παίρνουμε τα αιτήματά μας, διότι μένοντας θα λάβουμε περισσότερα από αυτά που νομίζουμε ότι θα λάβουμε. Μη νομίζουμε ότι ο Θεός μας εγκατέλειψε όταν βλέπουμε ότι οι δυσκολίες συνεχίζονται, αλλά να προσμένουμε την απάντησή Του, μένοντας στην πίστη και διεκδικώντας τα αιτήματά μας με τις προσευχές μας. Γι’ αυτό να μη αποβάλλουμε την παρρησία μας που έχει μεγάλη μισθαποδοσία και να έχουμε υπόψη:‘ότι ο αιώνιοςΘεός, ο Κύριος, ο Ποιητής των άκρων της γης, δεν ατονεί και δεν αποκάμνει; δεν εξιχνιάζεται η φρόνησις αυτού. Δίδει ισχύν εις τους ητονημένους και αυξάνει την δύναμιν εις τους αδυνάτους. Και οι νέοι θέλουσιν ατονήσει και αποκάμει, και οι εκλεκτοί νέοι θέλουσιν αδυνατήσει παντάπασιν• αλλ' οι προσμένοντες τον Κύριον θέλουσιν ανανεώσει την δύναμιν αυτών• θέλουσιν αναβή με πτέρυγας ως αετοί• θέλουσι τρέξει και δεν θέλουσιν αποκάμει• θέλουσι περιπατήσει και δεν θέλουσιν ατονήσει’ (Ησαΐας,μ΄:28-31). Αμήν!

 

 

«...η δοκιμασία της πίστεώς σας εργάζεται υπομονήν. η δε υπομονή ας έχη έργον τέλειον, δια να ήσθε τέλειοι και ολόκληροι, μη όντες εις μηδέν ελλιπείς» (Ιακώβου, α΄: 3,4).

Ο Πατέρας Θεός, σαν καλός πατέρας, έχει σκοπό μέσα σε αυτή την επίγεια ζωή, να εκπαιδεύσει όλα τα παιδιά Του, ώστε  να γίνουν δόκιμοι χριστιανοί και να εισέλθουν πλούσια στη βασιλεία των Ουρανών.  Στα πλαίσια αυτής της παιδείας,  επιτρέπει να έρχονται δοκιμασίες και θλίψεις στη ζωή των παιδιών Του, ώστε μέσα από αυτές εργάζεται την υπομονή τους, η οποία υπομονή με τη σειρά της εργάζεται την τελειοποίηση και ολοκλήρωσή τους.

Η έκφραση ‘η δοκιμασία της πίστεως εργάζεται υπομονή’, πιστεύουμε ότι έχει να κάνει με την υπομονή προσμονής της απάντησης του Θεού σε κάποια θλίψη που περνάμε ή αίτημα που έχουμε. Χαρακτηριστικό γραφικό παράδειγμα υπομονής  είναι αυτή που επέδειξε ο Ιώβ, τον οποίο όλοι οι πιστοί μακαρίζουμε, διότι υπόμεινε χωρίς να χάσει τη πίστη του, τις μεγάλες δοκιμασίες που πέρασε και στο τέλος βλέπουμε ότι ο Κύριος έκανε έκβαση αποδεικνύοντας ότι είναι πολυεύσπλαχνος και οικτίρμων (Ιακώβου,ε΄:11).

Ο Ιώβ ήταν άνθρωπος του Θεού, άμεμπτος, ευθύς,  που φοβόταν τον Θεό και άπεχε από το να κάνει το κακό (Ιώβ, α΄:1). Άμεμπτος, δηλαδή δεν μπορούσε να τον κατηγορήσει κάποιος για κάτι, ήταν σωστός με όλους. Φοβόταν τον Θεό, γιατί  όπως απέδειξε με την υπομονή στις δοκιμασίες του,  Τον  αγαπούσε  πιο πάνω από όλους και από όλα που Αυτός του είχε δώσει. Σε έναν τέτοιο άνθρωπο λοιπόν, ο Θεός επέτρεψε στον διάβολο να τον πειράξει, για να αποδειχθεί αυτή η άνευ όρων πίστη και αγάπη του στο Θεό.   Στην πρώτη φάση της δοκιμασίας του,  έχασε την ίδια μέρα, τα 10 παιδιά του και όλη την περιουσία του. Όμως εκείνος δεν απίστησε, ούτε τα έβαλε με το Θεό, ακόμα και όταν ο διάβολος πήρε νέα άδεια για νέα δοκιμασία, οπότε και τον πάταξε με έλκος κακό από τα πόδια έως την κορυφή του. Μία επί πλέον δοκιμασία ήταν και οι κατηγορίες των φίλων του, που του έλεγαν ότι αυτά τα έπαθε, λόγω αμαρτιών που είχε κάνει. Ο Ιώβ έμεινε στο θέλημα του Θεού, έδειξε υπομονή και τελικά ‘έστρεψεν ο Κύριος την αιχμαλωσίαν του Ιώβ, αφού προσηυχήθη υπέρ των φίλων αυτού• και έδωκεν ο Κύριος εις τον Ιώβ διπλάσια πάντων των όσα είχε πρότερον’ (Ιώβ, μβ΄:10). Δηλαδή  ένας άνθρωπος που ήταν τέλειος στα μάτια του Θεού, ήρθε σε πολύ σκληρή και μεγάλη δοκιμασία αλλά ο Θεός, σαν δίκαιος μισθαποδότης, τελικά  τον δικαίωσε για την πίστη και την υπομονή που έδειξε, δείχνοντας έτσι ότι ο άνθρωπος που θα πιστεύει μέχρι τέλους σ’ Αυτόν, δεν θα  ντροπιαστεί.

Έτσι και σήμερα ο Πατέρας Θεός γνωστοποιεί  δια του αποστόλου Παύλου στα αναγεννημένα παιδιά Του, ότι: ‘Πειρασμός δεν σας κατέλαβεν ειμή ανθρώπινος• πιστός όμως είναι ο Θεός, όστις δεν θέλει σας αφήσει να πειρασθήτε υπέρ την δύναμίν σας, αλλά μετά του πειρασμού θέλει κάμει και την έκβασιν, ώστε να δύνασθε να υποφέρητε.’ (Α΄ Κορινθίους, ι΄:13).

Μέσα στις θλίψεις που περνάμε επιτελείται κάποιο πνευματικό έργο, σύμφωνα με το γραμμένο: «Και ουχί μόνον τούτο, αλλά και καυχώμεθα εις τας θλίψεις∙ γινώσκοντες ότι η θλίψις εργάζεται υπομονήν, η δε υπομονή δοκιμήν, η δε δοκιμή ελπίδα, η δε ελπίς δεν καταισχύνει, διότι η αγάπη του Θεού είναι εκκεχυμένη εν ταις καρδίαις ημών δια Πνεύματος Αγίου του δοθέντος εις ημάς» (Ρωμαίους,ε΄:3-5).  Συνεπώς όλα όσα εργάζεται ο Θεός μέσα από τις θλίψεις,  πηγάζουν από την αγάπη που έχει για μας σαν καλός Πατέρας και έχουν σκοπό την πνευματική μας αύξηση. Υπόσχεται ότι δεν θα μας αφήσει να πειραστούμε παραπάνω από τις δυνάμεις μας και ότι έχει την εξουσία να δώσει λύση σε  κάθε μας πρόβλημα, τη στιγμή που Εκείνος γνωρίζει. Εμείς μπορεί να μη βλέπουμε τη λύση του Θεού, αλλά πρέπει να πιστεύουμε και να ελπίζουμε ότι θα τη λάβουμε και προσευχόμενοι με υπομονή να περιμένουμε μέχρι τη δούμε στη ζωή μας (Μάρκος, ια΄:24, Ρωμαίους,η΄:25).

Καλό είναι κάθε πιστός την ώρα που δοκιμάζεται να ανακαλεί στη μνήμη του την περίπτωση που ο Κύριος ανάγκασε τους μαθητές Του να μπουν  στο πλοίο και να περάσουν στην απέναντι ακτή της λίμνης με ενάντιο τον άνεμο, ενώ Εκείνος ανέβηκε στο όρος για να προσευχηθεί. Ο Κύριος προσευχόταν και οι μαθητές βασανιζόταν κωπηλατώντας στο μέσο της θάλασσας, με ενάντιο τον άνεμο. Ο Κύριος τους άφησε  να κωπηλατούν πολλές ώρες και περί τα ξημερώματα τους επισκέφθηκε περπατώντας πάνω στα κύματα, μπήκε στο πλοίο τους και ο άνεμος σταμάτησε (Μάρκος, ς΄:45-51).Έτσι και εμείς να ξέρουμε ότι την ώρα που δοκιμαζόμαστε, ο Κύριος προσεύχεται για μας, μπορεί να μας αφήνει μόνους κάποιο διάστημα, αλλά αν υπομένουμε την παιδεία Του, θα δούμε την επέμβασή Του, έστω λίγο πριν αποκάμουμε.

Ο Θεός, εφόσον το ζητάμε, θα μας δίνει δύναμη να υπομένουμε στη δοκιμασία και να υπακούμε στο λόγο Του. Επειδή σαν άνθρωποι φταίμε σε πολλά,  όταν μετανοούμε μας συγχωρεί και καθαρίζει τις αμαρτίες μας με το αίμα του Ιησού Χριστού. Άρα αυτό που καλούμαστε να κάνουμε είναι να βαδίζουμε στη στενή οδό του Κυρίου κουβαλώντας κάθε μέρα το σταυρό μας, όταν πέφτουμε να σηκωνόμαστε και να συνεχίζουμε  τον καλό αγώνα και δια της υπομονής θα κερδίσουμε τις ψυχές μας (Λουκάς,κα΄:19).  
Η υπομονή, όπως αναφέραμε σε προηγούμενο άρθρο  είναι ένα σκαλοπάτι της πνευματικής σκάλας που οδηγεί στη βασιλεία των Ουρανών, όπως μας περιγράφει ο απόστολος Πέτρος:
« …προσθέσατε… εις δεν την γνώσιν την εγκράτειαν, εις δε την εγκράτειαν την υπομονήν..» (Β΄ Πέτρου,α΄:5-6).  Ο λόγος του Θεού αναφέρει επί πλέον, ‘Ας μη αποκάμνωμεν δε πράττοντες το καλόν• διότι εάν δεν αποκάμνωμεν, θέλομεν θερίσει εν τω δέοντι καιρώ’ (Γαλάτας, ς΄:9)…. ‘Διότι έχετε χρείαν υπομονής, δια να κάμητε το θέλημα του Θεού, και να λάβητε την επαγγελίαν’ (Εβραίους,ι΄:36). Βλέπουμε ότι η εκτέλεση του θελήματος  του Θεού προηγείται της  εκπλήρωσης της επαγγελίας, διότι πώς θα λάβουμε κάτι από τον Θεό αν δεν κάνουμε το θέλημά Του;  Η επαγγελία μέχρι να εκπληρωθεί, χρειάζεται υπομονή και δοκιμάζεται ο χριστιανός στο πέρασμα του χρόνου μέχρις ότου έρθει η εκπλήρωσή της. Μέσα στο χρόνο αναμονής συντελείται μέσα στον εσωτερικό άνθρωπο του πιστού, η οικοδόμηση του θελήματος  του Θεού και  κατά συνέπεια η πνευματική του αύξηση. Πιο συγκεκριμένα, σ’ αυτό  το δύσκολο χρονικό διάστημα, διαπιστώνουμε τις ελλείψεις μας  και καλούμαστε όπως ο Ιώβ, να μη τα βάλουμε με το Θεό, αλλά προσευχόμενοι να ζητήσουμε δύναμη Πνεύματος Αγίου, ώστε να μη αποκάμουμε και να λάβουμε την επαγγελία.

Συνοψίζοντας λέμε ότι η υπομονή με την οποία μας εργάζεται ο Θεός, έχει έργο τέλειο μέσα μας πρώτα για την οικοδομή μας, αλλά και μελλοντικό έργο το οποίο ετοιμάζει ο Θεός μέσα από μας για ευλογία και άλλων. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να εξετάζουμε συνεχώς κατά πόσο είμαστε στο θέλημα του Θεού και να είμαστε προσευχόμενοι σε επικοινωνία μαζί Του σε κάθε δοκιμασία που περνάμε.

Οι θλίψεις είναι προσωρινές στη ζωή μας, ο μελλοντικός όμως καρπός τον οποίο θα μας δώσει ο Θεός είναι πολύ μεγαλύτερος από τις θλίψεις που περνάμε τώρα. Ας μη αισθανόμαστε μόνοι όταν δοκιμαζόμαστε αγωνιζόμενοι τον καλό αγώνα της πίστης, αλλά να ξέρουμε ότι ο Πατέρας Θεός εξακολουθεί να μας αγαπάει παρά τις πολλές μας πτώσεις, ο Ιησούς Χριστός μεσιτεύει στον Πατέρα για τα αιτήματά μας και το Άγιο Πνεύμα ικετεύει ένθερμα σύμφωνα με τις πραγματικές μας ανάγκες και μας χορηγεί τον καρπό Του, στοιχείο του οποίου είναι η μακροθυμία που περιέχει την υπομονή .

Ας μη αποκάμουμε βλέποντας σαν άλυτο το πρόβλημα που έρχεται στη ζωή μας αλλά να αποβλέπουμε στον αρχηγό και τελειωτή της πίστης μας Κύριο Ιησού Χριστό  και κάποια στιγμή ο καθένας μας προσωπικά θα ομολογήσει όπως ο Δαυίδ ότι: «Περιέμεινα εν υπομονή τον Κύριο, και έκλινε προς εμέ, και ήκουσε της κραυγής μου∙ και με ανεβίβασεν εκ λάκκου ταλαιπωρίας, εκ βορβορώδους πηλού, και έστησεν επί πέτραν τους πόδας μου, εστερέωσε τα βήματά μου»(Ψαλμός, μ΄:1-2). Αμήν!

 

 

«Αλλά ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού, και την δικαιοσύνην αυτού∙ και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή»(Ματθαίος,ς΄:33)

Αυτά τα λόγια τα είπε μεταξύ άλλων, ο Κύριος Ιησούς Χριστός στην ‘επί του όρους ομιλία’, η οποία ομιλία χαρακτηρίζεται σαν το καταστατικό της Βασιλείας των Ουρανών. Ο Κύριος απευθυνόμενος σ’ αυτούς που θέλουν να γίνουν μέτοχοι αυτής της βασιλείας, αποκαλύπτει την ιεραρχία των αιτημάτων που ο Θεός θέλει να θέσουν στη ζωή τους, θέτοντας σε πρώτη θέση την εκζήτηση της βασιλείας και της δικαιοσύνης του Θεού.

Όσο αφορά  τη βασιλεία του Θεού, αναφέρουμε ότι ο Κύριος, απαντώντας σε σχετική ερώτηση των Φαρίσαίων, είπε : «Δεν έρχεται η βασιλεία του Θεού ούτως ώστε να παρατηρήται•  ουδέ θέλουσιν ειπεί• Ιδού, εδώ είναι, ή Ιδού εκεί• διότι ιδού, η βασιλεία του Θεού είναι εντός υμών.» (Λουκάς,ιζ΄:20,21). Επιπλέον ο Κύριος διευκρίνισε, απαντώντας σε άλλη ερώτηση μαθητή Του, λέγοντας: « Εάν τις με αγαπά, τον λόγον μου θέλει φυλάξει, και ο Πατήρ μου θέλει αγαπήσει αυτόν, και προς αυτόν θέλομεν ελθεί, και εν αυτώ θέλομεν κατοικήσει» (Ιωάννης,ιδ΄:23).Συνεπώς η βασιλεία των ουρανών είναι μέσα σ’ αυτούς που αγαπούν τον Κύριο Ιησού Χριστό, γεγονός που αποδεικνύεται, με την εκ μέρους τους εκτέλεση των εντολών Του.

Βάζοντας τα πράγματα σε μια σειρά, πρέπει να πούμε ότι το πρώτο βήμα κάθε ανθρώπου προς τη Βασιλεία των Ουρανών, είναι η μετάνοια για τις αμαρτίες και η πίστη του στον Ιησού Χριστό, σαν Υιό του Θεού και Σωτήρα του κόσμου. Αυτό διότι σε όσους μετανοήσουν και πιστέψουν στον Κύριο Ιησού Χριστό, Αυτός τους ‘έδωκεν εξουσίαν να γείνωσι τέκνα Θεού, εις τους πιστεύοντας εις το όνομα αυτού• οίτινες ουχί εξ αιμάτων ουδέ εκ θελήματος σαρκός ουδέ εκ θελήματος ανδρός, αλλ' εκ Θεού εγεννήθησαν’. Γι’ αυτό και ο ίδιος ο Κύριος είπε ‘εάν τις δεν γεννηθή άνωθεν, δεν δύναται να ίδη την βασιλείαν του Θεού’ (Ιωάννης, α΄:12,γ΄:3). Έτσι  με αυτή την ‘άνωθεν γέννηση’ ο πιστός συλλαμβάνει μέσα στον εσωτερικό του άνθρωπο τον Ιησού Χριστό και συγχρόνως αρχίζει ο αγώνας του ώστε να μορφωθεί, δια του Αγίου Πνεύματος, ‘εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού’(Εφεσίους, δ΄:13).

Στα πλαίσια αυτού του αγώνα, ο κάθε αναγεννημένος χριστιανός, καλείται στην επίγεια ζωή του, να επιτυγχάνει την πνευματική του αύξηση, μέσω σταδιακής ανόδου των ‘σκαλοπατιών’ της ‘πνευματικής σκάλας’ που οδηγεί στη βασιλεία του Θεού, όπως αναφέρει ο απόστολος Πέτρος: «Και δι’ αυτό δε τούτο, καταβαλόντες πάσαν σπουδήν, προσθέσατε εις την πίστιν σας την αρετήν, εις δε την αρετήν την γνώσιν, εις δε την γνώσιν την εγκράτειαν, εις δε την εγκράτειαν την υπομονήν, εις δε την υπομονήν την ευσέβειαν, εις δε την ευσέβειαν την φιλαδελφίαν, εις δε την φιλαδελφίαν την αγάπην. Διότι, εάν ταύτα υπάρχωσιν εις εσάς και περισσεύωσι, σας καθιστώσιν ουχί αργούς ουδέ ακάρπους εις την επίγνωσιν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Επειδή εις όντινα δεν υπάρχουσι ταύτα, τυφλός είναι, μυωπάζει και ελησμόνησε τον καθαρισμόν των παλαιών αυτού αμαρτιών. Δια τούτο, αδελφοί, επιμελήθητε περισσότερον να κάμητε βεβαίαν την κλήσιν και την εκλογήν σας∙ διότι ταύτα κάμνοντες, δεν θέλετε πταίσει ποτέ. Διότι ούτω θέλει σας δοθή πλουσίως η είσοδος εις την αιώνιον βασιλείαν του Κυρίου ημών και Σωτήρος Ιησού Χριστού» (Β΄ Πέτρου,α΄:5-11). Ο απόστολος Πέτρος λέγοντας ‘προσθέσατε’ εννοεί, βάλτε κάτι παραπάνω από αυτό που ήδη έχετε. Δηλαδή το μέρος του ανθρώπου στη πνευματική προσωπική του αύξηση, είναι αυτός ο αγώνας που κάνει μέσω της οδηγίας και ενίσχυσης του Αγίου Πνεύματος και με πυξίδα τον λόγο του Θεού.

Όπως προαναφέραμε το κίνητρο στο να κάνουμε το θέλημα του Θεού είναι η αγάπη μας προς τον Ιησού Χριστό. Αυτή η αγάπη πηγάζει μέσα από τον ίδιο τον Ιησού που τη δίνει σε μας όταν κατοικεί μέσα μας, όπως και ο ίδιος λέει: «Εγώ είμαι η , άμπελος, σεις τα κλήματα∙ ο μένων εν εμοί, και εγώ εν αυτώ, ούτος φέρει καρπόν πολύν∙ διότι χωρίς εμού δεν δύνασθε να κάμητε ουδέν» (Ιωάννης, ιε΄:5). Από την πλευρά μας, για να διατηρούμε και να αυξάνουμε αυτή την αγάπη, καλό είναι να έχουμε συνεχή εκζήτηση της παρουσίας του Αγίου Πνεύματος μέσα μας, που είναι ο άλλος Παράκλητος όπως  αναφέρει ο Κύριος: «ο δε Παράκλητος, το Πνεύμα το Άγιον, το οποίον θέλει πέμψει ο Πατήρ εν τω ονόματί μου, εκείνος θέλει σας διδάξει πάντα και θέλει σας υπενθυμίσει πάντα όσα είπον προς εσάς…. Όταν δε έλθη εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, θέλει σας οδηγήσει εις πάσαν την αλήθειαν• διότι δεν θέλει λαλήσει αφ' εαυτού, αλλ' όσα αν ακούση θέλει λαλήσει, και θέλει σας αναγγείλει τα μέλλοντα. Εκείνος θέλει δοξάσει εμέ, διότι εκ του εμού θέλει λάβει και αναγγείλει προς εσάς» (Ιωάννης, ιδ΄:16, ις΄:13,14).

Επίσης ο απόστολος Παύλος  αναφέρει: «Διότι η βασιλεία του Θεού δεν είναι βρώσις και πόσις, αλλά δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά εν Πνεύματι Αγίω∙ επειδή ο δουλεύων εν τούτοις τον Χριστόν, ευαρεστεί εις τον Θεόν, και ευδοκιμεί παρά τοις ανθρώποις» (Ρωμαίους,ιδ΄:17-18) και «Ο δε καρπός του Πνεύματος είναι αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια•» (Γαλάτας, ε΄:22,23) και «ο καρπός του Πνεύματος είναι εν πάση αγαθωσύνη και δικαιοσύνη και αληθεία» (Εφεσιους,ε΄:9). Δηλαδή η παρουσία του Αγίου Πνεύματος μέσα μας, εξασφαλίζει τις αρετές και τα αισθήματα μιας καρποφόρας ζωής και όσο εργαζόμαστε μέσω αυτών τον Χριστό, ευαρεστούμε τον Θεό και ευδοκιμούμε ενώπιον των ανθρώπων.

Όσο αφορά  τη δικαιοσύνη Θεού αναφέρουμε ότι όταν ήταν ο Κύριος να βαπτιστεί από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, ο Ιωάννης αρχικά δεν ήθελε να Τον βαπτίσει λέγοντάς Του ότι αυτός έχει ανάγκη να βαπτιστεί απ’ Αυτόν. Ο Κύριος του απάντησε ότι είναι πρέπον να εκπληρώσουν όλη τη δικαιοσύνη (Ματθαίος,γ΄:13-15). Αυτό που αντιλαμβανόμαστε, είναι ότι τη λέξη δικαιοσύνη, ο Κύριος την εννοεί ως εκτέλεση του θελήματος του Θεού. Η εκτέλεση των εντολών του Θεού αποδεικνύει ότι είμαστε παιδιά του Θεού(Ματθαίος,ζ΄:21).

Ο απόστολος Παύλος αναφέρει την δικαιοσύνη η οποία έρχεται από την πίστη και όχι από τον νόμο. Μια δικαιοσύνη που τη δίνει ο Θεός δωρεάν, χωρίς να φαίνεται ως κατόρθωμα ανθρώπου αλλά με τη χάρη του Θεού, δια της απολύτρωσης η οποία έγινε με τον Ιησού Χριστό, τον οποίο έθεσε ο Θεός ως μέσο εξιλέωσης δια της πίστεως,  με το αίμα της σταυρικής θυσίας Του, προς φανέρωση της δικαιοσύνης Του, για να είναι αυτός δίκαιος και να δικαιώνει αυτόν που πιστεύει στον Ιησού Χριστό (Ρωμαίους,γ΄:20-27, Φιλιππησίους, γ΄:9). Δηλαδή αυτός που μετανοεί και πιστεύει στον Ιησού Χριστό, όπως ο ένας από τους δύο συσταυρωμένους  ληστές, καθαρίζεται με το άγιο αίμα της θυσίας του Κυρίου, που σημαίνει ότι συγχωρούνται οι αμαρτίες του και λαβαίνει σωτηρία, έχοντας τη δικαιοσύνη του Θεού την εκ πίστεως στον Ιησού Χριστό πάνω του. Γι’ αυτό το λόγο η εκ πίστεως δικαιοσύνη παρομοιάζεται με τον θώρακα της πνευματικής πανοπλίας που πρέπει να φορέσει ο χριστιανός, ώστε να αντιμετωπίζει νικηφόρα τις επιθέσεις των πονηρών πνευμάτων (Εφεσίους,ς΄:11-17).

Συνοψίζοντας, λέμε ότι είναι προς το συμφέρον της ψυχής μας, σαν αναγεννημένοι χριστιανοί, να θέσουμε με επίγνωση και όχι τυπικά, σαν πρώτο  αίτημα της προσευχής μας, το ‘αγιασθήτω το όνομά σου• ελθέτω η βασιλεία σου• γενηθήτω το θέλημά σου(δικαιοσύνη του Θεού)’, όπως επί πλέον μας δίδαξε ο ίδιος ο Κύριος και στη προσευχή που μας άφησε (Ματθαίος,ς΄:9-13). Τότε θα έχουμε την ευλογία του Θεού στη ζωή μας και όλα τα άλλα που χρειαζόμαστε, θα μας τα δώσει ο Πατέρας Θεός. Αμήν!

 

 

«Και εγώ εάν υψωθώ εκ της γης, θέλω ελκύσει πάντας προς εμαυτόν» (Ιωάννης,ιβ΄:32),…«Ο δε λέγει προς αυτάς, Μη τρομάζετε∙ Ιησούν ζητείτε τον Ναζαρηνόν τον εσταυρωμένον∙ ανέστη, δεν είναι εδώ∙ ιδού ο τόπος τον οποίον έθεσαν αυτόν» (Μάρκος, ις΄:6)

Αυτό το μήνα, την Κυριακή του Πάσχα, εορτάζεται στη χώρα μας η ανάσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Κατά τη διάρκεια της εβδομάδας που προηγείται (Μεγάλη εβδομάδα), στις λειτουργίες που λαμβάνουν χώρα στους ναούς της Ορθόδοξης Εκκλησίας, γίνεται αναφορά στα γεγονότα που προηγήθηκαν της Ανάστασης του Κυρίου όπως η  θριαμβευτική είσοδος στην Ιερουσαλήμ, ο μυστικός δείπνος, η σύλληψη, η δίκη, τα πάθη, η σταύρωση και η ταφή του Κυρίου.

Η αλήθεια είναι ότι όντως η Ανάσταση του Κυρίου είναι το πιο χαρμόσυνο και το πιο σημαντικό γεγονός στην ιστορία της ανθρωπότητας, μιας και μόνο μέσω αυτού δόθηκε η δυνατότητα σωτηρίας σε κάθε άνθρωπο, όσο αμαρτωλός και αν είναι. Γι’ αυτό καλό είναι για κάθε άνθρωπο που ψάχνει την αλήθεια, η εορτή του Πάσχα να  αποτελέσει όχι μια τυπική γιορτή ενθύμησης, αλλά ένα κίνητρο προσωπικής γνωριμίας με τον αναστημένο Ιησού Χριστό. Αυτό διότι μόνο όταν ο άνθρωπος γνωρίσει τον Ιησού Χριστό σαν  προσωπικό του Σωτήρα, θα εννοήσει και θα πιστέψει πραγματικά στο λυτρωτικό έργο και  στην Ανάσταση του Ιησού Χριστού.

Στο ερώτημα, ‘πώς θα γνωρίσει κάποιος τον αναστημένο Ιησού Χριστό;’, απαντούμε με τα λόγια του Κυρίου: «Αιτείτε, και θέλει σας δοθή∙ ζητείτε, και θέλετε ευρεί∙ κρούετε, και θέλει σας ανοιχθή∙ διότι πας ο αιτών λαμβάνει, και ο ζητών ευρίσκει, και εις τον κρούοντα θέλει ανοιχθή» (Ματθαίος,ζ΄:7-8). Σ’ αυτόν που ζητάει αληθινά να γνωρίσει αν ο Ιησούς Χριστός είναι ο αναστημένος Υιός του Θεού, ο Κύριος θα του φανερωθεί. Αναφέρουμε σαν παράδειγμα τον Θωμά που ήταν ένας από τους δώδεκα αποστόλους, ο οποίος είπε στους άλλους αποστόλους που είδαν αναστημένο τον Κύριο, ότι δεν θα πίστευε ότι ο Κύριος είχε αναστηθεί αν δεν έβλεπε στα χέρια Του τα σημάδια των καρφιών και δεν ψηλαφούσε με το δάκτυλό του αυτά τα σημάδια, όπως και το σημάδι από το τρύπημα της λόγχης  στη πλευρά Του. O Κύριος αφού πέρασαν οκτώ ημέρες, πήγε στο σπίτι που ήταν μαζεμένοι οι απόστολοι και είπε στον Θωμά να φέρει το δάκτυλό του και να ψηλαφήσει τις ουλές των πληγών στα χέρια και στη πλευρά του και να μην είναι άπιστος αλλά πιστός.  Αμέσως ο Θωμάς Τον αναγνώρισε και είπε ‘ο Κύριός μου και ο Θεός μου’. Ο Κύριος του απάντησε, ‘Επειδή με είδες πίστεψες; μακάριοι όσοι δεν είδαν και πίστεψαν’(Ιωάννης,κ΄:24-29). Όσα ζήτησε ο Θωμάς, ο Κύριος του τα φανέρωσε. Ο Κύριος αποκαλύπτετε σε αυτούς που Τον ζητούν γιατί ό ίδιος είπε, ‘…τον ερχόμενον προς εμέ δεν θέλω εκβάλει έξω•’ (Ιωάννης, ς΄: 6:37)

Με την ανάστασή του ο Κύριος νίκησε το θάνατο και έδωσε τη δυνατότητα σ’ όσους πιστέψουν σ’ Αυτόν, πρώτα να αναστηθούν πνευματικά από τη νεκρή ζωή της αμαρτίας και εφόσον μείνουν πιστοί μέχρι το τέλος της επίγειας ζωής τους, να αναστηθούν και εκείνοι όπως ο Κύριος με νέα ένδοξα αθάνατα σώματα. Αναφέρουμε σχετικά εδάφια: «Διότι εάν πιστεύωμεν ότι ο Ιησούς απέθανε και ανέστη, ούτω και ο Θεός τους κοιμηθέντας διά του Ιησού θέλει φέρει μετ' αυτού.  Διότι τούτο σας λέγομεν διά του λόγου του Κυρίου, ότι ημείς οι ζώντες, όσοι απομένομεν εις την παρουσίαν του Κυρίου, δεν θέλομεν προλάβει τους κοιμηθέντας• επειδή αυτός ο Κύριος θέλει καταβή απ’ ουρανού με κέλευσμα, με φωνήν αρχαγγέλου, και με σάλπιγγα Θεού, και οι αποθανόντες εν Χριστώ θέλουσιν αναστηθή πρώτον∙ έπειτα ημείς οι ζώντες όσοι απομένομεν, θέλομεν αρπαχθή μετ’ αυτών εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις τον αέρα∙ και ούτω θέλομεν είσθαι πάντοτε μετά του Κυρίου» (Α΄ Θεσσαλονικείς, δ΄: 14-17).

Βέβαια σύμφωνα με τα λόγια του Κυρίου, ‘Όστις πιστεύση και βαπτισθή θέλει σωθή, όστις όμως απιστήση θέλει κατακριθή’(Μάρκος,ις΄:16),είναι σωτηριακό ζήτημα, όποιος πιστεύει στον Κύριο και ο Πατέρας Θεός τον ‘γεννάει άνωθεν’, να θάβει στη συνέχεια τον ‘παλαιό άνθρωπο’, δια του βαπτίσματος. Ο απόστολος Παύλος αναφέρει σχετικά: «Συνετάφημεν λοιπόν μετ’ αυτού δια του βαπτίσματος εις τον θάνατον, ίνα καθώς ο Χριστός ανέστη εκ των νεκρών δια της δόξης του Πατρός, ούτω και ημείς περιπατήσωμεν εις νέαν ζωήν. Διότι εάν εγείναμεν σύμφυτοι με αυτόν κατά την ομοιότητα του θανάτου αυτού, θέλομεν είσθαι και κατά την ομοιότητα της αναστάσεως∙ τούτο γινώσκοντες, ότι ο παλαιός ημών άνθρωπος συνεσταυρώθη, δια να καταργηθή το σώμα της αμαρτίας, ώστε να μη ήμεθα πλέον δούλοι της αμαρτίας. Διότι ο αποθανών ηλευθερώθη από της αμαρτίας» (Ρωμαίους,ς΄:4-7). Συνεπώς με την απόφασή μας να βαπτισθούμε στο νερό, επιλέγουμε να ακολουθήσουμε τον Κύριο Ιησού σε όλη μας την ζωή και να μη επιστρέψουμε στις παλιές αμαρτίες που κάναμε. Βέβαια η επιτυχία αυτής της επιλογής, πραγματοποιείται μόνο με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος, το οποίο μας δίνει δύναμη να προσευχόμαστε ένθερμα και να νικάμε κάθε αμαρτωλή επιθυμία (Ρωμαίους,η΄:1-28).

Το σωτήριο έργο της σταύρωσης και ανάστασης του Κυρίου είναι προφητευμένο σε πολλά βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης. Ο προφήτης Ησαΐας, που χαρακτηρίζεται σαν πέμπτος ευαγγελιστής, σε όλο το κεφάλαιο νγ΄(53) του βιβλίου του, αναφέρει για το έργο, τα πάθη και την ανάσταση του Κυρίου. Ειδικά για το σωτηριακό αποτέλεσμα αυτού του έργου, προφητεύει λέγοντας: «Θέλει ιδεί τους καρπούς του πόνου της ψυχής αυτού, και θέλει χορτασθή∙ ο δίκαιος δούλος μου θέλει δικαιώσει πολλούς δια της επιγνώσεως αυτού∙ διότι αυτός θέλει βαστάσει τας ανομίας αυτών» (Ησαΐας,νγ΄:11).

Συνεπώς μόνο μέσω της σταύρωσης και της ανάστασης του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, γεφυρώθηκε το χάσμα ανάμεσα στον Πατέρα Θεό και στον αμαρτωλό άνθρωπο.  Έτσι όσοι μετανοούμε για τις αμαρτίες μας και επικαλούμαστε τον Ιησού Χριστό, ο Κύριος μας καθαρίζει από κάθε αμαρτία με το αίμα της θυσίας Του και μας συμφιλιώνει με τον Πατέρα Θεό. Μόνο τότε μπορούμε να έχουμε την αγάπη του Θεού και να σωθούμε από τη μέλλουσα οργή που θα έρθει σε όσους δεν πίστεψαν στον Ιησού Χριστό. Αναφέρουμε σχετικά εδάφια του Ευαγγελίου:«Αλλ’ ο Θεός δεικνύει την εαυτού αγάπη εις ημάς, διότι, ενώ ημείς ήμεθα έτι αμαρτωλοί, ο Χριστός απέθανεν υπέρ ημών∙ πολλώ μάλλον λοιπόν, αφού εδικαιώθημεν τώρα δια του αίματος αυτού, θέλομεν σωθή από της οργής δι’ αυτού. Διότι, εάν εχθροί όντες εφιλιώθημεν με τον Θεόν δια του θανάτου του Υιού αυτού, πολλώ μάλλον φιλιωθέντες θέλομεν σωθή δια της ζωής αυτού» (Ρωμαίους,ε΄:8-10).

Συνοψίζοντας λέμε ότι Ο Κύριος Ιησούς πέθανε για τις αμαρτίες μας  και αναστήθηκε για τη δικαίωσή μας. Συνεπώς είναι ζωντανός σήμερα και μπορεί να αποκαλυφθεί σε καθένα που θα Τον ζητήσει με όλη την καρδιά του.  Όποιος δεν έχει αυτή την αποκάλυψη, ας μη αναβάλλει. Ας ζητήσει τώρα τον Ιησού Χριστό και θα διαπιστώσει ότι Αυτός είναι πιστός στις υποσχέσεις Του. Αμήν!

 
Περισσότερα Άρθρα...

Εγώ είμαι το Α και το Ω, αρχή και τέλος, λέγει ο Κύριος, ο ων και ο ην και ο ερχόμενος, ο παντοκράτωρ. (Αποκάλυψις Ιωάννου α' 08)